Το έχω πει πάρα πολλές φορές και θα το ξαναπώ άλλη μία φορά· η πανέμορφη χώρα μας έχει μία από
τις καλύτερες metal σκηνές στον κόσμο, είμαι σίγουρος πως θα συμφωνείται και εσείς μαζί μου. Άλλο ένα τρανό παράδειγμα είναι οι Έλληνες Sirius που επιβεβαιώνουν την άποψη μου, παρουσιάζοντας σε εμάς το πρώτο τους άλμπουμ με την ονομασία ''A Quest For Life'' το οποίο κυκλοφόρησε στις 26 Ιουλίου από την WormHoleDeath Records.
Για την ιστορία οι Sirius είχαν κυκλοφορήσει πριν από επτά χρόνια το EP ''Wings of Fire'' (την παρουσίαση του μπορείτε να την διαβάσετε ΕΔΩ), να όμως που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και χωρίς βιασύνες, μπόλικη δουλειά, μουσική έμπνευση, με δύο εξαιρετικούς προσκεκλημένους και με έξυπνες ιδέες μας παρουσιάζουν ένα ντεμπούτο· όπου θέτει τις βάσεις για πολλά όμορφα μελλοντικά μουσικά κεφάλαια. Καταρχάς πριν αρχίσω να γράφω για το άλμπουμ πρέπει να σας πω πως το πρώτο πράγμα που με εντυπωσίασε είναι η ΤΡΟΜΕΡΗ παραγωγή!!! Τόσο όγκο , ΚΑΘΑΡΟ ΟΓΚΟ όμως έτσι, δύσκολα έχω ακούσει σε άλλους δίσκους. Συνήθως σε κυκλοφορίες των Ελλήνων Need την συναντάω αλλά εδώ τα παιδιά πραγματικά με εντυπωσίασαν. Δεύτερον!!! Το άλμπουμ αυτό πρέπει να το ακούσεις τέσσερις φορές για αρχή...Γιατί??? Γιατί η παραγωγή είναι τόσο καλή, καθαρή και δυνατή που δεν αδικεί κανένα όργανο, έτσι λοιπόν πρέπει να το ακούσετε μία για τη φωνή, μία για τις κιθάρες(οι οποίες θερίζουν σαν ξυράφια με τις τρομερές ριφάρες), μία για το μπάσο...ΝΑΙ!!! Και όμως ακούς το ΜΠΑΣΟΟΟΟΟΟ. Είχα πολύ καιρό να απολαύσω το μπάσο σε μία ακρόαση δίσκου. Και τέλος για το τρομερό παίξιμο του βετεράνου Νίκο Σάμιο στα τύμπανα.
Μουσικά οι Sirius έχουν πολλά κρυμμένα όπλα στην φαρέτρα τους. Ο ήχος τους για μένα αποτελεί έναν συνδυασμό πολλών ειδών. Από την ευρωπαϊκή heavy metal σκηνή μέχρι το αμερικάνικο thrash metal. Να όμως που υπάρχουν συνθέσεις μέσα στο δίσκο που από τη μία φέρνουν την μελαγχολία των Σουηδών Evergrey και από την άλλη μας πάνε προς Καναδά μεριά στον προοδευτικό ήχο των Borealis. Πιστεύω πως πρέπει να κρατήσουν αυτήν την ποικιλομορφία στον ήχος τους αλλά και τα σκοτεινά συναισθήματα που αναβλύζουν μέσα από αυτόν. Τους ταιριάζει απόλυτα και το πρεσβεύουν άρτια.
Το άλμπουμ αποτελείται από οκτώ συνθέσεις όπου αγγίζουν περίπου τα 43 λεπτά (τέλειος χρόνος για κυκλοφορία βινυλίου! Λέω εγώ τώρα!) Η παραγωγή όπως προανέφερα είναι τόσο καθαρή και δυνατή όπου αναδεικνύει στο έπακρο τις συνθέσεις. Αυτό το καταλαβαίνεις άμεσα από το μπάσιμο του ''Unbound the Scream'' με τη συμμετοχή του Tim "Ripper" Owens στα φωνητικά. Μία μικρή παρατήρηση όμως, περισσότερα εντυπωσιάστηκα με τα φωνητικά του Δημήτρη Νάπα παρά με αυτά του αγαπητού Owens όπου ακούγεται λίγο κουρασμένος· ίσως να μην ήταν η μέρα του, όπως και να έχει είναι ένα συν από μόνη της η συμμετοχή του και μόνο. Πάντως η συγκεκριμένη σύνθεση αποτελεί μία δυνατή στιγμή του δίσκου όπου ξαναλέω! Η δουλειά του Νάπα και του Δημήτρη Σταθόπουλου στις κιθάρες είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ! Μελαγχολία και σκοτεινή ατμόσφαιρα στο ''Beyond the Sands of Time''. Επικές καθηλωτικές επιρροές στο τρομερό ''Desdichado''. Πυροβολαρχίες, εκρήξεις και ατελείωτο κοπάνημα στο ''Edge of the World''. Το ''Fragment'' είναι ένα δίλεπτο κιθαριστικό instrumental, τόσο μελωδικό και εμπνευσμένο όπου για μένα συγκαταλέγεται στις κορυφαίες συνθέσεις του δίσκου. Σχεδόν μαγικό όπου αγγίζει την τελειότητα για να ακολουθήσει...Το αριστούργημα με την ονομασία ''Lostlight''. Και εδώ θα μου επιτρέψει η μπάντα να γράψω το εξής. Αν στο δεύτερο δίσκο αγγίξουν την τελειότητα αυτής της σύνθεσης σε όλη τη διάρκεια του· τότε θα μιλάμε για ένα πραγματικό στολίδι...Στο ''Land of Swords'' θα ακούσετε τη συμμετοχή του Derek Sherinian στα πλήκτρα η οποία χρίζεται με απόλυτη επιτυχία και εδώ θα αναφέρω πόσο έξυπνες συνθέσεις δημιουργεί η μπάντα, φτιάχνοντας επικά κομμάτια αλλά με μία μοντέρνα σχεδόν προσέγγιση για να κλείσει ο δίσκος με το οκτάλεπτο ατμοσφαιρικό ''Among the Heavens'' όπου από το τέταρτο λεπτό και μετά πάρτε την τριλογία του Ride, Master και And Justice των Metallica για να καταλάβετε στο περίπου πως οργιάζουν οι άνθρωποι στις κιθάρες!!! Ιδίως από το πέμπτο λεπτό μου έχουν πέσει τα σαγόνια και ακόμα τα μαζεύω, διότι δεν έχει σημασία πόσο καλός κιθαρίστας είσαι αλλά και πόση έμπνευση έχεις για να κλείσει έτσι ένα πετυχημένο ντεμπούτο.
Οι Sirius ξεκίνησαν με έναν εντυπωσιακό πρώτο άλμπουμ και με συνθέσεις που έχουν να δώσουν πολύ ψυχή και αυτό ακριβώς θέλω από τη μουσική που αγαπώ...Ψυχή και αγάπη μέσα από εμπνευσμένες συνθέσεις που έχουν μόνο ανιδιοτελώς να δώσουν και όχι να πάρουν...Τα συγχαρητήρια μου...
😈😈😈😈😈😈😈😈(8/10)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου