Οι Σουηδοί Eclipse επανέρχονται με την καινούργια τους έβδομη δισκογραφική δουλειά και θα έχει την ονομασία ''Paradigm''.Θα κυκλοφορήσει στις 11 Οκτωβρίου από την Frontiers records και θα περιέχει έντεκα συνθέσεις,ο δίσκος θα κυκλοφορήσει σε cd και βινύλιο αντίστοιχα και στις 23 Αυγούστου κυκλοφόρησαν το πρώτο official-video για το τραγούδι ''Viva La Victoria''.
Οι Έλληνες heavy-power metalers Sirius κυκλοφόρησαν το καινούργιο τους official music-video για το τραγούδι ''The Last Angel'' στην ακουστική του έκδοση,η κανονική έκδοση του βρίσκεται στο πρώτο EP της μπάντας ''Wings Of Fire''.Να υπενθυμίσουμε πως το συγκρότημα θα είναι το support group που θα ξεκινήσει για την πρώτη εμφάνιση του Luke Appleton,μπασίστας των Iced Earth,στο Tithora Rock Club στις 6 Σεπτεμβρίου.
Οι Ivory Tower επανέρχονται δισκογραφικά με το πέμπτο τους άλμπουμ με τίτλο ΄΄Stronger΄΄που κυκλοφόρησε στις 23 Αυγούστου. Η νέα δουλειά των Γερμανών δεν ακολουθεί μουσικά σε καμία περίπτωση τον προκάτοχό του ΄΄IV΄΄ που κυκλοφόρησε 8 χρόνια πριν. Και αυτό επειδή η προηγούμενη δουλειά είχε σαν αποτέλεσμα το πιο ΄΄ σκοτεινό΄΄ (όπως άλλωστε προδίδει και το εξώφυλλο) άλμπουμ της μπάντας και εντελώς διαφορετικό από το prog/power μουσικό ύφος της. Από το 1996 μέχρι σήμερα, με το πέρασμα του χρόνου οι αναμφισβήτητες επιρροές από τους Dream Theater και τους Conception στα πρώτα μουσικά βήματα του συγκροτήματος, αντικαθίσταται σταδιακά με πιο heavy power μελωδίες, ακούσματα που διαμορφώνουν σιγά-σιγά τον προσωπικό ήχο των Ivory Tower. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το γκρουπ να χαρακτηρίζεται ως progressive power metal band. Σε ότι αφορά το line-up, οι Thorsten Thrunke στα drums και Sven Böge στις κιθάρες είναι μαζί από το 1996, που είναι το έτος ίδρυσης της μπάντας. Σε ότι αφορά τα υπόλοιπα μέλη έχουμε κάποιες διαφοροποιήσεις: Ο Björn Bombach είναι στο μπάσο, ο Dirk Meyer στα φωνητικά και ο νεοεισελθών Frank Fasold στα πλήκτρα.Η επιστροφή των Ivory Tower γίνεται αισθητή με την πρώτη κιόλας ματιά. Το εξώφυλλο του δίσκου παραπέμπει σε power metal κυκλοφορία θυμίζoντας λίγο τα υπέροχα εξώφυλλα των δύο πρώτων δίσκων. Ήδη από το πρώτο άκουσμα (The Offer) τα πάλαι ποτέ progressive metal ακούσματα που κυριαρχούσαν έχουν μειωθεί αισθητά, δίνοντας τη θέση τους σε πιο δυνατούς και μελωδικούς ήχους σε τέτοιο βαθμό, που θυμίζουν έντονα τους θεούς Tad Morose. Στο δίσκο κυριαρχούν τα βαριά και επιθετικά rifs που συνοδεύονται κατάλληλα από τα τύμπανα, ενώ τα ρεφρέν είναι μελωδικά και ΄΄ εύπεπτα΄΄, συμπληρωμένα από τεχνικά κιθαριστικά σόλο χωρίς περιττούς εντυπωσιασμούς. Τα πλήκτρα δίνουν στις συνθέσεις τον progressive χαρακτήρα όπου και όταν χρειάζεται η μπάντα προκειμένου να δικαιολογήσει και το παρελθόν της και ο Dirk Meyer ακολουθεί με ευελιξία και συνέπεια στα φωνητικά. Βέβαια δε λείπουν οι συνθέσεις με πιο heavy μουσικά κατάλοιπα όπως το ΄΄Life Will Fade΄΄. Προς το τέλος του άλμπουμ, οι ρυθμοί πέφτουν κατά πολύ με το υπέροχο μελωδικό mid tempo ΄΄The Wolves You' ve Let In΄΄.Δυνατές στιγμές του δίσκου τα ΄΄ The Offer΄΄, ΄΄Loser΄΄, ΄΄End Transmission ΄΄, ΄΄Slave΄΄, ΄΄Passing΄΄. Οι Ivory Tower ξεκινούν το μουσικό τους ταξίδι το 1998 παίζοντας progressive metal και συνεχίζουν εν έτει 2019 με ένα power prog και μελωδικό δίσκο, βαδίζοντας στα μουσικά μονοπάτια των Tad Morose. Και εμείς τους ακολουθούμε ευλαβικά χωρίς δεύτερη σκέψη!!! Βαθμολογία: 8,5/10
To ντεμπούτο άλμπουμ των Σουηδών Twilight Force που κυκλοφόρησε το 2014 με την ονομασία ''Tales Of Ancient Prophecies'' ήταν μία άκρως πετυχημένη κυκλοφορία στο χώρο του συμφωνικού power-metal ενώ τα υψίφωνα φωνητικά του χαρισματικού Christian Hedgren προκαλούν νευρικό πανικό με το απίστευτο εύρος τους.Το 2016 κυκλοφορούν το ''Heroes Of Mighty Magic'' χωρίς να απογοητεύουν κανέναν αλλά το ντεμπούτο τους να το επισκιάζει με τρομερή ευκολία μέχρι που το 2017 η αποχώρηση του τραγουδιστή τους Chrileon(Christian Hedgren) να αποτελεί σοβαρό πλήγμα για την μπάντα.Ευτυχώς το ρητό ''ουδείς αναντικατάστατος'' ισχύει και εδώ με την πρόσληψη του Ιταλού Alessandro Conti(Trick Or Treat,ex-Luca Turilli's Rhapsody)o οποίος όχι απλά ανταποκρίνεται στα καθήκοντα του αλλά μαγεύει με τις τρομερές του ερμηνείες.Στις 16 Αυγούστου κυκλοφορεί η τρίτη δισκογραφική δουλειά των ''ξωτικών'' με την ονομασία ''Dawn Of The Dragonstar'' και εντυπωσιάζουν σε τέτοιο βαθμό που πιστεύω πως όποιος αρέσκεται στο συγκεκριμένο είδος κανένας δεν θα μείνει ασυγκίνητος.Ο δίσκος είναι γεμάτος από διαμαντάκια που δεν στερούνται ταχύτητας,μελωδίας και επικών στιγμών με τις νεραϊδο-μελωδίες τους να σε ταξιδεύουν σε κόσμους επικών διαστάσεων.Το ομώνυμο του δίσκου που ξεκινάει το άλμπουμ το λάτρεψα,μία μικρή αλλά ταχύτατη σύνθεση που σε πορώνει με τους power metal ρυθμούς της και το ρεφρέν να αποτυπώνεται στον εγκεφαλικό σου φλοιό με τρομερή ευκολία,αυτό είναι κάτι που άρεσε ιδιαίτερα στην συγκεκριμένη κυκλοφορία,ο δίσκος είναι γεμάτο από συνθέσεις που σε έχουν συνεχώς σε επαγρύπνηση με την πιο heavy όψεις του συγκροτήματος.Συνθέσεις όπως τα ''Long Live The King'',το επικότατο ''With The Light Of A Thousand Suns''.ο καινούργιος ύμνος τους ''Winds Of Wisdom'' με τις ξέφρενες ταχύτητες του και τις έντονες Helloween επιρροές του,το ''Queen Of Eternity'' να θυμίζει κάτι από τις πρώτες δουλειές των Luca Turilli's Rhapsody και με την χορωδία στο μεσαίο μέρος της σύνθεσης να σε ''στέλνει'' ανεβάζοντας και άλλο την εκτίμηση μου για τον συγκεκριμένο δίσκο.Είναι απίστευτο ότι καμία σύνθεση δεν πέφτει κάτω του μετρίου επιπέδου αρκεί να ακούσετε το υπέροχο ''Hydra'' η οποία ίσως αποτελεί την κορυφαία στιγμή μέσα στο άλμπουμ.Όσο και να τρομάξαμε με την φυγή του πρώτου τους τραγουδιστή ή με την ίσως λίγο πιο αδύναμη δεύτερη κυκλοφορία τους το ''Dawn Of The Dragonstar'' ίσως αποτελεί μία από τις κορυφαίες κυκλοφορίες του είδους με έναν τροβαδούρο σκέτη απόλαυση...8,5/10.
Οι Νορβηγοί progressive-metalers Leprous επιστρέφουν στις 25 Οκτωβρίου με την καινούργια τους έκτη δισκογραφική δουλειά και ο τίτλος αυτής ''Pitfalls''.To άλμπουμ θα περιέχει έντεκα συνθέσεις μαζί με τα δύο bonus tracks και θα κυκλοφορήσει από την Inside Out Music.
Μετά από 23 ολόκληρα χρόνια, η δισκογραφική αφύπνιση των θρυλικών αμερικανών thrashers Sacred Reich είναι γεγονός! Ιδρύονται το 1985 και είναι ενεργοί μέχρι και το 2000 οπότε και κάνουν μία δισκογραφική διακοπή έξι ετών (εξακολουθούν όμως να υφίστανται σαν γκρούπ λόγω περιοδειών), συνεχίζουν από το 2006 κυκλοφορώντας μία συλλογή (Ignorance & Surf Nicaragua EP) ενώ το 2012 κυκλοφορούν το ΄΄Live at Wacken΄΄. Το 2018 εντάσσονται στο δυναμικό της Metal Blade Records, γεγονός που τους ωθεί ένα χρόνο αργότερα στην κυκλοφορία ενός EP (προηγήθηκε και ένα split άλμπουμ) που περιέχει το ομώνυμο κομμάτι του επερχόμενου δίσκου και άλλα τέσσερα κομμάτια σε live εκτέλεση. Μέχρι την κυκλοφορία του νέου τους πονήματος, οι Sacred Reich είχαν στο ενεργητικό τους 4 στούντιο άλμπουμ. Το πέμπτο κατά σειρά, κυκλοφόρησε στις 23 Αυγούστου με τίτλο ΄΄Awakening΄΄. Με τους Phil Rind στο μπάσο και τα φωνητικά και τον Wiley Arnett στις κιθάρες (αμφότεροι μαζί από το 1985), την παρέα από το Phoenix της Αριζόνα συμπληρώνουν οι Dave McClain στα ντραμς και Joey Radziwill στις κιθάρες (μέλη της μπάντας από το 2018 και 2019 αντίστοιχα). Σε αντίθεση με τον προκάτοχό του Heal (1996), στη νέα δουλειά της μπάντας απεικονίζεται ένα κλασικό Sacred Reich εξώφυλλο με το χαρακτηριστικό λογότυπο του συγκροτήματος που όλοι οι οπαδοί του αγαπήσαμε. Στιχουργικά οι Sacred Reich δεν ξεφεύγουν από την πορεία που έχουν χαράξει σε όλη τη δισκογραφία τους και ασχολούνται κυρίως με θέματα περιβαλλοντικού και κοινωνικοπολιτικού προβληματισμού και με καθαρά αντιπολεμικό προσανατολισμό. Ο δίσκος αποτελείται από οκτώ κομμάτια και σε ότι αφορά τις συνθέσεις, δεν έχουμε να κάνουμε με ένα αμιγώς thrash άλμπουμ. Τα περισσότερα τραγούδια συνάδουν με τα μουσικά ακούσματα του συγκροτήματος, όμως υπάρχουν και διαφοροποιήσεις. Το ομώνυμο κομμάτι είναι μία κλασσική thrash σύνθεση και στη συνέχεια το ΄΄Conquer and Divide΄΄ είναι ένα speed κομμάτι που θυμίζει έντονα Metallica. Το ΄΄Salvation΄΄ θα κατατάσσονταν μάλλον στο χώρο του power metal, ενώ στα ίδια μουσικά μονοπάτια κινείται και το ΄΄Manifest Reality΄΄ με κάπως ΄΄αδύναμο΄΄ ρεφρέν. Το ΄΄Death Valley΄΄ αφετέρου δεν ανήκει για κανένα λόγο στο χώρο του thrash, αλλά μας φέρνει στο νου μελωδίες του αμερικάνικου νότου (π.χ Black Label Society), ενώ το ΄΄Revolution΄΄ περιέχει ξεκάθαρα punk ρυθμούς. Το άλμπουμ πιθανότατα δεν δικαιώνει όλους εκείνους που περίμεναν ότι μετά από τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα οι Sacred Reich θα κυκλοφορούσαν ένα αριστούργημα, όμως πρόκειται για ένα άλμπουμ που ακούγοντάς το, σίγουρα θα μας ανεβάσει τη διάθεση και ίσως μας κάνει να δούμε τη ζωή με περισσότερη αισιοδοξία, κάτι που έχουμε όλοι τόση ανάγκη στις μέρες μας. Σε καμία περίπτωση πάντως δε θα μας κάνει να βαρεθούμε. Οι Sacred Reich δηλώνουν παρόντες. Ξυπνούν μετά από (δισκογραφικό) λήθαργο 23 ετών και έρχονται να (μας) αφυπνίσουν!!! Βαθμολογία: 7,5/10
Ο Ray Alder,τραγουδιστής και frontman των Fates Warning,κυκλοφορεί το πρώτο του σόλο άλμπουμ μέσω της Inside Out Music και θα έχει την ονομασία ''What The Waters Wants'',θα περιέχει δέκα συνθέσεις μελωδικού metal και συνοδοιπόροι σε αυτό το εγχείρημα θα είναι ο Mike Abdow(Fates Warning)στις κιθάρες,Tony Hernando(Lords Of Black)κιθάρα και μπάσο και ο Craig Anderson(Ignite)στα drums.To άλμπουμ θα κυκλοφορήσει στις 18 Οκτωβρίου και η μίξη έγινε από τον Simone Mularoni(Rhapsody,DGM,Michael Romeo,etc.).Στις 23 Αυγούστου κυκλοφόρησε το lyric-video για το ομώνυμο τραγούδι ''What The Water Wanted''.
Η Αυστραλία, κυρίως από τα μέσα των 90's και μετά, αποτελεί υπολογίσιμη δύναμη στο χώρο της metal μουσικής, με μπάντες που αντιπροσωπεύουν σχεδόν όλα τα είδη του, όπως οι Voyager, Eyefear, Vanishing Point, Black Majesty, Teramaze, Damnations Day, Chaos Divine, Dungeon και φυσικά οι Lord.
Την πρώτη του Αυγούστου οι Lord, μπάντα του Tim Ian Grose γνωστού και ως Lord Tim (και πρώην Dungeon-μία power metal μπάντα που είχε ιδρύσει ο ίδιος το 1989 και διαλύθηκε το 2005 έχοντας στο ενεργητικό της 4 άλμπουμ), κυκλοφόρησαν την έκτη τους δουλειά με τίτλο ΄΄Fallen Idols΄΄. Με μουσικούς συνοδοιπόρους του τους Mark Furtner στις κιθάρες, τον Andy Dowling στο μπάσο και τον Tim Yatras στα ντραμς, ο Lord Tim (κιθάρες-φωνητικά) μας παρουσιάζει ένα δίσκο με power metal εξώφυλλο που όμως μόνο αυτό δεν είναι. Χαρακτηριστικό γνώρισμα του σχήματος (από την Dungeon εποχή ακόμα) είναι ότι δεν παίζει κάποιο συγκεκριμένο είδος metal μουσικής, αλλά ένα μουσικό μείγμα μελωδικού power, heavy, thrash, hard rock/AOR ήχων τόσο καλά δεμένων μεταξύ τους, γεγονός που κάνει τις συνθέσεις ενδιαφέρουσες και ελκυστικές, χωρίς να προκαλούν σύγχυση στον ακροατή. Πρόκειται δηλαδή για μία μπάντα που σε όλη της τη δισκογραφική διαδρομή, δεν ακολουθεί στερεότυπα και συγκεκριμένα μουσικά μονοπάτια, αλλά παίζει αυτό που της αρέσει και όποτε της αρέσει, κάνοντάς το μάλιστα σε βαθμό που θα ικανοποιήσει και τον πιο απαιτητικό ακροατή. Αυτό μπορεί να το αντιληφθεί κανείς από το πρώτο κιόλας κομμάτι του δίσκου ΄΄United (Welcome Back)΄΄ το οποίο περιέχει χαρακτηριστικά thrash φωνητικά, κρουστά και rifs ενώ το μελωδικό ρεφρέν του το συναντάμε σε ένα prog power κομμάτι.
Ο δίσκος σε γενικές γραμμές είναι μια παρουσίαση των μουσικών καταβολών και επιρροών του συνθέτη (Iced Earth στο ΄΄Immortal΄΄, Judas Priest στο ΄΄Kill or be Killed΄΄, Queensryche στο υπέροχο μελωδικό mid tempo ΄΄Counting Down the Hours΄΄) αλλά περιέχει και κλασικές Lord/Dungeon μελωδικές power συνθέσεις όπως το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου. Παρ΄όλες όμως αυτές τις προφανείς μουσικές αναφορές, η μπάντα καταφέρνει πάντα να έχει τον δικό της προσωπικό ήχο, πράγμα εμφανές σε όλη τη δισκογραφία της. Δύσκολα θα ξεχωρίσει κανείς το κομμάτι που κάνει τη διαφορά αλλά αν θα πρέπει να γίνει επιλογή, κορυφαίες στιγμές του άλμπουμ είναι τα τραγούδια ΄΄Fallen Idols΄΄, ΄΄Counting Down the Hours΄΄ και ΄΄Kill or Be Killed΄΄. Τέλος, ο δίσκος περιέχει δύο διασκευές το ΄΄Break the Ice΄΄ του John Farnham και το ΄΄Touch the Fire΄΄ από τους Icehouse.
Συνοψίζοντας, οι Lord κυκλοφορούν μια ακόμα αξιοπρεπέστατη (όπως όλες οι προηγούμενες κυκλοφορίες τους άλλωστε) δουλειά, πιστοί στον ήχο που τους έκανε γνωστούς και πέρα από την Ωκεανία. Οπότε, αν σας αρέσει το αυθεντικό heavy metal εμπλουτισμένο και με άλλα μεταλλικά ιδιώματα, μην το σκεφτείτε. Όσοι πάλι είστε του κλασικού metal ρεπερτορίου, απλά ακολουθείστε το μουσικό ταξίδι που σας προσφέρουν οι Αυστραλοί και δε θα το μετανιώσετε.
Οι Ιταλοί Vision Divine επανέρχονται μετά από επτά χρόνια με την καινούργια τους όγδοη δισκογραφική δουλειά,θα έχει την ονομασία ''When All The Heroes Are Dead'' και θα κυκλοφορήσει στις 25 Οκτωβρίου από την Scarlet Records σε Αμερική και Ευρώπη και από την King Records στην Ιαπωνία.Ο δίσκος θα περιέχει δώδεκα συνθέσεις όπου την παραγωγή την έχουν επιμεληθεί ο Olaf Thorsen και Alessio Lucatti ενώ για την μίξη και τις ηχογραφήσεις για άλλη μία φορά υπεύθυνος είναι ο Simone Mularoni.Το πανέμορφο εξώφυλλο είναι δημιουργία του Federico Mondelli.Πλέον στις τάξεις του συγκροτήματος ανήκουν ο Mike Terrana στα ντραμς και στα φωνητικά ο εξαιρετικός Ivan Giannini των Derdian.
Είναι γεγονός πως τις χρυσές εποχές του power-metal δεν θα τις ξαναζήσουμε αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν έχουν βγει δουλειές που δεν αξίζουν την προσοχή μας,μερικές πολύ περισσότερο όπως το χρυσό ντεμπούτο-σφαλιάρα των Majestica ενώ άλλες πολύ λιγότερο,αυτό που δεν μπορώ να δεχτώ σαν άποψη είναι ''αυτό μοιάζει με εκείνο'' και όλες αυτές οι γνωστές απόψεις,πλέον είναι πολύ δύσκολο να δημιουργήσεις κάτι εντελώς δικό σου εξαιρουμένων κάποιων συγκροτημάτων που οι ίδιοι δημιούργησαν το προσωπικό τους ήχο,με λίγα λόγια εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως πρέπει να ξεχωρίζουμε μία καλή σύνθεση από μία μέτρια γιατί πλέον όλα μας θυμίζουν κάτι άλλο και όλοι πλέουν μεταφέρουν τις επιρροές τους στην μουσική τους.Οι Northtale θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι μία all-star μπάντα με μουσικούς που έχουν γράψει την δική τους σταδιοδρομία,όπως ο πρώην τραγουδιστής των Twilight Force Christian Eriksson,o Bill Hudson στις κιθάρες(Circle II Circle,Jon Oliva's Pain,Doro(live),o Patrick Johansson στα drums(ex-Malmsteen,ex-W.A.S.P.,ex-Stormwind),στα πλήκτρα ο Jimmy Pitts των Eternity's End και στο μπάσο ο Mikael Planefeldt και εδώ μας παρουσιάζουν την πρώτη τους μουσική προσπάθεια που φέρει τον τίτλο ''Welcome To Paradise'' και κυκλοφόρησε από την τεράστια Nuclear Blast στις 2 Αυγούστου.Η μουσική τους κατατάσσεται στο μελωδικό power metal στα χνώτα που χάραξαν οι Stratovarius και οι Helloween,σε μερικές περιπτώσεις οι επιρροές είναι λίγο πιο έντονες από ότι πρέπει και αυτό να είναι ίσως το μοναδικό τους μείον διότι και φωνάρα διαθέτουν και μουσικάρες είναι το μόνο που λείπει είναι λίγη περισσότερη προσωπικότητα.Δεν μπορώ να παραβλέψω πως συνθέσεις σαν τα ''Bring Down The Mountain'' που κινείται σε πιο heavy metal ρυθμούς(και ίσως στο μέλλον θα έπρεπε να παραμείνουν σε αυτό το ύφος)κάτι σαν Firewind είναι ένα πραγματικό διαμαντάκι,το ''Welcome To Paradise'' άνετα θα ήταν σε δίσκο των Helloween,το πολύ όμορφο ''Higher'' να θυμίζει τους Φινλανδούς Stratovarius των χρυσών εποχών,γενικά το άλμπουμ το οποίο περιέχει 13 συνθέσεις είναι γεμάτο με τραγούδια τα οποία άνετα σου μένουν στο μυαλό και κατά την ακρόαση του δίσκου περνάς πάρα πολύ καλά,δεν μπορώ να παραβλέψω το υπέροχο ταλέντο του Christian Eriksson στα φωνητικά ο οποίος κάνει θαύματα ενώ το εξώφυλλο δημιουργία του Felipe Machado Franco είναι σκέτη μαγεία,ελπίζω στον επόμενο δίσκο να βάλουν κάτι από την δική τους μουσική προσωπικότητα γιατί από ότι φαίνεται η όρεξη και η γνώση υπάρχει με το κιλό...7/10.
Μετά από επτά χρόνια δισκογραφικής απουσίας και των νομικών προβλημάτων του τραγουδιστή τους Tim Lambesis,οι As I Lay Dying επιστρέφουν με την original σύνθεση και μέσω της καινούργιας τους δισκογραφικής στέγης την Nuclear Blast κυκλοφορούν τον πολυπόθητο έβδομο δισκογραφικό πόνημά τους με την ονομασία ''Shaped By Fire'' στις 20 Σεπτεμβρίου.Το άλμπουμ θα κυκλοφορήσει σε πολλές και όμορφες εκδόσεις όπως cd,digipack cd,black vinyl και limited colour vinyl.Το Σεπτέμβριο ξεκινάει η ''Shaped By Fire World Tour'' σε Λατινική Αμερική και Ρωσία,τον Οκτώβριο σειρά έχει η Ευρώπη παρέα με Unearth,Chelsea Grin και Fit For A King και τέλος Νοέμβριο-Δεκέμβριο συνεχίζουν στην Αμερική με support τους After The Burial και Emmure.Στις 9 Αυγούστου κυκλοφόρησε το καινούργιο official-video για το ομώνυμο τραγούδι ''Shaped By Fire''.
Shaped By Fire Track Listing:
1. Burn To Emerge
2. Blinded
3. Shaped By Fire
4. Undertow
5. Torn Between
6. Gatekeeper
7. The Wreckage
8. My Own Grave
9. Take What's Left
10. Redefined
11. Only After We've Fallen
12. The Toll It Takes
Shaped By Fire is available in the following formats:
Στην αρχή ήταν σφαλιάρα,μετά εξελίχθηκε σε απανωτά γρονθοκοπήματα έτσι τόσο απλά για να μάθουμε να έχουμε τα ώτα μας ανοικτά και ο τρόπος σκέψης μας να ξεφεύγει από τα τετριμμένα σε στυλ μόνο metal και ξερό ψωμί(βάζω και εμένα μέσα),Οι Ουαλλοί Scarlet Rebels δημιουργήθηκαν από τις στάχτες των Void και εδώ μας παρουσιάζουν την πρώτη τους δουλειά με την ονομασία ''Show Your Colours'' παίρνοντας το πρωτάθλημα με το καλημέρα ως μία από τις καλύτερες μελωδικές hard rock κυκλοφορίες της χρονιάς...δεν εννοώ πως τον επόμενο χρόνο δεν θα μου αρέσει αλλά καταλαβαίνετε πως το εννοώ.Αυτό που με καθήλωσε είναι η ΤΡΟΜΕΡΗ αίσθηση της μελωδίας που έχουν,τα κορυφαία φωνητικά του Wayne Doyle,όλες...μα όλες οι συνθέσεις μπορούν να παιχτούν στο ραδιόφωνο από το πρωί μέχρι το βράδυ προσέξτε κάτι όμως εδώ μιλάμε για ποιότητα στην σύνθεση,μιλάμε για συναίσθημα,τσαμπουκά και ρεφρενάρες να τις τραγουδάς ασταμάτητα.Τώρα πραγματικά τι να πρώτο αναφέρω από τραγούδια..το εναρκτήριο ''No One Else To Blame'',''You Take My Breath Away'' με την επανάληψη σε κάθε τραγούδι να θεωρείτε επιβεβλημένη και εγώ να παθαίνω απανωτά πορωτικά επεισόδια σε φάση κρίσης πανικού,το καταλαβαίνω πως μπορεί να ακούγομαι υπερβολικός...όμως δεν είμαι,το ίντερνετ πλέον βοηθάει στο να ανακαλύψετε μόνοι σας τα δικά μου συμπεράσματα.Το ''Head's In The Ground'' βρωμάει '70 από μακριά με τα ξεσπάσματα να σπάνε αυχένες και οι μυικοί σπασμοί να χρειάζονται φυσικοθεραπευτή(αυτή δεν είναι παρουσίαση...ιατρική αναφορά είναι)και εκεί που πλέον δεν ανήκω στη κατηγορία των ανθρώπων που αρέσκονται στις μπαλάντες οι Scarlet Rebel δημιουργούν μερικά από τα καλύτερα συναισθηματικά τραγούδια που έχω ακούσει και αναφέρομαι στα ''Heal'' ,''Blinded By The Pain'' και ''Returning Light τρία ατμοσφαιρικά άσματα που κυριολεκτικά ανατριχιάζεις.Το ''Let Your Love Go'' μου θύμισε στην αρχή λίγο Alice Cooper στις κιθάρες κάτι που θα επαναληφθεί πάλι στο ρεφρέν και με μεγάλη επιτυχία...Οι δεκατέσσερις συνθέσεις του δίσκου με τα δύο τελευταία κομμάτια να βρίσκονται δυστυχώς μόνο στην ψηφιακή έκδοση κυριολεκτικά τα σπάνε,το ''Losing End'' θα μπορούσε να το ακούσει ο κάθε άνθρωπος που απλά αγαπάει την μουσική,μιλάμε για single που χτυπάει πρωτιά ενώ το ''Radio Song'' έχει έντονες AC/DC επιρροές και αυτό δεν χαλάει μα κανέναν όμως.Το άλμπουμ κυκλοφόρησε από την Rock Of Angels Records στις 9 Αυγούστου σε cd και βινύλιο αντίστοιχα.Μουσική κύριοι μου..οι Scarlet Rebels ήρθαν και αν ο κόσμος γίνει λίγο καλύτερος τότε άνετα θα τον κατακτήσουν,τα σέβη μου...9/10.
TRACK LIST: 1. No One Else To Blame 2. You Take My Breath Away 3. Head's In The Ground 4. Part Of Me 5. Heal 6. Let Your Love Go 7. Nothing to Say 8. Save Me 9. Blinded By The Pain 10. Shattered Dreams 11. Can I Open My Eyes 12. Returning Light
Digital Release (Bonus Tracks): 13. Losing End (Bonus Track - Digital Only) 14. Radio Song (Bonus Track - Digital Only)
Συνεπείς όπως πάντα με την κυκλοφορία δίσκων οι Ιταλοί δεν σταματούν να μας τροφοδοτούν με μουσικό υλικό σχεδόν κάθε δυο χρόνια από το 2006 και έπειτα. Οι Hollow Haze παίζουν μελωδικό progressive power metal θυμίζοντας στα πρώτα τους βήματα την αμερικανική σκηνή (Fates Warning, Queensryche). Έχοντας κατά καιρούς τεράστιους μουσικούς πίσω από τα μικρόφωνα (Fabio Lione, Mats Levén, Rick Altzi, Amanda Somerville) που όμως δυστυχώς αποτελούσαν προσωρινές λύσεις, με την πάροδο των χρόνων καταστάλαξαν σε πιο μελωδικά, πιο εμπορικά και πιο ΄΄στρωτά΄΄ ακούσματα, περνώντας βέβαια από διάφορες φάσεις κυρίως λόγω της αλλαγής στα φωνητικά σχεδόν σε κάθε δίσκο. Με την προσθήκη από το 2017 του Fabio Dessi στα φωνητικά -με χροιά πιο ταιριαστή σε prog και AOR συνθέσεις και λιγότερο τραχιά των προκατόχων του- και του Paolo Caridi στα ντραμς, κυκλοφόρησαν πρόσφατα το έβδομο άλμπουμ τους με τίτλο ΄΄Between Wild Landscapes and Deep Blue Seas΄΄.
Πρόκειται για ένα ακόμα δίσκο που ακολουθεί τα μουσικά μονοπάτια των προηγούμενων κυκλοφοριών. Μελωδικό progressive power με speed αλλά και mid tempo ρυθμούς (I will be there) με αρκετά συμφωνικά μέρη που μας θυμίζουν εξαιρετικές κυκλοφορίες από σπουδαίες μπάντες του είδους (Κamelot, Αdagio, Nightwish κ.α) αλλά και με έντονα AOR ακούσματα (It's always Dark before the Dawn) που δεν είχαμε ξανακούσει στο παρελθόν, όχι σε τόσο έντονο βαθμό τουλάχιστον. Όμορφο εξώφυλλο και απόλυτα συναφές με τον τίτλο του άλμπουμ, με τις συνθέσεις να μην παρουσιάζουν πάντα την ίδια μουσική ομοιογένεια, δύσκολα θα βρεθεί μέτρια στιγμή στον δίσκο. Το αντίθετο. Όλα τα κομμάτια είναι πλημμυρισμένα από υπέροχες μελωδίες, όμορφα riffs και ρεφρέν που μένουν στο μυαλό δημιουργώντας συναισθήματα που μας υπενθυμίζουν το λόγο για τον οποίο αγαπάμε τόσο πολύ το συγκεκριμένο μουσικό ιδίωμα. Χωρίς να αδικηθούν οι υπόλοιπες συνθέσεις, κορυφαία στιγμή είναι το κομμάτι Through Space and time.
Ένας πραγματικά πολύ αξιόλογος δίσκος, άξιος συνεχιστής των προηγούμενων κυκλοφοριών, που υπόσχεται ένα όμορφο μουσικό υπόλοιπο καλοκαιριού. Μην το χάσετε!!!!
O γνωστός Γερμανός μουσικός,παραγωγός,κιθαρίστας Sascha Paeth επανέρχεται για άλλη μία φορά με την προσωπική του μπάντα με την ονομασία Sascha Paeth's Masters Of Ceremony.To συγκρότημα αποτελείται από τους Felix Bohnke(Avantasia,Edguy)στα ντραμς,Andre Neygenfind(Avantasia)στο μπάσο,Corvin Bahn στα πλήκτρα και η Αμερικανίδα τραγουδίστρια των Seven Spires Adrienne Cowan.Το ντεμπούτο τους άλμπουμ θα κυκλοφορήσει από την Frontiers στις 13 Σεπτεμβρίου με την ονομασία ''Signs Of Wings'' σε cd και βινύλιο αντίστοιχα και θα περιέχει έντεκα συνθέσεις.Στις 31 Μαΐου κυκλοφόρησε το official video για το τραγούδι ''The Time Has Come''.
Το 2005 ήταν το έτος
που γνώρισα τους volbeat μέσω του promo cd για
το ντεμπούτο τους, που είχα πάρει για
λογαριασμό της ραδιοφωνικής μου εκπομπής.
Πρώτα ήρθε ο κεραυνοβόλος έρωτας που
λέμε με την πρώτη ματιά και μετά
αντιλήφθηκα ότι αυτοί εδώ οι Δανοί αν
παίξουν καλά τα χαρτιά τους ,θα αφήσουν
μεγάλη ιστορία πίσω τους. Τελικά βρισκόμαστε
στο σήμερα και στον έβδομο δίσκο τους,
όπου όχι μόνο έπεσα μέσα στις αρχικές
μου προβλέψεις, αλλά θυμάμαι που έλεγα
και σε έναν κολλητό μου φίλο (γεια σου
Τελίδαρε μου), ότι αν τους πάρει το
management των METALLICA και τους πάρουν και έστω
σε μια μόνο Αμερικάνικη περιοδεία οι
τελευταίοι, έχουν δέσει τον γάϊδαρό
τους που λέμε και στο χωριό μου! Έπρεπε να είχα παίξει
ΤΖΟΚΕΡ εκείνη τη μέρα που το είπα.!!! Επιτυχία....επιτυχία...τι
λέξη και αυτή ε; Λοιπόν επιτυχία έχουν
πολλές μπάντες, λίγες όμως αφήνουν
ανεξίτηλο στίγμα στο χώρο της μέταλ
σκηνής και αυτό το καταφέρνουν μπάντες
που έχουν κατασκευάσει τέτοιο ιδιαίτερο
ήχο όπως οι Δανοί από την αρχή της
καριέρας τους! Γι' αυτό άλλωστε και
έχουμε τέτοιο επίπεδο φρενίτιδας και
λατρείας από όσους τους μαθαίνουν και
τους ακολουθούν! Επειδή είναι η πρώτη
φορά που κάνω παρουσίαση σε έναν δίσκο
τους ,γι' αυτό σας κουράζω και λίγο
παραπάνω με κάποιες σκέψεις μου και
κάνω έναν απολογισμό αν θέλετε, στο τι
είναι αυτό το μεγαθήριο που λέγεται
VOLBEAT. Ήδη έχουμε ποικίλες
απόψεις από όσους το άκουσαν σε παγκόσμιο
επίπεδο και έχω διαβάσει και καλά σχόλια
αλλά και άσχημα. Πριν πάω σε track by
track ανάλυση, ας εξηγήσω κάτι: Οι VOLBEAT ξεκίνησαν
την καριέρα τους βασισμένοι σε αρχέγονο
rock 'n' roll, 50's, 60's , rockabilly, country, punk και metal
κλπ κλπ.Λοιπόν μαντέψτε: Αυτό κάνουν
μέχρι και σήμερα.Βρε αδερφέ, γι'αυτό
τους αγαπήσαμε στο κάτω κάτω της γραφής.Αν
ήθελα να ακούσω ξερό μέταλ, ουυυυυυ
μπάντες να φάνε και οι κότες!!! Δώσε SODOM
στον λαό (Θεοί !!!!) Αυτό που διαφοροποιεί
το νέο δίσκο σε σχέση με τους προηγούμενους,
είναι ότι αυτή τη φορά το στοιχείο μέταλ
είναι το πιο φτωχό σε ποσότητα!Εμένα
προσωπικά ούτε που με άγγιξε η έλλειψη
αυτού.Από το ντεμπούτο τους (και αυτό
ήταν που με τραβούσε πιο πολύ) ξεχώριζα
τα λιγότερο μέταλ τραγούδια τους γιατί
αυτό ήταν το δικό μου ζητούμενο.Αυτό το
κάτι άλλο που ΜΟΝΟ οι VOLBEAT μπορούσαν να
μου προσφέρουν και ΚΑΝΕΝΑ ΑΛΛΟ ΜΕΤ(Σ)ΑΛ
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ!!! Λοιπόν πάμε; Άντε
πάμε :
1-Last
Day Under the Sun: Πιασάρικο κομμάτι με
σολάρα του Rob Caggiano και gospel φωνητικά στα
τελευταία ρεφραίν.Πολύ ωραίοι στίχοι
ως συνήθως και αν έχετε δει και το
videoclip...απλά συνταρακτικό!
2-
Pelvis on Fire :Αέρας από τα 2 πρώτα άλμπουμ με
απευθείας αναφορά στο Sad Man’s Tongue και
στιχουργικά. Μην βιάζεστε μερικοί να
βγάλετε κακίες περί το πόσο μοιάζουν
σε αρκετά σημεία, είπαμε... rock 'n' roll 3
ακόρντων και φύγαμε ..κάτι σαν τα
νησιώτικα, όλα ίδια είναι!!!Έτσι ήταν
και στα 50'ς rock 'n' roll τραγούδια!Μπαμπάς
Chuck Berry αδέρφια!!
Αν δεν ήταν αυτός θα ακούγαμε σήμερα
ambient folkjazz, με
στοιχεία ιερών ύμνων από το Περού με
κρουστά!!!
Και
όταν λέει αλά Elvis, στίχους σαν και αυτούς:
And I can’t shake it off
My
b-b-b-b-b-b-brain is out of t-t-t-timing (είχε καιρό να
μας ξαναχαρίσει τέτοια κόλπα και στο
νέο δίσκο το ξανακάνει αρκετά).Άντε
γειά!!!
3-Rewind
the Exit: Μελωδικό και αρκετά pop, αλλά πάντα
σε volbeat λογική
και με υπέροχα γυναικεία φωνητικά
ταυτόχρονα με Μιχαλάκη Poulsen στο ρεφραίν.
4-Die
to Live (feat. Neil Fallon): της τρελής!!!πιανάκι
rock 'n' roll, σαξόφωνα φωνάρα απο τεράστιο
Neil Fallon των CLUTCH, ο οποίος παίρνει τα ηνία
των lead vocals στο
δεύτερο κουπλέ και ρεφραίν και πάρτα
στη μάπα ρεεεεε !!!! Μέχρι και HELLACOPTERS μου
θύμισε!!!Μεγάλη αδυναμία μου σαν
τραγούδι!!!!!
5-When
We Were Kids: ,πόσο όμορφο τραγούδι ,με κλασσικές
κιθάρες να φέρνουν στην αρχή του
τραγουδιού λίγο από The garden's
tale.Βέβαια δεν μιλάμε για
τέτοιο ύμνο, αλλά για ένα όμορφο απλό
όπως προείπα τραγούδι. Όμως αυτό που σε
κερδίζει είναι φίλε μου οι στίχοι, που
αν σαν παιδί μεγάλωσες βρωμίζοντας τα
ρούχα σου παίζοντας έξω στους δρόμους
αντί να λιώνεις στα τάμπλετ ,θα πιάσεις
τον εαυτό σου να δακρύζει διαβάζοντας
τους στίχους οι οποίοι εμβαθύνουν βέβαια
περισσότερο.
6-Sorry
Sack of Bones: Από τα αγαπημένα μου του νέου
δίσκου ήδη και ο λόγος είναι ότι όταν
οι volbeat πειραματίζονται
σωστά και με μαγκιά ,βγάζουν τραγουδάρες
άπιαστες.ΤΙ PSYCHEDELICDARK SURF ΑΣΜΑ
ΕΓΡΑΨΑΝ ΤΑ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ??(ναι υπάρχει τέτοιο είδος
και μπάντα που προτείνω για να μπείτε
στο χορό είναι οι the
mayhems).Βέβαια παιγμένο υπό
το πρίσμα του ήχου τους, μπολιασμένο με
κιθαριές που φέρνουν στο νού μέχρι και
tribulation.Επίσης έχει και
φοβερά effects με φωνές horror
εδώ και εκεί να ψυθιρίζουν
και να στοιχειώνουν ακόμα περισσότερο
την ατμόσφαιρα!!
7-
Cloud 9: Ωραίοι στίχοι γυναικεία φωνητικά
και πάλι εδώ σε ρεφραίν αλλά και σε
πλάτες στον Μιχαλάκη πάλι,αλλά πέραν
αυτών, νομίζω ότι είναι το πρώτο filler
song που συνάντησα μέχρι στιγμής.
8-Cheapside
Sloggers: Ανεβασμένα κιθαρόνια και αλήτικη
σφραγίδα στους στίχους ! Και επειδή
έχουμε και εξώφυλλο επηρεασμένο από
peaky blinders, έχοντας μάλιστα και
απευθείας αναφορά και στοχουργικά :”The
blood is painting the streets again With hammers and razor
blades Thieves and riots are our daily breadThe
Peaky Blinders prevail “...
ε... εντάξει ,συγχωρέστε με ,πόσο να αντέξω
ο καμμένος ο fan των
Peaky
Blinders??? δεν μπορωω ρεεε και περιμένω και
τον νέο κύκλο!!!!!Τρομερή doomy
αλλαγή στη μέση, που το ανεβάζει το guest
solo του
Gary
Holtμε
ωραίο τελείωμα, που θυμίζει τα leads του
παλιού του συμπαίκτη στους EXODUS
τον
Kirk
Hammet.
9-
Maybe I Believe :Δεν
ξετρελάθηκα και εδώ, όπως και στο cloud
9 .Μπορεί
να σε κρατάει στιχουργικά, αλλά νομίζω
ότι αν έλειπε απο τον δίσκο, δεν θα βάζαμε
και τα κλάματα...filler
song, No 2 λοιπόν...
10-
Parasite : 37 δευτερόλεπτα σε φάση RAMONES και
γενικά punk rock που θυμίζει και λίγο το
στυλ των Teenage Bottlerocket των οποίων ειχαν
διασκευάσει το Rebound στο προηγούμενο
άλμπουμ τους.
11-Leviathan:
Λοιπόν .. κλασσικό live-τράγουδο
volbeat
,αλλά
το αστείο με τους volbeat
όταν
ασχολούνται με το occult
στοιχείο
στιχουργικά ( και εσείς που τους ξέρετε
,το καταλαβαίνετε ήδη),έχουν ένα μοναδικό
μαγικό τρόπο να μιλάνε για σατανάδες,
κέρατα, κατάρες, κλπ κλπ και να το κάνουν
να ακούγεται με τέτοιο εύθυμο ύφος, που
απορείς ώρες ώρες αν σου κάνουν απλά
πλάκα !!!Μια χαρά up
tempo τραγούδι
και θα περάσουμε και με αυτό όμορφα στις
αρένες όλοι μας !
12-
The Awakening of Bonnie Parker: Εδώ έχουμε στιχουργικά
ιστορία βασισμένη στο γνωστό ζεύγος
Bonnie
& Clyde, με
ωραία εξέλιξη του story των στίχων ανα
κουπλέ, δοσμένο πανέξυπνα σε στυλ
επιστολών μεταξύ των δυο ( Bonnie
& Clyde δλδ).Ωραίο
σόλο απο Rob Caggiano και πάλι έχουμε γυναικεία
φωνητικά να πλαισιώνουν τον Michael Poulsen
(λογικό, Bonnie
& Clyde θέμα
έχουμε εδώ). Πάντα λάτρευα αυτά τα
θεματικά τραγούδια τους από παλιά!
13-The
Everlasting: Το γνωρίσαμε ήδη απο αρκετά live
της
μπάντας όπου το πρωτοπαρουσίαζαν, αλλά
και όσοι έχετε το let's
boogie! Live from Telia Parken του
2018, το γνωρίζετε ήδη.Αρκετά βασισμένο
συνθετικά στον τελευταίο δίσκο των
αγαπητών metallica
(παρατηρήστε
ειδικά τα πρώτα 30 δευτερόλεπτα του
τραγουδιού.Βγάζει μάτι η επιρροή του
Now
That We're Dead ).Δεν
τους κατηγορώ,απεναντίας, το στυλ των
metallica
ειναι
βασικό συστατικό στον ήχο των volbeat
και
το ξέρουμε και το έχουμε δεχτεί και
αγαπήσει απο το ντεμπούτο τους! Η
στουντιακή λοιπόν εκδοχή του τραγουδιού,
είναι προφανώς και καλύτερηκαι
σαν σύνθεση είναι απο τις λιγοστές
καραμεταλλάδικες στιγμές του νέου
δίσκου των Δανών!
14-
7:24 : Η άκριβης ώρα που έχει γεννηθεί η
κόρη του Michael Poulsen και μιλάμε για μια
όμορφη μπαλάντα,η οποία φυσικά αναφέρεται
σε αυτήν! Το ξέρουμε βρε Μιχαλάκη τι
αγαπησιάρης και ψυχοπονιάρης εισαι!
Έχεις γράψει από ένα κομμάτι σχεδόν για
όλο το σόι σου! Καλά κάνεις ,αφού σε
αγαπάνε και τους αγαπάς όλα οκ! Και εμείς
μαζί σου!!!
Αυτά
είναι και τα 14 βασικά τραγούδια του νέου
έβδομου δίσκου των VOLBEAT.Αν πάρετε την 2
cd's version του δίσκου,έχει μερικά καλούδια
παραπάνω.
Εν
κατακλείδι... Ο δίσκος μια χαρά είναι.Μπορεί
να μην είναι πιο πολύ μέτ(σ)αλ σε σχέση
με τα προηγούμενα, αλλά μιλάμε για μια
μπάντα που έχει οπαδούς, πολύ διαφορετικού
είδους (από την αρχή της καριέρας της)
, οι οποίοι δεν ακούνε και απαραίτητα
metal και οι οποίοι έχουν και αυτοί ένα
λόγο παραπάνω να ζητάνε πιο radio friendly
κομμάτια ή πιο non metal κομμάτια αν θέλετε
καλύτερα.Όλοι έχουν δικαίωμα σε αυτήν
τη ζωή.Ο φασισμός δεν αποτελεί κομμάτι
στον rock ήχο και καλό είναι να είμαστε
πιό δεκτικοί κάποιες φορές.Άλλωστε
μιλάμε για μια μπάντα που από την αρχή
είχε συστηθεί με αυτό το ύφος και
λειτουργεί στη λογική των AC/DC, MOTORHEAD,
υπηρετώντας πιστά το ατόφιο και αρχέγονο
rock 'n' roll με τα βασικά του παρακλάδια (και
όχι μόνο) να το πλαισιώνουν.Πως έλεγε
και ο τιτανοτεράστιος LEMMY ? We are Motorhead and
we play rock 'n' roll.
Οι power-speed metalers Dragonforce θα κυκλοφορήσουν την όγδοη δισκογραφική τους δουλειά μέσω της earMUSIC,θα έχει την ονομασία ''Extreme Power Metal'' και θα περιέχει δέκα συνθέσεις,ο δίσκος θα κυκλοφορήσει σε cd και βινύλιο αντίστοιχα στις 27 Σεπτεμβρίου.Στις 30 Ιουλίου κυκλοφόρησε το πρώτο official video για το τραγούδι ''Highway To Oblivion''.
Την καινούργια δουλειά των Ιταλών την περίμενα πολύ καιρό...μόνο δέκα χρόνια!!!Το αριστουργηματικό ''Pulse For A Graveheart'' του 2009 ήταν και παραμένει ένα άρτιο δείγμα ποιοτικού προοδευτικού progressive metal album με συνθέσεις που έπιαναν άνετα της κορυφή,τόσο σε έμπνευση όσο και στην τεχνική κατάρτιση που τόσο άνετα έχουν,κάτι αντίστοιχο ισχύει και για το ντεμπούτο τους ''Journey Of A Rough Diamond'' με μόνη διαφορά ότι ο συγκεκριμένος δίσκος ακολουθούσε περισσότερο την πεπατημένη που χάραξαν οι τεράστιοι Dream Theater στην αρχή της μεγαλειώδους πορείας τους.Πάμε λοιπόν στο τώρα και στην τρίτη δουλειά των Ιταλών με την ονομασία ''MKIII-Aliens In Wonderland'' η οποία κυκλοφόρησε στις 12 Ιουλίου από την Frontiers Records,εδώ τα πράγματα δεν ξεφεύγουν αρκετά από την προηγούμενη δουλειά τους,ηχούν αρκετά κοντά αλλά ποιοτικά και σε σχέση με την τόση μεγάλη αναμονή νομίζω πως χάνει αρκετά σε πόντους,η φωνάρα του Aurelio Fierro Jr. παραμένει στα ψηλά επίπεδα που μας έχει κακομάθει,τεχνικά όλοι μαγεύουν ΑΛΛΑ(το τονίζω)αυτό που με ''χάλασε'' είναι οι όχι τόσο εμπνευσμένες φωνητικές μελωδικές γραμμές που με μαεστρία απλόχερα μας στις πρόσφεραν στην προηγούμενη δουλειά τους,σίγουρα θα ακούσετε τρομερές μουσικές μελωδίες,progressive εξάρσεις,λυρική ατμόσφαιρα...αλλά για τόσο μεγάλη χρονική αναμονή περίμενα πολλά περισσότερα πράγματα και κυρίως περίμενα να μένουν στο μυαλό μου οι ρεφρενάρες που έγραφαν ανέκαθεν,με αποτέλεσμα όσες φορές και να ακούσω το δίσκο το μόνο που μου κάνει εντύπωση να είναι μόνο το μουσικό μέρος.Θα είμαι δίκαιος όμως τραγούδια όπως το ''Oblivion'',''Pure He/Art'',''Alien In Wonderland'',''Hate At First Sight'' και ''Hank(The Blazing Eyes)'' μου άρεσαν αρκετά αλλά σαν σύνολο ο δίσκος έχει αρκετές στιγμές που χωλαίνει,κρίμα γιατί περίμενα πως αυτός ο δίσκος θα με έστελνε(μεταφορικά πάντα)σε progressive μαγικά ηχοτοπία...6,5/10.
