Σε μια παλαιότερη συνέντευξη που είχε δώσει ο frontman και βασικός συνθέτης των Nine Inch Nails, Trent Reznor στο περιοδικό Rolling Stone όταν μετά από ερώτηση του δημοσιογράφου η συζήτηση ήρθε στον David Bowie είχε εξομολογηθεί συγκινημένος την παρακάτω ιστορία :
'' Ξέρεις τον καιρό που γνωριστήκαμε με τον David κάναμε με τους NIN μια περιοδεία κατά την διάρκεια της οποίας ήμουν πολύ μπερδεμένος. Ήταν εκείνο τον καιρό που η επιτυχία της μπάντας έπιανε κορυφή. Μέσα από όλη αυτή την εμπειρία διαστρεβλώθηκε ολόκληρη η προσωπικότητα μου, όλα ξαφνικά γύρω μου έγιναν συγκλονιστικά μάταια καθώς παρακολουθούσα τα πάντα να είναι πλέον διαφορετικά. Πέρασα απότομα από την φάση που δεν είχα να βάλω ούτε βενζίνη στο αυτοκίνητο μου στην φάση του να παίζουμε μπροστά σε χιλιάδες κόσμο μέσα στους μεγαλύτερους συναυλιακούς χώρους του πλανήτη. Και το πιο περίεργο από όλα ήταν το ότι όλα αυτά τα πρόσωπα που έβλεπα στα live μας κάθε βράδυ ένιωθαν σαν να με ήξεραν!! Εκεί συνειδητοποίησα ότι άρχιζε να θολώνει η λεπτή γραμμή ανάμεσα στο ποιος ήμουν πάνω στην σκηνή και το ποιος είμαι στην πραγματικότητα. Ο τρόπος που τα αντιμετώπιζα όλα αυτά ήταν να μουδιάζω όσο περισσότερο μπορούσα με αλκοόλ και ναρκωτικά ώστε να μπορώ να ανταπεξέρθω σε όλα όσα για πρώτη φορά βίωνα. Η καριέρα μου είχε εκτοξευθεί αλλά η σκάλα που με κρατούσε ψηλά ως άνθρωπο είχε ήδη αρχίσει να καταρρέει. Δεν είχα επίγνωση της πραγματικής μου κατάστασης, το μόνο σίγουρο που ήξερα καλά ήταν ότι βρισκόμουν σε έναν μη βιώσιμο, απερίσκεπτο και αυτοκαταστροφικό μονοπάτι. Και εκεί μέσα σε όλο αυτό το χάος γνώρισα τον David. Αυτός το είχε περάσει όλο αυτό και φαίνονταν ικανοποιημένος με την ζωή του, σε Ειρήνη με τον εαυτό του και πολύ ερωτευμένος με την νέα του σύζυγο. Από τότε κάναμε παρέα συνέχεια, όμως τα πρώτα του σοφά λόγια που μου είπε, τα οποία και ποτέ δεν τα εξέλαβα ως επίπληξη, με κόλλησαν στον τοίχο:
'Φίλε να ξέρεις πως όσο θα είσαι εδώ υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος να ζεις και δεν υπάρχει κανένας λόγος να τελειώσεις μέσα στην απόγνωση φλερτάροντας καθημερινά με τον θάνατο φτάνοντας στον πάτο.'
Ένα χρόνο μετά έφτασα πραγματικά στον πάτο. Αμέσως μετά μόλις καθάρισα ένιωσα τεράστια ντροπή για τις πράξεις μου, τις χαμένες ευκαιρίες μου αλλά και όλη την ζημιά που είχα προκαλέσει στο παρελθόν.
H χρονική περίοδος που κάναμε με τον David το video για το 'Ι'm Afraid Of Americans' ανήκει σε αυτή την κατηγορία του εαυτού μου, στα χειρότερα μου δηλαδή. Με πολύ άνεση και με απόλυτη ειλικρίνεια ομολογώ ότι ντρέπομαι για αυτό που ήμουν εκείνη την εποχή, έτσι κάθε φορά που το βλέπω έχω ανάμεικτα συναισθήματα, από την μία πλευρά είμαι ευγνώμων που συμμετείχα αλλά από την άλλη αισθάνομαι πραγματική αηδία για το ποιος ήμουν τότε. Πόσο πολύ θα ήθελα σήμερα να ήμουν τότε σε εκείνη την συνεργασία το 100% του εαυτού μου και πόσο θα με στεναχωρεί και θα με στοιχειώνει για πάντα αυτή η σκέψη. Λίγα χρόνια αργότερα ο David ήρθε στο L.A. Ήμουν καθαρός για αρκετό καιρό και ήθελα όσο τίποτα άλλο να τον ευχαριστήσω που με βοήθησε. Πήγα απρόσκλητος λοιπόν στο καμαρίνι του νιώθοντας περίεργα και αμήχανα και ενώ το πρώτο πράγμα που του είπα όταν τον είδα ήταν, έλα φίλε εγώ είμαι αυτός που τρύπωσα από την χαραμάδα! Ο David μόλις με αντίκρυσε με πήρε αγκαλιά, μου έσφιξε ζεστά το χέρι και ακολούθησε ο παρακάτω μικρός διάλογος μεταξύ μας: