ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ METAL HOWLING FEST. SECOND SKIN 07/04/19

ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ - ΚΕΙΜΕΝΟ : ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Μια γκρίζα σαν ατσάλι μέρα μέσα στην άνοιξη ήταν γραφτό να ηχήσει για πρώτη φορά το μεταλλικό ουρλιαχτό στην καρδιά της πόλης. Σε έναν από τους πιο cult χώρους της Αθήνας, το Second Skin club, τέσσερα γκρουπ ανέβηκαν σε μία σκηνή με μοναδικό σκοπό να τα δώσουν όλα και να  βάλουν τις βάσεις για κάτι που ελπίζουμε και ευχόμαστε να εξελιχτεί σε θεσμό.

Αλλά ας περάσουμε στους πρωταγωνιστές και στο πώς έζησα εγώ αυτό το πρώτο Metal Howling Festival.

ΟΧΕΝΤΡΑ

Πρώτο στη σκηνή του Second Skin ανέβηκε το γκρουπ Όχεντρα. Ένα γκρουπ που δεν κρύβει με τίποτα ότι είναι γεννημένο στο δρόμο, αλλά θέλει να φτάσει ψηλά, να ακουστεί, να προκαλέσει, να καταστρέψει, να δημιουργήσει. Η μουσική τους είναι ένα πολύ όμορφο μείγμα από ό,τι πιο άγριο, αλήτικο και οργισμένο έχει να παρουσιάσει η underground σκηνή. Thrash και hardcore στοιχεία πάνω σε μια punk βάση. Το «Αναμνήσεις Στάχτες» που άνοιξε το σετ τους έπιασε το μικρό δυστυχώς κοινό (δεν ήταν πάνω από 40 άτομα) από το λαιμό και μέχρι το «Σκιά Δίχως Φως» κατάφεραν να το οδηγήσουν πίσω σε σκοτεινούς, βρώμικους δρόμους, εκεί όπου, ανεξάρτητα με την πορεία που πήραν και το πώς εξελίχτηκαν μετά, γεννήθηκαν όλα.

Η ερμηνεία του Χρήστου στο «Πέφτω» ήταν απλά ανατριχιαστική … και άγγιξε όλους όσους είχαν την τύχη να την παρακολουθήσουν. Όλο το γκρουπ πραγματικά έδωσε την ψυχή του και έδειξε ότι πραγματικά αισθάνεται και αγαπά αυτό που κάνει.

Περιμένουμε με αγωνία το cd τους και το μόνο που έχουμε να τους ευχηθούμε είναι να κρατήσουν τη φωτιά που καίει μέσα τους ζωντανή…. Ο χώρος έχει πραγματικά ανάγκη από τέτοιες γνήσιες, τόσο στο αίσθημα που βγάζουν όσο και στο ταλέντο, παρουσίες.

Setlist:

Πένθος (Εισαγωγή)

Αναμνήσεις Στάχτες

Κόντρα Στη Θλίψη

Πέφτω

Τη Στιγμή Που Όλα Τελειώνουν

Το Κομμάτι Που Λείπει

Σκιά Δίχως Φως

THELEMITE

Δεύτεροι στη σκηνή ανέβηκαν οι THELEMITE, ένα γκρουπ με εντελώς διαφορετικούς μουσικούς προσανατολισμούς. Το μελωδικό και τεχνικό μείγμα κλασικού heavy metal και hard rock που έπαιξαν και η σκηνική τους παρουσία θύμισε σε όλους τις λαμπρές μέρες των 80 - 90 αλλά κυρίως τους έκανε να αισθανθούν ότι αυτές οι μέρες είναι πάντα ζωντανές. Πολύ όμορφα μελωδικά, καλοδουλεμένα θέματα. Μου άρεσαν πάρα πολύ το εισαγωγικό «Forever» και το «Back Home». Οι τρεις διασκευές, όμορφα μοιρασμένες στο set που έπαιξαν, ξεσήκωσαν το κοινό παρασύροντάς το στο πάρτι που στήθηκε όχι μόνο πάνω στη σκηνή αλλά και κάτω από αυτή. Το «Days And Nights» με τα πολύ όμορφα και καλοδουλεμένα σόλο του και τα μελωδικά του σημεία απλά μας έκανε όλους να θέλουμε να τους δούμε ξανά σύντομα…

Setlist:

Forever

Creatures Of The Night

Eternal Evil

Slave To Desire

Danger Zone

Desert Plains

Back Home

Shot In The Dark

Days And Nights

DESERT NEAR THE END

Επόμενοι στη σκηνή οι Desert Near The End. Ένα γκρουπ με μεγάλη εμπειρία, τέσσερις δίσκους και αρκετά γνωστό και αγαπητό σε μεγάλο μέρος του metal κοινού. Από το «Road To Nowhere» μέχρι το «Of Fire And Stars» η μουσική τους είναι απλά για ένα ατελείωτο headbanging. Speed metal που σε σημεία πηγαίνει όχι μόνο προς το thrash αλλά φτάνει και ως τα όρια του black metal. Με συνθέσεις όσο πρέπει δουλεμένες και τεχνικές ώστε να μην χάνουν την αγριάδα και την ωμότητα τους, οι Desert Near The End έδειξαν από νωρίς ότι ανέβηκαν για να σπάσουν λαιμούς και, αν κρίνω από τις αντιδράσεις του κοινού την ώρα που έπαιζαν, τα κατάφεραν.

Οι Desert Near The End έδειξαν ότι είναι ένα πολύ δεμένο σύνολο που πραγματικά απολαμβάνει αυτό που κάνει ενώ η «αιχμή του δόρατος», ο τραγουδιστής Αλέξανδρος είναι ένας πολύ προικισμένος frontman, ικανός να διοχετεύει την ενέργεια που γεννά το γκρουπ στο κοινό και να το μεθάει με αυτή.

Πολύ καλές στιγμές, κατά τη γνώμη μου, το «Faces In The Dark» με το πολύ πορωτικό riff, το «A World Beyond» με τον Γιώργο Θανάσογλου να ανεβαίνει σαν guest κιθαρίστας πάνω σtη σκηνή και το “Of Fire And Stars” με το οποίο έκλεισαν το set τους και τον Αλέξανδρο να καλεί το κοινό να κάνει χαμό και αυτό να μην του χαλάει το χατίρι…

Περιμένουμε το νέο δίσκο που, όπως είπαν αστειευόμενοι, «έρχεται με χελώνα από την Ουκρανία»

Setlist:

Road To Nowhere

Faces In The Dark

Season Of The Sun

A World Beyond

Theater Of War

Point Of No Return

Earth And Water

Ashes Descent

Of Fire And Stars

AHERUSIA

Οι Aherusia είναι ένα γκρουπ που τολμάει να τραβήξει το δικό του μοναχικό δρόμο και να γράψει τη δική του ξεχωριστή ιστορία, συνδυάζοντας στοιχεία της παραδοσιακής ελληνικής μουσικής και του σκοτεινού metal ήχου.

Η χρήση των δύο ντραμς και η εξαμελής χορωδία προετοίμασαν το κοινό για κάτι πέρα από τα συνηθισμένα.  Επικές συνθέσεις, όχι μόνο ως προς την θεματολογία αλλά και ως προς την ενορχήστρωση και τον τρόπο παρουσίασης, πολύ όμορφες εισαγωγές που έκανε ο Γιώργος στα κομμάτια, συνδέοντάς τα με μύθους, ιστορίες, σκέψεις και προβληματισμούς του. Κάθε τραγούδι των Aherusia είναι ένα εξαιρετικά πολυεπίπεδο δημιούργημα που μοιάζει να θέλει να δοκιμάσει την αντίληψη και τη νόηση του ακροατή. Με μια παρουσία που αγγίζει τα όρια του τελετουργικού και μελωδίες που πέρα από πολύ ευχάριστες ηχούν και μυστικιστικές.

 Η επιλογή του γκρουπ να παίξει κομμάτια που συνήθως δεν παίζει ζωντανά είναι ένα δώρο που άξιζε το κοινό που πήγε να τιμήσει το φεστιβάλ.  Ενώ σαν δώρο μπορεί να εκληφθεί και το κλείσιμο του live με τρία αρκετά προκλητικά κομμάτια-διασκευές (το «Αγρίμια αγριμάκια» του Ξυλούρη, «Τα παιδιά της Σαμαρίνας» με το «Έχε γεια»). Οι Aherusia παρουσίασαν ένα πολύ όμορφο και πολυεπίπεδο live που ικανοποίησε, πόρωσε, προβλημάτισε και έβαλε σε όμορφες σκέψεις όλο το κοινό που άκουσε από ιστορίες για νεκρούς ναυτικούς που ταξίδευαν σε γεμάτες πτώματα θάλασσες και William Blake μέχρι τον μύθο του Προμηθέα και ηπειρώτικη μουσική.  Το μόνο αδύνατο σημείο ήταν ότι στα πρώτα τέσσερα κομμάτια απουσίαζε η χορωδία λόγω κάποιου προβλήματος με τα μόνιτορ, το οποίο ευτυχώς στην πορεία διορθώθηκε. 

Setlist:

Birth Of Immortals

To Our Ancestores

Ελευθερία Ή Θάνατος

Path Of Thorns

From Abyss

Hic Hiemat Aeternatus

Archipelagos

ΑΝΑΒΑΣΙΣ (Ascending The Martyrdom's Crown)

ΔΑΜΑΖΩΝ ΧΑΗ (Taming Chaos)

Αγρίμια

Παιδιά Της Σαμαρίνας / Έχε Γειά 

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

Όσοι πήγαν στο αγαπημένο Second Skin για να δουν το πνευματικό παιδί του Σταμάτη Μπούρδου και της Θάλειας Μαβίδου πιστεύω ότι έμειναν απόλυτα ικανοποιημένοι. Η απουσία, από τα πρώτα κομμάτια, της χορωδίας των Aherusia, ο λίγο «θολός» ήχος των Όχεντρα και το «μπούκωμα» σε ορισμένα κομμάτια των Desert Near The End είναι αδύνατα σημεία,  που κανένας, όσο κακοπροαίρετος και αν είναι, δεν θα μπορέσει να σταθεί σε αυτά. Τα γκρουπ και οι διοργανωτές τα έδωσαν όλα για να παρουσιαστεί ένα πολύ όμορφο event που ελπίζουμε να καθιερωθεί στην ελληνική metal πραγματικότητα.

Ενέργειες σαν και αυτή του Σταμάτη δείχνουν ότι υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις αλλά και η θέληση να δημιουργηθούν πολύ ωραία πράγματα.

Πιστεύω ότι με την ολοκλήρωσή του το φεστιβάλ αυτό άφησε ικανοποιημένους και χαρούμενους όλους όσοι μόχθησαν για να πραγματοποιηθεί,  όλα τα συγκροτήματα που συμμετείχαν σε αυτό αλλά και όσους το παρακολούθησαν….

Περιμένουμε μια ανάλογη και καλύτερη συνέχεια του χρόνου.