Ακάθεκτοι συνεχίζουμε με το νέο τέταρτο μέρος του Scenes From A Memory, με προσκεκλημένο αυτή τη φορά τον άνθρωπο που βρίσκεται πίσω από τα drums των Katavasia, Hail Spirit Noir, Freefall και Agnes Vein. Για να δούμε λοιπόν ποια είναι τα δικά του πέντε άλμπουμ, που τον επηρέασαν στην μουσική του τεράστια σταδιοδρομία...
1. Roxette - Look Sharp
Ο δίσκος αυτός και συγκεκριμένα το κλασσικό hit single the look ήταν ίσως η συνειδητή πρώτη επαφή που είχα με την έννοια του ριφφ! Με θυμάμαι απεγνωσμένα να προσπαθώ να βρώ αντίστοιχα συγκρότηματα που να συνδυάζουν τόσο όμορφα την pop αισθητική με με μια πιο ροκ κιθαριστική ενορχήστρωση. Επιπλέον ο ήχος του Per Gessle είναι απίστευτα χαρακτηριστικός και ξεχωρίζει παρόλο που σαν παίχτης δεν υπήρξε ποτέ τίποτε το ιδιαίτερο (το συγκεκριμένο μοτό αποτέλεσε και αποτελεί το φερετζέ του τεμπέλη παίχτη μέσα μου). Για τη φωνή της Marie δε χρειάζεται να προσθέσω πολλά πράγματα. Το βασικότερο πάντως που μ έμαθε ο δίσκος αυτός, είναι να εκτιμώ την αξία των hooks σε ένα κομμάτι ανεξάρτητα από αν μιλάμε για pop σουξέ η grindcore σφηνάκι
2. AC/DC - The razors edge
Ναι το γνωρίζω ότι ο δίσκος αυτός δεν είναι από τους καλύτερους τους ,ήταν όμως ο πρώτος που με έφερε σε έμμεση επαφή με το μαγικό κόσμο του χέβι μεταλ. Η πρώτη φορά που είδα το βιντεοκλίπ του thunderstruck στην ασπρόμαυρη τηλεόραση του σπιτιού (ναι ξέρω) ανατίναξε απλά το κεφάλι μου και έχει χαραχτεί στη μνήμη μου. Επιπλέον πλην του Άνγκους που αποτέλεσε ίνδαλμα των πρωτοεφηβικων μου χρόνων οι ac/dc με βοήθησαν να ξεχωρίσω τι εστί ταμπούρο (στην αρχή μόνο αυτό ξεχώριζα) κάσα hihat κτλ να κατανοήσω δηλαδή την ύπαρξη του οργάνου στο σύνολο του και προφανώς την μαγική έννοια του groove και την λεγόμενη μουσική οικονομία (κάτι που πάντα ξεχνάω να τηρήσω)
3. Carcass - Heartwork
Σίγουρα δεν είναι ο μοναδικός δίσκος βαθειά επιρροή από τη μεγάλη μου αγάπη που ονομάζεται (ευρωπαϊκό ως επί το πλείστον) death metal και θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν στη θέση του ένας από τους mid 90s napalm death δίσκους (για τελείως διαφορετικούς λόγους) Όμως αυτή η φωνή , αυτή η παραγωγή και προφανεστατα αυτός ο κιθαρίστας (ισως το απόλυτο heavy metal ίνδαλμα αν ρωτάς εμένα) ήταν κάτι παραπάνω απο μια ηχητική έκρηξη στα εφηβικά αυτιά μου κρατωντας συνάμα τα πολύτιμα hooks που αναφέρθηκαν πιο πάνω. Επιπλέον ο Ken Owen αποτέλεσε μια μεγάλη επιρροή με το ατσουμπαλο μα ταυτοχρονα απόλυτα ιδιαίτερο παίξιμο του (νατο και πάλι το μοττο)
4. The Melvins - Hostile Ambient Friendly Take Over.
Ο λόγος που αναφέρω αυτό το άλμπουμ πέρα από το να το παίξω ψαγμενος, είναι η προσωπική συνειδητοποίηση ότι μπορεί να υπάρξει ακρότητα και βαρύτητα πολύ έξω από το μέταλ. Οι Melvins σε όλη τη πορεία της καριέρας τους ισοπεδώνουν ανά πάσα στιγμή τον οποιοδήποτε επιδοτούμενο βαψομουρη και μοντέρνο brutal ξεχειλαυτια.Επιπλέον το σαρδονιο και χαρούμενα μηδενιστικο σουρεαλλ χιούμορ τους αποτελεί ένα φανταστικό αντίδοτο στη κούφια σοβαροφάνεια της αγαπημένης μας μουσικής.Τελος το παίξιμο του Dale Crover αποτέλεσε σίγουρα ένα αισθητικό σημείο αναφοράς για τη μετέπειτα εξέλιξη μου σα "μουσικό". Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το ντραμιν του απέχει από αυτό των slayer μισό Λουη Ντε Φινε δρόμο
5. Therapy? - Troublegum
Μια υπέρτατη δισκάρα των mid 90s, μια τέλεια ένωση alternative, pop, punk και metal,το Troublegum ήταν από τους πρώτους δίσκους που με έκανε να κολλήσω πραγματικά με τους στίχους , η έστω τμήμα αυτών μιας και ακόμη δε γνωρίζω τι στο διάολο γίνεται στο concept του album. Ας μη κοροιδευομαστε , οποιοσδήποτε 90ς μετάλλας με σπυράκια και μουσταρδι μπλουζάκι guardian (μεγάλη αγάπη) θα ταυτιζόταν με τον στίχο Masturbation saved my life είτε ήθελε είτε οχι!! Σε τυμπανιστικο επίπεδο το στακατο παίξιμο του Fyfe Ewing με τις post punk και new wave αναφορές του, άποτελεσε και αποτελεί πρωτης τάξεως υλικό για σήκωμα! Τέλος ο Andy Cairns με τις θανατηφόρες ατάκες-δηλητριο και το γεμάτο ευαισθησία πικρό μαύρο χιούμορ του, ανήκει στο προσωπικό πάνθεον των ευρύτερα ροκ στιχουργών (μαζί με Martin Walkyier, Neal Peart, Barney, Jeff Walker κ.α)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου