Σχεδόν ένας χρόνος πέρασε από την κυκλοφορία των Yoth Iria, με το EP "Under His Sway" και δεν το κρύβω πως είχα μεγάλη αγωνία για την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά.
Το πρώτο τους ολοκληρωμένο άλμπουμ με την ονομασία "As The Flame Withers", θα κυκλοφορήσει στις 25 Ιανουαρίου του 2021 από την Pagan Records, όπου και περιέχει εννέα συνθέσεις συνολικής διάρκειας 47 λεπτών. Το συγκρότημα εκτός από τον Δημήτρη "Jim Mutilator" Πατσούρη στο μπάσο και τον Δημήτρη "The Magus" Ζαχαρόπουλο στα φωνητικά, πλαισιώνεται από τους guest/session μουσικούς τον George Emmanuel στις κιθάρες, τον JV Maelstrom στα drums και τον John Patsouris στα πλήκτρα.
Μετά από αρκετές ακροάσεις μπορώ με βεβαιότητα να πω πως ό,τι αγαπήσαμε από την μαγεία της black metal σκηνής στη δεκαετία του '90, θα το συναντήσουμε και πάλι εδώ, αλλά...πέρα από όλα αυτά τα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου ιδιώματος, η μουσική προσέγγιση των δημιουργών δεν περιορίζεται και δεν μένει σε συγκεκριμένες ταυτότητες. Ο κάθε ακροατής, οπαδός κάθε ιδιώματος, μπορεί να απολαύσει ένα δίσκο που δεν περιορίζεται σε ταμπέλες και μουσικά όρια. Το άλμπουμ είναι τόσο black, τόσο ώστε να σε ταξιδέψει στην majestic black metal ιδιοσυγκρασία της τότε εποχής, είναι τόσο heavy όσο πετυχημένα μας το πρόσφεραν οι μεγάλες κλασσικές μπάντες της δεκαετίας του '80, αλλά και τόσο επικό όσο μας το πρόσφερε ο τεράστιος Quorthon με τα επικά του αριστουργήματα.
Ένα άλμπουμ, ένα μαγικό διαμάντι, που κάθε οπαδός μπορεί στο έπακρο και να απολαύσει και να δικαιωθεί από την τεράστια τέχνη της μουσικής που τόσο αγαπάμε. Εδώ οι δημιουργοί της συγκεκριμένης κυκλοφορίας, μας προσφέρουν απλόχερα συνθέσεις που κατά την προσωπική μου γνώμη πάντα, γράφουν το δικό τους κεφάλαιο σε ένα ήδη κλασσικό δίσκο...
Η έναρξη με το κολασμένο "The Great Hunter", δεν σου αφήνει περιθώρια για αμφισβητήσεις, η δυνατή και πεντακάθαρη παραγωγή βοηθάει απίστευτα και εξυψώνει ένα ήδη πετυχημένο αποτέλεσμα. Γρήγορες ταχύτητες, έξυπνες μελωδίες στις κιθάρες και ένα ρεφρέν που δύσκολα ξεχνάς. Η αλλαγή ρυθμού στη μέση της σύνθεσης και η στοιχειωμένη ατμόσφαιρα μας "στέλνει" σε άλλη διάσταση.
Στη δεύτερη σύνθεση με την ονομασία "Yoth Iria", δεν χρειάζεται πραγματικά πολύ για να καταλάβεις ότι εδώ κάτι σπουδαίο γίνεται. Με μία μαγική ατμόσφαιρα και mid tempo ρυθμό, μας προσφέρουν μία σκοτεινή σύνθεση, τα ρεφρέν συνεχίζουν να έχουν μία αμεσότητα που για τον γράφοντα μόνο επιτυχημένα χρίζονται. Οι κιθάρες ακολουθώντας πιστά τις φωνητικές μελωδίες, σε γυρνάνε πολλά χρόνια πίσω.
Στο "Hermetic Code", οι επικές στιγμές του δίσκου γιγαντώνονται, με τους ρυθμούς να παραμένουν σε ήπιους τόνους και απαγγελίες με μαγική ατμόσφαιρα που μόνο οι άνθρωποι που έζησαν το έναυσμα της black metal σκηνής μπορούν να δημιουργήσουν. Το μελωδικό σόλο κλείνει μία απόκοσμη σύνθεση...
"The Mantis" για την συνέχεια και οι ...Bathory ζουν και βασιλεύουν μέσα από τους Yoth Iria. Δεν το κρύβω πως από τα φωνητικά μέχρι και το σόλο μου θύμισαν την τεράστια αυτή μπάντα στις επικές τους δημιουργίες, πάντα μέσα από το μουσικό πρίσμα βέβαια των Yoth Iria, σε μία σύνθεση που αγγίζει κάτι παραπάνω από τα επτά λεπτά.
"The Red Crown Turns Black"...ίσως το πιο heavy metal τραγούδι του δίσκου, με τις κιθάρες (ακόμα και στο κλείσιμο της σύνθεσης) να θυμίζουν την νοοτροπία στα σόλο αυτή των τεράστιων Iron Maiden. Πάραυτα οι ταχύτητες εδώ έχουν ανέβει και άνετα ανήκει στα κομμάτια που προσωπικά με κόλλησαν κυριολεκτικά στο τοίχο.... Τρομερό official-video και τρανό παράδειγμα μουσικής ωριμότητας χωρίς όρια και περιορισμούς...
"Unbound, Undead, Eternal" η μπάντα αλλάζει για άλλη μια φορά ηχητική διάσταση και αντιλαμβάνεσαι πως εδώ οι δημιουργοί σου προσφέρουν ένα δίσκο που η ατμόσφαιρα και η μελωδία είναι στον υπερθετικό βαθμό. Πραγματικά το ντεμπούτο άλμπουμ των Yoth Iria μπορεί να σε ταξιδέψει σε μαγικούς κόσμους και σύμπαντα... Ήπιοι ρυθμοί σε καθοδηγούν σε ένα εξυψωτικό ρεφρέν. Η δουλειά που έχει γίνει στα σόλο από τον George Emmanuel είναι άξια θαυμασμού.
"Tyrants"... και τα αριστουργήματα καλά κρατούν, με ένα ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ρεφρέν και έντονες επικές στιγμές να κορυφώνονται μέσα σε μια σύνθεση σχεδόν μόλις πέντε λεπτών. Η έμπνευση δεν έχει πραγματικά τελειωμό και εδώ πρέπει να αναφέρω πως οι ερμηνείες του Magus είναι καλύτερες από ποτέ!
"The Luciferian" και το τελευταίο τραγούδι του δίσκου. Μια ιδιαίτερη, προοδευτική σύνθεση με περιπετειώδη εξέλιξη και όμορφες αλλαγές με τα πλήκτρα να προσφέρουν μια απόκοσμη ατμόσφαιρα, τέτοια ώστε να κλείσει ανάλογα ένας αριστουργηματικός δίσκος, δίνοντας την αίσθηση ότι σύντομα θα υπάρξει (και πρέπει) ένα νέο δεύτερο κεφάλαιο.
Θέλω να πιστεύω ότι έστω και λίγο μπόρεσα να σας προσφέρω μία ηχητική εικόνα του δίσκου με λέξεις. Με ανοικτό μυαλό στα τέλη Ιανουαρίου, θα ανακαλύψετε ένα δίσκο που θα σας προσφέρει πολλά περισσότερα από όσα πιστεύετε, από μουσικούς που πραγματικά δίνουν την καρδιά τους απλόχερα για την μαγεία της black metal αισθητικής χωρίς περιορισμούς, παρά μόνο με τα αγνά υλικά της μουσικής δημιουργίας...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου