Τέσσερα χρόνια πέρασαν από το ντεμπούτο άλμπουμ της δικής μας πολυεθνικής μπάντας και αναφέρομαι στους Synthetic, το συγκρότημα εκείνο που δεν φοβάται να πειραματιστεί, να ξεπεράσει μερικά συνηθισμένα όρια και να παντρέψει με όμορφο τρόπο πολλά παρακλάδια της metal μουσικής.
Αν το "Here Lies The Truth" του 2016 σας εντυπωσίασε, το δεύτερο έργο τους, το δεύτερο μουσικό τους κεφάλαιο με την ονομασία "Clepsydra: Time Against Infinity" θα αγγίξει πολλές περισσότερες χορδές του ψυχικού σας κόσμου. Με μία εταιρεία που μπορεί να γίνει αρωγός στο μουσικό τους όνειρο, την ROAR!Rock Of Angels Records και με έντεκα συνθέσεις, όπου η μελωδία, ο όγκος, η προοδευτική αντίληψη κρατά καλά, μας παρουσιάζουν ένα μουσικό έργο που δεν έχει να ζηλέψει απολύτως τίποτα από άλλες ήδη καθιερωμένες μπάντες. Για να σας βοηθήσω λίγο περισσότερο ο ήχος τους, τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά είναι μία όμορφη μίξη των Σουηδών Soilwork (λόγω φωνητικών), των Dream Theater (λόγω της προοδευτικής τους αντίληψης τόσο τεχνικά, όσο και στον ήχο των πλήκτρων που πλησιάζει στο ύφος των προηγούμενων), των Mercenary (γιατί και αυτοί κατά κάποιο τρόπο υπηρετούν το ίδιο ύφος με τα φωνητικά να ταυτίζονται) και τέλος τους Nevermore.
Στο νέο τους δεύτερο άλμπουμ τα πάντα έχουν ανέβει ένα επίπεδο παραπάνω, διατηρώντας την μουσική νοοτροπία του πρώτου δίσκου, η μελαγχολία έχει γίνει λίγο πιο έντονη, όχι τόσο ώστε να σε καταβάλει συναισθηματικά όσο στο να σε ταξιδέψει μέσα από την μουσική τους, είτε με τα όμορφα πλήκτρα είτε με τα μελωδικά και καθαρά φωνητικά του Sterge B, ο οποίος εδώ έχει κάνει τρομερή δουλειά με τα πιο brutal του φωνητικά να καθηλώνουν. Πολυδιάστατος ερμηνευτής με τρομερά αποτελέσματα.
Οι συνθέσεις που είναι η ουσία της συγκεκριμένης παρουσίασης είναι δουλεμένες στο έπακρο και μέσα σε λογικά χρονικά πλαίσια βάζουν τόσες πολλές πινελιές, χωρίς όμως να κουράζουν παρά μόνο να εντυπωσιάζουν. Εννοείται πως πρέπει να αφιερώσετε τον ανάλογο χρόνο, όπως και σε κάθε ακρόαση δίσκου, διότι ακολουθούν ένα μονοπάτι που συνδυάζουν τον αμερικάνικο progressive ήχο, με εκείνο της σουηδικής death metal σκηνής με πιο εκτενή τρόπο. Μεγάλη αδυναμία οι συνθέσεις όπως τα "Clepsydra", "Hostile Design", το αγαπημένο μου "Autumn Scars" (στο οποίο πρέπει να γίνει και επειγόντως το επόμενο official video), το οργισμένο "The Road To Salvation" με το ανατρεπτικό και έξυπνο ρεφρέν, το επτάλεπτο "Crimson Farewell, όπου συγκαταλέγονται όλα τα στοιχεία του δίσκου σε μία σύνθεση με τα δαιδαλώδη φωνητικά να πιάνουν την απόλυτη κορυφή ερμηνευτικής εμπειρίας!!! To "Into Oblivion" που μέσα σε πέντε λεπτά έχει τόσες αλλαγές που σου μεταβάλουν την ψυχική διάθεση με επιτυχημένα αποτελέσματα, τόσο με τις μελωδίες τους όσο και με τις τρομερές τους εκτελέσεις. Το άλμπουμ 'κλείνει' με το πιο εφιαλτικό τραγούδι του δίσκου "Cages Of Hope", το οποίο αγγίζει επίσης τα επτά λεπτά και αποτελεί άλλη μία συνθετική κορυφή για να κλείσει έτσι όπως πρέπει ένα τέτοιο άλμπουμ.
Oι Synthetic μας προσφέρουν απλόχερα ένα μουσικό έργο, που αν του αφιερώσεις το χρόνο που πρέπει θα ανακαλύψεις πολλές όμορφες πτυχές της αγαπημένης μας μουσικής, από κάθε ήπειρο, από κάθε παρακλάδι. Ο χρόνος ενάντια στο άπειρο (Time Against Infinity) μόλις βρήκε το κατάλληλο μουσικό του πρεσβευτή...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου