Δέκα ολόκληρα χρόνια πέρασαν από το ντεμπούτο άλμπουμ των Groove Therapist
(Mr.Funker "The Myth") και ακόμα θυμάμαι τον πανικό που έπαθα, ψάχνοντας Κυριακάτικα να παραγγείλω το cd από το ίδιο το συγκρότημα. Ακόμα δεν μπορούσα να πιστέψω πως υπάρχει ελληνική μπάντα που να δημιουργεί ένα τέτοιο είδος μουσικής, δύσκολη εκτελεστικά αλλά συνάμα τόσο συναισθηματική και άμεση και μάλιστα ισάξια με τα μεγαθήρια του είδους. Έκτοτε πέρασαν εννέα ολόκληρα χρόνια μέχρι να κυκλοφορήσουν το δεύτερο concept άλμπουμ με την ονομασία ''Monologue''.Το θέμα με τους Groove Therapist είναι πως όταν αποφασίσουν να κυκλοφορήσουν κάτι καινούργιο δεν το παίρνουν ελαφρά την καρδία και εξηγούμαι. Η μουσική τους είναι μία ωδή στα ανθρώπινα συναισθήματα, ένας κυκεώνας συναισθημάτων, ένα ταξίδι στην ανθρώπινη ύπαρξη. Στο δεύτερο άλμπουμ τους εξιστορούν την περιπέτεια ενός νέου ανθρώπου όπου του γνωστοποιούν ότι του απομένει λίγος χρόνος ζωής. Από εκεί και έπειτα η μη αποδοχή μία τέτοιας δύσκολης κατάστασης, τα επτά στάδια της θλίψης, η εσωτερική ταραχή της ψυχής, η δεύτερη ευκαιρία για την επιβίωση, τα όνειρα που ποτέ δεν θα εκπληρώσει μέχρι τη στιγμή της αποδοχής του θανάτου και το τελικό ταξίδι γίνονται δέκα συγκλονιστικές συνθέσεις όπου συγκινούν, ανατριχιάζουν, μεγαλουργούν και διδάσκουν το μεγαλείο της ψυχής στα ανθρώπινα συναισθήματα. Δεν το κρύβω πως υπήρξαν στιγμές που συγκινήθηκα και βούρκωσα κάθε φορά που ακούω τις συνθέσεις του δίσκου. Νομίζω πως τέτοιες κυκλοφορίες μόνο με τη μουσική των Pain Of Salvation θα μπορούσαν να συγκριθούν όσο αφορά στο τομέα των ανθρώπινων συναισθημάτων.
Δεν τολμώ να μιλήσω για την τεχνική κατάρτιση της μπάντας, είναι υπεράνω από τις δικές μου μηδαμινές γνώσεις και αφήνομαι στη μαγεία που δημιουργούν με τις νότες τους και προσκυνώ το μεγαλείο της αμεσότητάς τους. Μεγάλο πράγμα να δημιουργείς συναισθήματα και ουράνιες μελωδίες σε ένα ήδη δύσκολο είδος. Όσο για τον Κλεάνθη Κωνσταντινίδη το μόνο πράγμα που μπορώ να πω, είναι η ελληνική απάντηση στον αγαπημένο Daniel Gildenlow. H χροιά της φωνής του συγκινεί σε συνθέσεις όπως τα λατρεμένα Dive into Nothing και Broken Dreams και εκρήγνυται στα Morbid Alliance και Denial. Θεωρώ πως είναι υποχρέωσή μου να αναφέρω ένα αγαπημένο τραγούδι μέσα από το δίσκο και αναφέρομαι στο A Second Chance, μία σύνθεση που πολλοί θα ζήλευαν να την είχαν δημιουργήσει. Ειλικρινά δεν έχω λόγια και ξέρετε κάτι? Μερικές φορές είναι καλύτερα να αφήνεις τη μουσική να μιλάει από μόνη της και η μουσική των Groove Therapist έχει πολλά να προσφέρει στην ψυχή του καθενός από εμάς, διότι πραγματεύονται μέσα από τους στίχους το πιο σημαντικό πράγμα που υπάρχει στον κόσμο. Την ίδια τη ζωή...
Δεν θα σας κουράσω άλλο. Άλλωστε η μουσική δεν είναι για να πιέζουμε καταστάσεις αλλά πριν κλείσω την παρουσίαση πρέπει να αναφέρω την τρομερή παραγωγή του δίσκου και θα ήθελα να συμπληρώσω κάτι ακόμα. Αν υπήρχαν και άλλες λέξεις για τα συναισθήματα τότε το Monologue θα ήταν μέσα σε αυτές...
👿👿👿👿👿👿👿👿👿9/10
Στις 28 Φεβρουαρίου οι Groove Therapist κυκλοφόρησαν το βίντεο για το τραγούδι ''Mama… Don't Cry In Silence'', αφιερωμένο στη μνήμη των 57 αδικοχαμένων θυμάτων στα Τέμπη.
Υποστηρίξτε τους Groove Therapist ΕΔΩ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου