Οι Βρετανοί βετεράνοι της heavy metal Iron Maiden ξεκίνησαν την παγκόσμια περιοδεία τους Run For Your Lives στις 27 Μαΐου στο Papp László Sportaréna στη Βουδαπέστη της Ουγγαρίας. Ήταν μια βραδιά γιορτής αλλά και μετάβασης — η πρώτη τους εμφάνιση με τον νέο ντράμερ Simon Dawson, ο οποίος ανέλαβε μετά την αποχώρηση του Nicko McBrain τον περασμένο Δεκέμβριο. (Γι' αυτό θα μιλήσω εκτενώς στην συνέχεια του άρθρου)
Η περιοδεία τιμά ένα ορόσημο: «Η παγκόσμια περιοδεία Run For Your Lives σηματοδοτεί 50 χρόνια από τότε που ο μπασίστας Steve Harris σχημάτισε τους Maiden στα τέλη του 1975 και για να το γιορτάσουν αυτό οι θαυμαστές είχαν την υπόσχεση από την μπάντα μιας πολύ ξεχωριστής λίστας τραγουδιών που περιλαμβάνει τα εννέα στούντιο άλμπουμ από τους Iron Maiden μέχρι το Fear Of The Dark με την πιο εντυπωσιακή και περίτεχνη εμφάνιση του συγκροτήματος ποτέ» όπως δήλωσε το συγκρότημα όταν ανακοινώθηκε για πρώτη φορά η περιοδεία.
Μέσα από όλες αυτές τις ανακοινώσεις μπορώ να πω ότι αυτός ακούγεται σαν ο ιδανικός τρόπος για να τιμήσει η ιστορική μπάντα μισό αιώνα πρωτοποριακής metal παρουσίας. Αλλά μόλις τα φώτα χαμήλωσαν και οι ενισχυτές έβγαλαν ήχο στη Βουδαπέστη αυτό που τελικά εκτυλίχθηκε ήταν αντικειμενικά πολύ λιγότερο επαναστατικό από ό,τι διαφημιζόταν. Eδώ είναι λοιπόν η πλήρης λίστα τραγουδιών που παίχτηκαν live στην Ουγγαρία:
1.Murders In The Rue Morgue (Πρώτη φορά από το 2005)
2.Wrathchild (Πρώτη φορά από το 2017)
3.Killers (Πρώτη φορά από το 1999)
4.Phantom Of The Opera (Πρώτη φορά από το 2014
5.The Number Of The Beast
6.The Clairvoyant (Πρώτη φορά από το 2013)
7.Powerslave (Πρώτη φορά από το 2017)
8.2 Minutes To Midnight (Πρώτη φορά από το 2019)
9.Rime Of The Ancient Mariner (Πρώτη φορά από το 2009)
10.Run To The Hills
11.Seventh Son Of A Seventh Son (Πρώτη φορά από το 2014)
12.The Trooper
13.Hallowed Be Thy Name
14.Iron Maiden
15.Aces High
16.Fear Of The Dark
17.Wasted Years
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή η λίστα τραγουδιών είναι γεμάτη νοσταλγία. Μερικά κομμάτια επέστρεψαν για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια ικανοποιώντας τους παλιούς θαυμαστές με αναδρομές στις προηγούμενες εποχές του συγκροτήματος. Αλλά αυτή ήταν πραγματικά η «πολύ ξεχωριστή» και βαθιά αναδρομή που υποσχέθηκαν? Πού είναι τα κομμάτια από το No Prayer For The Dying? Αλήθεια δεν κυκλοφόρησαν αυτό το άλμπουμ το 1990 η κάνω λάθος? Επειδή γέρασα και ξεχνάω ρωτάω..
Αν οι Iron Maiden λοιπόν ήθελαν πραγματικά να βγάλουν από την ναφθαλίνη τα κρυμμένα διαμάντια της κληρονομιάς τους και να τιμήσουν τα πρώτα εννέα άλμπουμ τους σε βάθος ένα διαφορετικό setlist κατά την ταπεινότητα μου θα ήταν πιο τίμιο και ταιριαστό. Φανταστείτε ένα set με τραγούδια όπως:
Deja-Vu (Δεν έχει παιχτεί ποτέ live)
Judas Be My Guide (Δεν έχει παιχτεί ποτέ live)
Sun And Steel (Δεν έχει παιχτεί ποτέ live)
Flash Of The Blade (Δεν έχει παιχτεί ποτέ live)
The Prophecy (Δεν έχει παιχτεί ποτέ live)
Only The Good Die Young (Δεν έχει παιχτεί ποτέ live)
Fates Warning (Δεν έχει παιχτεί ποτέ live)
Chains of Misery (Δεν έχει παιχτεί ποτέ live)
Run Silent Run Deep (Δεν έχει παιχτεί ποτέ live)
Back In The Village (Δεν έχει παιχτεί live από το 1984)
Burning Ambition (Δεν έχει παιχτεί live από το 1979)
Still Life (Δεν έχει παιχτεί live από το 1988)
Hooks In You (Δεν έχει παιχτεί live από το 1991)
Sea Of Madness (Δεν έχει παιχτεί live από το 1987)
Infinite Dreams (Δεν έχει παιχτεί live από το 1988)
To Tame A Land (Δεν έχει παιχτεί live από το 1984)
Tailgunner (Δεν έχει παιχτεί live από το 1992)
Αυτό θα ήταν ένας τολμηρός εορτασμός - μια βραδιά αληθινής αποκάλυψης και τιμής στα λιγότερο ακουστά αριστουργήματα της δισκογραφίας των Iron Maiden.
Αντίθετα, οι Iron Maiden επέλεξαν την πεπατημένη και ενώ αυτό μπορεί να ικανοποιήσει τους απλούς θαυμαστές ή όσους βλέπουν το συγκρότημα ζωντανά για πρώτη φορά, δεν καταφέρνει να προσφέρει το «πολύ ιδιαίτερο setlist» που προανήγγειλαν. Το θέαμα μπορεί να ήταν περίτεχνο, αλλά η μουσική επιμέλεια βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στο ασφαλές και το αναμενόμενο.
Στο θέμα του νέου Drummer της μπάντας θα είμαι πολύ επιεικής σε σχέση με τις πρώτες μου σκέψεις. Βλέποντας και ακούγοντάς τον στο πρώτο live της περιοδείας είδα έναν άνθρωπο αγχωμένο σε τεράστιο βαθμό να ''κυνηγάει'' πολλές φορές την υπόλοιπη μπάντα και αρκετές φορές χάνοντας ακόμα και τον ρυθμό ενώ και οι εισαγωγές του σε κομμάτια όπως το Murders In The Rue Morgue ήταν απαίσιες (Δεν άντεξα ρε Clive και το είπα). Δεν τον καταδικάζω, θεωρώ ότι ο άνθρωπος θέλει πολύ χρόνο για να προσαρμοστεί, έχει ταλέντο αυτό φαίνεται το θέμα είναι όμως να δέσει και με την υπόλοιπη μπάντα και πάνω από όλα να δουλέψει πολύ περισσότερο ειδικότερα τα κομμάτια του Clive.
Πάνος Βαγενάς
