ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: ANNIHILATOR - BALLISTIC,SADISTIC

Back to the roots λέει ο αρχηγός Jeff Waters και θα συμφωνήσω αρκετά μάλιστα, αλλά... είναι τελικά το Back to the roots το ζητούμενο θέμα μας; !
Είναι τελικά το Ballistic, Sadistic, αυτό που θα κάνει τον παλιό οπαδό του σχήματος να ζητωκραυγάσει ότι βρήκε επιτέλους τον άξιο διάδοχο της πρώτης τριάδας δίσκων της μπάντας;;; Όμως, μήπως κάνουμε λάθος σκεπτόμενοι έτσι; Μήπως δεν είναι σωστό να κοιτάμε πάντα πίσω κάθε φορά που οι ANNIHILATOR θα κυκλοφορούν έναν δίσκο και να τον συγκρίνουμε με το θρυλικό τους παρελθόν; Η μπάντα έχει κυκλοφορήσει διαμάντια δίσκους πέραν των γνωστών αξεπέραστων (μη γελιόμαστε…έτσι είναι) ALICE.. / NEVER κλπ. Όμως κάποια στιγμή πρέπει να ξεκολλήσουμε όλοι μας από αυτές τις συγκρίσεις. Άλλωστε οι ANNIHILATOR μας έχουν χαρίσει μέχρι σήμερα 17 albums στον αριθμό, με κάποια από αυτά να είναι αρκετά πειραματικά και “διαφορετικά”, γι’ αυτό θα έπρεπε να μην είμαστε και τόσο αχάριστοι, αλλά να χαιρόμαστε που δρουν ακόμα με τόση επιτυχία και μας προσφέρουν καλό metal. Ο Jeff Waters (καλώς ή κακώς) αν έχετε παρατηρήσει, πάντα παρακολουθούσε τι ήχος “τραβάει” σε πωλήσεις και έτσι προσάρμοζε είτε μέσω της παραγωγής, είτε μέσω των συνθέσεων (μέχρι επιτρεπτού ορίου) την νέα εκάστοτε δισκογραφική δουλεία της μπάντας ώστε να είναι “φρέσκια” πάντα. Αυτή η φόρμουλα κάποιες φορές τον δικαίωσε, κάποιες άλλες, καθόλου μάλιστα (βλέπε REMAINS album).

Το άλλο κατά πολλούς (εγώ δεν συμφωνώ με το συγκεκριμένο) αν θέλετε πρόβλημα που “κρατούσε” τους ANNIHILATOR πίσω σε αρκετά θέματα, ήταν οι συχνές αλλαγές στο line-up. Όπως κάθε άλλο line-up τους ΣΚΟΤΩΝΕ, έτσι κάνει και το τωρινό, που παρόλο που είναι πιτσιρικάδες (συγκριτικά με τον μεγάλο), είναι παιχταράδες (γι’ αυτό τους επέλεξε) και τρομεροί on stage!!! Αυτό όμως που πρέπει να λάβει υπόψιν σοβαρά κάποια στιγμή ο Jeff, είναι ότι ΠΡΕΠΕΙ να βρει έναν ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ! Δεν είναι ότι έχει κακή φωνή, έχει καταφέρει και ο ίδιος να φέρει στα μέτρα του και στις δυνατότητες του, τις απαιτήσεις των φωνητικών της μπάντας…αλλά αγαπητέ Jeff… για ρίξε ένα βλέφαρο πίσω στη δισκογραφία σου και θα δεις τι φωνάρες είχες στη μπάντα σου πάντα και κατάλαβε ότι το να συμβιβάζεσαι με το μέτριο, δεν καλύπτει τις ανάγκες του σχήματος, των live, των απαιτήσεων των οπαδών σου στην τελική, το σωστό που πρέπει να γίνει αν θέλεις… και όχι τι νομίζεις εσύ ότι είναι το σωστό. Φωνάρες ΝΑΑΑΑ χαμός γίνεται εκεί έξω, αλλά ψυλλιάζομαι ότι το θέμα του δεν είναι υπέρ της ποιότητας αλλά της ποσότητας. Δεν τον κατηγορώ, διότι αν το κάνει για θέμα “εκπτώσεων / εξόδων / όχι ακόμα ένα μέλος στην μπάντα…κλπ κλπ , καταλαβαίνω γιατί συμβαίνει αυτό, ειδικά στα χρόνια που ζούμε, όπου τα πράγματα είναι δύσκολα για την επιβίωση / συντήρηση μιας μπάντας σαν και αυτής των ANNIHILATOR. Τι νομίζατε; Ότι οι ANNIHILATOR είναι χεσμένοι στο τάλιρο;;; χαχα σας γελάσανε! Πάνε αυτές οι ένδοξες ημέρες που τέτοιες μπάντες συντηρούνταν καλά οικονομικά!

Μετά από αυτή την τεράστια, αλλά απαραίτητη κατ’ εμέ εισαγωγή πάμε και στα του δίσκου.

Καταρχήν, άθλος έτσι; 17^ος δίσκος παρακαλώ για τον Jeff Waters και τους ANNIHILATOR το Ballistic, Sadistic και τι δίσκος!!!! Νομίζω ότι αυτό το σκεπτικό του Waters περί back to the roots και λοιπών άλλων σχόλιων που κάνει τα τελευταία χρόνια, έχει να κάνει πιο πολύ μου φαίνεται με την δίψα του να κινηθεί προς κάτι το πιο οργανικό, πιο αληθινό, πιο κιθαριστικό και όχι στο: πάμε να φτιάξουμε ένα Never Neverland part 2 !!! Και να θέλουμε, αυτό απλά δεν γίνεται εκ των πραγμάτων!

Αυτό όμως που έχουμε παρατηρήσει ηχητικά και ποιοτικά στα τελευταία albums τους, είναι όντως αυτό ακριβώς που μας έλεγε ως άνωθεν και τελικά ….ήταν απόλυτα ειλικρινής!

Έτσι ακριβώς γίνεται και στο Ballistic, Sadistic αλλά στον υπερθετικό βαθμό σε σχέση με τα 2 προηγούμενα τουλάχιστον! Η παραγωγή του (για να ξεμπερδεύουμε και γρήγορα με αυτήν) είναι απλά απίστευτη και λογικό είναι μιας και ο Jeff είναι φοβερός παραγωγός χρόνιααααα τώρα και αυτό το album είναι μάλιστα το πρώτο που δημιουργήθηκε στα ολοκαίνουργια WATERSOUND STUDIOS τα οποία του ανήκουν και βρίσκονται στο Durham του Ηνωμένου Βασιλείου και στο οποίο πλέον κατοικεί μόνιμα ο Jeff Waters! Το mastering έγινε στα Maor Appelbaum Mastering Studios στην California από τον Maor Appelbaum και το αποτέλεσμα δικαιώνει την επιλογή του Jeff !

45 λεπτά λοιπόν, τίγκα στην ενέργεια metal ala ANNIHILATOR, σε έναν δίσκο που συνοψίζοντας λίγο τα παραπάνω, ο οποίος καταφέρνει να μην ακούγεται ούτε ρετρό ακριβώς, αλλά ούτε και αδέξια “μοντέρνος”. Θα έλεγα ότι το παλικάρι μας τα κατάφερε θεσπέσια αυτή τη φορά και δημιούργησε ένα σωστά καταμερισμένο συνονθύλευμα του τι εστί ANNIHILATOR στα καλύτερα τους από όλες τις εποχές τους. Κάπως περίπου όπως έκαναν και οι METALLICA στο Death Magnetic και στο Hardwired... to Self-Destruct!

Μπορεί να είχαμε ακούσει σχεδόν το μισό album με τα 4 videos των: Armed to the Teeth, Psycho Ward, I Am Warfare, Dressed Up For Evil αλλά υπάρχουν ακόμα 6 κομματάρες που κρύβουν απίστευτα καλούδια μέσα τους! Π.χ το The Attitude, το δεύτερο δηλαδή τραγούδι του δίσκου, που μας παίζει μπαλίτσα με “αέρα” Waking the Fury, King of the Kill και For the Demented! Βουτιά στο παρελθόν με το υπερ-γρήγορο Out With The Garbage που ακόμα και τα φωνητικά του Jeff στα κουπλέ ειδικά, μου θυμίζουν τον αδικοχαμένο Randy Rampage σε κάποιες στιγμές!Το Riot είναι ίσως το μέτριο κομμάτι κατ’ εμέ του δίσκου μέχρι στιγμής και παρόλο που διαθέτει φοβερό riffing δεν σώζεται. Τραγούδι που με έκανε να σηκώσω φρύδι σαν άλλος καρδινάλιος, είναι το One Wrong Move με το ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ μεσαίο ακουστικό μέρος που αποδεικνύει ότι όταν ο Jeff θέλει, γίνονται μαγικά πράγματα! Στο υπόλοιπο μέρος του το τραγούδι είναι γρήγορο με γεύσεις από Refresh the Demon, Carnival Diablos, Suicide Society.

Μετά…μετά;;;; ωωωωπ έλα ρε Jeff έλα ρε μεγάλε …γιατί το χαλάς τώρα τόσο εξόφθαλμα; Γιατί ρε συ, ενώ έχεις τρελαθεί σε τόσες ιδέες μας πετάς μια αναδόμηση του Knight Jumps Queen του Set the World on Fire άλμπουμ στο Lip Service και μας το πασάρεις σαν καινούργιο;; Τι να τις κάνω τις ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΡΙΦΑΡΕΣ και το απλά θεϊκό μελωδικό σόλο που έχει στη μέση; Θα μπορούσες απλά να τα ενσωματώσεις σε μια άλλη σύνθεση. Κρίμα. Δεύτερο φάουλ και ευτυχώς εδώ σταματάνε τα φάουλ.

Για το τέλος του δίσκου μας έχει φυλαγμένο έναν speed δυναμίτη που ακούει στο όνομα The End of the Lie, τηρώντας έτσι το έθιμο να κλείνει όπως σχεδόν πάντα ένας δίσκος των ANNIHILATOR!

Κλείνοντας, έχω να πω ότι το Ballistic, Sadistic, μου άφησε καλύτερη γεύση όσον αφορά τη συνοχή των συνθέσεων, χωρίς να θέλω να μειώσω το προηγούμενό τους album, For the Demented, το οποίο λατρεύω οριακά ισάξια με το καινούργιο, απλά το Ballistic, Sadistic έχω την εντύπωση ότι θα με συντροφέψει αρκετά αυτόν τον καιρό και θα το επισκέπτομαι πιο πολλές φορές από κάποιο άλλο από τα τελευταία τους 4, όταν θα θέλω να πάρω την ANNIHILATOR τζούρα μου!