Όγδοο μέρος για το "Scenes From A Memory..." και το Metal Nuovo έχει την χαρά και την τιμή να φιλοξενεί μία από τις ομορφότερες Ελληνικές φωνές...Τον Νικόλα Λεπτό των Arrayan Path. Ας διαβάσουμε τα δικά του πέντε μουσικά άλμπουμ που τον επηρέασαν στην μουσική του σταδιοδρομία.
"Το να διαλέξεις 5 άλμπουμ που σε έχουν επηρεάσει περισσότερο σαν συνθέτη (όχι απαραίτητα και σαν τραγουδιστή αν και κάποια συμπίπτουν) είναι σαν να σε ρίχνουν μέσα σε ένα ωκεανό από σοκολάτες και σου λένε μπορείς να φας μόνο 5. Θα το προσπαθήσω όμως!"
IRON MAIDEN- ‘Piece of mind’
"Το ‘Piece of mind’ είναι το απόλυτο metal άλμπουμ! Φυσικά θα μπορούσαν να είναι και άλλοι δίσκοι των Maiden σ ’αυτό το άρθρο αλλά προσπαθώ να κρατώ τα προσχήματα! Ο τρόπος που χτίζονταν οι ιστορίες πάνω στην μουσική αλλά και ο τρόπος που σε ‘ταξίδευε’ η μπάντα στον δικό της ονειρικό κόσμο, σημάδεψε όλη την νεαρή μου ηλικία και κάθε τραγούδι που είχα αρχίσει δειλά δειλά να γράφω είχε ως βάση τους Maiden και κυρίως αυτό το άλμπουμ."
Τι ‘δανείστηκα’ από το άλμπουμ: "Τις δισολίες, τα gallops, την ένταση στα φωνητικά, τα ανατολίτικα περάσματα και την ‘επικούρα’."
RHAPSODY- ‘Legendary Tales’
"Δεν υπάρχει άλλος δίσκος στον κόσμο που να έχει κάνει για μένα ότι έκανε το ‘Legendary Tales’, είτε συνθετικά, είτε συναισθηματικά είτε δεν ξέρω γω τι.. Και δεν είναι καν ο αγαπημένος μου Rhapsody δίσκος (‘Power of the Dragonflame’). Πρώτη φορά είδα να συνδυάζεται τόσο ωραία η μελωδία με την κλασσική μουσική και ταυτόχρονα να είναι τόσο επικό και φορτισμένο. Πρώτη φορά μέχρι τότε είχα ακούσει τόσο πιασάρικα ρεφραίν και δεν ξέρω πόσες φορές ξελαρυγγιάστηκα να τραγουδώ αυτά τα τραγούδια στο μπάνιο χαχά. Οι Ραψωδοί έφεραν αυτό που έλειπε από την metal σκηνή της εποχής και κατάφεραν την απενοχοποίηση του κιτς. Επειδή ότι και αν λεμέ, ‘a good song is a good song’."
Τι ‘δανείστηκα’ από το άλμπουμ: "Τα χορωδιακά φωνητικά, την πολυπλοκότητα των συνθέσεων και τον λυρισμό στα φωνητικά."
STRATOVARIUS- ‘Fourth dimension’
"Και πάλι, ενώ το αγαπημένο μου Strato άλμπουμ είναι το ‘Visions’, αυτό εδώ πέρα με έβαλε στον σωστό δρόμο όσον αφορά το τι χρειάζεται ένα ρεφραίν για να σε απογειώσει ψυχικά και σωματικά. Έκανε ‘wink wink’ σε αυτούς που βρίζουν την Eurovision αλλά κρυφοκοιτάζουν και ρίχνουν και μια ‘αυτιά’ αν ακούσουν ένα καλό ρεφραίν στον διαγωνισμό. Όμως το πιο σημαντικό είναι ότι συνειδητοποίησα πως η ταχύτητα και η μελωδία συνυπάρχουν αρμονικά χωρίς να ακούγεται βαβούρα. Επίσης για την εποχή, η παραγωγή αυτού του δίσκου επηρέασε και επηρεάζει ακόμα πολλές μπάντες του είδους, και παρόλο που οι ΑP δεν παίζουν ακριβώς αυτό το είδος μουσικής, η φιλοσοφία του Tolki είχε μπει για τα καλά στο πετσί μου ως συνθέτη. Όσο για τα τραγούδια? Ντάξει..όλα ένα κι‘ένα."
Τι ‘δανείστηκα’ από το άλμπουμ: "Τα εξυψωτικά ρεφραίν, την ταχύτητα και το song-writing γενικά."
YNGWIE J. MALMSTEEN- ‘Fire and Ice’
"Εδώ θα μπορούσε να μπει οποιοδήποτε άλμπουμ του Σουηδού από το ‘The Seventh sign’ και πριν. To ‘The Seventh sign’ για μένα ήταν το καλύτερο του άλμπουμ. Και φυσικά από τον Malmsteen δεν είχα κιθαριστικές επιρροές (όντας τραγουδιστής), ούτε νεοκλασικά περάσματα (μου αρέσει η κλασσική μουσική αλλά είμαι άσχετος όσο αφορά το είδος); από τον Malmsteen πήρα τα αργόσυρτα έπη όπου ο τραγουδιστής ‘ζωγραφίζει’ πάνω στην μουσική. Βέβαια θα μου πείτε και ο Yngwie τα πήρε από τον Blackmore άρα θα μπορούσε εδώ να ήταν το ‘Rising’ ας πούμε. Θα μπορούσε όμως να ήταν και το ‘Headless Cross’ ή το ‘Tyr’ ή ακόμα και το ‘Into Glory ride’. Όπως και νάχει όμως την εποχή που σπούδαζα είχα ιδιαίτερη αδυναμία στον Yngwie."
Τι ‘δανείστηκα’ από το άλμπουμ: "Πολλές επιρροές από τραγούδια σαν το ‘How many miles to Babylon’, ‘I’m my own enemy’, και ‘Final Curtain’ (Kαι από άλλους δίσκους από τραγούδια τύπου ‘I am a Viking’ και ‘Dark ages’ etc) και τις ανατολίτικες επιρροές."
CRIMSON GLORY- ‘Transcendence’
"Την μαγεία του ‘Transcendence’ την λες και σπάνια, ήταν σαν να είχαν ευθυγραμμιστεί οι πλανήτες και γαμήθηκε το σύμπαν (excuse my French). Και φυσικά οι δύο πυλώνες της ερυθράς δόξας, ο Midnight με τα σαγηνευτικά του φωνητικά και τις ασυναγώνιστες κορώνες, και ο Drenning με τα θαυματουργά του riffs και τον ιδιαίτερο αναγνωρίσιμο του ήχο. Και οι υπόλοιποι δεν πήγαιναν πίσω. Τι να πάρεις και τι να αφήσεις από αυτό το άλμπουμ? "
Τι ‘δανείστηκα’ από το άλμπουμ: "Την παράνοια και το συναίσθημα στα φωνητικά (που για τον Midnight ήταν πιο σημαντικό από το να χτυπάς ντε και καλά τέλεια μια νότα) και τα ονειρικά riff-ακια. Τι να λέμε όμως? Μπορούν να αναπαραχθούν από οποιονδήποτε? Μπα.."
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου