Αν και μοιάζει πολύ με το προηγούμενο, το άλμπουμ στο σύνολό του δεν ακούγεται τόσο ΄΄βαρύ΄΄ και ΄΄ επιθετικό΄΄ όσο ο προκάτοχός του, δίνοντας την εντύπωση πώς έχει δοθεί περισσότερο βάρος στο μελωδικό μέρος. Η παραγωγή είναι αυτή που αρμόζει σε κάθε μελωδική power metal κυκλοφορία, τα κιθαριστικά μέρη είναι δεμένα και τα solos τεχνικά άρτια και προσεγμένα. Τα φωνητικά του Nano (Carlos Sanz) (ο οποίος είναι μέλος της μπάντας από το 2015 και τραγουδάει και στο Pandemonium) είναι άψογα και τόσο ωραία τοποθετημένα ώστε να μην ενοχλεί ο Ισπανικός (και άρα δυσνόητος έως ακαταλαβίστικος) στίχος στον οποίο (κακώς) συνεχίζουν και επιμένουν οι Ισπανοί. Οι Dünedain, συνεχίζουν με κάθε κυκλοφορία τους μας θυμίζουν συγκροτήματα που οριοθέτησαν και συνεχίζουν να υπηρετούν ευλαβικά το (ευρωπαϊκό κυρίως) μελωδικό power metal (Helloween, Sonata Arctica, Brainstorm, Mob Rules κ.α).
Είναι προφανές ότι με αυτό το άλμπουμ σίγουρα οι Dünedain δεν ανακαλύπτουν το κόσμο του power metal, ούτε μας εκπλήσσουν. Χωρίς να καινοτομούν με κάποιο τρόπο, προσθέτουν στην παγκόσμια μεταλλική δισκογραφία μία ακόμα εξαιρετική κυκλοφορία ικανή να κρατήσει τη μεταλλική (μας) σημαία ψηλά στον ιστό της!!!
8/10
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου