Οι Φινλανδοί Insomnium είναι από τις λίγες μπάντες που όλα τα άλμπουμ τους αγγίζουν την κορυφή και όμως κάθε καινούργια τους κυκλοφορία είναι ένα βήμα προς την τελειότητα,μία αποθέωση της μελωδίας έτσι όπως ακριβώς ξέρουν οι ίδιοι να μας προσφέρουν.Όταν η μουσική τους καταφέρνει να σε ανατριχιάσει στην κυριολεξία,όταν κάθε σύνθεση τους αποτυπώνεται με χαρακτηριστική ευκολία στο μυαλό και σε στοιχειώνει καθημερινώς,όταν η μουσική τους μετουσιώνεται σε εικόνες και ζωντανεύουν μπροστά σου τότε το στοίχημα το έχεις κερδίσει.Όλοι γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι να φτιαχτούν στις μέρες μας κλασσικοί δίσκοι και όμως οι συγκεκριμένοι μας το προσφέρουν απλόχερα με κάθε δίσκο τους.To ''Heart Like A Grave'' είναι η όγδοη δισκογραφική τους δουλειά και κυκλοφόρησε στις 4 Οκτωβρίου από την Century Media,περιέχει δέκα συνθέσεις όπου η μελωδία,η μελαγχολία,η φινλανδική ατμόσφαιρα ζωντανεύει σε κάθε σύνθεση.Το άλμπουμ ξεκινάει με το ''Wail Of The North'' ως ένας μικρός προπομπός για αυτό που πρόκειται να εξελιχθεί στις μετέπειτα συνθέσεις και εδώ αναλογίζεσαι,αν σε τρία λεπτά έχεις δημιουργήσει έναν τέτοιο μικρό ύμνο πώς θα είναι οι υπόλοιπες συνθέσεις...Και όμως το ''Valediction'' που ακολουθεί σε κάνει να παραμιλάς,μελωδίες θεόσταλτες,ρεφρενάρες πρωτόγνωρες,μία από τις καλύτερες ακραίες φωνές του χώρου να βγάζει οργή και απελπισία και σε αυτό το ταξίδι διάρκειας μίας ώρας δεν υπάρχει γυρισμός μόνο επανάληψη στην ακρόαση του δίσκου.Το ''Νerverlast'' είναι άλλη μία ωδή προς την τελειότητα,ξεκινάει αρκετά παραδοσιακά προς το ευρωπαϊκό death metal ήχο,έλα όμως που οι άνθρωποι είναι αστείρευτη πηγή μελωδίας και το τραγούδι χτυπάει όσκαρ για ρεφρέν της χρονιάς και αυτή η φωνή δεν υπάρχει...Το ''Pale Morning Star'' είναι ένα από τα μεγάλη έπη που υπάρχουν στον δίσκο με συνολική διάρκεια τα εννέα λεπτά και πιστέψτε με δεν θα τα καταλάβετε καθόλου,οι ταχύτητες είναι αρκετά αυξημένες,οι μελωδίες δεν σταματάνε παράλληλα με τις φωνητικές γραμμές και η ατμόσφαιρα μαγεύει,το συγκεκριμένο συγκρότημα αν και αρκετά μακριά από τον black metal ήχο ανέκαθεν μου έβγαζαν μία πιο σκοτεινή σύνδεση προς αυτόν το χώρο...ίσως έχει να κάνει με τα φωνητικά που άνετα σε μία black metal μπάντα θα στέκονταν.Στο ''And Bells They Told'' είναι από τα mid tempo κομμάτια του δίσκου με πιο αργόσυρτους doom ρυθμούς και την μελαγχολία σε πρώτο πλάνο,καθαρά φωνητικά στο ρεφρέν και ένα σόλο ''όνειρο'' που εξυψώνει το κομμάτι...Χαρακτηριστικό στοιχείο του άλμπουμ,ως παρένθεση, είναι ότι τα πλήκτρα έχουν μία πιο προοδευτική προσέγγιση όταν πρέπει,έτσι όπως την μάθαμε μέσα από το ''Elegy'' των Amorphis πέρα των συμφωνικών περασμάτων.Οι ύμνοι συνεχίζουν ακάθεκτοι με το πανέμορφο ''The Offering'',το εκπληκτικό ''Mute Is My Sorrow'' από τα αγαπημένα μου μέσα από το δίσκο,με πανέμορφες ακουστικές αλλαγές,αφηγήσεις και για τις μελωδίες το αναφέραμε πολλές φορές...Το ''Twilight Trails'' θα σας θυμίσει το ντεμπούτο έπος των Belzebubs,συμφωνητικά πλήκτρα,επιβλητική ατμόσφαιρα...πραγματικά πόσο δύσκολο είναι να παρουσιάζεις ένα τέτοιο έπος όταν οι λέξεις είναι πολύ φτωχές...Το ''Heart Like A Grave'' είναι αυτό ακριβώς που αναφέρει ο δίσκος,η μελαγχολία,οι θεϊκές μελωδίες,οι πανέμορφες εικόνες που σου δημιουργούνται κατά την ακρόασή του,τα φωνητικά που ερμηνεύουν σαν να μην υπάρχει αύριο,όλα αυτά που χαρακτηρίζουν έναν δίσκο που πρόκειται να γίνει κλασικός...9,5/10.
Official site:http://www.insomnium.net/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου