Οι Έλληνες progressive Floating Worlds πέντε χρόνια μετά το συγκλονιστικό τους άλμπουμ
''Battleship Oceania'', επιστρέφουν με το τέταρτο δισκογραφικό τους κεφάλαιο και ο τίτλος αυτού...''Skywatch''.
Πριν αρχίσω να γράφω την παρουσίαση/προσωπική άποψη για το δίσκο των παιδιών, πρέπει να σας πω πως το δυσκολότερο κατόρθωμα στη μουσική, είναι όταν αποφασίζεις να δημιουργήσεις ή να μεταλλαχθείς ηχητικά σε ένα μουσικό μονοπάτι διαφορετικό από αυτό που μας έχει συνηθίσει μία μπάντα. Μερικές φορές αυτό μπορεί να μην έχει καλά αποτελέσματα ή άλλες φορές να στεφθεί με απόλυτη επιτυχία. Όπως και να έχει μία προσωπική μουσική δημιουργία είναι πετυχημένη για τον καλλιτέχνη σε κάθε περίπτωση, διότι αυτή είναι η μουσική έκφραση που θέλει τη δεδομένη στιγμή να εκφράσει και να μας παρουσιάσει.
Σε αυτές τις περιπτώσεις σέβομαι ακόμα περισσότερο τέτοιες μουσικές δημιουργίες ή τόλμημα αν το προτιμάτε, ιδίως αυτό αν είναι αλληλένδετο με την ψυχή του δημιουργού. Με άλλα λόγια αν σου δίνει την ψυχή του στο ''πιάτο'' σου απογυμνώνοντας εντελώς τον εσωτερικό του εαυτό...
ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΣΑΣ ΠΡΙΖΩ ΤΟΣΗ ΩΡΑ...Διότι το 'Skywatcher'' των Floating Worlds έχει τόσο ψυχή, τόση ανθρωπιά που υπάρχουν στιγμές κατά την μουσική του ακρόαση που σε συγκλονίζει, σε ματώνει, σε ταξιδεύει σε παράλληλα σύμπαντα μέσα από ένα μουσικό κράμα πολλών διαφορετικών ηχοτοπίων. Από το pop-rock των Queen, του Michael Jackson και το hard rock ύφος του Bryan Adams στο προοδευτικό progressive rock των Σουηδών A.C.T και των Ολλανδών Ayreon. Mέσα σε όλα αυτά αν βάλλεται και την φωνάρα του Jon Soti που συνδυάζει μία τον θεό Michael Jackson και τον κοινό θνητό Tobias Sammet·τότε μπορείτε να αναλογιστείτε πως εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με κάτι το οποίο το συναντάμε συχνά. Το τρομερό φανταστικό concept για μένα αποτελεί την κορύφωση μίας ιδιαίτερης μουσικής κυκλοφορίας. Συγκεκριμένα αναφέρεται στον διακεκριμένο δημοσιογράφο Paul Rogers, όπου μας περιγράφει μέσα από τα 10 τραγούδια του δίσκου, μια πολύ περίεργη υπόθεση που διερεύνησε στο παρελθόν, σχετικά με τον Winston Smith, ένα 9χρονο αγόρι που εξαφανίστηκε μυστηριωδώς ένα βράδυ από το σπίτι του και δεν βρέθηκε ποτέ.
Ο δίσκος όπως προανέφερα, αποτελείται από δέκα συνθέσεις με συνολική διάρκεια που δεν ξεπερνάει τα 44 λεπτά περίπου. Για παιδιά σαν και μένα (στη λέξη ''παιδί'' σας ακούω να γελάτε?), που έζησαν τη δεκαετία του '80 και του '90, που λάτρεψαν τα X-files και μετέπειτα το Fringe, που έζησαν την επιτυχία των παραπάνω καλλιτεχνών...ΠΟΥ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΡΟΤΩΤΥΠΟΥΣΕ· το άλμπουμ βγάζει τόση ψυχή που σχεδόν συγκλονίζει...Και εδώ θα σας ξεκινήσω από το τέλος, από το ΑΝΥΠΈΡΒΛΗΤΟ instrumental ''Extraterrestrial'' και εδώ ο Ανδρέας Βουβάκης (κιθάρες) θα μου επιτρέψει να υποκλιθώ στο συνθετικό ταλέντο του. Το μόνο που μπορώ να συμπληρώσω είναι πως αν στον επόμενο δίσκο όλες οι συνθέσεις του δίσκου, έχουν αυτό το συγκλονιστικό ψυχικό επίπεδο τότε θα μιλάμε για ένα δίσκο που ίσως γράψει τη δική του ιστορία.
Το εναρκτήριο ''Strange Kid'' με την απίστευτη γκρούβα και την φωνάρα του Jon Soti, το ταξιδιάρικο ''Nostalgic Alleys'' που σε καθηλώνει με τον τρόπο του, το συγκλονιστικό ''Parade'' να σου σακατεύει τα εσώψυχα· πραγματικά ο δίσκος έχει πολύ ''ψυχή'', συναισθήματα μεταμορφωμένα σε μελωδίες, νότες και δια-γαλαξιακές ''γέφυρες''. Το ''In The Dark'' αποτελεί το απόλυτο hit του δίσκου, το οποίο θα μπορούσε να αποτελεί το καλύτερο μουσικό κλείσιμο για τίτλους τέλους σε αστυνομικό θρίλερ! Το ''Skywatcher'' το ομώνυμο του δίσκου θα μπορούσε να ήταν κάλλιστα μέσα στο ''Rage For Order'' των Queensryche! ΝΑΙ!!! Τόσο πολυδιάστατο άλμπουμ!!! Για να κλείσει με το έπος των επών των instrumental, ''Extraterrestrial''!
Αν ανήκετε στην κατηγορία που προτιμάτε πιο άμεσα μουσικά άλμπουμ και σε πιο απόλυτες μουσικές φόρμες τότε δεν ξέρω πως να σας πείσω, αν όμως ακούτε μουσική με την ψυχή σας και δεν υπάρχουν όρια στο καντράν των μουσικών σας συχνοτήτων, αφεθείτε σε αυτό το διαστημικό στολίδι... Θα σας ανταμείψει και δεν θα κοστίσει απολύτως τίποτα...
👿👿👿👿👿👿👿👿(8/10)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου