Νομίζω πως όσο δεν δίχασε η μετάβαση από την Tarja στην Anette και από εκεί στην μαγική φωνή της Floor, άλλο τόσο και περισσότερο δίχασε η νέα δουλειά των Φιλανδών Nightwish με την ονομασία "HUMAN. :II: NATURE.", η οποία κυκλοφόρησε από την Nuclear Blast στις 10 Απριλίου.
Θεωρώ πως οι Nightwish επάξια είναι ένα από τα συγκροτήματα που άνετα μπορούν να θεωρηθούν "μεγάλα", και όταν αναφέρομαι σε αυτή τη λέξη θέλω να θεωρήσετε πως η έννοια πετυχημένο συγκαταλέγει κάθε μορφή καλλιτεχνικής δημιουργίας, πωλήσεις,συναυλίες, περιοδείες, με λίγα λόγια όπως ακριβώς θεωρούμε ένα πετυχημένο συγκρότημα όταν οι ''παλιοί'' αναγκαστικά θα μας χαιρετήσουν κάποια στιγμή από τον βίο του στουντιακού και συναυλιακού περιβάλλοντος, άλλωστε και κάποιοι του χώρου πιστέψτε με για τους ίδιους έχουν αναφερθεί. Γιατί μας αρέσει δεν μας αρέσει οι Nightwish είναι ένα τεράστιο πετυχημένο συγκρότημα που εξαιτίας τους δημιουργήθηκε ένα νέο συμφωνικό κίνημα σε αυτό το ύφος.
Ας πάμε στο δίσκο και στην ένατη δισκογραφική τους δουλειά, ένα άλμπουμ που η συνολική τους διάρκεια αγγίζει τα 81 λεπτά και είναι ίσως ότι πιο παράτολμο έχουν κυκλοφορήσει ποτέ. Για αρχή θα αναφερθώ προσωπικά σε μένα και θα χρησιμοποιήσω τον εαυτό μου ως το καλύτερο παράδειγμα/πείραμα για την αντίδραση μου κατά την διάρκεια της ακρόασης του δίσκου.Λοιπόν πρέπει να σας πω πως όταν άκουγα το δίσκο, νομίζω πως αν κοίταζα τον εαυτό μου σε έναν καθρέφτη ίσως να τον αντίκριζα λίγο πιο άσχημο από ότι είναι τώρα (για να ευθυμήσουμε και λίγο), φανταστείτε ότι είχα ήδη παραγγείλει την limited έκδοση του βινυλίου η οποία δεν ήταν και φτηνή, επομένως δεν σας κρύβω πως λίγο απογοητεύτηκα γιατί ίσως δεν άφησα τον εαυτό μου πάνω σε αυτό που κάνουμε (αναφέρομαι στις παρουσιάσεις άλμπουμ) να συμπεριφερθεί αντικειμενικά και να προσπαθήσω, δύσκολο βέβαια, να μπω και στη θέση του μουσικού/δημιουργού.
Πιστεύω λοιπόν ακράδαντα πως οι Nightwish, χωρίς να φοβηθούν οποιαδήποτε κριτική,αντιμετώπιση έπραξαν όπως σωστά θα έκανε κάθε μουσικός και δημιούργησαν ένα άλμπουμ έτσι ακριβώς όπως αυτοί το ένιωθαν, χωρίς περιορισμούς, χωρίς επαναλήψεις κοιτώντας καθαρά στο μουσικό τους μέλλον που ίσως από εδώ και στο εξής θα πρέπει να δεχτούμε. Δεν είναι εύκολο άλμπουμ, ευτυχώς όμως έχω μάθει να είμαι υπομονετικός και η ιστορία μας έχει μάθει πως η επανάληψη, εδώ συγκεκριμένα στην επανάληψη της ακρόασης, μόνο σε καλό έχει βγει ώστε να εκτιμήσεις ή καλύτερα να καταλάβεις ένα άλμπουμ.
Το άλμπουμ κινείται σε πιο mid tempo ρυθμούς χωρίς να λείπουν εκείνες οι συνθέσεις όπως μας έχουν συνηθίσει και αναφέρομαι στο "Music", όπου η εισαγωγή μου θύμισε έντονα Loreena McKennitt ενώ παράλληλα με ταξίδεψε σε ντοκιμαντέρ του National Geographic και από εκεί στην "Οδύσσεια του Διαστήματος" και όλα αυτά μέχρι το τρίτο λεπτό που μπαίνει η μαγική φωνή της Floor, για να εξελιχτεί το τραγούδι σε ένα μουσικό δυναμικό συμφωνικό έργο.
Το "Noise" που ακολουθεί είναι το πρώτο single το οποίο οι περισσότεροι έχουμε ακούσει εδώ και καιρό. Απτή απόδειξη πως ο μαέστρος Tuomas Holopainen δημιουργεί τέτοιες επιτυχίες με τόσο εύκολο τρόπο που πραγματικά είναι άξιο θαυμασμού, συμφωνικά περάσματα, ρεφρέν που κολλάει στο μυαλό σου και ένα official video αγγίζει την τελειότητα...
Το τραγούδι που ακολουθεί με την ονομασία "Shoemaker" είναι για τον Eugene Shoemaker. Ήταν ένας Αμερικανός γεωλόγος και ένας από τους ιδρυτές του πεδίου της πλανητικής επιστήμης.
Στις 18 Ιουλίου 1997, σκοτώθηκε τραγικά σε αυτοκινητιστικό ατύχημα στην Αυστραλία, ενώ επισκέφθηκε έναν κρατήρα. Δύο χρόνια αργότερα μετά το θάνατό του, στις 31 Ιουλίου 1999, μερικές από τις στάχτες του μεταφέρθηκαν στο φεγγάρι με την αποστολή Lunar Prospector. Μία σύνθεση με έντονο progressive χαρακτήρα και τα συμφωνικά μέρη να εντυπωσιάζουν. Δραματικό κλείσιμο που ανατριχιάζεις τόσο ώστε να αρμόζει σε έναν άνθρωπο όταν τον αποχαιρετάς για πάντα...
Το "Harvest" είναι το πρώτο τραγούδι που στα φωνητικά συναντάμε τον πολυτάλαντο Troy Donockley, παραδοσιακό, κέλτικο, ταξιδιάρικο, με όμορφα παραδοσιακά όργανα, μέχρι και μπουζούκι θα ακούσετε πέρα από πίπιζα και διάφορα όμορφα έγχορδα,εξελίσσοντας το τραγούδι σε μία εντυπωσιακή ελεγεία από την μέση και μετά χωρίς να λείπει το metal στοιχείο, κάτι πολύ κοντά στους Ayreon φανταστείτε...
Ακούγοντας για πολλοστή φορά το δίσκο και φτάνοντας στο τραγούδι "Pan" προσπαθώ να αντιληφθώ για ποιο λόγο δίχασε αυτό το άλμπουμ, συμφωνικό power όπως τόσα χρόνια επιτυχημένα διδάσκουν και με μία Floor Jansen να ερμηνεύει σε απίστευτο επίπεδο. Κάτι άλλο που πρέπει να αναφερθεί είναι πως οι συμφωνικές ορχήστρες και οι χορωδίες σε αυτό το δίσκο έχουν φτάσει στο απόλυτο επίπεδο που έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ στο συγκεκριμένο ιδίωμα. Τρομερό ντεμπούτο και για τον Kai Hahkto στα drums (Wintersun). Στην αρχαία ελληνική θρησκεία και μυθολογία, ο Παν είναι ο θεός των άγριων, βοσκών και κοπαδιών, της φύσης των ορεινών άγριων περιοχών, της ρουστίκ μουσικής και των αυτοσχέδιων. Οι στίχοι σχετίζονται επίσης με το Pan Tadeusz, το οποίο είναι ένα επικό ποίημα του Πολωνού ποιητή, πεζογράφου και φιλόσοφου Adam Mickiewicz. Θεωρείται το τελευταίο μεγάλο επικό ποίημα στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία.
Μεγάλο μέρος του τραγουδιού αναφέρεται σε καλλιτέχνες συγγραφείς και σεναριογράφους που έχουν αφήσει την τυπωμένη ύλη τους στον κόσμο μας (με μη τοξικό τρόπο, καθώς το αποτύπωμα άνθρακα θα μπορούσε να προεκταθεί).
Φολκλόρ και ιρλανδέζικη ρυθμοί στο "How's The Heart", Μία σύνθεση που μου θύμισε έντονα το "Elan" από το "Endless Forms Most Beautiful". Οι στίχοι αναφέρονται στην ιδέα ότι η φροντίδα των ανθρώπων και στην έρευνα σχετικά με την ευημερία τους, μπορεί να τους σώσει από τη θλίψη που μπορεί να τους οδηγήσει σε αυτοκτονία, εάν αφεθούν στις συσκευές τους.
Δραματικοί τόνοι στο "Procession", στο ίσως πιο ιδιαίτερο και μελαγχολικό τραγούδι του δίσκου με μία αρκετά φορτισμένη ερμηνευτικά Floor. Οι πίπιζες κάνουν πάλι αισθητή την παρουσία τους και μαζί με τα αιθέρια φωνητικά σε ταξιδεύουν. Μία σύνθεση που πάραυτα είμαι σίγουρος πως πολλούς δεν θα εντυπωσιάσει, όντως κάτι εντελώς διαφορετικό και άνισο με τις υπόλοιπες συνθέσεις.
Σε αντίθεση με το τρομερό "Tribal", το πιο βαρύ τραγούδι του δίσκου κάνοντας την εμφάνισή του στα φωνητικά και ο Marco Hietala. To μόνο μείον της συγκεκριμένης σύνθεσης για μένα είναι ίσως η μικρή διάρκεια. Στιχουργικά το τραγούδι επεκτείνεται στα θέματα που διερευνήθηκαν στο "Weak Fantasy", για το πώς οι φυλετικές παραδόσεις από την Εποχή του Χαλκού εξακολουθούν να θεωρούνται ως η μόνη αλήθεια από μερικούς ανθρώπους.
Αν είχα ένα συγκρότημα και ασχολούμουν στιχουργικά με τέτοια θέματα, ίσως και εγώ να έκλεινα ένα άλμπουμ με τόσο δραματικό όσο και θριαμβευτικό τρόπο σαν το τραγούδι "Endlessness". Χωρίς power metal συμφωνικές εξάρσεις, αλλά με μία ωδή στον άνθρωπο, στην φύση και στον πλανήτη μας, με μία μελαγχολία κλείνει το πρώτο μέρος της νέας δουλειάς των Nightwish. Για τους στίχους αναφέρει ο Marco Hietala τα εξής: «Είναι ένα τραγούδι για ένα σύμπαν, ή στην πραγματικότητα μια ποικιλιακή δύναμη, τόσο μεγάλη, τόσο μεγαλοπρεπή, που πραγματικά δεσμεύει και διαπερνά τα πάντα. Όλη η ζωή μας είναι απλά μικροσκοπικά σωματίδια σε αυτήν την δυνατή ροή. Και τότε υπάρχει αυτός ο απλός ανθρώπινος τραγουδιστής, ο φίλος του, επίσης ένας άνθρωπος, που έχει γράψει μια ιστορία. Και είμαστε σε αυτό το συγκρότημα προσπαθώντας να φέρουμε τη μοναδική του μοναξιά σε άλλους απλούς ανθρώπους. "
To άλμπουμ κλείνει με το συμφωνικό instrumental διάρκειας 30 λεπτών περίπου, με την ονομασία ''All The Works Of Nature Which Adorn The World''. Ένα μουσικό έργο, μία ωδή, που αποτελείται από οκτώ μέρη, ένα ταξίδι από την αρχή της δημιουργίας του κόσμου μέχρι σήμερα. Ένα δύσκολο και μεγαλεπήβολο έργο που σε πολλούς θα ξινίσει, άλλους θα εντυπωσιάσει, πιστεύω πως εν κατακλείδι αυτό ήταν και το ζητούμενο των δημιουργών του. Κάτι εντελώς διαφορετικό από ότι μας έχουν δώσει με τα προηγούμενα έργα τους. Θυμίζοντας αλλά εξελίσσοντας παράλληλα τον ήχο τους. Και τώρα κλείνοντας σκέφτομαι και αναλογίζομαι την αντίδραση μου όταν άκουσα το δίσκο για πρώτη φορά, ναι σε πολλούς δεν θα αρέσει, σε άλλους θα γίνει βίωμα...Προσωπικά χαίρομαι που πέρασα ένα τέτοιο κυκεώνα ώστε να λατρέψω περισσότερο τον ανθρώπινο μουσικό παράγοντα, να εξελιχτώ, έστω μέσα από την αρχική μου άρνηση, ώστε να νιώσω περισσότερο το όραμα μία τέτοιας μεγάλης μπάντας, από ένα έργο που θέλει χρόνο και όταν γίνει αυτό νιώθεις ότι έχεις ταξιδέψει σε όλο το μουσικό γαλαξία.
Official site
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου