Μετά το ανυπέρβλητο Mariner, οι Cult of Luna επιστρέφουν με το πολύ-αναμενόμενο "A Dawn to Fear". Ένα Album που ακολουθεί τα "χνάρια" του Vertikal και του Somewhere Along the Highway, με την δυναμικότητα του Mariner και καταφέρνει ίσως να είναι πλήρως αντάξιο του, αναδεικνύοντας έτσι το επίπεδο του Post-Metal/Sludge group από την Σουηδία.
Η ατμόσφαιρα του δίσκου είναι άκρως μελαγχολική/σκοτεινή και η μουσική εκτέλεση από όλα τα μέλη είναι παραδειγματική. Με εξαίσιο,δημιουργικό Drumming/Percussion ο Thomas Hedlund δίνει το προσωπικό του άγγιγμα στον δίσκο και ταυτόχρονα ο Kristian Karlsson χρησιμοποιεί τα Synth με καλαίσθητο τρόπο προσδίδοντας μία ιδιαίτερη υφή στο ηχοκλίμα του δίσκου. Το αμάλγαμα έρχονται να συμπληρώσουν τα ιδιαίτερα guitar tones και τα φωνητικά του Johannes Persson. Σε ένα release με στοιχεία ενδοσκόπησης, επεκτατικού ήχου το οποίο επενδύει σε ιδιαίτερες φόρμες σύνθεσης με μακροπρόθεσμη συναισθηματική ανταμοιβή για τον ενεργό ακροατή.
- Με opener το "The Silent Man" η μπάντα επικαλείται τα πιο Doom/Atmospheric στοιχεία του είδους και με την συνοδεία των Synth/Organ μας δίνει ίσως την κατάλληλη έναρξη βουτώντας μας αμέσως βαθιά στον ήχο της. Το "Lay your Head to Rest" με τα drones και την μινιμαλιστική του αισθητική ακολουθείται από το ζοφερό title track "A Dawn to Fear", το οποίο οδηγεί αργά και σταθερά προς το αβυσσαλέο "Nightwalkers".
- Το κεφάλαιο "Lights on the Hill", το δεκαπεντάλεπτο πόνημα, απαιτεί υπομονή και πολύ όρεξη. Η κλιμάκωση και η δυναμικότητα που απορρέει μετά το instrumental breakdown κοντά στα 10 λεπτά, έρχεται να "δέσει" με το πλούσιο σε layers και καθαρό συναίσθημα του outro.
- Στη συνέχεια με το "We Feel the End" το ambient,drone στοιχείο γίνεται πιο έντονο. Τα Vocal Effects στα καθαρά φωνητικά του Fredrik Kihlberg θυμίζουν "Passing Through" (Vertikal) / "Approaching Transition" (Mariner) και με την συνοδεία του vibraphone ( ή κάποιο άλλο μεταλλικό κρουστό) το κομμάτι αποκτά ένα ονειρικό χαρακτήρα και ρίχνει τους τόνους του άλμπουμ.
- Πριν το τέλος του δίσκου, έρχεται να μας επαναφέρει το "Inland Rain". Γεμάτο στις μελωδικές γραμμές μαζί με heavy sludgy riffing με τα τελευταία λεπτά του να είναι καταιγιστικά και βαρύγδουπα. Το "The Fall" θεωρώ πως είναι το ιδανικό κλείσιμο για τον δίσκο αυτόν. Με πολλά στοιχεία να θυμίζουν το "Cygnus" (Mariner). Οι Cult of Luna καταφέρνουν να συμπυκνώσουν όλα τα στοιχεία του δίσκου στο πολυεπίπεδο αυτό φινάλε, ρίχνοντας την αυλαία με τον καλύτερο τρόπο.
 |
| Photos by Silvia Grav |
Η κυκλοφορία αυτή μπορεί να μην είναι το sequel του Mariner, ωστόσο είναι ένα πλήρως αντάξιο follow-up με την δικιά του προσωπικότητα και χαρακτήρα. Αξίζει απολύτως και καθολικά την προσοχή του ακροατή και επιβραβεύει την δεύτερη, μπορεί και τρίτη ακρόαση. Η συνοχή του δίσκου για κάποιους είναι δυνατόν να υποστεί βελτίωση, αλλά αυτό είναι μία υποκειμενική ποιότητα. Τέλος οι Cult of Luna καταφέρνουν να διαφοροποιηθούν από μπάντες όπως Isis, Neurosis και μας δίνουν ένα μοναδικό, αρκετά προσωπικό και εκτενές έργο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου