Τρίτη 31 Αυγούστου 2021
Πέμπτη 26 Αυγούστου 2021
Τετάρτη 25 Αυγούστου 2021
Με το νέο τους single "Digital Dreamcatcher" , οι Γερμανοί phychedelic-stoner rockers Plaindrifter επιστρέφουν με την πρώτη τους studio κυκλοφορία μετά από 2 χρόνια , εν όψει του πρώτου τους ολοκληρωμένου δίσκου !
Από το 2017 , όπου και ένωσαν τις δυνάμεις τους με σκοπό να παίζουν την μουσική που αγαπούν , οι Marcel ( "Uwe" Kloß , φωνητικά και drums ) , Nils ( "Shnils" Stecker , κιθάρα ) και André ( "Andi" Tinibel , μπάσο ) έχουν κυκλοφορήσει το EP "Discovery" , ενώ σε λίγους μήνες θα κυκλοφορήσουν το πρώτο τους LP , με τίτλο "Echo Therapy" !
Η πρώτη μας επαφή με το νέο τους υλικό είναι το single "Digital Dreamcatcher" , μία σύνθεση γεμάτη ψυχεδέλεια και περίεργους ρυθμικούς τονισμούς , αφενός μελωδική και χαλαρωτική , αφετέρου heavy και γεμάτη ένταση ! Το συγκρότημα δεν ενδιαφέρεται τόσο στο να συνθέσει πολύπλοκα solos και περίπλοκες ρυθμικές ενότητες , αλλά να χτίσει έναν γεμάτο και "συμπαγή" ήχο που δε θα κουράζει τον ακροατή και θα του προσφέρει το 100% της μαγείας του ηχητικού ταξιδιού . Είναι ένας ηχητικός , θα έλεγε κανείς , "τοίχος" , που δίνει σε κάθε όργανο τον χώρο του , αφήνει τα πεντακάθαρα φωνητικά να αναδειχθούν και τους ακροατές να χαθούν στις μελωδίες του , ελπίζοντας πως σύντομα θα έχουμε την δυνατότητα να θαυμάσουμε τις συνθετικές ικανότητες των Plaindrifter ολοκληρωμένα , περιμένοντας τα καλύτερα !
Mixing : Robin Stirnberg
Mastering: Dennis Koehne
Τρίτη 17 Αυγούστου 2021
Ήμουν σίγουρος πως οι Purple Dawn θα με απασχολούσαν ξανά , αργά ή γρήγορα ! Μετά από 9 μήνες , όταν τους γνωρίσαμε με το single τους "Atlantis", οι ταλαντούχοι Γερμανοί doom- stoners επιστρέφουν με το δεύτερο μέρος της σειράς "Peace & Doom Sessions" , η οποία ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του περασμένου έτους . Το πρώτο single του μέρους αυτού ακούει στο όνομα "The Moon Song" και είναι πραγματικά μία φανταστική σύνθεση !
Μετά την χαλαρή εισαγωγή στην οποία ουσιαστικά μαθαίνουμε την πιασάρικη μελωδία του τραγουδιού , ακολουθεί η ιστορία του ατελείωτη ταξιδιού κάποιων νομάδων στην έρημο , που μας την διηγείται με τα εκπληκτικά hard rock φωνητικά του ο Patrick Rose ( μπάσο , φωνητικά ) ενώ παράλληλα κρατάει τον ρυθμό με το ελάχιστα παραμορφωμένο μπάσο του . Δίπλα του , ο Timo Fritz επιταχύνει την βασική μελωδία και με την ηλεκτρική του κιθάρα της δίνει μια bluesy χροιά , σολάροντας εκπληκτικά στο τέλος του ρεφρέν , και ο Flo Geiling δίνει αγριάδα κι επιθετικότητα στο τραγούδι , ανεβάζοντας το tempo με τα drums του · κι ενώ μέχρι στιγμής η σύνθεση ακολουθούσε μία καθαρά hard rock πορεία , η doom ατμόσφαιρα εμφανίζεται από το πουθενά και σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα της ! Η κιθάρα φέρνει ανατριχίλα και τα drums την πλαισιώνουν ρυθμικά ακριβώς όπως πρέπει , με γεμίσματα που δίνουν παραπάνω ένταση και εκφραστικότητα !
Καθώς η ιστορία των ταξιδιωτών μας φτάνει στο τέλος της , το μόνο που μας μένει είναι να αναρωτηθούμε τι άλλο θα πρέπει να περιμένουμε από αυτό το doom τρίο , που δένει όλο και πιο πολύ μεταξύ του και δημιουργεί νέες , «φρέσκες» συνθέσεις , εμπνευσμένες από το παρελθόν , αλλά κομμένες και ραμμένες στα σύγχρονα δεδομένα !
Ηχογραφήθηκε από τον Goldie στα Dialog Studios στο Oberhausen
Μουσική : Purple Dawn
Mixing και Παραγωγή : Timo Fritz
Mastering : Thomas Ölscher στα Railroad Tracks Studios
Video : Florian Geiling
Σάββατο 14 Αυγούστου 2021
Το καλοκαιρινό αφιέρωμα του Metal Nuovo έχει να κάνει με ντεμπούτα albums που καθόρισαν σε μεγάλο βαθμο την εξέλιξη του σκληρού ήχου. Παρθενικές κυκλοφορίες εμβληματικών συγκροτημάτων που στιγμάτισαν σε μεγάλο βαθμό, δημιουργώντας νέες τάσεις και μουσικές ταυτότητες που έως και σήμερα ενώνουν ή διχάζουν το κοινό. Οι συντάκτες του Metal Nuovo με γνώμονα πάντα την αντικειμενικότητα αλλά σαφώς και την προσωπική τους αρέσκεια, επισημαίνουν τις κυριότερες κυκλοφορίες που δημιούργησαν ή και εξέλιξαν είδη του χώρου.
EVANESCENCE - FALLEN (2003)
2003 και μετά από αρκετούς πειραματισμούς και κυκλοφορίες σε ep και demos μέσω μικρών ανεξάρτητων δισκογραφικών μία άγνωστη μέχρι τότε μπάντα καταφέρνει να κλείσει συμβόλαιο με την Epic Records και να κυκλοφορήσει το πρώτο της album Fallen. Το όνομα τους Evanescence! To line up τους τουλάχιστον στουντιακά αποτελούνταν από την Amy Lee (φωνητικά) τον Ben Moody (κιθάρες) και τον David Hodges (keyboards, programing) ενώ για τις ανάγκες των ηχογραφήσεων και των Live εμφανίσεων τους, τους πλαισίωναν διάφοροι session μουσικοί όπως ο Josh Freese, ο Francesco DiCosmo και ο Dave Fortman. Ο δαιμόνιος Ben Moody, που ήταν και η βασική συνθετική φυσιογνωμία της μπάντας, έβαλε πινελιές από gothic στο nu metal που έπαιζε η μπάντα και όλο αυτό ήρθε και έδεσε μαγικά και αριστοτεχνικά με την πολύ καλή φωνή της Amy Lee. To fallen μέσα σε λίγο καιρό έγινε πλατινένιο παντού. Τραγούδια όπως τα Going Under, My Immortal, Bring Me To Life και το Everybody's Fool έγιναν singles και videos και μπήκαν σε κάθε σπίτι ενώ η επιτυχημένη μουσική συνταγή που ακολούθησε ο Moody έκανε δεκάδες μπάντες να προσπαθήσουν να κάνουν το ίδιο άλλες εξίσου επιτυχημένα και άλλες όχι. Προσωπικά για εμένα η απόλυτη metal μπάντα με γυναικεία φωνητικά ήταν και είναι ακόμα οι Nightwish (τους οποίους φυσικά δεν μπορούν να φτάσουν οι Evanescense ούτε στο μικρό τους δαχτυλάκι σε όλα τα επίπεδα.) Οφείλω όμως να αναγνωρίσω στους Evanescense πως εκείνο τον καιρό έδωσαν ένα καλό boost στην σκληρή μουσική, με καλά και ποιοτικά τραγούδια που άντεξαν στο πέρασμα του χρόνου. Και ενώ τότε ολόκληρη η μουσική βιομηχανία πίστευε πως αυτή η μπάντα ήρθε για να μείνει, η αποχώρηση του Ben Moody έσκασε σαν βόμβα! Η Amy Lee ανέλαβε ρόλο leader ενώ όλοι οι μουσικοί που την πλαισιώνουν μέχρι και σήμερα δεν είναι τίποτα άλλο παρά hired session musicians. Η Amy Lee κράτησε στο όνομα της τα πνευματικά δικαιώματα του ονόματος των Evanescense (κάτι σαν και αυτό που είχε κάνει ο Axl Rose με τους Guns N' Roses) και η συνέχεια της πορείας της ''μπάντας'' δεν είχε καμία σχέση με το πολύ δυνατό ξεκίνημα τους. Ο Ben φεύγοντας άφησε ουσιαστικά εγκεφαλικά νεκρό το συγκρότημα. Oι Moody και Lee μέχρι και σήμερα έχουν αποκλείσει κάθε ενδεχόμενο επανασύνδεσης τους με την τελευταία κοινή τους εμφάνιση να γίνεται σχεδόν με το ζόρι στα μουσικά βραβεία Grammys το 2004. Το μόνο που μας έμεινε από εκείνη την εποχή ήταν το album Fallen και ένας θίασος που περιοδεύει τον κόσμο μέχρι και σήμερα με την ρεκλάμα να γράφει Evanescense.
NIGHTWISH - ANGELS FALL FIRST (1997)
Γράφει η Κατερίνα Στάντζου
Μπορεί οι Nightwish να μην είναι οι πρωτοπόροι του Symphonic metal, καθώς αυτός ο τίτλος κατά τη γνώμη μου ανήκει στους Therion, όμως είναι η πρώτη female fronted μπάντα, η οποία παρουσιάστηκε με το ντεμπούτο άλμπουμ της το 1997, γιγαντώνοντας το κίνημα του οπερατικού metal , προσθέτοντας στην συνθετική μαεστρία του Tuomas Holopainen, τις σοπράνο φωνητικές ικανότητες της σειρήνας Tarja Turunen, και καταφέρνοντας να κάνουν στην πορεία των χρόνων, τους Nightwish τη μεγαλύτερη Symphonic metal band του πλανήτη!
Το ντεμπούτο άλμπουμ τους μπορεί να στερείται παραγωγής και τα φωνητικά του Tuomas δεν είναι στα καλύτερά του, όμως περιέχει κάποια πολύ καλά τραγούδια, όπως το "Elvenpath", "Angels Fall First", "Know why the Nightingale sings", τα φωνητικά της Tarja είναι εκπληκτικά, και έχουν χρησιμοποιηθεί έντονα folk στοιχεία, τα οποία περιορίστηκαν στο ελάχιστο στα επόμενα άλμπουμ.
RHAPSODY - LEGENDARY TALES (1997)
Γράφει ο Κωνσταντίνος Καραγεωργίου
Δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν το 1997 ήμουν στα γραφεία της Sound And Vision, μαζί με το έτερο ήμισυ Αδαμόπουλο Θοδωρή, όπου ο αξέχαστος The Lord (Βαγγέλης Μπαλτάς, για όσους θυμούνται, ο ιδιοκτήτης των Rock City), μας έλεγε για ένα ιταλικό συγκρότημα όπου το ντεμπούτο του άλμπουμ θα έφερνε τα πάνω-κάτω στο μουσικό στερέωμα....Όπερ και εγένετο, το απίστευτο πρώτο ξεκίνημα των Ιταλών Rhapsody με την ονομασία "Legendary Tales'' σάρωσε, συγκίνησε, πρωτοτύπησε, μας ισοπέδωσε, ένα αδαμάντινο δημιούργημα όπου δυστυχώς όμοιό του δεν έφτιαξαν ξανά, πλησίασαν αλλά δεν άγγιξαν, κανείς μα ούτε και οι ίδιοι. Να ξεχωρίσω τραγούδια????!!! Αχαχαχαχα....δεν το τολμώ, απλά ιεροσυλία για ένα άλμπουμ όπου όλοι οι μυθικοί κόσμοι ζωντάνεψαν, γίγαντες, δράκοι, Τρολ, μάγισσες, με τον πιο άρτιο τρόπο και με έναν Fabio Lione όπου καλύτερος ίσως να μην ξανά υπάρξει. Η κλασσική μουσική δεν έχει ισορροπήσει ποτέ με τέτοιο όμορφο τρόπο με το epic/power/speed metal των Ιταλών. Όσοι δεν το έχουν τολμήσει να το κάνουν ΤΩΡΑ και όσοι τόλμησαν ας επαναλάβουν...
ENTOMBED - LEFT HAND PATH (1990)
Στις 4 Ιουνίου του 1990, δεν κυκλοφόρησε απλά το κολοσσιαίο και δυσθεώρητο ντεμπούτο LEFT HAND PATH των Σουηδών death metallers ENTOMBED, αλλά γεννήθηκε μια τεράστια σχολή που ακολούθησαν, ακολουθούν και θα ακολουθούν εκατοντάδες και παραπάνω μπάντες του ακραίου ήχου! Αυτό που γεννήθηκε τότε, αργότερα βαπτίστηκε Old School Swedish Death Metal (Σκηνή της Στοκχόλμης για την ακρίβεια) και έτσι είναι γνωστό έως και σήμερα. Όμως για προσπαθήστε να φανταστείτε πως μπορεί να ακουγόταν στα άγουρα ακόμα αυτάκια των τότε death metallers όταν πρωτο κυκλοφόρησε; Η τότε παγκόσμια death metal σκηνή ήταν ακόμα νέα και κάθε μέρα ξεπηδούσαν διάφορα φρέσκα συγκροτήματα τα οποία έχτιζαν σιγά σιγά με ποικίλες προτάσεις τον ήχο αυτό. Ο ήχος ε;…χμμ εδώ είναι το 50 % του μυστικού του δίσκου αυτού, αλλά για να λύσουμε το μυστήριο σωστά, πρέπει να πάμε δυο χρονάκια πιο πίσω, όταν και οι Σουηδοί ENTOMBED λέγονταν ακόμα NIHILIST…
Τα πρώτα ψήγματα μπήκαν στο δεύτερο demo των NIHILIST “Only Shreds Remain” του οποίου την παραγωγή είχε αναλάβει (και εκεί ξεκίνησε και η ιστορική τους συνεργασία) ο θρυλικός Tomas Skogsberg στα Sunlight Studios. Όμως, η “μαγιά” μπήκε από τον τότε κιθαρίστα τους, Leif "Leffe" Cuzner (R.I.P. 2006), ο οποίος και έμελλε να δημιουργήσει τον λεγόμενο "buzzsaw" guitar tone με χαμηλοκούρδισμα σε (Β), οδηγημένο μέσω του θρυλικού Boss HM-2 Heavy Metal pedal (τέρμα όλα) και διαμέσου του DS-1 Distortion pedal σε έναν Peavey ενισχυτή. Χαμούλης ε;;; Έτσι ξαναπάμε στον Ιούνιο του 1990 και με αυτόν τον ήχο κιθάρας σε συνεργασία με την ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ παραγωγή (ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα) του Tomas Skogsberg και φυσικά τις απίστευτες συνθέσεις της μπάντας, μας παραδόθηκε το ΑΛΜΠΟΥΜ που έμελλε να μείνει στο πάνθεον του (κατά βάσει Ευρωπαϊκού) death metal ήχου! Μπορώ να γράφω και μιλάω για ώωωωρες ατελείωτες για το συγκεκριμένο άλμπουμ, αλλά αφού καλύψαμε τα στοιχειώδη, ας πούμε και μερικά ακόμα σημαντικά πραγματάκια…
Εξώφυλλο: ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ για την ακρίβεια!!!!!! Τι σκοτεινιά και τι τρομερή εμπνευσάρααα είχε μέσα στο κεφάλι του το παλουκάρι ο Dan Seagrave και έφτιαξε αυτό το απίστευτο έργο?????? Μακράν μέσα στα πιο αγαπημένα μου εξώφυλλα δίσκων όλων των εποχών.
Ο τίτλος: Παρμένος από το βιβλίο The Satanic Bible του γνωστού σατανούλη Anton LaVey, έχει να κάνει με το αντίστοιχο Left-Hand Path belief system.
Το ομώνυμο τραγούδι: Στο 3:54 του ομώνυμου τραγουδιού, αλλάζει όλο το μουσικό ύφος και ουσιαστικά λειτουργεί ως outro του όλη αυτή η συνέχεια, με τρομερό τζαμάρισμα από τη μπάντα δημιουργώντας μια απίστευτη mid-tempo ατμοσφαιρική διάθεση. Η πιανιστική αυτή μελωδία που οδηγεί αυτό το δεύτερο μισό του τραγουδιού, είναι παρμένη από το μουσικό θέμα της κλασσικής horror ταινίας του 1979 Phantasm.
Κλείνοντας, θα πω ότι απλά κυκλοφορώντας αυτό το θρυλικό πλέον ντεμπούτο τους οι ENTOMBED, σε τόσο μικρή ηλικία (18-άρηδες κατά μέσον όρο) άθελα τους ,δημιούργησαν με αυτήν τη νεανική αφέλεια τους αν θέλετε, έναν δίσκο πρώτη ύλη για όλο το Ευρωπαϊκό death metal που ακολούθησε από εκεί και πέρα και μάλιστα ταχύτατα, μιας και ΟΛΟΙ έσπευσαν (κάποιοι και μέσα στο 1990) να τους αντιγράψουν στα πάντα…..κάποιοι καλά ,αλλά οι περισσότεροι ούτε κατά διάνοια! Από εκεί και πέρα τα υπόλοιπα είναι γραμμένη ιστορία…..
DREAM THEATER - WHEN DREAM AND DAY UNITE (1989)
Γράφει ο Κωνσταντίνος Καραγεωργίου
Το 1989 έμελλε να είναι η χρονιά εκείνη, όπου ένα από τα πιο αρτιότερα progressive album όλων των εποχών, αν και θεωρήθηκε εμπορική αποτυχία, θα αποτελούσε ο ακρογωνιαίος λίθος όλων εκείνων των μουσικών όπου θα ξεκινούσαν το δικό τους συγκρότημα, τη δική τους μουσική πορεία και το progressive κύμα θα εξαπλώνονταν σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης. Αν και η επόμενη τους κυκλοφορία ήταν η κοσμική αποκορύφωση της μπάντας, αυτή είναι μία ιστορία όπου θα αναφερθούμε σε κάποιο άλλο αφιέρωμα. Το πρώτο άλμπουμ των Dream Theater, με την ονομασία "When Dream And Day Unite", κυκλοφόρησε στις 11 Ιουνίου του 1989 μέσω της δισκογραφικής εταιρίας "Mechanic Records". Σε αυτό το εντυπωσιακό ντεμπούτο, όπου η αξία του και η ποιότητα του αναγνωρίστηκε δυστυχώς από πολλούς αργότερα, η τεχνική, η δεξιοτεχνία, η λυρικότητα, τα υψίφωνα φωνητικά και οι απίστευτες ερμηνείες από τον αγαπημένο Charlie Dominici βρίσκονται διάχυτες σε όλη την διάρκεια του δίσκου. Είναι απίστευτο το γεγονός πως κατάφεραν πέντε υπέροχοι μουσικοί, μέσα από ένα δύσκολο μουσικό είδος, να δημιουργήσουν οκτώ συνθέσεις όπου παρόλη την απίστευτη προοδευτική και τεχνική τους νοοτροπία, η αμεσότητα, οι μελωδίες θα μας κατακτούσαν και θα συνεχίσουν να μνημονεύονται ακόμα και 32 χρόνια μετά την κυκλοφορία του. Ποια να ξεχωρίσεις... Από το εκπληκτικό ξεκίνημα του "A Fortune in Lies", το "Status Seeker" όπου οι τεράστιοι δάσκαλοι Marillion και Rush μνημονεύονται, το κορυφαίο instrumental στην μουσική τους ιστορία "The Ytse Jam" ή ακόμα και το "The Killing Hand" το σχεδόν εννιάλεπτο προοδευτικό τους έπος με τις απίστευτες ερμηνείες του Domonici. Η εμπορική αποτυχία του δίσκου, οδήγησε τα μέλη του σχήματος σε προσωπικές διαμάχες και στην αποχώρηση του τραγουδιστή Charlie Dominici μετά τις πέντε προγραμματισμένες εμφανίσεις των Dream Theater για την προώθηση του άλμπουμ. H ιστορία της μουσικής απέδειξε πως το συγκεκριμένο ντεμπούτο αποτέλεσε την αρχή ενός κινήματος όπου όμοιό του δεν έχει υπάρξει, τόλμησαν και έγραψαν την δική τους ιστορία...
GUNS N' ROSES - APPETITE FOR DESTRUCTION (1987)
Γράφει ο Πάνος Βαγενάς
Το 1987 πέντε αληταράδες έγραψαν ιστορία. Οι Axl, Slash, Duff, Steven και Izzy μέσα από δώδεκα Hard Rock τραγούδια κατάφεραν να περιγράψουν όλη την ζωή του δρόμου και κάθε λεπτομέρεια της αδυσώπητης πραγματικότητας των '80s. Οι Guns N' Roses μέσα από το Appetite For Destruction βγήκαν μπροστά χωρίς να αλλάξουν τίποτα από αυτό που πραγματικά ήταν, δεν συμβιβάστηκαν, δεν έγραψαν γλυκανάλατες μπαλάντες και φυσικά δεν προτίμησαν τον όποιο εύκολο δρόμο θα μπορούσε να τους οδηγήσει με ευκολία σε μια καλή θέση στα charts. Πρώτο single το Welcome To The Jungle, το οποίο απαγορεύτηκε αμέσως, με το MTV πάντως λίγο αργότερα να αναθεωρεί και να παίζει τελικά το videoclip μία και μοναδική φορά στις πέντε τα ξημερώματα. Αυτό που ακολούθησε ήταν κάτι το εξωφρενικό. Το κανάλι δέχτηκε την επόμενη μέρα χιλιάδες τηλεφωνήματα που απαιτούσαν να δουν ξανά και ξανά το video. Αυτό ήταν, η αρχή για τους Guns είχε γίνει και η συνέχεια ήταν ακόμα καλύτερη και από ότι είχε ποτέ ονειρευτεί ο David Geffen όταν κατάφερνε μετά πολλών βασάνων να τους βάλει να υπογράψουν συμβόλαιο και να τους κλείσει στο studio! Sweet Child O' Mine, Paradise City, Nightrain, Mr Brownstone και it's so easy παίζουν παντού και εκτοξεύουν τις πωλήσεις του album από 200.000 σε πολλά εκατομμύρια σε όλο τον πλανήτη. Το εξώφυλλο του album λίγο μετά την κυκλοφορία του απαγορεύτηκε και την θέση του πήρε ο γνωστός σταυρός με τα μέλη της μπάντας. Προσωπικά αν βγάλω έξω το πιο μέτριο (αλλά όχι κακό) Anything Goes μου είναι αδύνατον να ξεχωρίσω κάποια από τα υπόλοιπα κομμάτια του album. Όσο για τις μουσικές ικανότητες και το ταλέντο των μελών της μπάντας ότι και να πω θα είναι λίγο. O Rose έκανε ότι ήθελε με την φωνή του δίνοντας την εντύπωση στον ακροατή πως η μπάντα έχει δύο και τρεις τραγουδιστές, οι Slash και Izzy συμπλήρωναν με μια βίαιη και παρανοϊκή αίσθηση της αρμονίας ο ένας τον άλλον στις κιθάρες, ο Duff με το μπάσο του περνούσε τις punk επιρροές του στο όλο μουσικό αποτέλεσμα ενώ ο Steven στα drums είχε ένα απίστευτο feeling, μια πολύ καλή σταθερότητα σε Rock N' Roll μουσικά μονοπάτια και δεν χρειάζονταν να κάνει πολλά. Έπαιζε τόσο καλά και όσο απλά ήθελαν τα συγκεκριμένα τραγούδια. Στο Rocket Queen ο ακροατής γίνεται και μάρτυρας μιας προσωπικής στιγμής του Axl Rose και της τότε κοπέλας του Steven Adler (!!!) που έκαναν sex μέσα στο studio ενώ ο Mike Clink τους ηχογραφούσε! Αξίζει τέλος να αναφερθεί πως το ηχητικό αποτέλεσμα του Appetite For Destruction, κατά τα λεγόμενα του Slash στην αυτοβιογραφία του, ο ίδιος αλλά και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας δεν μπόρεσαν ποτέ να το επαναλάβουν. Σε αυτό είχε τεράστια ευθύνη και o Mike Clink ως παραγωγός του album. To Appetite For Destruction είναι μέχρι και σήμερα το πιο επιτυχημένο (σε πωλήσεις) debut album όλων των εποχών και ένα από τα πιο επιτυχημένα hard rock album στην ιστορία της μουσικής. Οι Guns μετά από αυτό σιγά σιγά κάηκαν μέσα από τις καταχρήσεις τους, και η συνέχεια με τα Gn'R Lies και τα Illusions albums ήταν μεν καλή αλλά τίποτα δεν μπόρεσε να ξεπεράσει το πρώτο τους album. Σε αυτό έπαιξαν ρόλο και οι αλλαγές στο line up της μπάντας. Οι πέντε αυτοί τυπάδες πάντως έχουν να βρεθούν όλοι μαζί στην σκηνή από το 1990. Ο Axl Rose όταν ρωτήθηκε το 2014 αν υπάρχει περίπτωση να γίνει ένα reunion του original line up απάντησε με το γνωστό ''not in this lifetime'' (που δυστυχώς ισχύει ακόμα και σήμερα) ενώ ακόμα και το tour reunion των G3 (Axl, Slash & Duff) το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη από το 2016 είναι αδύνατον να πλησιάσει έστω και στο ελάχιστο το μεγαλείο του Appetite For Destruction. Εγώ προσωπικά πλέον ακόμα και αν οι G3 κυκλοφορήσουν νέο album έχω πάψει να τρέφω ουτοπίες. Album σαν το Appetite δυστυχώς σήμερα δεν μπορούν να υπάρξουν και πήραν την θέση τους στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και στις δισκοθήκες μας. Ήμουν έντεκα χρονών τότε και ακόμα και σήμερα κάθε φορά που ακούω έστω και μια νότα από το album τα συναισθήματα μου είναι τα ίδια ακριβώς με τότε. Rock n' Fn Roll αποθέωση!
CANDLEMASS - EPICUS DOOMICUS METALLICUS (1986)
1986… Την χρονιά που το thrash άρχισε να πατάει για τα καλά στα πόδια του με τρομερές κυκλοφορίες (Reign in Blood των Slayer, Pleasure to Kill των Kreator, το τρομερό Eternal Devastation των Destruction, το Darkness Descends των Dark Angel αλλά και τα αρχέγονα των Sodom και Sepultura με τα Obsessed by Cruelty και Morbid Visions αντίστοιχα, αλλά και πολλά άλλα…) το ντεμπούτο των Σουηδών ήρθε όχι ως κεραυνός εν αιθρία, αλλά ως ένα τεράστιο σύννεφο που έριχνε μαύρες σταγόνες στη γη καλύπτοντάς τη, για να αλλάξει το ρου της μεταλλικής μουσικής… Riffs αργόσυρτα, βασανιστικά, βυθίζονται μέσα στην λάσπη, την ώρα που πασχίζουν αλλά δεν καταφέρνουν να βγουν από το βούρκο που τα τραβάει άλλο και πιο κάτω.... Rhythm section βαρύ…. πολύ βαρύ…. σε σημείο που θυμίζει νεκρική πομπή... επιτάφιο θρήνο... "Hate is my only friend, pain is my father, torment is delight to me...." ακούγεται στο Solitude… Το “καλωσόρισμα” της μπάντας στον ανυποψίαστο μέχρι τότε ακροατή… Ο Johan Lanquist βογκάει, σπαράζει, υποφέρει να βγάλει κάθε λέξη από το στόμα του. Η απόκοσμη φωνή του σε ταξιδεύει στο απόλυτο σκότος χωρίς επιστροφή. Οι στίχοι βγαλμένοι από τις πιο σκοτεινές πτυχές της ψυχής του Leif Edling δεν σε αφήνουν να σηκώσεις το κεφάλι σου για μια ανάσα. Σε διαπερνούν, καίνε τα σωθικά σου χωρίς να μπορείς να τους σταματήσεις… Ο δίσκος που ήρθε για να ισοπεδώσει και να εξαφανίσει κάθε ελπίδα, κάθε αισιοδοξία, κάθε αχτίδα φωτός στην ψυχή του ακροατή. O δίσκος του οποίου τη ζοφερότητα και την αποπνικτική ατμόσφαιρα όσο και να προσπάθησαν μετά οι ίδιοι οι Candlemass, δεν κατάφεραν να αποδώσουν ποτέ ξανά, όσο καλές κι αν ηταν οι μετέπειτα κυκλοφορίες (ειδικά το Nightfall ήταν καταπληκτικό), όσο και τρομερός τραγουδιστής και αν ήταν ο Messiah Marcolin.
O δίσκος που γέννησε ένα ολόκληρο μουσικό ιδίωμα: Το Doom Metal.......
Epicus, Doomicus, Metallicus.....
HELLOWEEN - WALLS OF JERICHO (1985)
Γράφει η Κατερίνα Στάντζου
To 1985 η παρέα των Kai Hansen, Michael Weikath, Marcus Grosskopf και Ingo Schwitchtenberg, συνδυάζοντας την επιθετικότητα και τον γρήγορο ρυθμό του thrash metal με το βρετανικό NWOBHM και προσθέτοντας τον δικό τους συνθετικό και μελωδικό οίστρο, αποκρυστάλλωσαν πριν ακόμη βγουν από την δεκαετία του '80, τα ηχητικά συστατικά αυτού που σήμερα είναι γνωστό ως Ευρωπαϊκό Power Metal. Παρά το γεγονός ότι το Walls of Jericho κινείται περισσότερο σε speed/thrash μονοπάτια, παράλληλα οδήγησε βάζοντας το πρώτο λιθαράκι , στη δημιουργία ενός νέου είδους που επηρέασε και συνεχίζει να επηρεάζει μουσικά μπάντες μέχρι και σήμερα.
BATHORY - BATHORY (1984)
Το balck metal εκ τη γενέσει του!
Ο Thomas Borje Forsberg, κατά κόσμον Quorthon, το 1983 δυτικά της Στοκχόλμης δημιούργησε (επινόησε) τους Bathory εμπνευσμένος από την αιμοσταγής κόμισσα της Ουγγαρίας Elisabeth Bathory η οποία ως γνωστών έπαιρνε το μπάνιο της στο αίμα των γυναικείων θυμάτων της για να γίνει ομορφότερη...!
Το ομότιτλο ντεμπούτο των σουηδών έφερε το black metal στο προσκήνιο, ορίζοντας πώς πρέπει να ξεκινήσει και να είναι το είδος αυτό, με οξύμωρο τρόπο βεβαίως βεβαίως! Απόδειξαν πώς γίνεται να δημιουργεί κανείς μοναδικά εώς τότε πράγματα με πολύ περιορισμένα έξοδα και κόστος, καθώς η φθηνή παραγωγή του άλμπουμ Βathory ανέδειξε το ταλέντο του Quorthon. Ηχογραφήθηκε αρχές του 1984 σε ένα γκαράζ με την βοήθεια του πατέρα του, με το τελικό ποιοτικό αποτέλεσμα να χαρακτηρίζεται από μέτριο εώς κακό.. Κάθε κομμάτι του δίσκου είναι διαφορετικό, με ιδιαίτερες εισαγωγές και ευφάνταστα solos. Στο στιχουργικό μέρος πάνω κάτω τα αναμενόμενα (κατανάλωση αίματος αγγέλων, βιασμοί παρθένων κ.ο.κ) με διαφορετικό τρόπο.
Το ντεμπούτο των Bathory κατάφερε το εξής περίεργο στην τότε black metal σκηνή που βρισκόταν σε εμβρυακό στάδιο.. έκανε μόδα την κακή ποιότητα ήχου κρατώντας όμως την αυθεντικότητά του σε υψηλό επίπεδο! Ένα album που ανήκει σε κάθε black-μεταλλά γιατί απλά δημιούργησε το είδος του black metal!
YNGWIE MALMSTEEN - RISING FORCE (1984)
Γράφει ο Αντώνης Τσιγώνιας
Το 1983 και σε ηλικία μόλις 20 ετών, ο Malmsteen συμμετέχει στα 2 ντεμπούτα άλμπουμ (των Steeler-Steeler του Ron Keel και των Alcatrazz-No Parole from Rock 'n' Roll του Graham Bonnet) στα οποία παρουσιάζει τα πρώτα δείγματα γραφής του τόσο στο συνθετικό, όσο στο τεχνικό κομμάτι και ιδιαίτερα στον τρόπο παιξίματος. Ένα χρόνο αργότερα ο εκ Σουηδίας ορμώμενος (και Αμερικανός πλέον) κιθαρίστας κυκλοφόρησε από την Polydor το πρώτο του εγχείρημα με τίτλο "Rising Force" το οποίο τον σημάδεψε σε τέτοιο βαθμό, ώστε το χρησιμοποίησε και ως όνομα για τη μπάντας του σε μερικούς δίσκους.
Σε αυτό το άλμπουμ και με τη συμμετοχή του πρωτοεμφανιζόμενου Jeff Scott Soto στα φωνητικά (που έκανε αίσθηση και έδεσε αμέσως με το μουσικό στυλ του Malmsteen), του Jens Johansson στα πλήκτρα και του εμβληματικού ντράμερ των Jethro Tull, Barriemore Barlow, ο Malmsteen στην καλύτερη και πιο δημιουργική περίοδο της ζωής του, παραδίδει μαθήματα υψηλού επιπέδου επικού, μελωδικού power metal εμπλουτισμένου με πολλά στοιχεία κλασικής μουσικής (το επονομαζόμενο και neoclassical power metal του οποίου θεωρείται και ο δημιουργός). Συνθέσεις όπως τα εμβληματικά instrumental "Black Star" και "Far Beyond the Sun" είναι πλέον κλασσικές και θεωρούνται <<προαπαιτούμενες γνώσεις>> για κάθε guitar hero (και όχι μόνο) που σέβεται τον εαυτό του και την εξάχορδη. Πρόκειται για έναν άκρως επιδραστικό δίσκο με πρωτότυπες συνθέσεις και κιθαριστικά σόλο (που όμοια δεν είχαν ακουστεί παρά μόνο ένα χρόνο νωρίτερα από τον ίδιο) που επηρέασε πάρα πολλές μπάντες, δημιούργησε και ενέπνευσε γενιές κιθαριστών και μνημονεύεται ακόμα και σήμερα.
IRON MAIDEN - IRON MAIDEN (1980)
1980… Χρονιά ορόσημο για το heavy metal… British Steel, Heaven and Hell, Breaker, Welcome to Hell, Animal Magnetism, Ace of Spades… Χρειάζεται να συνεχίσω; Το NWOBHM είχε σιγά σιγά ξεπροβάλλει το κεφάλι του, από την κοιλιά των Sabbath/Priest με συγκροτήματα όπως οι Raven, Diamond Head, Venom, Holocaust, Blitzkrieg... Χρειαζόταν όμως μια γερή ώθηση για να μπορέσει να δώσει το παρόν και να δημιουργήσει ένα από τα μεγαλύτερα κινήματα στο χώρο της metal μουσικής… Και η ώθηση αυτή ήταν το θρυλικό ομώνυμο ντεμπούτο του ίσως μεγαλύτερου και επιδραστικότερου metal συγκροτήματος των Iron Maiden και το οποίο κυκλοφορεί στις 14 Απρίλιου του 1980 με το αξέχαστο εξώφυλλο το οποίο μας συστήνει τον Eddie the Head για πρώτη φορά σε δίσκο.
Οι πολλές επιρροές του τότε πιτσιρικά μπασίστα Steve Harris από Thin Lizzy, UFO, Judas Priest σε συνδιασμό με τα βίαια ξεσπάσματα από τα punk rock βιώματα του τραγουδιστή Paul Di Anno, αποτυπώνονται στο μέγιστο βαθμό σε έναν δίσκο του οποίου η ενέργεια θύμιζε έκρηξη πυρηνικού αντιδραστήρα!!! Ένας δίσκος με απίστευτο τσαμπουκά, αλητεία, ταχύτητα αλλά και μέτρια παραγωγή από τον Wil Malone (ακόμα τον στολίζει ο Harris…) η οποία όμως δεν μπορούσε να σκιάσει την λάμψη των διαμαντιών που είχαν ηχογραφηθεί!!! Δεν έλειπε τίποτα. Δισολιές, ατσάλινες κιθάρες oι οποίες έδεναν σαν τσιμέντο από τους Murray / Stratton... Οι μπασογραμμές του Harris ακούγονταν φρενήρεις, ταχύτατες, ενώ ο Clive Burr σφυροκοπούσε ανελέητα τα δέρματα από τα drums του, πολλές φορές παρασέρνοντας τους υπόλοιπους στο εξοντωτικό ρυθμό του… Φυσικά ξεχωριστή αναφορά θα πρέπει να γίνει στη επιβλητική και συνάμα εκρηκτική παρουσία του Paul Di Anno, η οποία σε συνδυασμό με την τραχιά, ακατέργαστη αλλά και πολλές φορές ευαίσθητη και αισθαντική χροιά του (άκου Strange World), έδινε τρομερή ενέργεια στα lives. Το περιεχόμενο είναι άνευ σχολιασμού. Όλα τα κομμάτια είναι διαμάντια. Εδώ συμπεριλαμβάνεται το κατά πολλούς καλύτερο κομμάτι που έχουν γράψει οι Maiden: Το Phantom of the Opera.
Δεν έχει νόημα νομίζω να συνεχίσω…. Η ιστορία δικαίωσε τους Iron Maiden με μια μυθική πορεία η οποία συνεχίζεται ακόμη και σήμερα. Το Iron Maiden ήταν η αρχή αυτής της πορείας και ίσως το καλύτερο ντεμπούτο συγκροτήματος ever. Καλύτερο ίσως και από αυτό το Black Sabbath….
BLACK SABBATH - BLACK SABBATH (1970)
Γράφει ο Πάνος Βαγενάς
Το 1970 γεννήθηκε ένα νέο μουσικό είδος. Μία πανδαισία συναισθημάτων, ένα ορμητήριο έκφρασης ακόμα και της πιο αρρωστημένης σκέψης, ένας μουσικός σκοτεινός Παράδεισος ο οποίος μέσα από δύο λέξεις μπορούσε να αγκαλιάσει στοργικά την έννοια της απόλυτης ελευθερίας: Heavy Metal! Οι τέσσερεις δημιουργοί του ήταν οι Ozzy Osbourne, ο Tonny Iommi, o Geezer Butler και ο Bill Ward. Τι να πω γι' αυτό το ηχητικό μεγαλείο. Ακόμα και σήμερα κάθε φορά που ακούω ολόκληρο το Black Sabbath ακούγεται τόσο φρέσκο στα αυτιά μου που νιώθω ότι κυκλοφόρησε μόλις χθες! Ένα από τα επιδραστικότερα album όλων των εποχών που μεγάλωσε και μεγαλώνει γενιές και γενιές μουσικών και οπαδών, τα κιθαριστικά riff του Iommi τόσο βαριά, απλά, αλλά και τόσο εύκολα να μπαίνουν στο μυαλό σου και να μένουν εκεί για πάντα. O Οzzy μέσα από τον τίτλο του απόλυτου άρχοντα του σκότους να φτύνει φλόγες απαγγέλοντας ύμνους παρέα με τον Εωσφόρο ο Geezer να κάνει με το μπάσο του τις λέξεις μαύρη μαγεία να μοιάζουν με Κυριακάτικο συμπόσιο ενώ ο Bill Ward να χτυπάει τα τύμπανα της κόλασης τρομάζοντας ακόμα και τους ίδιους τους δαίμονες! The Wizard, Black Sabbath, Behind the wall of sleep, την διασκευή του Evil Woman αλλά και το Θεικό N.I.B που είναι και προσωπικά για εμένα το καλύτερο άσμα που έγραψαν ποτέ..! Αδύνατον να ξεχωρίσω κάποιο κομμάτι. Επτά τραγούδια και νιώθεις πως ακούς διακόσια! Από το 1970 για όλους εμάς τους λάτρεις της σκληρής μουσικής αυτοί οι τέσσερεις τυπάδες ήταν είναι και θα είναι πραγματικά οι φύλακες άγγελοι μας! Νιώθω υπερβολικά ευλογημένος που είχα την τύχη να τους δω με το original line up στο Terra vibe το 2005. Νομίζω ήδη είπα πολλά. Λατρεμένο album, ένα από τα καλύτερα ντεμπούτα που κυκλοφόρησαν ποτέ αλλά και η επιτομή της σκληρής μουσικής μέσα από την οποία γεννήθηκε το Heavy Metal. Υποκλίνομαι.
Παρασκευή 13 Αυγούστου 2021
Οι SUBFIRE ανακοίνωσαν με υπερηφάνεια τη συνεργασία τους με τη Symmetric Records για την κυκλοφορία του νέου τους άλμπουμ "Define The Sinner".
Oι Telma είναι μια μοντέρνα metal μπάντα από την Ελλάδα. Δημιουργήθηκαν το 2021 με γνώμονα το πάθος τους για heavy μουσική και έναν ισχυρό σκοπό να δώσουν φωνή στις εσωτερικές συγκρούσεις που όλοι παλεύουν, μέσω των τραγουδιών τους.
Την περασμένη εβδομάδα, ο Bruce Dickinson ανέβαλε απότομα τις δύο τελευταίες ημερομηνίες της περιοδείας του στο Ηνωμένο Βασίλειο, επειδή ένα μέλος από το βοηθητικό προσωπικό του σπιτιού του βρέθηκε θετικό στον Covid-19. Έτσι, ο frontman των Iron Maiden επέστρεψε στο σπίτι για καραντίνα για 10 ημέρες, σύμφωνα με τις κυβερνητικές οδηγίες. Τις πρώτες μέρες, ένιωθε κυρίως...βαρεμάρα, μέχρι που άρχισε να αισθάνεται ότι κρυώνει.
Τρίτη 10 Αυγούστου 2021
Artwork : John Tsiakopoulos
Original Photo : Gabriel
Η σημερινή μας παρουσίαση είναι αφιερωμένη στην δεύτερη studio κυκλοφορία των Αθηναίων doom-heavy rockers Night Resident , μία εξαιρετική doom n' gloom κυκλοφορία που δίνει κάθε δικαίωμα στην ελληνική σκηνή του σκληρού ήχου να νιώθει περήφανη για τα κατορθώματά της ! Ας γνωρίσουμε όμως καλύτερα τους Night Resident !
Οι Night Resident συστάθηκαν το 2018 και έχοντας ήδη κυκλοφορήσει το εντυπωσιακό ομότιτλο ντεμπούτο τους το 2019 , φαίνονται πιο συνειδητοποιημένοι μουσικά και γεμάτοι αυτοπεποίθηση , με την τελευταία τους μουσική δήλωση , με τίτλο "Darkness Is My Home" , να αποτελεί την απόδειξη ! Ένας δίσκος που αποτελεί σημείο συνάντησης διάφορων μουσικών επιρροών , όπως το heavy και doom rock , με τον λυρικό πεσιμισμό να μπλέκει αρμονικά μαζί τους και να γεννά κάτι που είναι μακράν πιο heavy από πολλές σύγχρονες κυκλοφορίες που κοπιάζουν για να το καταφέρουν .
Με συνθέσεις όπως το A Time Of Wonder και Into Her Eyes , που κάθε άλλο παρά doom θυμίζουν , με τα φανταστικά solos της ηλεκτρικής κιθάρας και τα γρήγορα και εναλλασσόμενα μοτίβα των drums να χαράζουν καθαρά heavy πορεία , δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς πως οι Night Resident λατρεύουν τον πειραματισμό και μισούν την μονοτονία . Αυτό άλλωστε φαίνεται κι από το γεγονός ότι μόνο το ομότιτλο τραγούδι του δίσκου μπορεί να χαρακτηριστεί ως doom σύνθεση ! Όλες οι υπόλοιπες συνθέσεις , ενώ διαθέτουν doom στοιχεία , διαφοροποιούνται αισθητά , είτε με τον πιο up tempo ρυθμό τους , όπως αυτό του Stardust και του I'll Be Free , είτε λόγω των riffs και της συνολικής δομής τους , όπως το Black Witch , που τα σκοτεινά φωνητικά είναι ο διαχωρισμός μεταξύ σύγχρονου metal και doom ! Εκεί όμως που έμεινα άφωνος είναι στον επίλογο του φανταστικού αυτού δίσκου , το Hope Is Hard To Keep ... Η σύνθεση αυτή είναι ένας συνεχής πειραματισμός από την αρχή μέχρι το τέλος , με doom φωνητικά , μικρά indie περάσματα που ίσα ίσα χρωματίζουν ενώ το riff είναι υποδειγματικό metal αριστούργημα . Η πραγματική μαγεία όμως ξεκινά μετά την μέση της σύνθεσης , όπου το καλύτερο solo του δίσκου και το speed metal outro οδηγούν σε ένα μελωδικό σβήσιμο , ορίζοντας δυστυχώς το τέλος του μουσικού αυτού ταξιδιού...
Πλέον δε μπορώ να μιλάω σαν συντάκτης , αλλά σαν fan του συγκροτήματος αυτού . Οι Night Resident έχουν καταφέρει μέσα σε δύο δίσκους να καθορίσουν το στυλ τους και να συνθέτουν μοναδική και εξαιρετική μουσική , έχοντας πετύχει την απόλυτη χημεία μεταξύ τους . Κάθε αρπισμός , γέμισμα και στίχος βρίσκονται στην καλύτερη δυνατή θέση , τα solos είναι φανταστικά και συμπληρώνουν αρμονικά το όλο συναίσθημα των συνθέσεων και το αποτέλεσμα είναι ένας φοβερός heavy-doom rock δίσκος , που ακούει στο όνομα "Darkness Is My Home" !
Παραγωγή : John Tsiakopoulos
Ηχογράφηση & Mixing : John Tsiakopoulos @ Mothstudio Productions
Mastering : Mario Methenitis @ Loud Monster Mastering
Μουσική : Night Resident
Στίχοι : John Tsiakopoulos , Costas Papaspyrou
Δευτέρα 9 Αυγούστου 2021
Ένα νέο συναρπαστικό project από τον BJ, ανερχόμενο τραγουδιστή από τη μοντέρνα βραζιλιάνικη hard rock σκηνή, πήρε σάρκα και οστά! Στις 6 Αυγούστου κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ των SPEKTRA από την Frontiers Music Srl με τίτλο OVERLOAD. Οι μουσικές επιρροές της μπάντας προέρχονται από τους Journey, τους Foreigner, τους Winger και άλλους, ενώ την παραγωγή και την επίβλεψη του δίσκου έχουν αναλάβει οι Jeff Scott Soto και Alessandro Del Vecchio.
Tracklisting:
1. Overload
2. Runnin' Out Of Time
3. Just Because
4. Since I Found You
5. Our Love
6. Breakaway
7. Don't Matter
8. Back Into The Light
9. Forsaken
10. Behind Closed Door
11. Lonely Road
Line-up:
BJ - Vocals
Leo Mancini - Guitars
Edu Cominato - Drums
Henrique Canale - Bass
Links:
Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του στον Steffan Nilson o βιρτουόζος της κιθάρας, μουσικοσυνθέτης και παραγωγός Ron Bumblefoot Thal ( Guns N' Roses μέχρι και το 2015, τώρα στους Sons Of Apollo και τους Asia ) αναφέρθηκε στα πέντε albums που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην καριέρα του ως μουσικού αλλά και στο χτίσιμο της προσωπικότητάς του. Στο νούμερο 1 των προτιμήσεων του τοποθέτησε το Killers των Iron Maiden και όταν ο Steffan του ζήτησε να πει κάποια πράγματα για το album ο Ron ανέφερε τα παρακάτω :
''Φίλε μου το Killers είναι μια πολύ ειδική περίπτωση δίσκου για εμένα! Θυμάμαι ήμουν 11 χρονών πιτσιρικάς και έψαχνα σε ένα δισκάδικο της γειτονιάς μου. Κάποια στιγμή είδα μπροστά μου το Killers και είπα στον εαυτό μου 'τι είναι αυτό ρε φίλε?' Ρώτησα τον υπάλληλο στο ταμείο αν είναι κάτι που αξίζει και αυτός μου έδωσε την εξής απάντηση με ένα πονηρό χαμόγελο: 'Φιλαράκο δεν θα σου πω αν αξίζει, θα σου πω όμως να το πάρεις σπίτι σου και να το ακούσεις!' Όπερ και εγένετο! Πήγα σπίτι μου, το άκουσα και μετά από μία ώρα ακρόασης είχα πραγματικά χάσει την γη κάτω από τα πόδια μου. Το album ήταν πραγματικά μεγαλειώδες από όλες τις απόψεις! Βγήκα από το δωμάτιο μου και άρχισα να εκλιπαρώ την μητέρα μου να μου δώσει χρήματα για να αγοράσω και το πρώτο album των Maiden. Αμέσως έγινα φανατικός οπαδός τους! Τα επόμενα χρόνια έμαθα να ζωγραφίζω τα εξώφυλλα των Maiden σε φίλους πάνω στα τζιν μπουφάν τους και τους έπαιρνα 20 δολάρια το κομμάτι! Με αυτό τον τρόπο προσπάθησα και τελικά κατάφερα να συγκεντρώσω χρήματα για να αγοράσω την πρώτη μου κιθάρα, μια Ibanez Roadstar την οποία αργότερα μετέτρεψα στην λατρεμένη μου Swiss Cheese Guitar! Εγώ και αυτή η κιθάρα γίναμε αχώριστοι για 13 ολόκληρα χρόνια, περιόδευσα όλο τον πλανήτη μαζί της, ηχογράφησα με αυτήν τα πρώτα μου album και σε όποιο εξώφυλλο μουσικού περιοδικού εκείνης της εποχής και αν με δεις πάντα την έχω στα χέρια μου! Και όλα αυτά ξεκίνησαν φίλε μου από εκείνη την ημέρα που μπήκα στο δισκάδικο και αγόρασα το Killers των Iron Maiden!''
Ο Ron παρέα με την Swiss Cheese Guitar του:
Άντληση Πληροφοριών:
Πέμπτη 5 Αυγούστου 2021
Δεν κρατιούνται οι Leverage!!! Με μια μικρή αλλαγή στο line up (Kimmo Blom στα φωνητικά και Mikko Salovaara στις κιθάρες) που παρακολουθήσαμε στο DeterminUs (το οποίο κυκλοφόρησε το 2019 και μετά από δισκογραφική απουσία 10 ετών!!) η αγαπημένη μας μπάντα από την Φινλανδία, ανακοίνωσε μέσω του λογαριασμού της στο YouTube την κυκλοφορία του νέου της άλμπουμ με τίτλο "Above The Beyond" (το άλμπουμ μπορείτε να το παραγγείλετε εδώ). Αυτή θα είναι η πέμπτη στούντιο δουλειά των Leverage και θα βρεθεί στα δισκοπωλεία στις 15 Οκτωβρίου από την Frontiers Records. Για να προωθήσουν την επερχόμενη κυκλοφορία έδωσαν στη δημοσιότητα το εξαιρετικό official music video "Emperor" το οποίο μπορείτε να απολαύσετε παρακάτω.
Tracklist:
1. Starlight
2. Emperor
3. Into The New World
4. Do You Love Me Now
5. Angelica
6. Under His Eye
7. Falling Out Of Grace
8. Galleria
9. Silence
LINE-UP:
Kimmo Blom – vocals
Mikko Salovaara – guitars
Tuomas Heikkinen – guitars
Sami Norrbacka – bass
Valtteri Revonkorpi – drums
Marko Niskala - keyboards
Project: Roenwolfe returns after eight years with one of the best metal albums of the year. Metal Nuovo has the honor of talking to the person responsible for all this, Alicia Cordisco …
Τετάρτη 4 Αυγούστου 2021
Οι Guns N' Roses χθες για πρώτη φορά έπαιξαν live το κομμάτι Absurd στo Fenway Park στην Βοστώνη. Στην πραγματικότητα βέβαια δεν πρόκειται για ένα νέο τραγούδι αλλά για το Silkworms το οποίο είχαν γράψει το 2000 ο Chris Pittman (Keyboards, αποχώρησε από την μπάντα το 2016) παρέα με τον Dizzy Reed και φυσικά τον Axl Rose που έγραψε τους στίχους. To Silkworms ανήκει στα ακυκλοφόρητα διαμάντια που δεν βρήκαν ποτέ τον δρόμο τους για να μπουν σε κάποια κυκλοφορία της μπάντας και έχει παιχθεί live από το συγκρότημα 4 φορές το 2001 στο House Of the Blues και στο Rock In Rio και σε άλλους δύο σταθμούς της τότε περιοδείας των Guns. Οι Axl Slash και Duff δούλεψαν το τραγούδι στις πρόβες και το παρουσίασαν σε μια νέα μορφή χθες η οποία ελάχιστα μοιάζει με το αρχικό demo από τα Chinese Democracy Leaks που είχαν διαρρεύσει το 2018. Ο Axl Rose στο τέλος του κομματιού είπε τα παρακάτω:
'' Τώρα πια θα έχετε συνειδητοποιήσει πως δεν ξεμένουμε ποτέ από ερωτικά τραγούδια! Είστε πολύ τυχεροί! Ακούσατε για πρώτη φορά ένα καινούργιο κομμάτι των Guns N' Roses! ''
Το κομμάτι κατά πάσα πιθανότητα θα συμπεριληφθεί με την νέα του μορφή στο νέο Gn'R Album για το οποίο προς το παρών δεν έχει οριστεί ημερομηνία κυκλοφορίας.
Μπορείτε να ακούσετε το Absurd εδώ:
Τρίτη 3 Αυγούστου 2021
Αποκτά πλέον και επίσημο τίτλο το πρώτο ντοκιμαντέρ που αφορά την ζωή των θρυλικών Led Zeppelin , στο ταξίδι τους από την αφάνεια προς την κορυφή του κόσμου !
Σε δηλώσεις του ο σκηνοθέτης Bernand MacMahon αναφέρει πως το "Becoming Led Zeppelin" - όπως και θα ονομαστεί το νέο αυτό ντοκιμαντέρ - «είναι μία ταινία που κανείς δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να γυριστεί . Η ραγδαία εξέλιξη του συγκροτήματος προς την δόξα ήταν γρήγορη και ουσιαστικά μη καταγεγραμμένη . Μέσω μίας έντονης αναζήτησης σε όλον τον κόσμο και μίας πολυετούς αποκατάστασης του οπτικοακουστικού υλικού , είναι πλέον εφικτό να διηγηθούν την ιστορία τους .»
Η ταινία "Becoming Led Zeppelin" θα περιέχει νέες συνεντεύξεις από τους Robert Plant , Jimmy Page και John Paul Jones , ενώ θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε και να παρακολουθήσουμε σπάνιες συνεντεύξεις του θρυλικού drummer John Bonham ! Σηματοδοτείται λοιπόν η πρώτη φορά στην ιστορία τους που οι Led Zeppelin συμμετέχουν μαζί σε ντοκιμαντέρ , που θα αφορά το μουσικό ταξίδι και την ανεκτίμητη κληρονομιά που αυτοί μας άφησαν !
Το μόνο που μένει λοιπόν είναι η ημερομηνία που θα ανακοινώνει την κυκλοφορία του τεράστιου αυτού project , του μουσικού αυτού ταξιδιού που θα διηγηθεί το πως και το γιατί οι Led Zeppelin είναι ένα από τα κορυφαία rock συγκροτήματα όλων των εποχών , που έθεσαν τις βάσεις για την εξέλιξη του αγαπημένου μας σκληρού ήχου!
ΠΗΓΗ : BLABBERMOUTH
Κυριακή 1 Αυγούστου 2021
Το 22ο στούντιο άλμπουμ του Σουηδοαμερικανού βιρτουόζου της κιθάρας Yngwie Malmsteen είναι γεγονός και κυκλοφόρησε στις 23 Ιουλίου από την
Music Theories Recordings. Ο δίσκος για τίτλο δανείζεται το λατινικό "Parabellum" (ετοιμάσου για πόλεμο) με τον ίδιο τον Malmsteen στην παραγωγή και τη μίξη του άλμπουμ. Το πολύ όμορφο και πρωτότυπο art cover το έχει αναλάβει ο γνωστός καλλιτέχνης David Banegas και πρόκειται ουσιαστικά για ένα έργο τέχνης, ένα πίνακα πορτρέτο του ίδιου του Malmsteen.
Με μοναδικό ουσιαστικά μουσικό τον Brian Wilson στα ντραμς (αφού για τέταρτο συνεχόμενο άλμπουμ ο Malmsteen έχει επιλέξει να τα κάνει όλα μόνος του συμπεριλαμβανομένων και των φωνητικών*), ο Yngwie μας παρουσιάζει μία ακόμα δουλειά όμοια με τις αυτές της τελευταίας δεκαετίας (μετά το "Relentless" και τη φυγή του Owens). Το "Parabellum", συνθετικά τουλάχιστον, είναι σαφώς πιο βελτιωμένο από τα "Spellbound" και "World on Fire", περιέχοντας κάπως ποιοτικότερα τραγούδια. Η γνωστή συνταγή βέβαια ακολουθείται και εδώ, με συνθέσεις που περιέχουν τους κλασικούς ρυθμούς και ταχύτητες, καθώς και τα σήματα κατατεθέν riffs, όπως και τα καταιγιστικά και ασύλληπτης ταχύτητας σολαρίσματα, με τις μελωδίες να είναι εμπλουτισμένες με άφθονη κλασική μουσική που έχουμε ήδη συναντήσει στα προηγούμενά του άλμπουμ (όπως η -χιλιοπαιγμένη- αναφορά στον Νικολό Παγκανίνι στο Wolves at the Door).
Η παραγωγή που κάθε άλλο παρά κρυστάλλινη και καθαρή μπορεί να χαρακτηριστεί, ακολουθεί το παράδειγμα των προηγούμενων κυκλοφοριών, εστιάζοντας κυρίως στην κιθάρα κάνοντας τα υπόλοιπα όργανα να μην ακούγονται όσο καθαρά θα έπρεπε. Το μπάσο "θολό" και τα κρουστά... από το υπερπέραν, όπως ακριβώς θα ακουγόταν σε ένα demo! Η έλλειψη νέων ιδεών, μουσικής φαντασίας και έμπνευσης φαίνεται πως έχουν περάσει ανεπιστρεπτί για τον Σουηδό, ο οποίος συνεχίζει να ανακυκλώνει με τον ίδιο τρόπο, τα ίδια ακριβώς πράγματα για πολλοστή φορά. Ο υποψιασμένος ακροατής αυτό που αναμένει να ακούσει, αυτό και τελικά ακούει. Μεταξύ της προχειρότητας, της μουσικής επανάληψης και των πολλών fillers, υπάρχουν κάποιες ωραίες ιδέες (π.χ στα Eternal Bliss, God Particle και Magic Bullet) που με την κατάλληλη παραγωγή, με λιγότερη κατάχρηση στα σόλο (πράγμα αδύνατο), με σωστό και πλήρες line up και κυρίως με έναν επαγγελματία και επαρκή τραγουδιστή, θα μπορούσαν να αποτελούν τις βάσεις για ένα αξιοπρεπές άλμπουμ.
Συνοψίζοντας, έχουμε ένα ακόμα άλμπουμ απολύτως προβλέψιμο που δεν πρόκειται να εκπλήξει κανέναν και που προορίζεται αποκλειστικά για τους λάτρεις της εξάχορδης και τους φανατικούς οπαδούς του Malmsteen, αντανακλώντας απόλυτα τον εγωκεντρισμό του και τον δύσκολο χαρακτήρα του. Εγώ από τη μεριά μου, ως φανατικός και αμετανόητος οπαδός του, αφού ακούσω το "Parabellum" κάποιες φορές, θα το τοποθετήσω πλάι στα "Spellbound", "World on Fire" και "Blue Lightning". Θα εστιάσω στην πραγματική του δισκογραφία ακούγοντας για παράδειγμα τα "Trilogy", "Odyssey", "Fire & Ice", "The Seventh Sign" και "Facing the Animal", και θα σιγοτραγουδώ «περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις», αναρωτώμενος: *Τελικά τραγουδιστής γίνεσαι ή γεννιέσαι;
1. Wolves at the Door
2. Presto Vivace in C# Minor instrumental
3. Relentless Fury
4. (Si Vis Pacem) Parabellum instrumental
5. Eternal Bliss
6. Toccata instrumental
7. God Particle instrumental
8. Magic Bullet instrumental
9. (Fight) The Good Fight
10. Sea of Tranquility instrumental
 |
| Photo : Peter Papapetros |
