Το METAL NUOVO δεν θα μπορουσε να λείπει από την σημαντική αυτή metal γιορτή, δηλαδή την κυκλοφορία νέου δίσκου ενός από τα σημαντικότερα σχήματα του γαλαξία εν ζωή σήμερα...και αυτοί είναι φυσικά οι METALLICA ! Ακολουθούν οι ταπεινές γνώμες / κριτικές / παρουσιάσεις ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε εσείς, δυο εκ των συντακτών της ομάδας :
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ ΘΟΔΩΡΗΣ:
Το τι σημαίνουν οι METALLICA για μένα προσωπικά και το τι τεράστια επίδραση είχαν και έχουν ακόμα και σήμερα, το ξέρουν αρκετοί φίλοι και γνωστοί μου… το DNA μου εξελίχθηκε με όλα τα καλά και τα άσχημα της ζωής από την ηλικία των 10 προς 11 μόλις χρόνων, όπου και αγόρασα τότε πιτσιρίκος, το βινύλιο του MASTER OF PUPPETS και από τότε ξεκίνησε ένα παράλληλο ταξίδι καταστάσεων και εμπειριών γι’ αυτούς και μένα… Αυτό ονομάζεται απλά… ταύτιση οπαδού και καλλιτέχνη…
Αυτό όμως δεν ισχύει μόνο για μένα…ισχύει και για πολλούς από εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές…
Η σχέση οπαδών των METALLICA με τους οπαδούς τους , είναι κάτι ιδιαίτερο και που σπάνια συναντάς …γι’ αυτό και η κάθε κυκλοφορία τους δεν είναι κάτι επιδερμικό, ποτέ δεν ήταν και ποτέ δεν θα είναι …
Κεφάλαιο JAMES HETFIELD : Τα πάθη και όλο το βίος του JAMES, αλλά και η ψυχική δύναμή του, μέσων των στίχων του και τα συχνά ανοίγματα που έχει κάνει και μέσω συνεντεύξεων αρκετές φορές, έχουν φτιάξει ένα τόσο αγαπητό προφίλ που λίγοι από τους θρύλους της μουσικής που αγαπάμε έχουν δημιουργήσει. Ποιο πιθανό είναι να γνωρίζουμε τα πάντα για το τι έχει περάσει αυτός, παρά ένα άτομο του κοντινού περιβάλλοντός μας! Τραγούδια όπως τα Fade to Black (βλέπε και Screaming Suicide από το νέο album), Dyers Eve, το μισό τουλάχιστον black album , load / reload και πόσα άλλα τραγούδια στην μετέπειτα δισκογραφία τους. Και εδώ έρχεται και το 72 seasons το οποίο είναι ίσως και το πιο open hearted album των METALICA όσον αφορά τους στίχους!
Δεν θα εμβαθύνω σε αυτό, ούτε θα το παίξω ψευτοξερόλας κάνοντας copy / paste στίχους του νέου δίσκου, ντε και καλά ότι κάτι βαρύγδουπο είπα και πρόλαβα και άκουσα το δίσκο από την Παρασκευή που κυκλοφόρησε γύρω στις 7.500 φορές … Ο καθένας ακούγοντας το album, μπορεί να το καταλάβει με την μια, διαβάζοντας τις στιχάρες του κάθε τραγουδιού και θα κρίνει μόνος / μόνη.
Και επειδή όλα έχουν να κάνουν με τη μουσική στο κάτω κάτω της γραφής, το 72 seasons, είναι ένα τιμιότατο και πανέξυπνα δουλεμένο album, το οποίο περιέχει κατ’ εμέ (κρατάτε το αυτό για το τέλος του άρθρου), ότι ακριβώς ΕΠΡΕΠΕ να έχει εν έτη 2023 ένα album των METALICA! Δύναμη , ενέργεια, εκρηκτικά και περιπετειώδη riffs από το θρυλικό δεξί του HETFIELD. Groove …. φίλε μου απλά groove. Το μαγικό συστατικό στη μουσική των ‘TALLICA , που μας κάνει να : «Bang your head against the stage like you never did before» όπως μας λένε και οι στίχοι του Whiplash από το Kill 'Em All.
Πολλά κοινά στοιχεία και συνθετική προοπτική του 72 seasons όσον αφορά τη μουσική, τα συναντήσαμε και στο προηγούμενο κυρίως album Hardwired ... to Self-Destruct, μόνο που εδώ έχει απογυμνωθεί η βασική σκελετική δομή και έχει μετουσιωθεί σε κάτι που έχει ΚΥΡΙΩΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΒΑΣΗ, τις επιρροές από όλα τα σχήματα με τα οποία μεγάλωσαν ή και που έχουν διασκευάσει (και όχι μόνο), βλέπε Lux Æterna, Screaming Suicide την αλητεία του Kill 'Em All, τα δι-κίθαρα των HETFIELD / HAMMETT που όπου και αν τα συναντάμε, γράφουν ιστορία, τεχνικά περάσματα τύπου justice / magnetic, τα οποία ειδικά εδώ στο νέο άλμπουμ, λειτουργούν ως καταλύτης στο δέσιμο σημείων και εξέλιξης στα τραγούδια όπου τα συναντάμε και τα οποία μέσα σε δευτερόλεπτα σε έχουν περάσει σε black / load / magnetic / Hardwired κορυφώσεις. Μιλάμε σίγουρα για ένα καλοδουλεμένο, τίμιο άλμπουμ, το οποίο στέκεται γερά στη δισκογραφία τους και έχει να δώσει πολλά ακόμα όσο το ακούμε και Θα το ακούμε..
Επειδή όλα είναι ρευστά και το άλμπουμ έχει βγει 14 / 4 , πρέπει να διατηρηθεί και μια ψυχραιμία. Οι ακροάσεις ακόμα πάνε και έρχονται και το άλμπουμ παρότι έχει άμεσο χαρακτήρα, θέλει τα ακούσματά του για να καταλήξεις σε ένα καλό πόρισμα.
Πιστεύω ότι εν έτη 2023 όταν ένα τέτοιο ιστορικό σχήμα βγάζει ένα νέο άλμπουμ, πρέπει να το κρίνουμε βάσει της παρούσας δυναμικής της μπάνταςσεβόμενοι τις ηλικίες των μελών της και το τι μας έχουν δώσει μέχρι στιγμής! Όπως τα είπαμε και με τα τελευταία των PRIEST / MAIDEN π.χ. Υπάρχουν και όρια ξέρετε… ηλικιακή κούραση, τραυματισμοί από συνεχόμενες περιοδείες, εξαρτήσεις κλπ. Προβλήματα που αφορούν τέτοια συγκροτήματα. Δεν είναι οι πιτσιρικάδες που ήταν κάποτε και έτσι ας μην περιμένουμε ούτε νέα master of puppets, powerslave, painkiller , ξεχάστε τα αυτά!!!!! Στο κάτω κάτω οι νέες μπάντες ΑΣ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΑΥΤΟ!!! Είναι η σειρά τους αν θέλουν να μείνουν στην ιστορία!....Αν μπορούν βέβαια….
Για μένα η τιμιότητα του τι μπορεί να κάνει ένα τέτοιο σχήμα είναι το σημαντικότερο πλέον.
Και οι METALLICA, IRON MAIDEN, JUDAS PRIEST και μερικοί λίγοι άλλοι, ΝΑΙ είναι ΤΙΜΙΟΙ και μας χαρίζουν ακόμα δισκάρες!
Καταλήγοντας …το 72 seasons , ΟΧΙ… δεν είναι master of puppets, δεν είναι …and justice for all, δεν είναι black album και ούτε καθ’εξής… Το τι είναι, το αφήνω στην προσωπική άποψη του καθένα και καθεμίας σας. Είναι δικό σας δικαίωμα και δεν μπορεί να σας το αφαιρέσει ΚΑΝΕΝΑΣ ΓΡΑΦΙΑΣ ! Ακούστε το , λιώστε το που να πάρει και βγάλτε το δικό σας πόρισμα!
Εγώ το δικό μου πόρισμα το έχω βγάλει με έναν BACK TO THE FUTURE τρόπο έτσι για να το κλείσουμε χιουμοριστικά!!! Τι εννοώ;; Διαβάστε αμέσως παρακάτω…
(Ακολουθεί αληθινός διάλογος μεταξύ εμού και αδερφικού φίλου και παλαιότερου συντάκτη του METAL NUOVO του Γιώργου Τελίδη (αδερφέ, σε περιμένουμε) δηλαδή, πίσω στο 2007 ένα χρόνο πριν βγει το Death Magnetic):
Θ-Ρε συ Γιώργο εσύ που με νιώθεις με την κοινή μας τρέλα για τους ‘TALLICA, ξέρεις ότι το justice είναι το αγαπημένο μου άλμπουμ έτσι; π.χ. Τι νομίζεις ότι θα ήθελα να βγάζανε ηχητικά τώρα με το νέο τους όταν βγει;
Γ- ε ρε παπάρα επειδή είσαι πονηρός εσύ , είσαι ικανός να μου πεις μίξη justice / load που τα λατρεύεις και τα δυο χαχαχαχαχαχα! (όσοι ξέρουν τον Γιώργο προσωπικά σε αυτό το σημείο τον είχε ήδη πιάσει το βροντερό του γέλιο που γκρεμίζει κτήρια)
Θ- Μλκ μου σταμάτα να γελάς καταρχάς, τα αυτιά μου δεν μπορώ άλλο. Δεν έπεσες μέσα τελείως αλλά άκου και τα υπόλοιπα .Μέχρι και το εξώφυλλο έχω σκεφτεί (σημείωση συντάκτη: εκεί έπεσα τελείως έξω, ευτυχώς βέβαια γιατί αν δεν έπεφτα, θα πήγαινα για εξορκισμό σήμερα) .Τεσπα.. μουσικά ρε συ ξέρεις τι θέλω ; Τα έχουν παίξει όλα ρε πλέον, πρέπει να γυρίσουν στις ρίζες τους ,αλλά όχι όπως σου ακούγεται τώρα ξερά, έτσι όπως το λέω.. δλδ. Ρε φίλε βάλε riffs και αλητεία του kill em all , βάλε diamond head, Misfits, Budgie, Blitzkrieg, Black Sabbath με πιάνεις τι θέλω να πω ρε …τις διασκευές ,αυτήν την ενέργεια που βγάζουν όταν τα παίζουν αυτοί , που και που καμιά τεχνικούρα από το justice που λατρεύω , groove από black album αλλά κυρίως πασπάλισμα κατά έναν παλαβό λόγο από load /reload – δεν ξέρω πως γίνεται αυτό εφικτό ΑΛΛΑ ΕΤΣΙ ΤΟ ΘΕΛΩ ΡΕΕ!!!
Κάπου εκεί τον έχασα τελείως από τα γέλια, είχε πέσει και κάτω μάλιστα και με κορόιδευε ότι ούτε στο όνειρο μου δεν θα άκουγα τέτοιο άλμπουμ!
Χτες βράδυ λοιπόν που άκουσε όλο το άλμπουμ στον κινηματογράφο που πήγε για την πρώτη ακρόαση, μου έστειλε μνμ (ακολουθεί copy / paste) :
George : ΑΚΟΥ ΤΗΝ ΔΙΣΚΑΡΑ
Για εσένα γράφτηκε αυτός ο δίσκος!
Στείλατε : ειναι αυτο που παρακαλαγα αν θυμασαι καποτε ρε George Telidaros ,το θυμασαι τι σου ελεγα πριν βγει το death magn? θελω εναν δισκο να βρωμαει διασκευες , kill em all και κατα ενα παλαβο λογο load κλπ κλπ. Xaxaxaxaxa το ειπα και εγινε…
George : Ναι ΡΕ ! xaxaxaxaxa xaxaxaxaxa xaxaxaxaxa
Αυτά…..
THE END
ΏΠΑ ΜΗΝ ΦΥΓΕΤΕ ... ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΚΡΙΤΙΚΗ / ΓΝΩΜΗ / ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΚΛΠ ΚΛΠ ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΒΑΓΕΝΑ ΑΜΕΣΩΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ:
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΓΕΝΑΣ ΠΑΝΟΣ:
Περίμενα ανυπόμονα την κυκλοφορία του νέου album των Metallica. Πέρασαν αρκετά χρόνια από το Hardwired, βέβαια η γκρουπάρα δεν μας άφηνε χωρίς κάτι φρέσκο, πότε με το S&M2, πότε με το box set του Black Album αλλά και με κάποια εκπληκτικά remakes παλιότερων τραγουδιών το Ιερό Κουαρτέτο φρόντιζε πάντα να μας έχει σε εγρήγορση και ο καιρός από το 2016 μέχρι και το 2023 φάνηκε να περνάει γρήγορα και ευχάριστα στο timeline των Metallica.
Ώσπου πέρσι τον Νοέμβριο, από το πουθενά έσκασε μύτη το Lux Aeterna και το νερό μπήκε στο αυλάκι. Βασικά δεν θέλω να γράψω πολλά, αισθάνομαι και πολύ μικρός για να μιλήσω εγώ για οτιδήποτε έχει να κάνει με τους Metallica, πόσο δε μάλλον να το κριτικάρω κιόλας αλλά θα κάνω μια φιλότιμη προσπάθεια να είμαι όσο πιο αντικειμενικός γίνεται. Από τον Νοέμβριο λοιπόν μέχρι και προχθές που κυκλοφόρησε το 72 Seasons άκουσα με προσοχή όλα τα τραγούδια πριν και μετά την κυκλοφορία του. Χωρίς να θέλω να μειώσω κανένα από τα 12 του δίσκου, ξεχώρισα τα Inamorata και Lux Aeterna ως τα πιο λατρεμένα μου που έχουν κυριολεκτικά λιώσει να παίζουν στο Mk2 μου. Τώρα να μιλήσω για την απόδοση της μπάντας? Η ομάδα απλά πετάει ακόμα και σήμερα μετά από 40 (και βάλε) χρόνια, αυτοί οι τυπάδες δεν έχουν κάτι να αποδείξουν και σε κανένα, Hetfield και Hammett στα καλύτερά τους, Ulrich από άλλο πλανήτη και ένας Trujillo με μια μπασογραμμή τόσο μα τόσο κολασμένη που απλά νιώθεις ότι θα πετάξει φλόγες από τα ηχεία ενώ κλείνει και τα στόματα όσων τόλμησαν διαχρονικά να υποτιμήσουν αυτόν τον μουσικό.
Οι στίχοι στο 72 Seasons είναι βγαλμένοι από την ζωή και κομμάτι της σημερινής πραγματικότητας, ο κάθε άνθρωπος ακούγοντας τους μπορεί να χαρεί, να στεναχωρηθεί να προβληματιστεί και γενικότερα να ταυτιστεί. Δεν υπάρχουν παραμυθάκια με μεσαιωνικά κατάλοιπα εδώ και όποιος τα ψάχνει όλα αυτά μάλλον ακούει λάθος μπάντα.
Πάμε όμως και στο επίμαχο θέμα του ήχου της μπάντας, οι Metallica λοιπόν σε αυτό το θέμα για ακόμα μια πολλοστή φορά στην καριέρα τους καταφέρνουν και πάλι να δημιουργήσουν ένα ολόφρεσκο αριστούργημα χωρίς να καταφύγουν ούτε σε εύκολα και τετριμμένα κόλπα αλλά ούτε και σε λοβιτούρες. Οι ρίζες τους είναι εδώ, οι επιρροές τους διαχρονικά είναι και πάλι εδώ αλλά το πιο ουσιαστικό είναι το ότι και από το 72 Seasons album δεν λείπει κάτι πάρα πολύ σημαντικό και αυτό είναι η εξέλιξη. Αυτή η μπάντα από τα πρώτα της κιόλας βήματα δεν άφηνε σε κανέναν το παραμικρό περιθώριο να διανοηθεί ότι έχει τελματώσει όντας εγκλωβισμένη είτε σε ένα είδος, είτε σε ήδη δοκιμασμένες συνταγές και σε εύκολες λύσεις. Ναι οι Metallica θα προχωρήσουν σε νέα κυκλοφορία μόνο όταν έχουν κάτι να πουν και κάτι καινοτόμο να δώσουν, δεν θα αναμασήσουν, δεν θα σκαλίσουν ψάχνοντας τα συρτάρια τους, δεν θα επαναληφθούν ούτε στο ελάχιστο και φυσικά δεν θα πλασάρουν στον οπαδό τους αποφάγια. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο τώρα στο 72 Seasons, πάντα συνέβαινε, θυμηθείτε στο παρελθόν το πόσες φορές αυτή η μπάντα μας έκανε να παραμιλάμε σε κάθε της βήμα.
Οι Metallica για ακόμα μια φορά δηλώνουν παρών, δείχνουν τεράστιο σεβασμό στον κάθε οπαδό, δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό, ενώ ταυτόχρονα προσφέρουν και ένα πικρό ποτήρι ακόμα και στους πιο κακοπροαίρετους αμφισβητίες τους. Κλείνοντας θα ήταν άδικο να μην αναφερθώ και στο μεγαλειώδες εξώφυλλο του album που για εμένα συγκαταλέγεται σίγουρα στα πέντε καλύτερα τους. Αισίως φέτος έφτασα τα 46 χρόνια και γνωρίζω πολύ καλά ότι πλέον δεν ζούμε στα 80's ούτε στα 90's. Ειλικρινά όμως εύχομαι οι Metallica να συνεχίζουν να μας εκπλήσσουν τόσο ευχάριστα για πολλά χρόνια ακόμα. Πέντε στα πέντε αστέρια στο χαλαρό.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου