 |
| Artwork by SAROS collective |
Οι Ελβετοί Schammasch αρνούνται για ακόμα μία φορά να βαλτώσουν και να κατηγοριοποιηθούν μουσικά, ενώ ταυτόχρονα επεκτείνουν τα μουσικά τους " όρια " χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Το επικό, εσωτερικό τρίπτυχο του " Triangle " (2016) , το οποίο με την μεγαλειώδη, σκοτεινή και άλλοτε πρωτόγονη ατμόσφαιρα, έθεσε υπερβολικά ψηλά τον πήχη, προκαλεί τον ακροατή, τον αναγκάζει να παραβλέψει τις προκατασκευασμένες του ιδέες για το πώς θα έπρεπε να ηχούν οι Schammasch, αλλά και για το ποια είναι η ταυτότητα του group. Το " Hearts of No Light " δεν διαφέρει καθόλου στην νοοτροπία και ανανεώνει την πολυδιάστατη ύπαρξη των Ελβετών, επαναπροσδιορίζοντας πλήρως το σύνολο με απόλυτη αυτογνωσία.
 |
| Photos by Ester Segarra |
Το intro track της μουσικής/ψυχικής " κατάβασης " συστήνεται ως " Winds That Pierce the Silence " και η Lillian Liu ανοίγει το κομμάτι με μία θλιβερή, θεατρική κλασσική σύνθεση. Την ακολουθεί η καταχνιά των guitar layers και dark ambient synths τα οποία " στολίζουν " και κυριαρχούν τον δίσκο. Με την βοήθεια των τελετουργικών drums, που οδηγούν τα βήματα σταθερά προς το δεύτερο κομμάτι, το " Ego Sum Omega " δεν χάνει καθόλου χρόνο και η ένταση του intro διαχέεται. Τα riffs είναι διατρητικά, η φωνή του C.S.R χρωματίζει με επικό και σκοτεινό τόνο το φάσμα, ενώ τα drums συνεχίζουν με βάρβαρο ύφος μέχρι τέλους συνοδεύοντας την " mantra " της κιθάρας. Το κομμάτι κλείνει με ένα section από πνευστά, υπό το κροτάλισμα διάφορων μετάλλων και ambient ηχοχρωμάτων. Στην συνέχεια το " A Bridge Ablaze " μας δίνει την αναγκαία παύση με αφήγηση στίχων, φωνητικά που θυμίζουν εκκλησιαστικό ύμνο και διαλύει την ένταση με την αβυσσαλέα του ατμόσφαιρα.
Αμέσως μετά, έρχεται το " Qadmon's Heir ". Με την σειρά του διαταράσσει τα " νερά " με αδυσώπητο χαρακτήρα και έρχεται σε ρήξη με την εσωτερικότητα της ατμόσφαιρας. Η κάθοδος πλέον οδηγείται από tremolo picking μελωδίες και blast beats, που πέφτουν σαν ένα ακόμα πιο σκοτεινό πέπλο πάνω στο δημιούργημα της μπάντας. Σε ίδιο " μονοπάτι " οδηγεί και το " Rays Like Razors ". Καταφέρνει να μας βυθίσει σε ένα trance, θυμίζοντας επαναλαμβανόμενη mantra με πολυσύνθετες κιθάρες και ανελέητο drumming. Απροκάλυπτα το " I Burn Within You " , ίσως ενσωματώνει τον πυρήνα και την ουσία της μπάντας. Με την guest συμμετοχή του Aldrahn ( ex-Dødheimsgard/Thorns ) οι Schammasch καταφέρνουν να αναδείξουν την πιο " αγνή " αλλά και πειραματική μορφή που μπορούν να πάρουν. Με φρενήρη φωνητικά, τα οποία αναμιγνύονται με τα καθαρά chants και τα στεντόρεια, ο " καμβάς ", μας εμφανίζει την ανθρώπινη ατέλεια του αλλά και το ωμό συναίσθημα σε αυτό το θριαμβευτικό opus.
 |
| Photos by Ester Segarra |
Η αφετηρία της τελικής τριλογίας του δίσκου ξεκινά με το " A Paradigm of Beauty ". Ομολογουμένως το πιο διχαστικό track. Η διαύγεια που προσφέρει, το καθιστά παράδειγμα της ανάγκης των Schammasch να διευρύνουν τα όρια τους και να επεκτείνονται σε νέο έδαφος. Με σχετικά καθαρά φωνητικά, απλούστερη σύνθεση ανανεώνουν το ηχόχρωμα του δίσκου.
Ακολουθεί το " Katabasis ". Καταχθόνια, μας τοποθετεί όλο και πιο βαθιά, δημιουργώντας μία ατμόσφαιρα ανικανότητας με tremolo picking και ατελείωτα blast beats, με μία αίσθηση μελωδικότητας σε όλο του το σύνολο. Τα μανιασμένα growls δένουν τέλεια με το σύνολο και καταλήγουμε τελικά μετά από ένα επικό outro στο " Innermost, Lowermost Abyss " . Ένα δεκαπεντάλεπτο ambient ηχοκλίμα, με δραματικό και κινηματογραφικό χαρακτήρα. Η πιο θαρραλέα κίνηση του δίσκου. Με κιθάρες να βρίσκονται σε πιο Latin δρόμους, με την όπως πάντα απύθμενη ατμόσφαιρα να κυριαρχεί.
Το " Hearts of No Light " εδραιώνεται ως το νέο κεφάλαιο των Schammasch. Είναι πολύμορφο, περίπλοκο, απαιτεί αφοσίωση από τον ακροατή και με την μεγαλοπρεπή του παρουσία περιλαμβάνει όλες τις ιδιομορφίες που εγχέει η μπάντα στο δημιούργημα της.
SCHAMMASCH:
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου