Ντεμπούτο άλμπουμ για το συγκρότημα που έμελλε να βγάλει μερικές από τις ομορφότερες κυκλοφορίες στην ιστορία της δισκογραφίας των Γερμανών Rage,μετά από 24 χρόνια ξανά ενώνουν τις δυνάμεις τους οι Peavy Wagner,Manni Schmindt και Christos Efthimiadis και με το άλμπουμ ''Solitary Men'' μας ταξιδεύουν στο νοσταλγικό παρελθόν που πολύ αγαπήσαμε.Ο δίσκος ήδη έχει κυκλοφορήσει από την Frontiers Records στις 8 Ιουνίου σε cd και βινύλιο αντίστοιχα ενώ δεν το κρύβω ότι το εξώφυλλο μου θύμισε το υπέροχο ''Trapped'' του 1992 όπου περιέχει και το κομμάτι ''Solitary Men'' και είναι ο τίτλος του πρώτου δίσκου των Refuge.Ακούγοντας τον δίσκο μπορώ να πω ειλικρινά ότι πέρασα υπέροχα ή ακόμα καλύτερα τον ευχαριστήθηκα,δεν είναι το άλμπουμ που θα αλλάξει το μουσικό στερέωμα ή θα προσφέρει κάτι καινούργιο,αλλά είναι τίμιο,ευχάριστο και σίγουρα καλύτερο συνθετικά από τις τελευταίες τουλάχιστον δύο δουλειές των Γερμανών Rage.Κομμάτια σαν τα ''Summer's Winter'',''The Man In The Ivory Tower'',''Bleeding From Inside'',''From The Ashes'' θα σας εκπλήξουν ευχάριστα και πρέπει να αναφέρω οπωσδήποτε την πολύ καλή δουλειά του Manni Schmidt στις κιθάρες που ανεβάζει κατά πολύ το τελικό αποτέλεσμα ενώ τα φωνητικά του Peavy Wagner μπορεί να μην πιάνει τα ψιλά,τουλάχιστον στο δίσκο,αλλά είναι σαν να μην έχει περάσει μέρα από πάνω του,λες και η φωνή του είναι αγέραστη και σίγουρα από τις πιο χαρακτηριστικές!''Living On The Edge Of Time'' και κάλλιστα θα μπορούσε να βρίσκεται μέσα σε ένα ''Black In Mind'' ενώ το ''We Owe A Life To Death'' είναι το χιτάκι,ας μου επιτραπεί,του δίσκου.
Γενικά όλος ο δίσκος έχει την χαρακτηριστική ατμόσφαιρα του παρελθόντος όπου στους πιο παλιούς οπαδούς μπορεί και να τους ενθουσιάσει μπορεί όμως και να γυρίσει μπούμεραγκ λέγοντας κάποιοι ''μα πάλι τα ίδια παίζουν?'',όπως και να έχει μία καλή ακρόαση όλο του δίσκου θα σας βοηθήσει να βγάλετε μία σωστή και αντικειμενική άποψη,γερμανικό metal όπως μας το έμαθαν στο παρελθόν χωρίς να λείπουν βέβαια και οι πιο μέτριες στιγμές ή τουλάχιστον αδιάφορες με τα ''Let Me Go'' και ''Hell Freeze Over'',ενώ το ''Waterfalls'' θεωρώ ότι είναι η χειρότερη στιγμή του δίσκου και δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση την μεγάλη διάρκεια του κομματιού,αυτό είναι ένα μειονέκτημα του άλμπουμ ότι δεν στέκονται όλα τα κομμάτια στα ίδια επίπεδα.Για τους πιο νοσταλγικούς θα είναι μία ευχάριστη ακρόαση για τους πιο απαιτητικούς καλύτερα να ακούσουν πρώτα!7/10!!!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου