Τους Έλληνες On Thorns I Lay τους γνωρίζω από το 1997,τότε όταν είχαν κυκλοφορήσει το δεύτερο τους άλμπουμ με την ονομασία ''Orama'',παρόλα αυτά δεν μπορώ να πω ότι συγκαταλέγομαι στους πιστούς οπαδούς της μπάντας...αυτό όμως είναι κάτι που τώρα θα αλλάξει οριστικά και αμετάκλητα.Λίγο πριν την κυκλοφορία της καινούργιας τους όγδοης δουλειάς με την ονομασία ''Aegean Sorrow'' το εξώφυλλο συνέχεια φιγούραρε στο διαδίκτυο και ειλικρινά συνεχώς το βλέμμα μου έπεφτε πάνω του,ένα εξώφυλλο που εκπέμπει μία απίστευτη μαγεία,είναι από αυτά που δεν φεύγουν εύκολα από το μυαλό σου και συνήθως η ίδια μαγεία βρίσκεται και στα ενδότερα,αυτό το δίσκο έπρεπε πάση θυσία να τον ακούσω...πάση θυσία πρέπει να τον ακούσετε όλοι και να ανακαλύψετε ένα από τα καλύτερα doom-death metal άλμπουμ της χρονιάς,μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση,και θυμηθείτε το αυτό,ο συγκεκριμένος δίσκος θα αφήσει το δικό του στίγμα στο συγκεκριμένο είδος μουσικής.Η ακρόαση του ''Aegean Sorrow'' θα σας ταρακουνήσει για τα καλά,θυμηθείτε λίγο πως αντιδράσατε όταν ακούγατε για πρώτη φορά το ''Blackwater Park'' των Opeth,το ''Icon'' των Paradise Lost,τα ίδια συναισθήματα έκπληξης και εντυπωσιασμού θα αναβληθούν και πάλι,γιατί πολύ απλά μιλάμε για ένα δίσκο που τα συναισθήματα που γεννιούνται κατά την ακρόαση του είναι έντονα και μη αναστρέψιμα,οι μελωδίες που δημιουργήθηκαν εδώ ήρθαν για να μας στοιχειώσουν και να μας συντροφέψουν για πολλά χρόνια.Ειλικρινά δεν ξέρω για ποιο κομμάτι να μιλήσω πρώτα,για το ομώνυμο εννιάλεπτο έπος με τα ριφ να κόβουν σαν ξυράφια ή για το ρεφρέν του που σε συνδυασμό με τη μελωδία της κιθάρας και το υπέροχο πιάνο σε καθηλώνει και αφού έχεις συνθέσει ένα τέτοιο κορυφαίο έπος πάρε και το απίστευτο ''Erevos'' για να βυθιστείς ακόμα περισσότερο στη θάλασσα του Αιγαίου και είναι τόσο βαθιά που δεν σε αφήνει ''κυριολεκτικά'' να πάρεις ανάσα,σαν και αυτή του εξωφύλλου,ενώ τα ριφ και οι μελωδίες συνεχίζουν το ίδιο να μας κυριεύουν,δεν σου φτάνει αυτό...???άκου τότε το ''In Emerald Eyes'' και εδώ απλά αναλογίζεσαι ή μάλλον νιώθεις τυχερός που ακούς αυτή τη μουσική,οι μελωδίες δεν σταματάνε και εγώ συνεχώς βυθίζομαι,το βινύλιο δίπλα μου μου κάνει παρέα ,είναι αυτή η θάλασσα όμως που φοβάμαι μην με πνίξει και κάπου εδώ να και οι Edge Of Sanity του ''Unorthodox'' μία μικρή επιρροή στο κομμάτι ''Olethros part I'' μέχρι να εμφανιστούν οι Paradise Lost του ''Draconian Times'' και μας στείλουν αδιάβαστους!!!Ειλικρινά ότι και να πω θα είναι πολύ λίγο μπροστά σε όλο αυτό το έργο τέχνης,να αναφέρουμε ότι η πολύ καλή παραγωγή ανεβάζει κατά πολύ το μουσικό αυτό αριστούργημα και να αναφέρουμε τις συμμετοχές του Μπάμπη Κατσιώνη(Firewind) πιάνο στο ''Aegean Sorrow,Κώστας Φίτος(Diviner) σόλο στο ''Aegean Sorrow'',Λάμπρος Κίκλις βιολί στο ''Erevos'' και ''The Final Truth'',Chris Rusty(The Black Capes)μπάσο στο '' A Sign Of Sadness'',Alex Wamp(Potergeist,The Black Capes) φωνητικά στα ''Intro'',''Olethros 2'',''A Sign Of Sadness'' και Paul Kuhr(November's Doom) φωνητικά στο ''The Final Truth''.Αυτοί οι δίσκοι δεν κυκλοφορούν κάθε μέρα,έρχονται,μένουν και γερνάνε μαζί μας,μία καλή παρέα για όσο θα ζούμε!!!9,5/10!!!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου