Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός πως αυτή τη στιγμή η Ελληνική metal σκηνή πρωτοστατεί, ενίοτε και σε πιο ιδιαίτερες περιπτώσεις πρωτοτυπεί και όλα τα μεταλλικά βλέμματα σε παγκόσμια κλίμακα, στρέφουν το ενδιαφέρον τους στην μικρή αλλά πανέμορφη μεταλλική μας χώρα. Στο συγκεκριμένο άρθρο θα αναφέρουμε πέντε συγκροτήματα, πέντε υπέροχα άλμπουμ, σχεδόν από κάθε είδος όπου κάθε οπαδός της αγαπημένης μας μουσικής, κατά την δική μου άποψη πάντα, θα ήταν καλό να έχει. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν...
Full House Brew Crew
ON THORNS I LAY
Οι On Thorn I Lay εδώ και 26 χρόνια μας αποδεικνύουν πόσο υπέροχη μπάντα είναι και με εννέα άλμπουμ έχουν καθιερωθεί ως ένα, από τα κορυφαία συγκροτήματα στην χώρα μας για το συγκεκριμένο είδος της ατμοσφαιρικής doom, death metal σκηνής. Πραγματικά οι μελωδίες τους, όπου ο θρήνος και η θλίψη κυριαρχεί, σε παρασέρνουν και σε αιχμαλωτίζουν σε ένα κόσμο σκοτεινό και μοναχικό. Το "Aegean Sorrow" του 2018 με ισοπέδωσε στην κυριολεξία, ίσως για μένα από τις κορυφαίες κυκλοφορίες τους και δύο χρόνια αργότερα, συγκεκριμένα στις 21 Φεβρουαρίου από την Lifeforce Records, κυκλοφορεί το μέγιστο "Threnos" και αν θέλετε να ζήσετε τις εποχές που ζήσαμε κάποτε με τους Anathema, Paradise Lost, My Dying Bride στην δεκαετία του '90, τότε ακούστε οπωσδήποτε αυτό το πρωτόλειο της μελαγχολίας και της δύναμης που αποπνέει η μουσική των On Thorns I Lay, σαράντα πέντε λεπτά μουσικής πανδαισίας.
NIGHTFALL
BLACK FATE
Έξι χρόνια πέρασαν από το τρίτο άλμπουμ "Between Visions & Lies" των progressive/heavy metallers, Black Fate και στις 23 Οκτωβρίου κυκλοφορεί από την Rockshots Records, το πολύ-αναμενόμενο "Ithaca". Ότι και να πω για την υπέροχη φωνή του Βασίλη Γεωργίου θα είναι και πάλι λίγο, θεωρώ πως είναι άνετα μία από τις κορυφαίες φωνές, από κάθε άποψη εκφραστικότητας, ερμηνείας και εύρους. Το άλμπουμ περιέχει δώδεκα συνθέσεις στο ποιοτικό μελωδικό power/progressive metal και άνετα πρωτοστατεί δίπλα σε μεγαθήρια του είδους. Η τεχνική κατάρτιση, η ποιότητα των συνθέσεων, η απίστευτη δουλειά που έγινε από τον Steve Lado στη μίξη και στο master το καθιστούν ως μία από τις πιο εντυπωσιακές κυκλοφορίες στο είδος, που ίσως άλλοι προσπαθούν χρόνια να δημιουργήσουν. Οι οπαδοί των Kamelot και Conception άνετα θα μπορούσαν να βρούνε τους νέους τους ήρωες και όχι μόνο.
NEED
To "Hegaiamas: A Song for Freedom" ήταν, είναι η απόλυτη κορύφωση της μπάντας. Και όμως οι Need δεν επαναπαύτηκαν, τέσσερα χρόνια αργότερα, συνεχίζουν να δημιουργούν, να πρωτοτυπούν και στο τέλος να μεγαλουργούν με το τρισμέγιστο "Norchestrion: A Song for the End". Αν υπήρχε ο απόλυτος συνδυασμός, η γέννηση και η δημιουργία μεταξύ των ηχητικών πεδίων ανάμεσα στους Fates Warning και Nevermore με πιο "παραδοσιακά" ηχητικά πεδία, ταξιδεύοντάς μας σε πιο "λίθινες" εποχές, θα ήταν αυτό το άλμπουμ. Η φωνή του Γιάννη Βογιατζή δεν έχει όρια, καθηλώνει, συγκινεί, μαγεύει, ερμηνεύει όλα όσα χαρακτηρίζουν έναν απόλυτο performer. O Στέλιος Πασχάλης στα ντραμς μας στέλνει αδιάβαστους, ενώ ο Ravaya στις κιθάρες μπορεί να γίνει άνετα ο ήρωας και η αφορμή, για πολλά παιδιά που θα πιάσουν κιθάρα. Συναίσθημα, πρωτοτυπία, ανθρωπιά, δαιδαλώδεις συνθέσεις και προσωπικότητα σε μία ΑΠΟΛΥΤΗ progressive meral κυκλοφορία, όπου δύσκολα συναντάμε. Η παραγωγή του δίσκου δεν έχει αντίπαλο και αναδεικνύει ένα ήδη μαγικό αποτέλεσμα, σε ένα δίσκο που ήδη πολλοί έχουν πάθει progressive παραλήρημα. Συνθέσεις όπως τα "Beckethead". "Norchestrion" και το δέκα-οκτάλεπτο έπος "Ananke" δεν γράφονται κάθε μέρα. Απλά αφεθείτε στην μαγεία του Norchestrion!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου