Πόσο μεγάλη απώλεια!!!???Ακόμα δυσκολεύομαι να το πιστέψω,μακάρι να μην έβλεπα ποτέ εκείνο το μήνυμα στο κινητό μου που έγραφε πως ο Warrel Dane πέθανε.Καλύτερα να άνοιγε η γη να με καταπιεί.Μεγάλωσα με τους Nevermore,ήμουν 18 και τώρα έφτασα τα 40,τους λάτρεψα,τους είδα,τους απόλαυσα,η πιο όμορφη ανακάλυψη που έκανα ποτέ στη ζωή μου.Ήταν το 1996 όταν διάβαζα τη κριτική για το Politics Of Ecstasy,αποθεωτική μπορώ να πω,ήθελα να αγοράσω αυτό το δίσκο πάση θυσία και το έκανα,η ακρόασή του απόλαυση,λες και βρέθηκα σε άλλο πλανήτη,δεν ήταν ούτε thrash,ούτε heavy,ούτε death,ούτε progressive,ήταν όλα τα προηγούμενα με μία δική τους προσωπική σφραγίδα που έσπαγε κόκαλα και αυτή η φωνή,μπορούσε να ουρλιάξει,να απαγγείλει,να σε κάνει να κλάψεις,βαρύτονος αλλά και εκπληκτικά υψίφωνος κυρίως στα πρώτα άλμπουμ τον Sanctuary,ένας σύγχρονος metal ποιητής,ο δικός μας ποιητής.Δεν θα ξεχάσω όταν τους είδα να ανοίγουν για τους Iced Earth στο Ρόδον στις 29 Απριλίου το 1997,είχα πάθει μεγάλη πλάκα,εμπειρία ζωής.
Πραγματικά δεν κατάλαβα πότε κυκλοφόρησαν το Dreaming Neon Black το 1999,ακόμα προσπαθούσα να συνέλθω από το τρισμέγιστο Politics...και ακόμα δεν μπορώ να ξεχωρίσω ποιος δίσκος είναι πιο τεχνικός.Ένα concept διαμάντι βασισμένο σε προσωπικά βιώματα του Warrel Dane και ο πιο αγαπημένος του δίσκος και δεν έχει καθόλου άδικο,ένα αριστούργημα που μπορεί ευχάριστα να σε καταθλίψει,είναι βλέπεις αυτή η φωνή που σε αγγίζει βαθιά στην καρδιά σου.
Ακόμα προσπαθώ να συνέλθω από τη σφαλιάρα που φάγαμε με το Dead Heart In A Dead World,δεν υπάρχουν λέξεις για να χαρακτηρίσω αυτό το υπέροχο δημιούργημα.Για να μην είμαι άδικος ποτέ δεν έβγαλαν μέτριο δίσκο οι Nevermore,το λάθος που γινόταν ήταν η σύγκριση που κάναμε μεταξύ των άλμπουμ τους,δεν συγκρίνονται,είναι όλα μοναδικά,χωρίς κανέναν αντίπαλο.Έτσι ακριβώς ήταν και αυτός ο δίσκος,ανυπέρβλητος,σφυρηλατημένος να μείνει στην αιωνιότητα.Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος άνθρωπος που ακούει metal και δεν έχει ακούσει αυτόν το δίσκο,αν όχι τότε είναι τυχερός,θα ζήσει μία πρωτόγνωρη εμπειρία.Narcosynthesis,Inside Four Walls,Engines Of Hate,όλα είναι διαμάντια,αριστουργήματα!!!
Το 2003 κυκλοφορούν το Enemies Of Reality,πολλοί θα διχαστούν με αυτόν το δίσκο,δεν βλέπω το λόγο όμως,οποιαδήποτε άλλη μπάντα να έβγαζε αυτό το άλμπουμ θα θεωρούνταν διαμάντι,ένα άλμπουμ που θα το αφιερώσουν στον Chuck Schuldiner των Death,ο οποίος έχασε την μάχη με τον καρκίνο στις 13 Δεκεμβρίου του 2001,μα πόσο μεγάλη ειρωνεία η ημερομηνία!!!Ο Chuck ήθελε να τραγουδήσει οWarrel Dane στο πρώτο δίσκο των Control Denied!
Το 2005 κυκλοφορούν το τρομερό και φοβερό This Godless Endeavor,μία τρομερή επιστροφή στα αριστουργήματα του παρελθόντος,εκτεταμένες περιοδείες και επιτέλους μέσα στο 2008 κυκλοφορούν το πρώτο τους επίσημο live dvd The Year Of The Voyager,ενώ ταυτόχρονα θα κυκλοφορήσουν οι προσωπικές δουλειές του Warrel Dane και Jeff Loomis αντίστοιχα.Το 2008 για δεύτερη φορά θα έχω την τύχη να τους απολαύσω στο March Metal Day μαζί με πολλά άλλα γνωστά συγκροτήματα.
Το 2010 κυκλοφορούν τον έβδομο και δυστυχώς τελευταίο τους άλμπουμ με την ονομασία The Obsidian Conspiracy,εσωτερικές προστριβές και διάφορα άλλα προβλήματα των μελών,οδήγησαν στην απόφαση του Jeff Loomis και Van Williams να φύγουν από το συγκρότημα το 2011,η περιοδεία τους με τους Symphony X να ακυρωθεί και το συγκρότημα να μπει στο πάγο.
Λίγο πολύ από εκεί και πέρα όλοι γνωρίζετε τί ακολούθησε.Ο Warrel Dane επαναφέρει τους Sanctuary όπου κυκλοφόρησαν το άριστο The Year The Sun Died και ο Jeff Loomis εισχωρεί στους Arch Enemy.To 2017 και ενώ ακούγονται κάποιες φήμες για να επανέλθουν οι Nevermore στο προσκήνιο,ο Warrel Dane που βρισκόταν στην Βραζιλία για την ηχογράφηση της δεύτερης προσωπικής του δουλειά Shadow Work πεθαίνει από ανακοπή καρδιάς στις 13 Δεκεμβρίου,ήταν 56 χρονών!
Πρέπει να είναι η έκτη μέρα που κάθε βράδυ κάθομαι και βλέπω ότι συνέντευξη έχει δώσει,ότι άλμπουμ έχει κυκλοφορήσει,όποια συναυλία βρω.Θρηνώ με το δικό μου τρόπο την απώλεια ενός τεράστιου καλλιτέχνη που μας έδωσε ότι ομορφότερο έχει δημιουργήσει.Δεν θα σταθώ στα όποια προβλήματα αντιμετώπιζε και σίγουρα δεν έπραξε με το καλύτερο τρόπο,σίγουρα θα έδινα τα πάντα να μπορούσε να είναι υγιής και να μας προσφέρει περισσότερα αλλά πλέον είναι αργά.Βλέποντας τόσες μέρες τόσες συνεντεύξεις του έβλεπα ένα απίστευτα συναισθηματικό άνθρωπο,που θα κλάψει,θα κάνει το ωραίο του χιούμορ,θα μιλήσει για την αγάπη του για την ιταλική κουζίνα μιας και ο ίδιος είναι σεφ,για την αγάπη του για τα ζώα,τους οπαδούς,την metal μουσική.Ναι έβλεπα ότι δεν βρισκόταν στην καλύτερη κατάσταση αλλά με τίποτα δεν πρόκειται αυτό να το κάνω αντικείμενο γραφής και διάδοσης,ούτε με βιντεάκια,ούτε με φωτογραφίες,θα τον σεβαστό όπως με σεβασμό μου αφήνει όλη αυτή την υπέροχη μουσική κληρονομιά.Θα τον θυμάμαι όπως τον είδα ζωντανά στην Ελλάδα δύο φορές,όπως στο υπέροχο dvd The Year Of The Yoyager που μάγευε κυριολεκτικά με την ερμηνεία του.Δεν φαντάζομαι να πιστεύετε ότι θα υπάρχει συνέχεια στο κεφάλαιο Nevermore?Απλά δεν υφίσταται κάτι τέτοιο γιατί το 50% ήταν ο Warrel Dane.Θα μου λείψει πολύ αυτός ο καλλιτέχνης,ήδη μου λείπει πάρα πολύ!!!Δύσκολα να βάλεις τελεία σε ένα κεφάλαιο που αγάπησες πραγματικά...πολύ δύσκολα...Αντίο...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου