Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2019


Οι Σουηδοί Diabolical μόνο καινούργιοι δεν είναι στο χώρο,μετράνε ήδη 22 χρόνια ιστορίας με πέντε δισκογραφικές δουλειές,μαζί με τον καινούργιο τους άλμπουμ,αλλά συνήθως τα διαστήματα που μεσολαβούν ανάμεσα στις κυκλοφορίες τους θα έλεγα πως είναι σχετικά αρκετά μεγάλα.Παρόλα αυτά στις 15 Φεβρουαρίου κυκλοφόρησαν τον καινούργιο τους δίσκο με την ονομασία ''Eclipse'' από την Indie Recordings,έξι χρόνια μετά το πολύ καλό ''Neogenesis'' και μπορώ να πω πως μετά από πολλές ακροάσεις μου άφησε θετικότατες εντυπώσεις.Οι Diabolical είναι ένα συνονθύλευμα πολλών όμορφων επιρροών από διάφορα είδη του ακραίου χώρου,από τις επικές ατμόσφαιρες όπως τις δίδαξαν οι Bathory,στα αργόσυρτα doom metal μονοπάτια των Saturnus,Paradise Lost της πρώιμης περιόδου,τo ατμοσφαιρικό τεχνικό death metal των Opeth του ''Blackwater Park'' και των τελευταίων δίσκων των Πολωνών Behemoth,όλα αυτά απλά για να καταλάβετε που κυμαίνονται γιατί όσο τεχνικό και δύσκολο είναι το άλμπουμ τους άλλο τόσο άμεσο και ευχάριστο ακούγεται.Το συμφωνικό και επιβλητικό ''We Are Diabolical'' που ξεκινάει το άλμπουμ σε αποστομώνει με το επιβλητικό και συμφωνικό του ρεφρέν,το ''Betrayl'' κινείτε σε πιο αργόσυρτα doom μονοπάτια με αρκετά καθαρά φωνητικά σε αντίθεση με το πιο συμφωνικό ''Black Sun'' με την χορωδία στο ρεφρέν να έχει το πρώτο λόγο κάτι αντίστοιχο με τις τελευταίες δουλειές των Dimmu Borgir,η μαγεία με αυτό το άλμπουμ είναι αυτή ακριβώς ελίσσεται σε πολλά όμορφα μονοπάτια του επικού συμφωνικού death-black metal και μιας και είπαμε για death εδώ κολλάει το ταχύτατο ''Failure'',από τα δυνατά κομμάτια του άλμπουμ με μερικά από τα πιο ακραία φωνητικά που εμπεριέχονται μέσα σε αυτό.Κανένα κομμάτι του δίσκου δεν θυμίζει το προηγούμενο,πραγματικά ένας δίσκος χαμαιλέοντας,το ''Inception'' ακροβατεί στο μελωδικό doom-death metal με ένα από τα πιο όμορφα ρεφρέν του δίσκου με την απότομη ατμοσφαιρική αλλαγή εκεί στο τρίτο λεπτό να ομορφαίνει ακόμα περισσότερο το τραγούδι.Το καλό με τις παρουσιάσεις ενός άλμπουμ είναι ότι όσο ακούς ένας δίσκο όλο και περισσότερο τόσο πιο όμορφα πράγματα ανακαλύπτεις,το ''Hunter'' συγκαταλέγεται μέσα στα κορυφαία του δίσκου,τρομερή σύνθεση που ανεβάζει όλο το αποτέλεσμα ακόμα περισσότερο,οι οπαδοί των Insomnium,Opeth θα εντυπωσιαστούν.Ποτέ δεν έχω πάει στη Σουηδία όμως με το instrumental ''Tyrrani'' βρέθηκα ήδη εκεί,φοβερή επική ατμόσφαιρα που σε ταξιδεύει.Το αργόσυρτο ''The Fire Within'' και ''Requiem'' που κλείνουν το άλμπουμ απλά επιβεβαιώνουν την ποιότητα ενός δίσκου που ελίσσεται και μπορεί  να προσφέρει μόνο όμορφο επικό death metal χωρίς να φοβηθεί το πειραματισμό και την αμεσότητα της μελωδίας στον ακραίο ήχο...8/10.




0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου