Οι power metallers Freedom Call δηλώνουν το δισκογραφικό τους παρών με ένα ακόμα άλμπουμ με τίτλο ΄΄M.E.T.A.L΄΄ που κυκλοφόρησε στις 23 Αυγούστου. Με τον Chris Bay στα φωνητικά, στις κιθάρες και τα πλήκτρα από την ίδρυση της μπάντας (1998), τον Lars Rettkowitz στις κιθάρες και τους νεοεισερχόμενοι Francesco Ferraro στο μπάσο και τον Tim Breideband στα ντραμς, οι Γερμανοί επανέρχονται μετά από τρία χρόνια με το δέκατο άλμπουμ τους.
Αρχίζοντας από τα αρνητικά, το εξώφυλλο του δίσκου, είναι εντελώς ανέπνευστο και συναγωνίζεται σε μετριότητα τον προκάτοχό του ΄΄Master of Light΄΄ (2016), απογοητεύοντας όσους έχουν λατρέψει εξώφυλλα προηγούμενων κυκλοφοριών. Ευτυχώς σε ότι αφορά τις συνθέσεις τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα: Γρήγορες μελωδικές power συνθέσεις, ΄΄εύπεπτα΄΄ ρεφρέν που ενδεχομένως να ξεσηκώσουν (όπως οφείλει κάθε μελωδική power metal σύνθεση), ωραία riffs και προσεγμένα κιθαριστικά σολαρίσματα με τα όμορφα πλήκτρα να συμπληρώνουν το αίσθημα ευφορίας που αισθάνεται ο ακροατής από την πρώτη κιόλας στιγμή. Χωρίς απολύτως καμία πολυπλοκότητα (πράγμα όχι κατ' ανάγκη αρνητικό), ο δίσκος κυλάει γρήγορα και ευχάριστα. Ενώ κάποια κομμάτια θυμίζουν ΄΄παιδικά΄΄ ή στην καλύτερη περίπτωση pop/rock προηγούμενων δεκαετιών τραγούδια (συγκεκριμένα, το εναρκτήριο 111 μου έφερε στο μυαλό στο ξεκίνημά του το υπέροχο ΄΄Human΄΄ των The Killers), γεγονός που κατά κύριο λόγο οφείλεται στη χρήση των πλήκτρων, οι περισσότερες συνθέσεις περιέχουν κλασικά μελωδικά power ακούσματα. Χαρούμενες, χορταστικές, ανάλαφρες και απολαυστικές, μας ανεβάζουν από την αρχή τη διάθεση. Υπό αυτή την έννοια λοιπόν οι Freedom Call πετυχαίνουν πλήρως τον σκοπό τους, διατηρώντας παράλληλα την ομοιότητα με τους (θεούς) Ηelloween η οποία είναι κάτι περισσότερο από εμφανής (εδώ και 20 χρόνια) ακόμα και στον αρχάριο στον κόσμο του power metal. Χωρίς να λείπουν τα fillers, στις δυνατές στιγμές του δίσκου τα ΄΄Spirit of Daedalus΄΄, ΄΄ Sail Away΄΄, ΄΄Days of Glory΄΄, ΄΄Ronin΄΄ και ΄΄Sole Survivor΄΄ (καμία σχέση με το έπος των Helloween).
Εν κατακλείδι, η νέα δουλειά των Freedom Call θα δώσει αφορμή στους πολέμιους του ιδιώματος αλλά και της ίδιας της μπάντας να υποστηρίξουν το κλασικό ΄΄ μία από τα ίδια΄΄ (και μάλλον δεν θα έχουν άδικο). Οι οπαδοί του συγκροτήματος όμως δεν θα απογοητευτούν, το αντίθετο. Μαζί με όλους όσοι αγαπούν το μελωδικό power metal, θα περάσουν κάτι παραπάνω από 43 λεπτά ευχάριστης ακρόασης με μια μπύρα στο χέρι, όπως και ο γράφων.
Βαθμολογία: 8/10
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου