H Σουηδία θα μας τρελάνει, αστείρευτη πηγή μελωδίας, δύναμης και μουσικών με ταλέντο, δεν έχω κανένα παράπονο να είναι πάντα καλά όλοι τους και να μας χαρίζουν τέτοιες δισκάρες, όπως το νέο υπέρ όπλο που πρόκειται να καταστρέψει κόσμο, να λιώσει αυχένες, να σπάσει κόκαλα και να κόψει μερικές φωνητικές χορδές και αναφέρομαι στη νέα τους δουλειά που φέρει το τίτλο "II", με τις ερμηνείες του υπέροχου και απολαυστικού Erik Gronwall, νικητή του Σουηδικού Idol, να μας καθηλώνει και εντυπωσιάζει παράλληλα.
Θα τολμήσω να πω, πως το έκτο στούντιο άλμπουμ των He.a.t είναι άνετα το κορυφαίο άλμπουμ τους, σίγουρα ανώτερο από το ιδιαίτερο "Into The Great Unknown" του 2017, έντεκα συνθέσεις που εδώ και πολλές, μα πάρα πολλές μέρες παίζει ασταμάτητα και με μεγάλη αγωνία αναμένω να παραλάβω το βινύλιο. Ένα αστείο της υπόθεσης είναι πως όταν έβαλα να ακούσω το άλμπουμ το εναρκτήριο τραγούδι, αναφέρομαι στο "Rock Your Body", δεν με ξετρέλανε...κούνια που με κούναγε και ευτυχώς ακόμα δεν γέρασα και το μυαλό κάπως δουλεύει, πάντα δίνουμε ευκαιρίες και ακούμε ασταμάτητα.
Δεν υπάρχει μία, ούτε μία σύνθεση που να είναι μέτρια, άλμπουμ παλιών καλών εποχών που από την αρχή μέχρι το τέλος σπάει κοντέρ και βρίθει μελωδίας, ρεφρέν που σε στέλνουν αδιάβαστο και νεύρο που αρκετοί βαρύ-μεταλλάδες θα ζήλευαν. Αγαπημένο και τραγούδι για όσκαρ της χρονιάς το "Dangerous Ground", σύνθεση που θα ακούτε για καιρό, η Σουηδία έχει μία παράδοση στην ποιοτική και παράλληλα πιασάρικη αίσθηση της μελωδίας και οι H.e.a.t είναι άξιοι συνεχιστές αυτής. Το μελωδικό τους Hard n' Heavy συνδυάζει πολλά που ίσως να σας θυμίσουν κάτι από Beast In Black, λίιιιιιιιγο το συμφωνικό ύφος και ήχο των πλήκτρων των Sabaton και ότι πιο ποιοτικό και μελωδικό έχει βγει μέσα στην επιτυχημένη δεκαετία του '80 και '90 στο μελωδικό hard rock, προσθέτοντας οι ίδιοι περισσότερο heavy χαρακτήρα.
Παιχταράδες και μουσικοί με ικανότητες με τους βιρτουόζους Jona Tee και Dave Dalone, πλήκτρα και κιθάρα αντίστοιχα, να μας μαγεύουν με τις ικανότητες θυμίζοντας τα σολαρίσματά τους σε στιγμές κάτι και από Stratovarius. "Come Clean","Victory" και το κάψιμο συνεχίζει μια χαρά, ειλικρινά πως είναι δυνατόν να φτιάχνεις τη μία μελωδία καλύτερη από την άλλη ,τραγούδια που όλα προορίζονται για hit, τουλάχιστον για όσους δεν έχουν πρόβλημα να αρέσκονται σε τέτοιες μελωδίες. Mid tempo με το τρομερό "We Are Gods" και τα ουρλιαχτά του Erik Gronwall με στέλνουν αδιάβαστο με τις μελωδίες που ακολουθούν να καθηλώνουν. "Adrenaline","One By One" και επιστροφή δεν υπάρχει, ταξιδεύω σε χρυσές εποχές του παρελθόντος και δεν το μετανιώνω, τραγουδάς τους στίχους ασταμάτητα και το χαίρεσαι, μέγα μάστορες οι H.e.a.t. "Nothing To Say" μπαλάντα, η μοναδική στο άλμπουμ ακολουθώντας την μαγική συνταγή, χωρίς να είναι μελιστάλαχτη τόσο ώστε να είναι άλλη μία μικρή τους επιτυχία, σίγουρα σε συναυλία πολλοί αναπτήρες θα ανάψουν. "Under The Gun" και τα μυαλά στο blender , βομβαρδισμός, πορώνομαι και δεν μ/π΄-1202ορώ να γράψω σωστά!!!!!!!!!!! Επικό κλείσιμο με το "Rise" για να κλείσει το έκτο κεφάλαιο της δισκογραφικής τους επιτυχίας με τέτοιο τρόπο, που εύχομαι πραγματικά στο μέλλον η επόμενη δουλειά τους να είναι αν όχι ανώτερη τουλάχιστον ισάξια αυτού του αριστουργήματος. Πωρωθείτε ελεύθερα στη μαγεία της μουσικής των H.e.a.t!!!
Ωραίος ήχος, όντως!
ΑπάντησηΔιαγραφή