ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ - ΚΕΙΜΕΝΟ : ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
Αν και έχω γυρίσει δύο μέρες από
τη Σόφια,δεν μπορώ ακόμα να συνέλθω,καθώς είχα την τύχη να παρακολουθήσω το
πρώτο,μετά από τρία χρόνια,live των
Lucifer’s Child.
Ξεκινάω,αν και είναι μάλλον
αδόκιμο,με τις σκέψεις και τα αισθήματα που μου γέννησε αυτή η συναυλία. Όλος ο metal κόσμος
έχει λατρέψει και θαυμάσει όσα έχει προσφέρει και δημιουργήσει η ελληνική black metal σκηνή μέχρι τώρα. Αυτή
η σκηνή όμως όχι μόνο έχει ένα λαμπρό παρελθόν και παρόν,αλλά και ένα τρομακτικά
υποσχόμενο μέλλον.
Εδώ σε αυτή τη μικρή χώρα έχουμε
την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε εν τη γενέσει του κάτι μοναδικό. Ταλέντο,προσωπικότητα,πάθος και πίστη έχουν ενωθεί στις κατάλληλες συνθήκες δημιουργώντας κάτι
πραγματικά μεγάλο και σπουδαίο που κάνει όλους τους πιστούς περήφανους.
Δείτε αυτά τα γκρουπ ΤΩΡΑ! Τώρα
που παίζουν ακόμα σε μικρές σκηνές,χωρίς απόσταση από τον οπαδό. Τώρα που ο
παλμός και η οργή τους φτάνει ατόφια σε σας, χωρίς να υπάρχουν αποστάσεις
ασφαλείας, υπάλληλοι securityή
κάγκελα. Τώρα που μπορείτε κυριολεκτικά να χτυπηθείτε δίπλα δίπλα με τον
μπασίστα, να ουρλιάξετε με τον τραγουδιστή ή να υψώσετε την γροθιά σας μαζί με
τον κιθαρίστα κοιτώντας τον στα μάτια.
Είναι μια μοναδική εμπειρία που
όλοι αξίζουν να έχουν σαν ανάμνηση. Είναι μια νίκη όλων των πιστών ενάντια σε
όσα θέλουν να μας λυγίσουν.
Αν και είναι πολύ αδόκιμο ,ξεκίνησα
έτσι, γιατί αυτό αισθάνομαι από την ώρα που τελείωσεη συναυλία μέχρι σήμερα
(και μάλλον για πολύ καιρό ακόμα).ΔΕΊΤΕ ΤΟ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ
ΤΩΡΑ!Αλλάαςπάμεστησυναυλία.
LUCIFERIAN
ARMIES READY TO FIGHT AND CONQUER
Το Live and Loud club της Σόφιας είναι ένας πολύ δύσκολος
χώρος για live για οποιοδήποτε γκρουπ. Μικρή η αρένα και από κει και πέρα σταντ,
τραπέζια και καναπέδες. Και δεν είναι η μουσική του παιδιού του Εωσφόρου
ακριβώς το είδος μουσικής που βλέπεις καθισμένος σε ένα τραπέζι πίνοντας το
ποτό σου. Επίσης, οι Borg που έπαιζαν πριν από τους Lucifer’s Child παρέδωσαν ένα πολύ «χλιαρό» κοινό.
Λίγοι οπαδοί να συμμετέχουν στα δρώμενα και η πλειοψηφία με τα χέρια δεμένα να
παρακολουθεί χαλαρά και να σχολιάζει λες και έβλεπε θεατρική παράσταση.
Όμως δεν πήρε παραπάνω από το πρώτο χτύπημα της μπότας του
Νίκου, την πρώτη νότα του μπάσου του Στάθη, το πρώτο ακόρντο της κιθάρας του
Γιώργου και το πρώτο ουρλιαχτό του Μάριου για να καταλάβουμε όλοι μας ότι οι
κανόνες του παιχνιδιού είχαν αλλάξει. Από κει και πέρα οι οπαδοί σταματούσαν το headbanging μόνο για να πάρουν φωτογραφίες τα μέλη
του γκρουπ σε μια προσπάθεια, μάταιη φυσικά,γιατί αυτά μόνο στη καρδιά και το μυαλό μπορούν
να αποτυπωθούν, να αποθανατίσουν τη στιγμή…..
Με την τεράστια μαγκιά του, το γκρουπ ξεπέρασε όποια
προβλήματα ήχου είχε στην αρχή (καθαρά θέμα των διοργανωτών) και σύντομα το Live and Loud club είχε μετατραπεί στο πιο τρελό και
οργισμένο κομμάτι της κόλασης. Το moshpit μόλις λίγα μέτρα από το κέντρο της
σκηνής ήταν πραγματικά επικίνδυνο. Έβλεπα άτομα να χτυπιούνται λες και μονομαχούσαν
στους ουρανούς και μετά έκπληκτος τους έβλεπα να αγκαλιάζονται και να υψώνουν
γροθιές τραγουδώντας μαζί με το γκρουπ. Όταν ο Γιώργος Εμμανουήλ προλόγισετο TheOrder λέγοντας «thisisa
songabout what I believe. About what we believe. Follow the guitar» ακολούθησαν στιγμές απίστευτες. Σίγουρα η Σόφια κατάλαβε για τα καλά
ότι κάτι οργισμένο και βίαιο είχε έρθει να ταράξει την ηρεμία και την
κανονικότητα της. Όλοι και όλα είχαν γίνει ένα. Ένα σώμα, μια γροθιά, ένα ουρλιαχτό
μίσους και οργής. Κεφάλια να πηγαίνουν πάνω κάτω, σώματα να χτυπιούνται μέσα σε
κολασμένη παραφροσύνη. Όταν το συγκρότημα τέλειωσε την playlist,κάνεις δεν κουνήθηκε. Όλοι ήθελαν
περισσότερο. Και τα παιδιά του Εωσφόρου δεν τους χάλασαν το χατίρι. Βγήκαν και
έπαιξαν το «Hewhopunishesandslays”…τι ποιο τέλειο για επίλογο; Στο τέλος βρέθηκα να
χτυπιέμαι με έναν αδελφό από τη Γερμανία που είχε έρθει Σόφια αποκλειστικά για
να δει αυτό το Live.
Τελειώνοντας την αναφορά στη συναυλία θα ήθελα να μιλήσω για
τον εκπληκτικό ήχο των παιδιών. Δεν ήταν αυτή η «τέρμα overdrive» βαβούρα, ήταν κάτι άλλο. Κάτι πολύ
πιο ειλικρινά οργισμένο και σκοτεινά μυστικιστικό που άφηνε μια απίστευτα
επιβλητική ηχώ.
Παιδιά, αυτό δεν αποτυπώνεται με τίποτα σε cd. Αυτό μπορείς να το ζήσεις και να το
αισθανθείς μόνο στις συναυλίες, εκεί που μουσική, πίστη, αγάπη, πάθος, ποιότητα
και ταλέντο ενώνονται με έναν απίστευτο τρόπο και γεννούν ένα μοναδικό
αποτέλεσμα….
THE
BLACK HEART OF LUCIFER’S CHILD
Για επίλογο αυτής της μοναδικής εμπειρίας μου δεν νομίζω ότι
υπάρχει κάτι πιο κατάλληλο από ό,τι μου είπε ο Στάθης, μπασίστας του γκρουπ μια
μέρα μετά. Λόγια απλά και από καρδιάς που δείχνουν γιατί αυτό το γκρουπ μουσικών
με μεγάλες εμπειρίες και παρελθόν στη σκηνή έχει όχι μόνο το απαραίτητο μουσικό
ταλέντο, αγάπη και αφοσίωση για αυτό που κάνει αλλά και την ποιότητα χαρακτήρων για
να το φτάσει πολύ ψηλά.
«Εμείς λίγο φαγητό, λίγο ύπνο και να παίζουμε τη μουσική
μας». Μάριε, Νίκο, Στάθη και Γιώργο κάθε επιτυχία από καρδιάς…..
SIC LUCIFER’S CHILD LUCEAT
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου