Αδιαμφισβήτητα οι Solid Faith αποτελούν μία από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς στο progressive metal. Μπορεί ως μπάντα να υπάρχουν εδώ και 21 χρόνια και να κυκλοφόρησαν τώρα το ντεμπούτο άλμπουμ τους, με την ονομασία "Eternal Quest", αλλά πραγματικά θεωρώ πως όποιος αγαπάει το παραδοσιακό progressive metal, έτσι όπως μας το δίδαξαν οι Dream Theater, οι Fates Warning και πολλοί ακόμα, εδώ θα ανακαλύψει μία οπτασία λυρικού και απίστευτα τεχνικού metal.
Mε τον Θοδωρή Μαρτίνη στα φωνητικά (ex-Lightfold) από το 2017, μία φωνή εγγύηση για το συγκεκριμένο είδος, το πρώτο άλμπουμ των Solid Faith κυκλοφόρησε στις 10 Ιουνίου από την Alone Records και προσωπικά για μένα, αποτέλεσε μία από τις ομορφότερες εκπλήξεις της χρονιάς. Δέκα συνθέσεις λυρικού progressive metal, χωρίς να ξεπερνάνε τα πεντέμιση λεπτά η κάθε μία τους, γεγονός που θεωρώ πως βοηθάει πάρα πολύ στο να περάσουν εύκολα στον ακροατή την μουσική τους όντως τεχνική (όχι ότι θα είχα αντίρρηση κανένα δεκάλεπτο έπος από τα παιδιά), αλλά ταυτόχρονα οι μελωδίες τους συναρπάζουν και δημιουργούν μία ατμόσφαιρα εθιστικά σκοτεινή.
Η τεχνική κατάρτιση της μπάντας είναι εκπληκτική, με τον Κώστα Καραπετσάκο στα ντραμς και τον Παντελή Μουντούρη στις κιθάρες αντίστοιχα να μην αφήνουν κανένα περιθώρο αμφισβήτισης, άψογοι από κάθε άποψη τεχνικής και συνθετικής γραφής. Θετικό στη μουσική των Solid Faith είναι τα πανέμορφα ρεφρέν, τα οποία σε συνδυασμό με την πολυπλοκότητα της μουσικής τους δημιουργούν ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Από το εναρκτήριο "See Through Time" , με τις όμορφες φωνητικές μελωδίες, το ομώνυμο "Eternal Quest", με τα βαριά του ριφ, την σκοτεινή ατμόσφαιρα με τις έξυπνες αρμονίες του, το λατρεμένο "What Life Means" μία σύνθεση που εμάς τους "παλιούς" θα μας γυρίσει πολλά χρόνια πίσω, στις χρυσές εποχές του progressive metal. Το ιδιαίτερο "Forgive Yourself" όπου εκεί κοντά στα τρία λεπτά το συγκρότημα μαγεύει στην κυριολεξία
Η εξαιρετική δυνατή και καθαρή παραγωγή βοηθάει απίστευτα το αποτέλεσμα, με τη μίξη και το μάστερ να το έχει επιμεληθεί ο Νίκος Οικονόμου και οι ηχογραφήσεις να έχουν γίνει στο Jam 2 Music Studio από τους Χρήστο Διακουμή και Ηλία Δουμπάκη. Υπέροχη κορύφωση με το "Another Sin", τεχνικό και μελωδικό αλλά την παράσταση θα κλέψει το αγαπημένο "Stare at Me", μία σύνθεση που ξεκινάει αρκετά μελωδικά, θυμίζοντας μπαλάντα αλλά να εξελίσσεται γρήγορα σε ένα progressive mid tempo διαμάντι.
Progressive αντιχρονισμοί στο "Gone in the Daylight" αποδεικνύοντας ότι δεν έχουν να ζηλέψουν απολύτως τίποτα και κανέναν, για να ακολουθήσει άλλη μία εκπληκτική σύνθεση το "Stay Forever Young". Το άλμπουμ θα κλείσει με το "Moments to Blame", το οποίος ίσως περιέχει το ομορφότερο ρεφρέν μέσα στο δίσκο και το "Lost In Faith". Ίσως αν ζήταγα κάτι παραπάνω θα ήταν να κλείσει το άλμπουμ με μία σύνθεση χρονικά μεγαλύτερη και να με κάνει να παραμιλάω, αλλά αυτό είναι μία καθαρά προσωπική άποψη για έναν ήδη πλήρη δίσκο, που υπηρετεί και με το παραπάνω ένα δύσκολο είδος, το οποίο απαιτεί μαεστρία, τέτοια που εμάς τους μεγαλύτερους σε ηλικία μας έκανε να γυρίσουμε πολλά χρόνια πίσω και στους νέους να μάθουν να ξεχωρίσουν την progressive ποιότητα από την ποσότητα. Την "αιώνια αναζήτηση" μπορείτε άνετα μουσικά να την ανακαλύψετε στο νέο άλμπουμ των Solid Faith...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου