Σιγά-σιγά η λίστα μου για τα καλύτερα άλμπουμ του 2018 αρχίζει και παίρνει μορφή,σίγουρα μέσα στις πρώτες μου επιλογές θα βρίσκεται η δεύτερη δουλειά των Λιβανέζων progressive metallers Ostura.Έξι χρόνια μετά το ντεμπούτο τους άλμπουμ ''Ashes Of The Reborn'',μία δουλειά με πιο επική και straight heavy metal κατεύθυνση,έρχονται να μας ισοπεδώσουν με το εκπληκτικό καινούργιο τους δίσκο με την ονομασία ''The Room'',ο οποίος κυκλοφόρησε στις 23 Φεβρουαρίου από την Universal Music.Απλά συνδυάστε τα καλύτερα στοιχεία από τους Myrath,Ayreon,Dream Theater και Symphony X ,προσθέστε την συμφωνική ορχήστρα της Πράγα,την Λιβανέζικη κινηματογραφική ορχήστρα και θα έχετε ένα από τα καλύτερα progressive album της χρονιάς.Είχα καιρό να βιώσω τόσο έντονα συναισθήματα με κάποιο δίσκο ίσως λόγο του ότι είναι concept και υπάρχουν συνεχώς συναισθηματικές μεταπτώσεις,σε αυτό βέβαια οφείλεται στο ότι και τα δώδεκα κομμάτια του δίσκου συνθετικά βρίσκονται σε απίστευτα επίπεδα και για αυτό είναι υπεύθυνοι ο Elia Monsef(vocals) και ο Danny Bou-Maroun(keyboards).Στα φωνητικά πέρα από τον Elia Monsef,όπου η χροιά της φωνής του θυμίζει πολύ του Rusell Allen των Symphony X,θα ακούσετε την αγγελική φωνή της Youmna Jreissati και του Michael Mills(Toehider) όπου συμμετέχει σε αρκετά κομμάτια μέσα στο άλμπουμ,ενώ ο Arjen Lucassen μας προσφέρει ένα πολύ όμορφο σόλο στο τραγούδι ''Darker Shade Of Black''.Η έντονη κινηματογραφική ατμόσφαιρα που υπάρχει στο δίσκο σε ταξιδεύει πραγματικά και τα συμφωνικά μέρη δίνουν ένα πομπώδες ύφος στο άλμπουμ που το κάνουν μεγαλειώδες και επικό,οι progressive εξάρσεις είναι αρκετές και η χρήση παραδοσιακών οργάνων ανεβάζει ακόμα περισσότερο το όλο αποτέλεσμα ενώ η συμμετοχή του Thomas Lang(Robert Fripp,Peter Gabriel,Robbie Williams)στα ντραμς μας κάνει να παραμιλάμε.Για άλλη μία φορά την μίξη και το μάστερ τα έχει αναλάβει ο πολύ γνωστός Jens Bogren στα Fascination Street Studios στη Σουηδία.Να αναφέρω τις συμμετοχές των Dan Veall στο μπάσο,Marco Sfogli(James Labrie,Icefish) στις κιθάρες και του Ozgur Abbak επίσης στις κιθάρες.Τώρα ειλικρινά αν ξεχωρίσω κάποιο κομμάτι θα αδικήσω τα υπόλοιπα,για ποιο να μιλήσω?για το ''The Surge'' με τις απίστευτες φωνητικές μελωδίες,για το εννιάλεπτο έπος ''Darker Shade Of Black'' που είναι λες και βγήκε μέσα από δίσκο των Ayreon,για το δωδεκάλεπτο έπος ''Duallity'' που στο κλείσιμό του τα μάτια λίγο βουρκώνουν από τα συναισθήματα που βγάζει,για το απίστευτο μπάσιμο του ''Escape''?,αν συνεχίσω θα αναφέρω όλα τα κομμάτια γιατί πολύ απλά μιλάμε για ένα δίσκο διαμάντι και κάτι μου λέει με το χέρι στη καρδιά ότι αυτός τελικά θα φιγουράρει στη πρώτη θέση για το καλύτερο άλμπουμ της χρονιάς αν και άνετα γράφει με μεγάλα γράμματα την δική του μουσική ιστορία!!!10/10!!!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου