Οι Αμερικανοί Steel Prophet επιστρέφουν με την ένατη δισκογραφική τους δουλειά και μάλιστα κάτω από την στέγη της Rock Of Angels Records,η οποία αυξάνει ολοένα την λίστα της με πολύ καλά συγκροτήματα,με την ονομασία ''The God Machine'' και θα κυκλοφορήσει στις 26 Απριλίου.Μία σημαντική αλλαγή στις τάξεις του συγκροτήματος είναι η ένταξη του Δημήτρη Λιαπάκη (Mystic Prophecy/Devil's Train) στη θέση του Rick Mythiasin αναλαμβάνοντας τα φωνητικά,αυτό από μόνο του και μόνο είναι ένα δύσκολο εγχείρημα αν αναλογιστούμε πόσο αγαπητή είναι η υπέροχη φωνή του προκατόχου του.Δέκα συνθέσεις μελωδικού heavy metal παρουσιάζοντας τους Steel Prophet σαφώς ανανεωμένους και με αρκετή όρεξη,ακούγοντας το άλμπουμ αντιλαμβάνεσαι ότι οι συνθέσεις έχουν απομακρυνθεί αρκετά από τον ήχο που μας έχουν συνηθίσει επομένως το ρίσκο είναι αρκετά μεγάλο όσο αφορά τουλάχιστον τους οπαδούς του συγκροτήματος,είναι λογικό και αναπόφευκτο ο δίσκος να θυμίζει περισσότερο Mystic Prophecy λόγω της φωνής και λιγότερο τους Steel Prophet,η λυρικότητα,οι έντονες επιρροές από Iron Maiden και οι progressive αναφορές έχουν δώσει την θέση τους στον πιο ''στιβαρό'' αμερικάνικο heavy metal ήχο.Πάραυτα ο δίσκος περιέχει αρκετές καλές συνθέσεις με μία παραγωγή,ίσως και η καλύτερη που είχαν ποτέ,να αναδεικνύει τα κομμάτια και βάζει τους Steel Prophet σε περίοπτη θέση αν αναλογιστούμε ότι τα τελευταία χρόνια είχαν χάσει μέρος της αποδοχής σε σχέση με τα υπέροχα χρόνια των ''Messiah'' και ''Book Of The Dead'',τα οποία πιστεύω ότι αν ο κόσμος έδινε την ανάλογη προσοχή σε αυτά τα άλμπουμ και όχι μόνο θα μιλάγαμε για κλασσικές δουλειές,αν και προσωπικά για μένα είναι ήδη.Για να μιλήσουμε τώρα για τις συνθέσεις:
The God Machine:ταχύτητες στο φουλ,ο Λιαπάκης ένδοξα ανεβάζει πολύ ωραία τις οκτάβες σε μία σύνθεση που αποκλείεται να μην σας μείνει με το πολύ ωραίο του ρεφρέν και το κομμάτι κυριολεκτικά σπέρνει αν μου επιτρέπεται,σαν πιο σύγχρονους Judas Priest,για πρώτο κομμάτι πάμε καλά.
Crucify:o δίσκος από την αρχή σου δείχνει ότι θα έχει πιο άμεσες συνθέσεις με δυνατές κιθάρες στις οποίες έχει γίνει πολύ καλή δουλειά με πληθώρα ιδεών και μελωδίες που συναρπάζουν,άλλωστε ανέκαθεν οι Steel Prophet αρίστευαν σε αυτό έτσι και το συγκεκριμένο κομμάτι κινείται σε αυτούς τους ρυθμούς.
Thrashed Relentlessly:αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια,χωρίς να στερεί ταχύτητα,έχει λυρικότητα,πολύ καλές γέφυρες,όμορφες φωνητικές γραμμές,επικές κιθάρες και θυμίζει παλιές εποχές,πανέμορφο.
Dark Mask(Between Love And Hate):αυτή είναι μία σύνθεση που μου θύμισε λίγο τους Devil's Train,όμορφη και ''ηρεμεί'' λίγο τους έως μέχρι τώρα προηγούμενους βομβαρδισμούς,ωραίες αλλαγές στα σόλο...αυτό έλειπε άλλωστε να μην ήταν,αρκετά όμως μακριά από τον ήχο των παλιών Steel Prophet.
Damnation Calling:αυτή είναι μία πολύ καλή επική mid tempo σύνθεση η οποία είμαι σίγουρος ότι θα αρέσει σε πολλούς και εδώ αναδεικνύει τα ήδη πολύ καλά φωνητικά του ο Δημήτρης Λιαπάκης,ο οποίος με την προσωπική του χροιά δίνει υπέροχα το δικό του στίγμα χωρίς να φοβηθεί να τα ''αγριέψει'' λίγο περισσότερο.
Soulhunter:έντονες Iron Maiden επιρροές σε μία σύνθεση must για live που ενώ ήδη το ρεφρέν είναι απίστευτα πιασάρικο ακόμα περισσότερο υπέροχες είναι οι σολάρες που εξελίσσονται στην μέση του κομματιού.
Buried And Broken:αυτή είναι η πρώτη μπαλάντα που συναντάμε μέσα στο άλμπουμ,η οποία αν και στην αρχή με κούρασε λίγο ευτυχώς η απότομη αλλαγή με τις κιθάρες να ανεβάζουν τους ρυθμούς διορθώνει λίγο την κατάσταση χωρίς όμως να είναι κάτι το ιδιαίτερο και πάλι σαν σύνθεση.
Lucifer-The Devil Inside:άλλη μία πολύ καλή σύνθεση με υπέροχο ρεφρέν και το κομμάτι να ανεβάζει πολύ τις ταχύτητες μετά το δεύτερο ρεφρέν και με μία απότομη αλλαγή να δίνει ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον στο κομμάτι,πολύ καλό τραγούδι,δουλεμένο απίστευτα με συνεχόμενες αλλαγές.
Fight,Kill:άλλη μία επική σύνθεση,ιδιαίτερη όμως πιο κλασσική,με περίεργες αλλαγές και εδώ οι φωνητικές γραμμές μου θύμισαν τον Mythiasin,τελειώνει λίγο απότομα όμως,γενικά ο δίσκος έχει συνθέσεις μικρές σε διάρκεια χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι όμως.
Life=Love=God Machine:εδώ η σύνθεση κυμαίνεται σε πιο hard and heavy ρυθμούς με πιο ματζόρε διαθέσεις για να κλείσει η πολυπόθητη δουλειά των Steel Prophet,εδώ μου φαίνεται πως βγήκαν περισσότερο οι επιρροές τους.
Γενικά εδώ έχουμε να κάνουμε με μια καλή κυκλοφορία με καινούργια στοιχεία στον ήχο τους,χωρίς να στερούνται δύναμη και πληθώρα ιδεών,ο Δημήτρης Λιαπάκης έχει κάνει για άλλη μία φορά τρομερή δουλειά και στην παραγωγή αλλά και στην σύνθεση των κομματιών μαζί με τους υπόλοιπους,ίσως να μην πλησιάζει αμιγώς τον παλιό τους ήχο καθεαυτού αλλά ταυτόχρονα δεν τον ξεχνούν κιόλας,όλα είναι θέμα αντίληψης και πόσο σε αγγίζει ένα άλμπουμ,αν στην επόμενη δουλειά βάλουν λίγο περισσότερο τον παλιό τους εαυτό δεν θα με χαλάσει καθόλου...8/10.
The God Machine:ταχύτητες στο φουλ,ο Λιαπάκης ένδοξα ανεβάζει πολύ ωραία τις οκτάβες σε μία σύνθεση που αποκλείεται να μην σας μείνει με το πολύ ωραίο του ρεφρέν και το κομμάτι κυριολεκτικά σπέρνει αν μου επιτρέπεται,σαν πιο σύγχρονους Judas Priest,για πρώτο κομμάτι πάμε καλά.
Crucify:o δίσκος από την αρχή σου δείχνει ότι θα έχει πιο άμεσες συνθέσεις με δυνατές κιθάρες στις οποίες έχει γίνει πολύ καλή δουλειά με πληθώρα ιδεών και μελωδίες που συναρπάζουν,άλλωστε ανέκαθεν οι Steel Prophet αρίστευαν σε αυτό έτσι και το συγκεκριμένο κομμάτι κινείται σε αυτούς τους ρυθμούς.
Thrashed Relentlessly:αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια,χωρίς να στερεί ταχύτητα,έχει λυρικότητα,πολύ καλές γέφυρες,όμορφες φωνητικές γραμμές,επικές κιθάρες και θυμίζει παλιές εποχές,πανέμορφο.
Dark Mask(Between Love And Hate):αυτή είναι μία σύνθεση που μου θύμισε λίγο τους Devil's Train,όμορφη και ''ηρεμεί'' λίγο τους έως μέχρι τώρα προηγούμενους βομβαρδισμούς,ωραίες αλλαγές στα σόλο...αυτό έλειπε άλλωστε να μην ήταν,αρκετά όμως μακριά από τον ήχο των παλιών Steel Prophet.
Damnation Calling:αυτή είναι μία πολύ καλή επική mid tempo σύνθεση η οποία είμαι σίγουρος ότι θα αρέσει σε πολλούς και εδώ αναδεικνύει τα ήδη πολύ καλά φωνητικά του ο Δημήτρης Λιαπάκης,ο οποίος με την προσωπική του χροιά δίνει υπέροχα το δικό του στίγμα χωρίς να φοβηθεί να τα ''αγριέψει'' λίγο περισσότερο.
Soulhunter:έντονες Iron Maiden επιρροές σε μία σύνθεση must για live που ενώ ήδη το ρεφρέν είναι απίστευτα πιασάρικο ακόμα περισσότερο υπέροχες είναι οι σολάρες που εξελίσσονται στην μέση του κομματιού.
Buried And Broken:αυτή είναι η πρώτη μπαλάντα που συναντάμε μέσα στο άλμπουμ,η οποία αν και στην αρχή με κούρασε λίγο ευτυχώς η απότομη αλλαγή με τις κιθάρες να ανεβάζουν τους ρυθμούς διορθώνει λίγο την κατάσταση χωρίς όμως να είναι κάτι το ιδιαίτερο και πάλι σαν σύνθεση.
Lucifer-The Devil Inside:άλλη μία πολύ καλή σύνθεση με υπέροχο ρεφρέν και το κομμάτι να ανεβάζει πολύ τις ταχύτητες μετά το δεύτερο ρεφρέν και με μία απότομη αλλαγή να δίνει ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον στο κομμάτι,πολύ καλό τραγούδι,δουλεμένο απίστευτα με συνεχόμενες αλλαγές.
Fight,Kill:άλλη μία επική σύνθεση,ιδιαίτερη όμως πιο κλασσική,με περίεργες αλλαγές και εδώ οι φωνητικές γραμμές μου θύμισαν τον Mythiasin,τελειώνει λίγο απότομα όμως,γενικά ο δίσκος έχει συνθέσεις μικρές σε διάρκεια χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι όμως.
Life=Love=God Machine:εδώ η σύνθεση κυμαίνεται σε πιο hard and heavy ρυθμούς με πιο ματζόρε διαθέσεις για να κλείσει η πολυπόθητη δουλειά των Steel Prophet,εδώ μου φαίνεται πως βγήκαν περισσότερο οι επιρροές τους.
Γενικά εδώ έχουμε να κάνουμε με μια καλή κυκλοφορία με καινούργια στοιχεία στον ήχο τους,χωρίς να στερούνται δύναμη και πληθώρα ιδεών,ο Δημήτρης Λιαπάκης έχει κάνει για άλλη μία φορά τρομερή δουλειά και στην παραγωγή αλλά και στην σύνθεση των κομματιών μαζί με τους υπόλοιπους,ίσως να μην πλησιάζει αμιγώς τον παλιό τους ήχο καθεαυτού αλλά ταυτόχρονα δεν τον ξεχνούν κιόλας,όλα είναι θέμα αντίληψης και πόσο σε αγγίζει ένα άλμπουμ,αν στην επόμενη δουλειά βάλουν λίγο περισσότερο τον παλιό τους εαυτό δεν θα με χαλάσει καθόλου...8/10.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου