3 χρόνια πέρασαν από το προηγούμενο album των OPETH και τα πρώτα δείγματα που είχαμε ακούσει πριν την κυκλοφορία του In Cauda Venenum, έδειξαν ότι μας περίμενε μια ακόμα εξαιρετική αλλά ανέλπιστα καλύτερη δισκογραφική συνέχεια στα βήματα των τελευταίων δίσκων! Εδώ έχουμε ένα δίσκο με μια καλύτερη συνοχή των τραγουδιών μεταξύ τους σε σχέση με το Sorceress και αυτό ήταν επακόλουθο, μιας και το νέο album δουλεύτηκε χωρίς άγχος και λοιπές πιέσεις σύμφωνα με τα λεγόμενα του Mikael Åkerfeldt.
Το In Cauda Venenum προτείνεται προς ακρόαση από την ίδια την μπάντα στην Σουηδική του εκδοχή, μιας και η δημιουργία του έγινε βασισμένη στη μητρική τους γλώσσα και αυτή η εκδοχή είναι η κύρια! Παρόλα αυτά, έχουμε και την αγγλική εκδοχή, η οποία απευθύνεται στην πλειοψηφία του κοινού και όπως έχει δηλώσει και ο Åkerfeldt, όπως ο ίδιος ακούει ξενόγλωσσα prog albums, πάντα είχε θέμα με τους “ξένους” στίχους και έτσι δεν ήθελε να συμβεί το ίδιο και με το In Cauda Venenum. Και στις δυο εκδοχές πάντως έχουμε τα ίσως καλύτερα καθαρά φωνητικά που μας έχει προσφέρει μέχρι σήμερα ο Åkerfeldt!
Πάμε και στα εσώτερα του δίσκου αναλυτικά:
Μέσα από το παράξενο και
στοιχειωτικό Livets trädgård ή αλλιώς Garden
of Earthly Delights ακολουθεί το Svekets prins / Dignity το οποίο και είχαμε
ακούσει και πριν την κυκλοφορία του δίσκου και το οποίο γνωρίζετε οι
περισσότεροι. Φοβερο prog κομμάτι με απίστευτα leads του Fredrik Åkesson ο οποίος δίνει lead και όχι μόνο,
κιθαριστικό ρεσιτάλ σε όλο τον δίσκο. Horror ελεγειακό συναίσθημα που έβγαζε
και το Sorceress με πιο πετυχημένη όμως εδώ δομή σύνθεσης.
Συνέχεια με το επιβλητικό με
διάρκεια 8:30 Hjärtat vet vad handen gör / Heart in Hand, το οποίο μας φέρνει
κάτι από παλαιάς κοπής prog εξέλιξης της σύνθεσης της μπάντας και ένα ακουστικό ατμοσφαιρικό
αέρα για το τελείωμα που μέχρι και το make believe των ANGRA μου θύμισε
αλλά πιο πολύ το A Pocket Size Sun των TIAMAT από το ανυπέρβλητο wildhoney!
De närmast sörjande
/ Next of Kin και η προοδευτικότητα διαφαίνεται σε όλη τη δαιδαλώδη πορεία
του τραγουδιού με τα ups
& downs σε εντάσεις και διαθέσεις και με έναν αγνώριστο σε
στιγμές Åkerfeldt. Το είπα και παραπάνω
.. δίνει ρέστα ο άνθρωπος σε αυτό το δίσκο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι όλη η
μπάντα πλέον έχει εξελίξει το εκτελεστικό της και συνθετικό της επίπεδο και
αυτό έχει τελέσει τον βασικό παράγοντα για την συνοχή και την ομοιομορφία που
διακατέχει το In Cauda Venenum στην ολότητά του σαν δημιούργημα, μακριά από
τυχόν άστοχα πειράματα του παρελθόντος που εδώ πολύ απλά δεν υπάρχουν.
Γι’ αυτό και ακολουθεί με απόλυτη
συνοχή και το μαγευτικό και “εύθραυστο” Minnets yta /
Lovelorn Crime με ένα από τα καλύτερα solos που έχει παίξει ο Fredrik Åkesson
γενικότερα στην καριέρα του!
Η συνέχεια έρχεται με το Djent- ικό (!!!!???!!) Charlatan . και όμως ναι! Με το βασικό του riff να παίζεται μόνο από
μπάσο! Σίγουρα θα λατρευτεί από την πλειοψηφία των παλιών οπαδών που γουστάρουν
μόνο βαρβατίλα ,αλλά και από οπαδούς συγκροτημάτων όπως οι λατρεμένοι μου PERIPHERY.Αρκετά “μοντέρνα” προσέγγιση
θα έλεγα από τους OPETH για αυτά που μας έχουν συνηθίσει. Παράδοξη και η συνέχεια
στο τραγούδι αυτό , μιας και στο τέλος του οποίου ακούμε μέχρι και γρηγοριανούς
ψαλμούς παρέα με samples που αν κατάλαβα καλά στα credits του δίσκου, μάλλον η παιδική
φωνούλα είναι της κόρης του Åkerfeldt!
Ingen sanning är allas / Universal Truth ένα από τα αγαπημένα
μου τραγούδια στο νέο δίσκο με απίστευτο ρεφραίν και ασταμάτητες εναλλαγές σε διαθέσεις,
παιξίματα και γενικότερα ένα κομμάτι “κράχτης” για να καταλάβει κανείς πόσο
καλά δουλεύουν όλα ρολόι στο νέο δίσκο.
Ίσως και το πιο πειραματικό (αν
το θεωρήσει κανείς έτσι) και επόμενο τραγούδι, είναι το σκοτεινό και Jazzy, Banemannen / The Garroter
το οποίο άνετα θα μπορούσε να ήταν και στο Heritage album του 2011.
Όμορφα spooky και παιχνιδιάρικο με έναν κινηματογραφικό 50’ς αέρα.
Το Kontinuerlig drift / Continuum του οποίου
ακόμα δεν μπορώ να χωνέψω τα 2 πρώτα λεπτά, εξελίσσεται με την ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ alice in chains / black label society ρεφραινάρα
του και την με πνευστά συνέχεια του, έως το τσαμπουκαλεμένο σόλο κιθάρας που
ακολουθεί, σε μεγάλη μου αδυναμία τελικά!!!! Επιστροφή στο φοβερό ρεφραίν (θα
πέθαινα να το άκουγα από Zakk Wylde ή τον Layne Staley) και στο ατμοσφαιρικό και τελείως southern outro!
Λες και είναι ενωμένα τα δύο
τελευταία, μιας και στο βινύλιο ειδικά που το πρώτο άκουσα, χαμπάρι δεν πήρα
πότε μπήκε το Allting tar slut / All Things Will Pass και πως με συνεπήρε στη
μελωδική του πορεία και στον μελαγχολικό αποχαιρετιστήριο ρυθμό του!
Με έντονο το άρωμα του
προηγούμενου δίσκου το τελευταίο τραγούδι λοιπόν, κλείνει με τον καλύτερο τρόπο
τον 13ο δίσκο των OPETH!
Έναν καλοδουλεμένο, συγκεντρωμένο ως προς τη δομή κα τις συνθέσεις του album, το οποίο δείχνει το
πρόσωπο των σημερινών OPETH πιο κατασταλαγμένο και ουσιώδες, συγκρινόμενο με τον
προηγούμενο αλλά και το Heritage κατά βάση, χωρίς αυτό να υστερεί κάτι από τα συγκεκριμένα albums, απλά εδώ μιλάμε για
την εξόφθαλμη ανοδική πρόοδο του σημερινού ήχου της τόσο σημαντικής αυτή
Σουηδικής progressive μπάντας, σε έναν δίσκο που σίγουρα ακούγεται πιο εύκολα,
αλλά θέλει πολλές ακροάσεις για να ρουφήξεις όλο το μεδούλι του!
9 / 10
“In Cauda
Venenum” Track-listing:
1.
Livet’s Trädgård / Garden Of Earthly Delights (Intro)
2.
Svekets Prins / Dignity
3.
Hjärtat Vet Vad Handen Gör /
Heart In Hand
4. De Närmast Sörjande / Next Of Kin
5. Minnets Yta / Lovelorn Crime
6. Charlatan
7. Ingen Sanning Är Allas / Universal Truth
8. Banemannen / The Garroter
9. Kontinuerlig Drift / Continuum
10. Allting
Tar Slut / All Things Will Pass
FACEBOOK PAGE:https://www.facebook.com/Opeth/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου