METAL ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ PART-1

Οι συναυλίες είναι βιωματικές εμπειρίες που γίνονται ένα με σένα, ανεξίτηλες εμπειρίες που μπορεί με το πέρασμα των χρόνων να ξεχάσεις πολλά, εικόνες, καταστάσεις, κούραση, συζητήσεις όλα αυτά που βιώνεις σε μία ζωντανή εκδήλωση...αλλά υπάρχει ένα πράγμα που ποτέ..μα ποτέ δεν θα ξεχάσεις και αυτό είναι τα συναισθήματα που αποκόμισες από την τόση μοναδική αυτή στιγμή όταν επιτέλους βλέπεις τους αγαπημένους σου καλλιτέχνες από κοντά, όταν με αγωνία θα τους δεις και με ενθουσιασμό θα ουρλιάζεις τους στίχους σαν να μην υπάρχει άλλο ομορφότερο πράγμα στον κόσμο.Το συγκεκριμένο άρθρο είναι καθαρά μία δική μου προσωπική εμπειρία κάποιων συναυλιών,είναι κάτι που σκεφτόμουν πολύ καιρό απλά ήθελε πολύ προετοιμασία και ψυχολογική διάθεση σε κάτι που του αρμόζει  τον ανάλογο σεβασμό όπως φέρθηκε και σε μένα. Είναι κάτι που όλοι εσείς έχετε ζήσει και θα συνεχίσουμε να ζούμε, ένα μικρό δείγμα για αρχή από έξι συναυλίες που θα με συντροφεύουν για πολλά χρόνια...η metal μουσική είναι συναίσθημα,ένας τρόπος ζωής που στα δύσκολα με/μας έσωσε...ο καλύτερος μου φίλος. Ένα άρθρο για τους φίλους που έφυγαν νωρίς...

IRON MAIDEN ΓΗΠΕΔΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ 

13 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1996

H πρώτη μεταλλική/απόλυτη μουσική ζωντανή εμπειρία που θα μπορούσα να έχω με ένα από τα καλύτερα σε παγκόσμιο επίπεδο συγκρότημα...τους Iron Maiden,με τον Blaze Bailey τότε στα φωνητικά και με ένα δίσκο λατρεία προσωπικά για μένα,τότε σε εποχές αρκετά δύσκολες για μένα οικονομικά για να αγοράσω το δίσκο έπαιξα κομπάρσος σε ταινία(όχι σε αυτό που νομίζετε!!!)αν και σε μία περίοδο αρκετά δύσκολη για το συγκρότημα,λόγω αλλαγής τραγουδιστή,παρόλα αυτά και οι τρεις επισκέψεις του συγκροτήματος στην περίοδο αυτή(14 Οκτωβρίου 1995 και 12/13 Ιανουαρίου 1996)είχαν τεράστια επιτυχία,εγώ τους απόλαυσα στις 13 Ιανουαρίου και δεν το πίστευα ότι έβλεπα μία από τις αγαπημένες μου μπάντες,τα σκηνικά,η ηλεκτρική καρέκλα,ο Eddie,όλοι οι ύμνοι τους ζωντάνευσαν μπροστά μας λες και βλέπαμε όνειρο,μπορεί να μην άγγιζε το επίπεδο του Bruce Dickinson ο Blaze αλλά με αξιοπρέπεια όργωνε την σκηνή και με τον δικό του τρόπο ερμήνευσε τις κλασσικές συνθέσεις,νομίζω πως πλέον είναι αποδεκτό από όλους πως κάθε εμφάνιση τους είναι κάτι που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να χαθεί,επιβάλλεται να αναφέρω την μεγαλειώδη εμφάνιση των δικών μας παιδιών,τους Spitfire,που πραγματικά μείναμε αποσβολωμένοι με την τρομερή τους εμφάνιση αλλά και τα απίστευτα φωνητικά του Alex,τότε τραγουδιστής του συγκροτήματος,ακόμα θυμάμαι τις τσιρίδες του και την τρομερή διασκευή στο ''Night crawler'' των Judas Priest,μπορεί να ήμασταν στο κάγκελο μπροστά,τότε που ήμασταν  νέοι και θαρραλέοι,αλλά άξιζε ο κάθε μετέπειτα πόνος...και με το παραπάνω UP THE IRONS!!!

ICED EARTH/NEVERMORE ΡΟΔΟΝ CLUB 

29 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1997

Συναυλία που δεν ξεχνιέται με τίποτα όμως,έχοντας καλές και κακές αναμνήσεις παράλληλα με τα θετικά ευτυχώς να υπερτερούν.Εκείνη την εποχή δύο τεράστιες μπάντες κυκλοφόρησαν δύο απίστευτα άλμπουμ,οι Iced Earth το ''Dark Saga'' και οι Nevermore το ''εκατό χρόνια μπροστά'' κολοσσιαίο ''Politics Of Ecstasy''.Ανοίγοντας το live πρώτα οι Nevermore έχω πάθει πλάκα και απλά παρακολουθώ μία τεράστια μπάντα να δίνει ένα απίστευτο σόου,οι κιθάρες σκέτοι ογκόλιθοι,ο Van Williams μία πυροβολαρχία από μόνος του και ο Warrel Dane να απαγγέλλει το τέλος του κόσμου,δεν θα ξεχάσω όμως και τους ανεγκέφαλους όταν την ώρα που έπαιζαν οι Nevermore φώναζαν το όνομα των Iced Earth καθώς και τα μπουκάλια που πέταξαν στην σκηνή εξοργίζοντας των Warrel.Παίζοντας συνθέσεις και από τα δύο τότε άλμπουμ που μέχρι τότε είχαν κυκλοφορήσει βλέπαμε ξεκάθαρα ένα συγκρότημα που το μέλλον άνοιγε διάπλατα για αυτούς όπως και αποδείχτηκε στα μετέπειτα χρόνια,εδώ βέβαια μερικές φορές γελάω όταν στο μυαλό μου έρχονται εικόνες από την συμπεριφορά ορισμένων απέναντι στην μπάντα και μάλιστα σε μία εμφάνιση που δεν χώραγε αμφισβήτηση,δυστυχώς την κατάληξη την ξέρουμε όλοι με τον θάνατο του Warrel Dane στις 13 Δεκεμβρίου του 2017,αφήνοντας μας τεράστια κληρονομιά για να γαλουχηθούν πολλές γενιές στο μέλλον. 
Οι Iced Earth που ακολούθησαν απλά ΙΣΟΠΕΔΩΣΑΝ τα πάντα,η πρώτη μου επαφή με το συγκρότημα ήταν με το ''ευαγγέλιο'' ''Burnt Offerings'' το άλμπουμ που έχω σε κάθε έκδοση και κοιμόμουν και ξύπναγα με αυτό,η απόλυτη-σκοτεινή κυκλοφορία που περιείχε κάθε είδος metal.Στην συναυλία αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν τα τρομερά φωνητικά του Matt Barlow,οι υπερηχητικές κορώνες του τότε ίσως να μην είχαν άλλο αντίπαλο.τρομερός performer με την υπόλοιπη μπάντα να βομβαρδίζει άπαντες,η ανταπόκριση του κόσμου ήταν κάτι παραπάνω από συγκινητική με την μπάντα να παίζει συνθέσεις από τις τέσσερις δουλειές που είχε κυκλοφορήσει,μία εμφάνιση που νοιώθω τυχερός που βρισκόμουν εκεί σε μία συναυλία που άγγιξε η εμφάνιση μόνο των Iced Earth τις δύο ώρες περίπου,δεν ξεχνάω επίσης όταν εμείς νομίζαμε ότι τελείωσαν το σόου και αυτοί επέστρεψαν στην σκηνή με το ''Creator Failure'' αν θυμάμαι καλά.
Η αναμονή στο πεδίο του Άρεως για το λεωφορείο του ΚΤΕΛ άξιζε και με το παραπάνω!

ANGRA ΡΟΔΟΝ CLUB 11 ΜΑΙΟΥ 1997

Νοιώθω απίστευτα τυχερός που είδα αυτή την συναυλία,που κατάφερα να γνωρίσω από κοντά το συγκρότημα και να πάρουμε και την ανάλογη συνέντευξη για την ραδιοφωνική μας εκπομπή με τον αδερφό Θοδωρή Αδαμόπουλο την Μεταλλική Πνοή.Η Angra τότε ήταν το απόλυτο συγκρότημα,το ''Holy Land'' η κυκλοφορία της χρονιάς,το power-progressive ύφος τους σε συνδυασμό με τα βραζιλιάνικα στοιχεία και την κλασσική μουσική ήταν κάτι το απίστευτο,η φωνή του αδικοχαμένου Andre Matos έπιανε την στρατόσφαιρα,δεν θυμάμαι να πονάνε τα αυτιά μου άλλη φορά από το τόσο ψηλό εύρος της φωνής του.Στο δεκάλεπτο ''Carolina IV'' προσκύνησα,βούρκωσα δεν πίστευα αυτό που ζούσα εγώ και όλοι όσοι ήμασταν εκεί,στις διασκευές από Iron Maiden και Judas Priest ''Wasted Years'' και ''Painkiller'' πάθαμε πανικό,μην ξεχνάμε ότι τότε και τώρα βέβαια το να παίζεις μία διασκευή έτσι όπως πρέπει κοντά στην original ήταν επίτευγμα πόσο μάλιστα όταν καταφέρνεις το απόλυτο.Το σόλο ντραμς με τις φλεγόμενες μπαγκέτες την θυμάστε?Αν και γενικώς με τα σόλο στα live δεν είμαι και πολύ θετικός αυτό το χάρηκα για την ιδιαιτερότητά του.Τρία encore έκαναν και πάλι ήταν λίγο,με το βικτοριανό πουκάμισο και το μαύρο γιλέκο ο Andre μας ταξίδεψε σε θαλασσινές εξερευνήσεις σαν ένας άλλος Μαγγελάνος.

PAIN OF SALVATION/WASTEFALL 21 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ  2004

Δεν έχω ξανά δει support συγκρότημα να κοντράρει στα ίσια το μεγάλο όνομα,βέβαια όλα αυτά μέσα στα πλαίσια μίας υγιούς ζωντανής συνύπαρξης.Οι Έλληνες Wastefall έχοντας κυκλοφορήσει το θεϊκό ''Soulrain 21'' το απόλυτο progressive album θυμίζοντας έντονα τους αγαπημένους μας Σουηδούς Pain Of Salvation και τις τέσσερις πρώτες τους δουλειές,έδωσαν ρεσιτάλ με την απίστευτη εμφάνισή τους.Ανέκαθεν πίστευα ότι το συγκρότημα αυτό θα έκανε την μεγάλη έξοδο και στον υπόλοιπο κόσμο δυστυχώς όμως κάτι τέτοιο δεν επετεύχθη,παρόλα αυτά εμείς θα παραμείνουμε στην εμφάνιση εκείνης της ημέρας και στον απίστευτο Domenic Παπαεμμανουήλ στα φωνητικά,όσοι δεν έχετε ακούσει το συγκεκριμένο δίσκο σπεύσατε,άνετα μία από τις καλύτερες progressive κυκλοφορίες σε παγκόσμιο επίπεδο. 

Η συνέχεια άνηκε στους Pain Of Salvation,ένα συγκρότημα που έχει κυκλοφορήσει δίσκους όπως τα ''One Hour By The Concrete Lake'',''The Perfect Element'',''Be'' ότι και να αναφέρω είναι πραγματικά λίγο...μία μαγεία,μία απόλαυση με τις μελωδίες να μας ταξιδεύουν  και την μπάντα σε τρομερά κέφια παίζοντας 19 συνθέσεις κυρίως από τις τέσσερις πρώτες δουλειές και δύο μόνο από το ''Be'' προς το τέλος της συναυλίας.To φαινόμενο Daniel Gildenlow είναι κάτι το μοναδικό και αξεπέραστο,απλά τους απολαμβάναμε και δεχόμασταν απλόχερα την μαγεία της μουσικής τους.Θυμάστε την τούμπα που παραλίγο να φάει ο Daniel όταν μπλέχτηκε το πόδι του στα καλώδια των ενισχυτών?Αν και πάλι με τέτοια πόρωση και θετική ενέργεια χειροκρότημα θα έπεφτε με την καλή έννοια πάντα...το τέλος της συναυλίας πάντα φέρνει μία μελαγχολία και η αναμονή του ΚΤΕΛ για την επιστροφή μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες κουραστική...αλλά είδαμε τους θεούς της μελωδίας!!!

STRATOVATIUS/ELEGY 14 ΣΕΜΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΡΟΔΟΝ CLUB 1997

Παραλίγο να βλέπαμε και τους θεούς Conception,δυστυχώς όμως η μικρή ανταπόκριση της τελευταίας τους δουλειάς ''Flow'' επέφερε την διάλυση του συγκροτήματος.Έμελλε όμως εκείνο το βράδυ να είναι μία ιστορική συναυλία,οι Ολλανδοί Elegy μας αποστόμωσαν,με ένα κορυφαίο δίσκο στις αποσκευές τους το ''State Of Mind'' και με έναν Ian Parry σε τρομερά κέφια έκαναν άπαντες να κοπανιούνται λες και ήταν,θα μπορούσε άνετα να είναι,το μεγάλο όνομα άλλωστε ποτέ δεν το θεώρησα support group,τόσο θρυλική εμφάνιση παίζοντας συνθέσεις από όλα τα άλμπουμ πατώντας κυρίως όμως στο τελευταίο.ΔΕΝ ξεχνώ όταν στο τέλος της συναυλίας ζήτησα από τον Ian μία αναμνηστική φωτογραφία,εκείνος μου είπε να περιμένω δύο λεπτά φέρνοντας όλο το γκρουπ όντως σε δύο λεπτά να βγάζουμε φωτογραφία αγκαλιασμένοι ΤΌΣΟ ΘΕΟΣ είναι ο συγκεκριμένος κύριος.
Η συνέχεια άνηκε στους Φινλανδούς και ότι και να γράψω πάλι λίγο θα είναι.έχοντας κυκλοφορήσει ήδη δίσκους που έχουν γράψει την δική τους ιστορία όπως τα ''Fourth Dimension'',''Episode'' το ''Visions'' ήταν το κερασάκι στην τούρτα για να προσκυνήσει όλη η Ευρώπη αυτή την τεράστια μπάντα.Όλοι φαντάζομαι γνωρίζεται πως ηχογραφήθηκε η συναυλία και κυκλοφόρησε με την ονομασία ''Visions Of Europe'' με κομμάτια ηχογραφημένα και από εμφανίσεις στην Ιταλία αλλά τα περισσότερα κομμάτια από την συγκεκριμένη κυκλοφορία ήταν από την εμφάνιση των Φινλανδών στην Ελλάδα.Όσο για την ατμόσφαιρα που επικρατούσε μέσα στο live είναι αυτό ακριβώς που ακούτε και στο cd,η μπάντα δεν είχε ανταγωνιστή στην κατηγορία της,με άλμπουμ κολοσσούς έπαιζαν χωρίς αντίπαλο και ο κόσμος παραληρούσε,νομίζω πως κάποια στιγμή με τα μαλλιά μου ιδρωμένα να κάνω headbanging μαστίγωνα την γυμνή πλάτη του έτερου ήμισυ Θοδωρή Αδαμόπουλου(ναι αυτός για άλλη μία φορά) ακόμα μου το πετάει όποτε θυμάται παραπονεμένος και γελάμε βέβαια μετά,''Kiss O Judas'',''Distant Skies'',''Visions'' το playlist έχει μόνο ύμνους και οι φωνές μας έχουν κλείσει!Η συνέντευξη που ακολούθησε αργότερα απλά μας έκανε να πετάμε από την χαρά μας γνωρίζοντας από κοντά άπαντες με τον Timo Kotipelto να είναι ο πιο πράος χαρακτήρας που έχω γνωρίσει πίνοντας χυμό μπανάνα και συζητώντας για τα πάντα με μία από τις καλύτερες power metal φωνές,δεν ξεχνιούνται όλα αυτά και φαντάζομαι ότι όλοι όσοι ήταν εκεί εκείνη την βραδιά συμφωνούν απόλυτα!

ALICE COOPER ΘΕΑΤΡΟ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΥ

21 ΙΟΥΝΙΟΥ 2007

Το άλφα και το ωμέγα,ο άνθρωπος που ευθύνεται για την αφοσίωση μου σε αυτήν την υπέροχη μουσική και πολλών ακόμα,εκείνος που εξαιτίας του η μουσική πήγε στα άκρα και εξερευνήθηκαν άλλοι τρόποι για το πως πρέπει να είναι ένα ζωντανό σόου,επιτέλους τον έβλεπα από κοντά και δεν το πίστευα,οι γκιλοτίνες,η αγχόνη,ο ζουρλομανδύας,τα σπαθιά,τα δολάρια όλα αυτά που χαρακτηρίζουν ένα σόου του δήλωναν παρών μαζί με όλες τις κλασσικές του συνθέσεις από την αρχή της καριέρας του μέχρι και το ''Dirty Diamonds'' αν θυμάμαι σωστά.Άνθρωποι όλων των ηλικιών παρευρίσκονταν για να δούνε έναν ζωντανό θρύλο δίνοντας ένα σόου όπως μόνο εκείνος ξέρει.Ακόμα αναμένω μία εμφάνισή του στα μέρη μας και αν μπορείτε μην χάσετε ποτέ αυτήν την ευκαιρία και εσείς.Οι συναυλίες είναι μία ευκαιρία για μία υγιής εκτόνωσης,ευκαιρίας για να δούμε από κοντά αγαπημένους καλλιτέχνες και όχι θεούς,να αποτυπωθούν όσο γίνεται όμορφες αναμνήσεις μέσα μας και για να μπορούμε να λέμε ότι και εμείς ήμασταν εκεί διηγώντας όμορφες ιστορίες.Η μουσική είναι υγεία και η χαρά που μεταφέρει ανασταίνει ψυχές. STAY HEAVY!!!