Στο δέκατο έβδομο μέρος του "Scenes From A Memory..." έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε τον Κώστα Παπαδόπουλο, κιθαρίστα των DOUBLE SQUARE και φυσικά των KARMA VIOLENS, από τους οποίους περιμένουμε πως και πως την κυκλοφορία του ολοκαίνουργιου τέταρτου δίσκου τους “ MOUNT OF THE CONGREGATION” σύντομα μέσα στο τρέχον έτος!!! Κατάθεση ψυχής λοιπόν, μπολιασμένη με χιούμορ, αλλά και με ποικίλης διάθεσης σκηνικά (NO SPOILERS), στο φοβερό κείμενό του για τα 5 άλμπουμ που τον έχουν “στοιχειώσει” ως ακροατή και μουσικό στη ζωή του.
NO.1 BLACK SABBATH
- SABBATH BLOODY SABBATH
Καθώς κάθομαι και αράζω καλοκαιριάτικα στο εξωτικό Περιγιάλι Λαυρίου και αφού έχω τελειώσει την δύσκολη τάξη της 5ης δημοτικού και έχοντας στα χέρια μου το μαγικό Walkman της SONY, έρχεται ο μεγάλος ξάδελφος και μου δίνει μια κασέτα που έγραφε BLACK SABBATH. Ούτε που ήξερα τι επρόκειτο να γίνει. Και που να ξέρω, εγώ απλά διάβαζα Χ-men και Ποπάυ. Οπότε την πετάω μέσα και σκάει μια φωνή μαζί με κάτι άλλο που μετά κατάλαβα ότι ήταν κιθάρα. Ναι ήταν το iron man. Ανατριχίλα!!! Και ξαφνικά εκεί που είχε καύσωνα ήρθε και με επισκέφτηκε η Mordor. Έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου. Το ένα κομμάτι με χτύπαγε μετά το άλλο. Ήταν ένα “best of” BLACK SABBATH. Με το που γυρίσαμε στα σπίτια μας αφού το καλοκαίρι πέρασε και έπρεπε να πάμε σχολείο , εγώ με το κολλητάρι μου κατεβήκαμε στο κέντρο στο τότε ROCK CITY. Και με τα μαζεμένα λεφτά από διάφορους συγγενείς, τσίμπησα το SABBATH BLOODY SABBATH. Ήταν ο δίσκος που με συντρόφευε στα πρώτα χρόνια της εφηβείας.
ΝΟ.2 EXODUS - FABULOUS
DISASTER
Δυστυχώς έπρεπε να μετακομίσω από το αγαπημένο μου Καλαμάκι στην τότε δυσπρόσιτη Βούλα. Όχι απλά την κάτω Βούλα, αλλά πάνω στο Πανόραμα, εκεί που είχε αλεπούδες και ίσως τον Frodo μαζί με τον Sam να οδεύουν προς το “Βουνό του Χαμού”. Με λίγα λόγια κανένας… και όχι απλά κανένας, ούτε ένας από τους λίγους που έμεναν εκεί να ακούει metal. Τις λίγες φορές που μπορούσα να φύγω και να βρω τον κολλητό και να πάμε κέντρο για δίσκους, πήρα το FABULOUS DISASTER των EXODUS. Ότι νεύρα είχα, ότι μαυρίλα είχα, το έβγαζε το άλμπουμ. Σε όλες τις δύσκολες στιγμές το βινύλιο ήταν δίπλα μου. Άσε που ήταν και picture disk δηλαδή διπλή δύναμη. Προφανώς ακόμα και σήμερα σε καιρούς μεγάλων νεύρων ο δίσκος παίζει κανονικά.
ΝΟ.3 SAMAEL - CEREMONY OF OPPOSITES
Αυτή η ιστορία δεν είναι και τόσο ευχάριστη… Ο συγκεκριμένος δίσκος ήρθε δανεικός στα χέρια μου περίπου το 1995. Ένας φίλος μου δάνεισε μερικούς black metal δίσκους ώστε να τσεκάρω και να ακούσω, αφού ως τότε άκουγα και είχα κολλήσει μόνο με κλασσικά 70’s πράγματα. Ο Παναγιώτης μου έδωσε πέρα από το CEREMONY, έναν ANCIENT RITES και το CROSSING THE FIERY PATH από NECROMANTIA. Ο φίλος λοιπόν επειδή απέτυχε να περάσει στις πανελλαδικές εξετάσεις, πήρε μια καραμπίνα και τίναξε τα μυαλά του στον αέρα. Προφανώς δεν έδωσα ποτέ τους δίσκους πίσω στην οικογένειά του. Δεν είχα την δύναμη και το θάρρος να το κάνω. Από τότε τα βινύλια παίζουν κάθε βδομάδα και ειδικά το SAMAEL κάθε φορά στοιχειώνει την μέρα και χτυπάει καμπανάκι για το πόσο εύθραυστοι είμαστε.
ΝΟ.4 MEGADETH - RUST IN PEACE
Δεν γίνεται τίποτα χωρίς αυτόν το δίσκο. Για μια δεκαετία τον άκουγα συνέχεια. Δεν έβγαινε ποτέ από το πικάπ. Είχες νεύρα; Τον άκουγες και μετά είχες ακόμα περισσότερα. Το πιο σημαντικό βέβαια είναι ότι μου στιγμάτισε το παίξιμο στην κιθάρα. Από τα riffs του θείου Dave μέχρι τα solos του τιτανοτεράστιου MARTY FRIEDMAN. Five magics / tornado, όλα τα κομμάτια ένα και ένα να χτίζουν το μουσικό μου ύφος.
ΝΟ.5 VAN HALLEN - 1984
Τι να πεις για τον δίσκο ορόσημο. Ένας δίσκος που συντροφεύει την κάθε μέρα. Σε κάθε στιγμή λοιπόν της ζωής μου, το 1984 είναι το soundtrack. Είναι διαχρονικός. Κάνω BBQ; Παίζει. Πάω για πρόβα; Παίζει. Πάω για χειμερινό μπάνιο; Πάλι παίζει. Το σημαντικότερο είναι ότι στιγμάτισε την εποχή που περιμένω το παιδί μου. Δεν είναι το 1984… όχι , είναι το 2021. I will wait λοιπόν και σε 4 μήνες φέρνουμε στο κόσμο την κόρη μου. EDDIE VAN HALLEN και τα μυαλά στα κάγκελα !!!!!!!!!!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου