Σήμερα μεταφέρουμε το βλέμμα μας σε ένα συγκρότημα , το οποίο εμφανίζεται μετά από 4 χρόνια με καινούργια κυκλοφορία , εμφανώς πιο έμπειρο και με διάθεση να πειραματιστεί σε νέα μουσικά μονοπάτια ...
Ο λόγος για τους The Mad Goats , τους stoners από την Costa Rica που βρίσκονται στη σκηνή από το 2015 . Μετά το καθαρό stoner ξεκίνημα τους με τον ομώνυμο πρώτο δίσκο τους το 2016 , όταν το συγκρότημα αποτελούταν ακόμα από τρία άτομα , επιστρέφουν δυναμικά , πλέον ως τετραμελές συγκρότημα , αναμειγνύοντας το stoner παρελθόν τους με πιο μελωδικά , ψυχεδελικά ακούσματα , χωρίς όμως να λείπουν στιγμές έντασης και ταχύτητας . Ο πειραματισμός τους , τόσο σε ήχο , όσο και σε τεχνικές και λεπτομέρειες ερμηνείας , αλλά και η ποιοτικότερη σε σχέση με το ντεμπούτο τους ηχογράφηση , μετατρέπει το " Rising of the Goat " , σε έναν αξιόλογο δίσκο επίδειξης ικανοτήτων , ενώ κάνουν ξεκάθαρο ότι ήρθαν για να μείνουν !
Αρχίζοντας με το Hide And Seek , όπου η μελωδική , ψυχεδελική εισαγωγή του κομματιού , αποτελούμενη από πλήκτρα , καθαρή κιθάρα και φωνητικά χορωδίας , δίνει την θέση της σε ένα stoner κομφούζιο , που δεν υπάρχει λόγος να το περιγράψω ! Όταν και αυτό τελειώσει , την εμφάνισή του κάνει ένα πολύ ενδιαφέρον αλλά και περίεργο section , όπου τα διαφορετικά φωνητικά στυλ ( καθαρά , brutal κλπ ) συνδυάζονται και δημιουργούν μια κατάσταση μελωδικού αδιεξόδου ...
Συνεχίζοντας με το King of Queens , το στυλ αλλάζει , αλλά δεν χαλάει τη ροή του album ούτε στο ελάχιστο . Η δομή του κομματιού θυμίζει πολύ τους θρυλικούς Alice In Chains , ενώ η χρήση των χορωδιακών φωνητικών ανεβάζει το κομμάτι σε άλλα επίπεδα . Η δομή του κομματιού είναι πολύ ενδιαφέρουσα , με το κάθε μέλος του συγκροτήματος να λειτουργεί με τρόπο ενισχυτικού του άλλου , χωρίς να το καλύπτει . Είναι από τις φορές που δε μπορείς να ξεχωρίσεις το παίξιμο κάποιου μέλους σε σχέση με τα υπόλοιπα , καθώς δουλεύουν συλλογικά , συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλον .
Το κλίμα αλά Alice In Chains παραμένει και εμπλουτίζεται με doom και ψυχεδελικά στοιχεία , δημιουργώντας έτσι το Tembor At Midnight ( κυκλοφόρησε και ως Single στις 31 Οκτωβρίου του 2019 ) . Τα λόγια είναι περιττά ... αλλά το μόνο που θα ήθελα να αναφέρω ως μικρό φόρο τιμής στο κομμάτι αυτό , είναι τα τελευταία τρία λεπτά του κομματιού ... μια μίξη πολλών επιρροών δημιουργεί ίσως την κορύφωση του κομματιού , με στυλ όπως αυτό των Black Sabbath και Judas Priest , αλλά και doom και rock στοιχεία , είναι ικανά να σε κάνουν να λατρέψεις την μπάντα...
Κανένας καλλιτέχνης δεν ξεχνά τις ρίζες του... έτσι λοιπόν και στο Sex And Cities , το ασήκωτο stoner και heavy rock που εκπέμπουν οι The Mad Gods είναι ικανό να σου καταστρέψει τον σβέρκο από το ασταμάτητο headbanging ! Δεν έχω να σχολιάσω κάτι , απλά ακούστε το και θα καταλάβετε τι εννοώ !
Ως επίλογο στο album αυτό το κουαρτέτο μας διαλέγει το No Time For Losers , ένα διαφορετικό τραγούδι από ο,τι ακούσαμε προηγουμένως , με την κυριαρχία των blues να είναι εμφανής . Μία μπαλάντα ίσως λίγο hard , αν βασιστούμε στα γεμίσματα παραμορφωμένης κιθάρας , αλλά η καθαρή κιθάρα και τα πλήκτρα κλέβουν την παράσταση με την μελωδική του συνοχή .
FACEBOOK
BANDCAMP
BANDCAMP
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου