Όλοι γνωρίζουμε πως ο Alex Skolnick είναι ένας φοβερός κιθαρίστας που ευλόγησε το δεύτερο κύμα του thrash metal ως μέλος των τιτάνων Testament . Ταχύτητα , μουσική αντίληψη και αγάπη για τη μουσική είναι λέξεις που σίγουρα κάποιος θα σκεφτεί όταν ακούει τα solo του , ενώ το πάθος του όταν παίζει είναι παραπάνω από αισθητό . Παρά την αγάπη του για τον γρήγορο και σκληρό ήχο , έχει δηλώσει αρκετές φορές ότι προτιμά το συναίσθημα , κάτι που οι ταχείς και τεχνικότατοι νέοι κιθαρίστες μερικές φορές ξεχνούν , όπως δήλωσε πρόσφατα !
Συγκεκριμένα , στο πιο πρόσφατο επεισόδιο του podcast 2020'd ( βλ. παρακάτω ) , όταν ερωτήθηκε τι πιστεύει για τους νέους shredders , οι οποίοι ακούγονται λες και το μόνο που κάνουν είναι να ξοδεύουν ατελείωτες ώρες μπροστά από τον υπολογιστή , μαθαίνοντας όλα τα κόλπα του Eddie Van Halen από 6 χρονών , απάντησε διπλωματικά και έξυπνα , όπως πάντα , τα εξής :
«Μπορώ να το σεβαστώ . Είναι τελείως διαφορετική νοοτροπία από αυτή με την οποία μεγάλωσα . Δε χρειάζομαι κάτι τέτοιο . Υπάρχει και η μουσική που η τεχνική είναι μέρος της και την αγαπώ ! Υπάρχουν κάποιοι που με ακούν και νομίζουν πως είμαι ο ο "υπερ-τεχνικός" παίκτης . Πιστεύω όμως ότι αν ακούσει κανείς τους -υπερτεχνικούς- τύπους αυτούς , θα διαπιστώσει ότι είναι τελείως διαφορετικό επίπεδο . Είναι ένα ολόκληρο πεδίο "επιστημονικής" προσέγγισης του shredding και παιξίματος με δύο χέρια ( πχ two handed tapping ) που προσωπικά δεν με ενδιαφέρει . Σίγουρα θα μπορούσα να αφιερώσω λίγο χρόνο σε αυτά ! Αν έλεγα « οκ , θα αφιερώσω έναν χρόνο να μάθω όλα αυτά τα κόλπα και τις τεχνικές » , έχει καλώς . Αλλά δεν το έχω μέσα μου ! Υπάρχει μουσική που μου αρέσει που δεν είναι τόσο τεχνική , αλλά έχει συναίσθημα . Όταν όμως έχει και τα δύο , τότε αυτό είναι πολύ καλό !»
«Για μένα , ο Van Halen εξ' αρχής με ενέπνευσε να ασχοληθώ με την solo κιθάρα . Οι πρώτες δουλειές τους ( των Van Halen ) θεωρούνται παλιάς σχολής μπροστά σε ό,τι γίνεται σήμερα · και θα προτιμούσα να ακούω κάποιον σαν αυτόν , γιατί έχει ψυχή το παίξιμο του και μου αρέσει αυτό ! Ο Van Halen και μερικοί που ακολούθησαν αργότερα είναι αυτοί που παίζουν όσο πιο γρήγορα μπορούν και βάζουν συναίσθημα και γι' αυτό προσωπικά με ενδιαφέρουν · και δε κατεδαφίζω τα σούπερ-απίστευτα τεχνικά πράγματα . Απλά δε με αφορούν . Πλέον υπάρχουν κιθαρίστες που στα αυτιά μου ακούγονται σαν μουσική από video games .»
Επιπλέον , αναφέρθηκε στο θαυμασμό του για τους πρώτους κιθαρίστες που χάραξαν τον δρόμο για το ταχύ και τεχνικό παίξιμο...
«Όντως μου άρεσαν μερικοί από τους πρώτους δίσκους του Yngwie Malmsteen . Ήμουν φαν του και μάθαινα αυτά που έκανε . Όταν πρωτοεμφανίστηκε , δεν υπήρχε τίποτα που να ακούγεται σαν αυτόν και του δίνω τα εύσημα γι' αυτό . Αλλά υπήρξε ένα ολόκληρο "κίνημα" που ακολούθησε μετά τον Yngwie και κάποιοι παίκτες έκαναν φοβερά πράγματα σε αυτό . Υπάρχουν κιθαρίστες που δε μπορώ να τους φανταστώ να κάνουν αυτό που ξέρουν τόσο καλά , χωρίς την επιρροή του Yngwie , όπως ο Paul Gilbert και ο Buckethead , που παίζουν απίστευτα γρήγορα . Έφεραν αυτή την αλλόκοτη συμπεριφορά που το έκανε ακόμα πιο ενδιαφέρον . Πιστεύω όμως πως για κάθε τέτοια προσωπικότητα , υπάρχουν άλλοι τόσοι παίκτες που ακούγονται τόσο ίδιοι - ολόκληρη την νεοκλασική "μετα-Malmsteen" περίοδο . Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και τώρα , με τους σύγχρονους παίκτες ! »
αλλά και για το πως η μίμηση δεν είναι πάντα τόσο καλή !
«Νομίζω πως σε κάθε κίνημα , υπάρχει ο αυθεντικός και μετά η κατάσταση αρχίζει να "νερώνει" .Μετά τους Van Halen , στο Los Angeles κάθε εμπορική hard rock μπάντα είχε κι έναν σολίστα . Κάποιοι κιθαρίστες ήταν εξαιρετικοί κι έπρεπε να έχουν αναφερθεί - όπως ο Warren DiMartini των Ratt , του οποίου τα solo ακόμα ακούγονται φανταστικά ή ο George Lynch , για παράδειγμα . Υπήρχαν όμως άλλοι , που δε θα τους ονοματίσω , που επιχείρησαν το ίδιο , χωρίς επιτυχία . Πιστεύω λοιπόν πως αρκετά shred κινήματα το είχαν αυτό , είτε ακολουθούσαν τον Malmsteen είτε προσπαθούν να παίξουν σαν τον Guthrie Govan . Τον θεωρώ έναν εξαιρετικό παίκτη που κάνει κάποια πολύ διαφορετικά πράγματα , που ούτε καν τα ακουμπάω . Εκεί βρίσκονται όμως οι μιμητές και ακολουθούν . Αυτό που πιστεύω όμως είναι ότι είναι καλύτερο να μη προσπαθείς να είσαι μιμητής . Παίρνω ό,τι θέλω από διαφορετικούς παίχτες , όπως από τον Eddie ( Van Halen ) που είναι σίγουρα μεγάλη επιρροή , αλλά προσπαθώ να μη το κάνω τόσο εμφανές , αλλά να το βασίζω σε αυτό που μου αρέσει . Υπάρχει πλήθος μουσικής που μου αρέσει και δεν είναι τόσο τεχνική , αλλά μπορεί να εμφανιστεί την ώρα που παίζω τεχνικά , γιατί θέλω μία μελωδία που να είναι πιασάρικη και κάτι που να ταιριάζει με το τραγούδι . Αυτό είναι ένα άλλο προσόν του Eddie και των πρώτων τεχνικών παικτών : Ό,τι και να έκαναν , ταίριαζε στο τραγούδι · και κάποιοι παίκτες φαίνεται να το ξεχνούν !»
ΠΗΓΕΣ : BLABBERMOUTH , 2020'd
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου