Οι Remina κατάγονται από τη Νέα Ζηλανδία και περιλαμβάνουν την Heike Langhans (πρώην Draconian) σε φωνητικά, στίχους και στα synths και τον σύντροφό της Mike Lamb στην κιθάρα και στο μπάσο . Τα καλά νέα αυτή την φορά είναι το πως έχουν μαζί τους τους Shayne Roos στα drums και τους guest τραγουδιστές Mick Moss (Antimatter) και Tony Dunn (Sgàile).
Τα έχω ξαναγράψει σε παλαιότερο μου άρθρο ότι το συγκρότημα παίζει κάτι σαν gothic doom, αλλά ατμοσφαιρικό, μελωδικό, διαστημικό, θα τολμούσα να πω, είδος. Έτσι το ηχητικό αποτέλεσμα είναι κάπου ανάμεσα στο cosmic drone του παρελθόντος των ISON της Heike και το death metal των Sojourner του Mike Lamb. Θα ακούσετε πολλά καυτά riffs και ρυθμικά licks δίπλα σε γαλήνιες μελωδίες σε κιθάρα και synth καθώς και ένα εξαιρετικό παίξιμο στα drums.
Αλλά το πραγματικό πλεονέκτημα εδώ είναι η ατμόσφαιρα. Οι Remina προσφέρουν έντονα συναισθήματα, εκρηκτικές αύρες και ποιητικούς στίχους για δαιμονικά αστέρια, Ελληνίδες θεές και τους μυστηριώδεις πλανήτες που πήραν το όνομά τους, και πολλά άλλα. Υπάρχει μια συναρπαστική, υπνωτική νοημοσύνη που αιωρείται σε όλο το άλμπουμ, από τα ευαίσθητα πρώτα δευτερόλεπτα μέχρι το συναισθηματικό φινάλε. Και όλα είναι τόσο όμορφα και ουράνια, αν και με άφθονο σκοτάδι και σκιές που κολυμπούν στον ήχο...
Ενώ λοιπόν στο doom έχουμε συνηθίσει να ακούμε σκληρά φωνητικά, εδώ αυτά δεν υπάρχουν. Το μόνο που βρίσκουμε εδώ είναι τα απόκοσμα φωνητικά της αυτοαποκαλούμενης ''Solar Siren'', το επιβλητικό και ζωηρό στυλ της Heike, φωνητικά τα οποία είναι ταυτόχρονα δυνατά και ευάλωτα. Η φωνή της ακούγεται καταπληκτική μαζί με αυτή του Mick και του Tony, δημιουργώντας δύο ντουέτα που είναι και τα δύο συγκλονιστικά!
Το Silver Sea έχει επτά κομμάτια και κυλάει σαν ένα συμπαγές ποτάμι από την αρχή μέχρι το τέλος. Το πρώτο μισό μας δίνει το εναρκτήριο "Trust No One", γεμάτο ψιθύρους και απαλή ηλεκτρονική μουσική καθώς εξελίσσεται σε μια βροντερή δύναμη. Το single «Algol» με τον Mick Moss έρχεται στη συνέχεια και είναι μια καταπληκτική επίδειξη αντίθεσης μεταξύ του γήινου βαρύτονου του Mick και των απαλών μελωδιών της Heike. Λατρεύω απόλυτα τον τρόπο που ακούγονται μαζί.
Ακολουθεί το «Vanta Ray» και ίσως είναι το αγαπημένο μου. Ο Tony και η Heike ακούγονται καταπληκτικά μαζί, αλλά με εντελώς διαφορετικό τρόπο από ό,τι στο προηγούμενο κομμάτι. Εδώ αντί για αντίθεση, η φωνή του Tony βοηθά στην οικοδόμηση ενέργειας και δύναμης, και έτσι τα δυνατά drums και το dark drive ακούγονται απολύτως μαγευτικά και το ρεφρέν ενίοτε με κάνει να θέλω να τραγουδήσω! Στο δεύτερο μισό, έχουμε το single «Theia», το οποίο ήξερα ότι θα λάτρευα από τα πρώτα ψιθυριστά δευτερόλεπτα. Είναι ένα εκφραστικό κομμάτι που πραγματικά κλίνει στα συγκινητικά φωνητικά της Heike. Ακολουθεί το «House of Suns», πιθανώς το σκοτεινό όπλο του άλμπουμ λόγω της αργής ατμόσφαιρας. Δύσκολο τραγούδι χρειάζονται μερικές ακροάσεις, αλλά μετά μεγαλώνει στην ψυχή σου σαν νεογέννητο αστέρι.
Τα τελευταία δύο τραγούδια είναι και τα δύο φανταστικά. Το «Io» διεκδικεί να γίνει το αγαπημένο μου με το μελαγχολικό του στυλ, τις απολαυστικές μεταβάσεις και το υπέροχο synth. Θα μπορούσα να υπάρχω μέσα σε αυτό το τραγούδι για πάντα. Το πιο κοντινό είναι το «Silence and the Silver Sea», ένα εκπληκτικό κομμάτι που μοιάζει σαν να πλέεις σε σκοτεινά, αιώνια νερά με τον αντηχητικό του χαρακτήρα και την ομαλή ορχηστρική του σύνθεση. Λατρεύω τους συνοπτικούς ρυθμούς που συνδυάζονται με τα αιωρούμενα στρώματα φωνητικών και τους λαμπερούς ρυθμούς. Με συνεπαίρνει κάθε φορά.
Οι Remina απέφυγαν να μας κρατήσουν σε αναμονή περισσότερο από ένα χρόνο. Το «The Silver Sea» είναι ένας λαμπερός και υπέροχος δίσκος γεμάτος με μακρινά νεφελώματα και εσωτερικές μάχες. Τα φωνητικά είναι απαράμιλλα και η μουσική που τα περιβάλλει θα σας ταξιδέψει σε άλλες διαστάσεις. Είναι μια όμορφα ανθρώπινη προσπάθεια, όσο και ένα κοσμικό ταξίδι, και δεν σας αφήνει ποτέ να το ξεχάσετε αυτό. Πίστεψα πως στο Erebus (περσινό τους EP) αυτή η μπάντα τα έδωσε όλα και ότι θα κάνουμε αρκετό καιρό να έχουμε νέα τους. Πόσο λάθος έκανα, ευτυχώς.
Καλή ακρόαση και τρέξτε να προλάβετε το βινύλιο!
Πάνος Βαγενάς
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου