Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2020

 


Anaal Nathrakh-Endarkenment

Δύο χρόνια μετά το σαρωτικό A New Kind Of Horror οι Βρετανοί Black Metalers Anaal Nathrakh επέστρεψαν για να διαλύσουν ότι έχει απομείνει. 

Οι Anaal Nathrakh δημιουργήθηκαν το 1999 από τους  Nick Kenney κιθάρα, μπάσο, τύμπανα και τον Dave Hunt στα φωνητικά. Η μουσική τους είναι ένα μείγμα Black/Death Metal Grindcore και Industrial.  To Endarkenment είναι ο ενδέκατος δίσκος της καριέρας τους και συνεχίζει επάξια το καταστροφικό τους έργο. Ο δίσκος ξεκινάει με το ομώνυμο τραγούδι το Endarkenment. Ξεχαστε ατμοσφαιρικές εισαγωγές πλήκτρα ακουστικές κιθάρες και άλλα τέτοια όμορφα πράγματα ο δίσκος με το που ξεκινάει σε αρπάζει από το λαιμό, κάνοντας σαφές στον ακροατή τι θα επακολουθήσει. Στο δεύτερο κομμάτι του δίσκου το Thus always To Tyrants ο ηχητικός παροξυσμός συνεχίζεται ακατάπαυστα με γρήγορες κιθάρες, blastbeats και τα φωνητικά του Dave Hunt να εναλλάσσονται από άγρια σε καθαρά δημιουργώντας ένα αίσθημα παράνοιας.



 Ενώ στα The Age Of Starlights End’s και Libidinous (A Pig With Cocks In Its Eyes) παντρεύουν ακόμη και μελωδικά Heavy/Power στοιχεία, με το ακραίο Black/Death Metal και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στα φωνητικά του Hunt που σε κάποιες στιγμές θυμίζουν ακόμα και King Diamond. Στην συνέχεια το Beyond Words ένα τυπικό ξερό Death/Grind κομμάτι με Industrial στοιχεία. Το Feeding The Death Machine που εμένα προσωπικά μου θύμισαν έντονα At The Gates, ενώ στο ίδιο χαοτικό Death/Black Metal κλίμα βρίσκονται και τα Create Art Thought The World May Perish Singularity και Punish Them με τις ταχύτητες να μην έχουν πέσει καθόλου. Όσο και να ψάξετε δεν θα βρείτε κάποιο αργό σημείο σε όλο τον δίσκο, για να πάρει την σκυτάλη το Requiem, που είναι το τελευταίο τραγούδι να κλείνει γλυκά,  όμορφα μελωδικά κόντρα σε όλο το  παρανοϊκό , χαοτικό κλίμα που επικρατεί  στον υπόλοιπο δίσκο. Οι Anaal Nathrakh καταφέρνουν για μια ακόμα φορά να μας δώσουν έναν καταπληκτικό δίσκο ακραίο και με την αρρωστημένη χαοτική ατμόσφαιρα που μας έχουν μάθει όλα αυτά τα χρόνια, όμως  πιο μελωδικό και πιασαρικο από τις  προηγούμενες κυκλοφορίες τους χωρίς  αυτό να είναι μειονέκτημα. Όσοι ασχολούνται με τον ακραίο χώρο επιβάλλεται να το ακούσουν και σίγουρα δεν θα απογοητευτούν, προσωπικά πάντα, θεωρώ ότι είναι από τις καλύτερες δουλείες τις χρονιάς.




0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου