 |
| Artwork: Daniele Valeriani
Μετά από 30 χρόνια, το " Requiem " των θρυλικών Triptykon/ Celtic Frost ολοκληρώνεται στο Roadburn Fest, με την συμμετοχή της Metropole Orkest να είναι ύψιστης σημασίας για το τελικό αποτέλεσμα. Ο Florian Maier ( Alkaloid, Dark Fortress ), σε συνεργασία με τον Tom Gabriel Warrior κατάφεραν να συνθέσουν ένα καθηλωτικό έργο, εμβαθύνοντας τα ήδη υπάρχοντα " Rex Irae ( Requiem pt.1 ) " , " Winter ( Requiem pt.3 ) " χρησιμοποιώντας την ορχήστρα με έναν αντισυμβατικό τρόπο, ώστε να ταιριάξει με το μοναδικό ηχόχρωμα του θρυλικού group. Ενώ ταυτόχρονα, δημιούργησαν εξ' ολοκλήρου το μαγευτικό, 32λεπτο " Grave Eternal ( Requiem pt.2 ) " με το οποίο, η ορχήστρα και η μπάντα μετατρέπονται σε ένα αμάλγαμα, σε έναν "αφοπλιστικό" live δίσκο.
Στο overture του δίσκου, τα ογκώδη riff του " Rex Irae " παραμένουν αναλλοίωτα και η ορχήστρα με την σειρά της, χρησιμοποιώντας τα πιο μπάσα στοιχεία της ως κεντρική δύναμη ωθεί την σύνθεση σε μία νέα μορφή. Η φωνή της Safa Heraghi, μαζί με τα βιολιά "επιπλέουν", προσφέροντας μια ακόμα διάσταση στην εκτέλεση αυτή, χωρίς να σπαταληθεί ούτε μία νότα, με την τρομερή μίξη ήχου να επιτρέπει σε όλη την μεγαλοπρέπεια της ερμηνείας να λάμψει, σε ένα δυναμικό αποτέλεσμα.
Το " Grave Eternal ", το δεύτερο Requiem που έλειπε, είναι ο ιδανικός συνδετικός κρίκος. Τα τύμπανα της ορχήστρας " δένουν " τα υπόλοιπα όργανα μαζί, σε ένα μισάωρο ατμοσφαιρικό πέρασμα, που περιέχει όλες τις συναισθηματικές υφές που είναι ικανός να ακουμπήσει κάποιος, μέχρι και τις αόρατες. Επιβλητικό brass section, που σμίγει με τον βαλτωμένο ήχο των Celtic Frost/ Triptykon, προσθέτοντας στην αποπνικτική ενέργεια του ήχου. String section με λιγότερα βιολιά, αλλά περισσότερα τσέλο, βιόλες και μπάσα τα οποία ενσωματώνονται σαν σάρκα στον σκελετό της θρηνωδίας, με τις καμπάνες του 6ου part να ηχούν ως κάποιου είδους προαναγγελία. Η ιδιότητα του " Grave Eternal " να "αναδύεται", από στιγμές στις οποίες η μουσική καταλήγει μόνο σε ένα όργανο της ορχήστρας είναι απαράμιλλη και ο μινιμαλισμός που διαπερνά την σύνθεση επιτρέπει σε όλα τα στοιχεία να αναμειγνύονται, χωρίς να υπάρχουν αθέμιτες παρεμβάσεις μουσικών διαφορών.
Το τελευταίο Requiem : " Winter " είναι τουλάχιστον απόκοσμο, ίσως ένα αβυσσαλέο,τελικό Cantus. Τα έγχορδα μαζί με τις φωνές ακουμπάνε ένα φασματικό κόσμο που ρέει, μέχρι και στο τελευταίο θραύσμα του κομματιού χωρίς να υπάρχει ανούσια,υπέρμετρη χρήση χρόνου.
Το live album αυτό είναι ένα ακόμα αριστούργημα του Tom Gabriel Warrior και όσα λόγια και αν τυπωθούν, δεν αρκούν για να εκφράσουν το συναισθηματικό του αποτύπωμα.
|
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου