Δύσκολο έως εξαιρετικά απίθανο ένα συγκρότημα να καταφέρει να έχει μία αξιοπρεπέστατη δισκογραφική παρουσία, ιδίως στο χώρο της metal μουσικής, όπου η νοοτροπία είναι σε ένα δίσκο όλα τα τραγούδια να βρίσκονται σε πολύ καλά επίπεδα. Πόσο μάλιστα ολόκληρη η δισκογραφία μίας μπάντας να μην έχει ψεγάδια. Στο παρακάτω άρθρο παραθέτω εννέα συγκροτήματα, όπου κατά την προσωπική μου γνώμη πάντα δεν έχουν βγάλει ποτέ "κακό" δίσκο και ίσως να μην έχουν λάβει την αναγνώριση που τους αρμόζει...
SHADOW GALLERY
Συγκρότημα φαινόμενο, έξι άλμπουμ μέσα σε δεκαοκτώ χρόνια, πάραυτα έχουν περάσει άλλα έντεκα από το υπέρτατο "Digital Ghosts", που κυκλοφόρησε το 2009 και αυτό είναι κάτι που με στεναχωρεί. Σίγουρα η απώλεια του Mike Baker δεν πρόκειται να ξεπεραστεί ποτέ και από κανέναν αλλά ο Brian Ashland έκανε αξιοπρεπέστατη δουλειά στο τελευταίο τους δίσκο. Τους Shadow Gallery αν και τους γνώρισα από το πρώτο δίσκο η μεγάλη ανατριχίλα ήρθε με το συγκλονιστικό "Carved In Stone", αν και φαντάζομαι πως αυτό ισχύει και για τους περισσότερους. Το λατρεμένο "Legacy" είναι ένα κρυφό διαμάντι συνδετικός κρίκος δύο άλλων μνημείων μεταξύ "Tyranny" και "Room V"...και μόνο που σκέφτομαι αυτά τα άλμπουμ ανατριχιάζω. Θεωρώ ακράδαντα πως για κάποιο λόγο, αν και είναι αγαπητοί από το metal κοινό, πως ποτέ δεν πήραν την αναγνώριση που τους αρμόζει, αν κάποιος για έναν οποιοδήποτε λόγο δεν τους ανακάλυψε να σπεύσει οπωσδήποτε.
LOST HORIZON
Και όμως με δύο άλμπουμ κατάφεραν και έφτιαξαν την δική τους επική ιστορία, heavy, epic, power, progressive και μία φωνή που άλλη δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει η οποία ακούει στο όνομα Daniel Heiman. Ακόμα θυμάμαι όταν άκουσα το ντεμπούτο τους με την ονομασία "Awakening The World", τα σαγόνια είχαν πέσει κάτω...απλά δεν πίστευα ή μάλλον δεν περίμενα ποτέ ότι θα άκουγα κάτι που θα με έστελνε σε άλλα επίπεδα συναίσθησης με την αγαπημένη μας μουσικής, γιατί πολύ απλά μία ακρόαση δίσκου Lost Horizon είναι εμπειρία ζωής και πόσο μάλιστα όταν τους ακούς για πρώτη φορά. Ευτυχώς η παρουσία του Daniel Heiman σε δίσκους των Dimhav, Harmony, Heed και τώρα στα δικά μας παιδιά Warrior's Path μόνο χαρά και ευτυχία μπορεί να μας προσφέρει. Μπορεί, αν και θεωρητικά οι Lost Horizon είναι ακόμα ενεργοί, οι δύο δίσκοι να ακούγονται "λίγοι" ποσοτικά το θέμα όμως είναι πως κανένας και ποτέ δεν έβγαλε δύο τέτοια αριστουργήματα. τόσο απλά!
HAKEN
Ο Mike Portnoy έχει μιλήσει πολλές φορές για αυτή τη μπάντα, δυστυχώς είμαι σίγουρος πως εδώ στη χώρα μας κακώς δεν τους έχουν αντιληφθεί ακόμα. Οι Haken έχοντας στο ενεργητικό τους ήδη πέντε στούντιο albums, ετοιμάζουν ήδη το νέο τους αριστούργημα το οποίο δεν θα αργήσει να κυκλοφορήσει. Έξυπνο progressive, προοδευτικό, λυρικό με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και αν οι περισσότεροι σαν αναφέρουν πως πρέπει να ακούσετε τα "Affinity" και "The Mountain", τότε εγώ σαν προτείνω ανεπιφύλαχτα να "λιώσετε" το ονειρικό "Vision" και να αφεθείτε στη μαγεία του. Ακούγοντας για άλλη μία φορά αυτό το δίσκο χαίρομαι ιδιαίτερα που τους ανακάλυψα...ένα από τα καλά το να ψάχνεις συνεχώς στο Youtube....Σπεύσατε!!!!!!!!!
DEATH
Νομίζω πως εδώ κανένας δεν θα διαφωνήσει, ο θεός Chuck μας άφησε επτά αριστουργήματα, για να μπορούμε εμείς οι γήινοι να τα αναλύουμε, να τα απολαμβάνουμε για πολλά....μα πολλά χρόνια ακόμα. Είναι μία περίπτωση που ανέκαθεν θα με στεναχωρεί, μία απώλεια που θα σκυθρωπιάζει τους άπαντες, επτά άλμπουμ όπου το κάθε ένα έχει γράψει το δικό του κεφάλαιο στην ιστορία όλων των ειδών της metal μουσικής, ένα φαινόμενο που δύσκολα θα επαναληφθεί. Ιεροσυλία και μόνο να πεις ότι κάποιο άλμπουμ υστερεί από κάποιο άλλο.
THRESHOLD
Οι Βρετανοί Threshold δεν έβγαλαν όχι κακό, ούτε καν μέτριο δίσκο, έντεκα άλμπουμ ποιοτικού progressive metal όπου κάθε άλμπουμ τους έχει το δικό του χαρακτήρα, την δική του προσωπικότητα όπου κάθε οπαδός τρέφει και έχει τη δική του αδυναμία σε ανάλογο άλμπουμ και χρονική περίοδο της μπάντας. Το τελευταίο τους άλμπουμ "Legends Of The Shires" είχε τρομερή ανταπόκριση από το metal κοινό και ευτυχώς τους απολαύσαμε και στα μέρη μας. Δεν το κρύβω ότι προσωπικές μου αδυναμίες είναι άλμπουμ όπως τα "Clone", "Dead Reckoning" και "March Of Progress". Ένα λυρικό διαμάντι του χώρου που και τώρα να σταμάταγαν μας έδωσαν δίσκους για να απολαμβάνουμε πολλά χρόνια.
SYMPHONY X
Αν θεωρείτε πως το ομώνυμο ντεμπούτο τους είναι μέτριο για την τότε εποχή και με δεδομένο ότι είναι και ντεμπούτο άλμπουμ τότε κάπου κάνετε λάθος. Οι Αμερικανοί Symphony X έχουν γράψει την δική τους ιστορία με χρυσά γράμματα, ακόμα και το τελευταίο τους άλμπουμ μπορεί να μην "αρέσει" συγκρίνοντας το με άλμπουμ του παρελθόντος τους, αλλά αν το κρίνεις μεμονωμένα και το κυκλοφορούσε οποιαδήποτε άλλη μπάντα θα το αποθέωναν...τόσο απλά. Μπορώ να σας πω πως υπάρχουν στιγμές που την τελευταία τους δουλειά την απολαμβάνω, σίγουρα όμως δίσκοι όπως "The Divine Wing Of Tragedy", "Twilight In Olympus", "The Odyssey" αποτελούν προσωπικές αδυναμίες που δυστυχώς αδικώ έτσι τα υπόλοιπα άλμπουμ τους. Άντε να κυκλοφορήσουν νέο άλμπουμ να ομορφύνουν και πάλι τη ζωή μας!
SEPTICFLESH
Φαινόμενο και μάλιστα ελληνικό φαινόμενο σε παγκόσμια κλίμακα. Το συγκρότημα που από την πρώτη τους λατρεμένη δουλειά δεν έχει βγάλει ούτε ένα άσχημο δίσκο, μόνο ιδιαίτερες κυκλοφορίες από ανήσυχες μουσικές ψυχές. Παγκόσμιες περιοδείες, πρώτο όνομα σε μουσικά φεστιβάλ και οσονούπω θα ταρακουνήσουν για άλλη μία φορά τον πλανήτη Γη. Δέκα αριστουργηματικά συμφωνικά death-black άλμπουμ που όμοια τους δεν έχουν βγει ποτέ, επιρροή για πολλά και γνωστά συγκροτήματα οι Septicflesh αποτελούν αγάπη για πολλούς οπαδούς της αγαπημένης μας μουσικής.
SORCERER
Οι Σουηδοί Sorcerer αν και μετράνε πολλά χρόνια ύπαρξης έχουν κυκλοφορήσει μόνο τέσσερα άλμπουμ, αν υπολογίσουμε το ομώνυμο δίσκο τους "Sorcerer", που στην ουσία είναι όλα τα demo και EP μαζεμένα αν δεν κάνω λάθος. To "The Crowning Of The Fire King" ήταν μία σφαλιάρα για όλους μας, ένας δίσκος που σάρωσε άπαντες, όσο για το νέο τους πόνημα "Lamenting Of The Innocent" ήδη σαρώνει και καταστρέφει εγκεφαλικά doom metal κύτταρα και όχι μόνο, για αυτό όμως θα μιλήσουμε σε αναλυτική παρουσίαση που θα κάνει το Metal Nuovo όπως αρμόζει σε τέτοια άλμπουμ. Νομίζω πως ο συνδυασμός Black Sabbath και Candlemass με την δική τους Σουηδική σφραγίδα έχει φέρει τα πάνω κάτω στο χώρο κυκλοφορώντας μόνο αριστουργηματικούς δίσκους.
NEVERMORE
Κλείνοντας δεν θα μπορούσαν να λείπουν από το άρθρο οι τεράστιοι Nevermore, άλλη μία θλιβερή ιστορία για το λόγο που όλοι γνωρίζετε και για κάποιο λόγο, που φαντάζομαι καταλαβαίνετε όλοι, συνδέονται άρρηκτα με τους Death. Επτά δίσκοι με λατρεμένο το ανυπέρβλητο "The Politics Of Ectsasy", ένα άλμπουμ μπροστά για την εποχή του δυσκόλεψε πολλούς που όταν ανακάλυψαν την μαγεία του όμως βγήκαν κερδισμένοι. "Dead Heart In A Dead World", "Dreaming Neon Black" είναι μερικά διαμάντια στο χώρο που θα μνημονεύονται για πάντα, σίγουρα ο θάνατος του Warrel ήταν βαρύς και ασήκωτος αλλά μας άφησε διαμάντια που θα μας κρατάνε παρέα για πάντα, θα μας διδάσκουν πως οι metal ποιητές και ερμηνευτές ξεχώρισαν σε έναν κόσμο που η έλλειψη ποιότητας στη μουσική είναι εμφανής και περιορισμένη, οι Nevermore πρόσφεραν απλόχερα και περήφανα metal τέχνη.
Σίγουρα πολλά είναι αυτά τα συγκροτήματα που αυτή τη στιγμή μου διαφεύγουν, ένα από αυτά θα μπορούσε να ήταν και οι εκπληκτικοί Enchant, δυστυχώς όμως η τελευταία τους δουλειά με απογοήτευσε με αποτέλεσμα να μην τους συμπεριλάβω...από την άλλη θα μπορούσε να γίνει ένα άρθρο στο μέλλον με μόνο "κακά" άλμπουμ, αλλά προς το παρών ας απολαύσουμε τις δισκογραφίες των παραπάνων "δασκάλων". STAY HEAVY!!!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου