Μετά από πολλά χρόνια ένα όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Το ελληνικό κοινό θα απολαύσει στις 17 Ιουνίου ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα και μάλιστα με την καλύτερή τους σύνθεση.
Οι Helloween μετά από 39 χρόνια ακόμα συγκινούν, εντυπωσιάζουν, καθηλώνουν, μαγεύουν. Λέξεις που ακόμα και τώρα δεν φτάνουν το μεγαλείο της εμφάνισης που βιώσαμε πριν από δύο μέρες περίπου. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, αφού πρώτα ευχαριστήσω τους Silent Winter και την Μάριαν Νικολάου από την Angels PR που για πρώτη φορά έδωσε την ευκαιρία στο Metal Nuovo να παραβρεθεί σε ένα τόσο μεγάλο συναυλιακό γεγονός, όπως είναι το Release Athens Festival.
Δεν το κρύβω πως η πρόγνωση του καιρού για έντονες βροχοπτώσεις με άγχωσε, όχι γιατί θα γινόμουν παπί, όπου και έγινα όπως και όλα τα παιδιά που είχαν ήρθαν εκείνη τη στιγμή, αλλά περισσότερο για το αν θα αποτελούσε εμπόδιο για την ομαλή εξέλιξη της διοργάνωσης, όσο αφορά την εμφάνιση των συγκροτημάτων. Ευτυχώς όμως λίγο η θετική ενέργεια όλων μας, η άψογη αντιμετώπιση από πλευράς Release όπου έδωσε αδιάβροχα σε όλα τα παιδιά, ο απίθανος συναυλιακός χώρος από κάθε άποψη, φαγητό, parking, ιατρικής μονάδας σε όλα ήταν άψογοι και προχωράμε στο μουσικό μέρος...
SILENT WINTER
Από το 2018 που ανακάλυψα το συγκρότημα, η άποψη μου για την μπαντάρα δεν έχει αλλάξει καθόλου, αντιθέτως ακόμα πιστεύω πως αυτή τη στιγμή είναι ένα από τα καλύτερα power metal συγκροτήματα που έχει πολλά ακόμα να μας παρουσιάσει. Με έντονη συναυλιακή δραστηριότητα, τα παιδιά μόλις είχαν επιστρέψει από Βουλγαρία και λίγα λεπτά μετά τις 6 το απόγευμα έδωσαν την έναρξη μιας μαγικής μεταλλικής μέρας. Για σαράντα λεπτά μας παρουσίασαν ένα σετ επτά συνθέσεων και από τα δύο τους άλμπουμ. Η βροχή δεν πτόησε κανέναν και προς μεγάλη μου έκπληξη το ελληνικό κοινό, όχι μόνο αγκάλιασε το συγκρότημα, αλλά τραγουδούσε κάθε στίχο τους. Πραγματικά είναι πολύ συγκινητικό να βλέπεις τη χώρα σου να υποστηρίζει τα συγκροτήματά της. Θα μου πείτε τώρα ''Μα αυτό δεν είναι το λογικό?'' και θα σας απαντήσω εγώ ''Όχι, διότι δυστυχώς δεν συμβαίνει από κάθε άποψη και πλευρά'' και εδώ θα βάλω μία προσωρινή άνω τελεία επιστρέφοντας στο κυρίως θέμα. Ο ενθουσιασμός των παιδιών, η άψογη απόδοσή τους, η επικοινωνία με τον κόσμο, ο πολύ καλός ήχος ήταν μερικά από τα θετικά της εμφάνισης τους. Το εξώφυλλο του δίσκου με το λογότυπο που δέσποζε από πίσω τους απλά ολοκλήρωνε μία άψογη επαγγελματική εμφάνιση. Όσο και να δυνάμωνε η βροχή δεν μας πτοούσε αντιθέτως έκανε τη στιγμή πιο μαγική και ιδιαίτερη. Οι Silent Winter απέδειξαν πως έχουν τρομερή απόδοση σε όποια κατάσταση και να βρεθούν, σε όποιο χώρο και να παίξουν, σε κλαμπ, σε φεστιβάλ, στη θάλασσα μέσα, σε αερόστατο με καλάθι, σε ταράτσα ετοιμόρροπου κτηρίου. Τα παιδιά δεν πτοούνται, τα όποια λαθάκια είναι άνευ σημασίας πάνω στο πάθος της μουσικής έκφρασης. Οι Silent Winter είναι ένα συγκρότημα που μπορεί να υποστηρίξει ζωντανά τη μουσική του και μην χάσετε την ευκαιρία να τους απολαύσετε αν σας δοθεί ποτέ.
BEYOND THE BLACK
Οι Γερμανοί Beyond The Black ήταν οι δεύτεροι που ακολούθησαν. Από τις επτά και τέταρτο και για περίπου μία ώρα μας παρουσίασαν ένα setlist έντεκα συνθέσεων από όλη τους την δισκογραφία (πέντε άλμπουμ στο σύνολο). Αν δεν κάνω λάθος από τον τελευταίο τους ομώνυμο δίσκο, που κυκλοφόρησε πρόσφατα, έπαιξαν μόνο δύο τα ''Is There Anybody Out There?'' με το οποίο ξεκίνησαν κιόλας και το ''Reincarnation''. Άψογοι απόδοση από τους Γερμανούς όπου ξεσήκωσαν τον κόσμο, όσο είχε μαζευτεί εκείνη τη στιγμή όπου σιγά σιγά πλήθαινε όλο και περισσότερο. Τα φωνητικά της Jennifer Haben ήταν άψογα και αλάνθαστα από κάθε άποψη. Οι μουσικοί που πλαισιώνουν τους Beyond The Black θα το πω απλά και λαϊκά, ήταν υπέροχοι(άλλο ήθελα να πω, τέλος πάντων). Οι απαραίτητες αλλαγές στην ενδυμασία από την frontwoman για την ανάλογη σύνθεση είναι επιβεβλημένες. Για όσους δεν τους γνωρίζουν παίζουν ένα δυνατό μοντέρνο heavy metal, πολύ καλύτερο από τις τελευταίες δύο δουλειές των Within Temptation (συγνώμη δεν άντεξα). Ο κιθαρίστας Christian Hermsdörfer έκανε τα brutal φωνητικά και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Εννοείται ότι μετά από μία ώρα περίπου θα έκλειναν με την κομματάρα ''Hallelujah'' από το ντεμπούτο τους άλμπουμ. Οι Beyond The Black μπορεί δισκογραφικά να μην είναι μία top μπάντα σε θέμα συνθέσεων με μέτριες κυρίως κυκλοφορίες εκτός εξαιρέσεων, αλλά ζωντανά είναι μία πολύ δυνατή και άψογη επαγγελματική μπάντα όπου θα περάσεις καλά. Για πάμε στους επόμενους...
Playlist:
1.Is There Anybody Out There?
2.Lost in Forever
3.Songs of Love and Death
4.Reincarnation
5.Human
6.Heart of the Hurricane
7.When Angels Fall
8.Shine and Shade
9.In the Shadows
10.Running to the Edge
11.Hallelujah
JINJER
Για την συνέχεια ακολούθησαν οι Ουκρανοί Jinjer, ένα συγκρότημα που δικαιολογημένα αυτή τη στιγμή έχουν γνωρίσει μεγάλη επιτυχία παίζοντας σε όλα τα μεγάλα ευρωπαϊκά δρώμενα και φεστιβάλ. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα εμφανίζονται για δεύτερη φορά στη χώρα μας, αφού και πέρσι είχαν κάνει το ντεμπούτο τους στην συγκεκριμένη διοργάνωση για όσους θυμούνται. Προσωπικά θα τους έβλεπα για πρώτη φορά επομένως μία αγωνία υπήρχε. Περίπου στις εννέα και τέταρτο, σε γενικές γραμμές το πρόγραμμα ακολουθήθηκε με βασιλική ευλάβεια και μπράβο τους, ξεκίνησαν με το τραγούδι ''Perennial''. Δεν το κρύβω πως έπαθα χοντρή πλάκα με τον ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ήχο. Δηλαδή αν ήθελαν να βγάλουν αυτή την εμφάνιση σε cd άνετα έβγαινε όπως ακριβώς ήταν. Άψογοι μουσικοί, επαγγελματίες, τρομερή απόδοση, ένας ήχος όπως προανέφερα που σκοτώνει και μία φωνή που απλά δεν υπάρχει. Η Tetiana Shmailyuk απλά δεν υπάρχει, η κοπέλα είναι ένα φαινόμενο, μπορεί και εναλλάσσει τα καθαρά με τα brutal φωνητικά με μαγική άνεση θα σας πω όμως τί δεν μου άρεσε. Δεν μου έμεινε καμία σύνθεση, για κάποιο λόγο όλες οι συνθέσεις μου ακουγόντουσαν σχεδόν το ίδιο. Και θα μου πεις τώρα ''Ποιος είσαι εσύ που θα τους κρίνεις μουσικά?'' και θα έχετε δίκαιο, σαν οπαδός όμως που ακούω τα πάντα θα ήταν σχεδόν απίθανο να αγοράσω κάτι από αυτούς. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ενώ είχα πάθει χοντρή πλάκα με την απόδοση, τον ήχο, τα φωνητικά και όσα έχω ήδη αναφέρει από πριν, να με κουράζουν συνθετικά νοιώθοντας ότι ακούω το ίδιο τραγούδι για 13 φορές. Ξαναλέω όμως για να μην παρεξηγηθώ, προσωπική άποψη και σίγουρα οι οπαδοί τους θα ξετρελάθηκαν όπως και εγώ, συνθετικά όμως πρέπει να πέσει πολύ δουλειά. Νομίζω πως το παιχνίδι το νικάς όταν κερδίζεις τον οπαδό που δεν σε γνωρίζει, κάπως έτσι πολλαπλασιάζεις την μουσική σου αυτοκρατορία και δεν μένεις στάσιμος. Προσωπική γνώμη βέβαια. Πέρα από όλα αυτά όμως είναι μία ζωντανή μπάντα που δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσεις ένα λάθος. Ο ντράμερ τους Vladislav Ulasevich είναι φαινόμενο και σκέτη απόλαυση να τον βλέπεις. Τα ριφ του Roman Ibramkhalilov οδοστρωτήρες και στο μπάσο ο Eugene Abdukhanov απλά δεν υπήρχε, ο άνθρωπος ''κένταγε''. Αξίζει αν σας δοθεί η ευκαιρία να τους δείτε ζωντανά και σίγουρα πόσο μάλιστα για όσους ασχολούνται με τη μουσική. Για περίπου εβδομήντα λεπτά μας παρουσίασαν δέκα τέσσερις συνθέσεις με απίστευτη απόδοση και με έναν ήχο που δεν είχε αντίπαλο!
Playlist:
1.Perennial
2.Ape
3.Colossus
4.Words of Wisdom
5.Call Me a Symbol
6.Vortex
7.Copycat
8.Wallflower
9.The Prophecy
10.Pit of Consciousness
11.Sleep of the Righteous
12.Disclosure!
13.As I Boil Ice
14.Sit Stay Roll Over
HELLOWEEN
Το να βλέπεις live τους Helloween είναι εμπειρία ζωής. Ειλικρινά δεν ξέρω πως αλλιώς να το εξηγήσω. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα metal συγκροτήματα και το βράδυ εκείνο μας το απέδειξαν με τον καλύτερο τρόπο. Η συγκίνηση, η αποδοχή, το πάθος του κόσμου απλά δεν υπήρχε και σε αυτό υποκλίθηκαν και οι ίδιοι. Δεν ξέρω αν το έχουν αντιληφθεί όσοι τους είδαν και όσοι δεν πήγαν πως εκείνο το βράδυ ο Michael Kiske εμφανίστηκε σε ένα κοινό που για χρόνια τον αναζητούσε με τεράστια αγωνία σαν ένα ακατόρθωτο όνειρο. Και μάλιστα με μία απόδοση που άγγιζε το τέλειο. Για δύο ώρες και λίγο παραπάνω οι Helloween μας παρουσίασαν συνθέσεις από όλες τις μουσικές περιόδους και των τριών ερμηνευτών Kai Hansen, Michael Kiske και Andy Deris. Απόδοση? Στα ύψη! 15 συνθέσεις για κάθε ανικανοποίητο οπαδό. Η έναρξη με το έπος ''Skyfall'' ήταν κάτι το μαγικό. Ανάλογα τη σύνθεση άλλαζαν συνεχώς και τα βίντεο πίσω από την σκηνή. Το σκηνικό ήταν άκρως εντυπωσιακό με την τεράστια κολοκύθα και τα ντραμς του Dani Löble πάνω σε αυτή. Η επικοινωνία και των τριών ερμηνευτών με τον κόσμο ήταν υπέροχη, ενώ οι απόδοσή τους στα φωνητικά ήταν εκπληκτική. Μου έκανε τρομερή εντύπωση που ακόμα και τώρα ο Kai Hansen έχει ένα τρομερό νεύρο στη φωνή του και δεν φοβάται να ανεβάσει οκτάβες. Το τί έγινε με συνθέσεις όπως τα ''Eagle Fly Free'', ''Future World'', ''I’m Alive'', ''Dr. Stein'' και ''Keeper of the Seven Keys'' απλά δεν λέγεται, ο κόσμος είχε εκστασιαστεί σε ένα Release γεμάτο από κόσμο! O Weikath δεν χρειαζόταν να διατυμπανίσει την ύπαρξή του, η εκτέλεση μερικών αριστουργημάτων ζωντανά ήταν η σφραγίδα της επιτυχίας του και μόνο, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους που ήταν πιο δραστήριοι στη σκηνή πειράζοντας ο ένας τον άλλον. Ήταν μία μαγική βραδιά που ο κόσμος δεν ήθελε να τελειώσει και αυτό φαινόταν καθαρά. Το σκηνικό, ο φωτισμός και τα βίντεο που άλλαζαν συνεχώς ήταν το κερασάκι στην τούρτα σε μία μπάντα που μόνο κλασσική μπορεί να θεωρηθεί. Για 130 λεπτά ζήσαμε το απόλυτο όνειρο με μία μπάντα που ακόμα μαγεύει στις ζωντανές της εμφανίσεις. Όσοι πήγαν θα το σκέφτονται για πάντα, όσοι δεν πήγαν μην ξανακάνετε το ίδιο λάθος. STAY HEAVY!
Playlist:
1.Skyfall
2.Eagle Fly Free
3.Mass Pollution
4.Future World
5.Power
6.I’m Alive
7.Kai Hansen medley (Metal Invaders/Victim of Fate/Gorgar/Ride the Sky)
8.Heavy Metal (Is the Law)
9.Forever and One
10.Best Time
11.Dr. Stein
12.How Many Tears
Encore
13.Perfect Gentleman
14.Keeper of the Seven Keys
15.I Want Out
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου