Στο ενδέκατο μέρος του "Scenes From A Memory..." έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε τον Andreas V των Floating Worlds. Ένα απολαυστικό και πολυδιάστατο κείμενο, ανάλογο της τρομερής μουσικής ποιότητας της μπάντας του που τόσα χρόνια μας προσφέρουν μέσα από την δισκογραφία τους...
"Οι πέντε δίσκοι παρουσιάζονται με την σειρά που «εμφανίστηκαν» χρονολογικά στην ζωή μου ή η ζωή μου παρουσιάζεται μέσα από μια «τυχαία» αλληλουχία πέντε δίσκων?"
Michael Jackson – Bad
"Μόλις είχα αρχίσει να αντιλαμβάνομαι μουσικά των κόσμο γύρω μου και είχα αρχίσει να έχω τις προσωπικές μου προτιμήσεις, όταν η τηλεόραση και το ραδιόφωνο μας «βομβάρδιζε» με τον «βασιλιά της ποπ» και τον νέο του δίσκο, το «Bad», του οποίου όλα τα κομμάτια μου φαινόταν και μου φαίνονται ακόμα και τώρα, τέλεια! Θυμάμαι να προσπαθώ να χορέψω σαν Michael Jackson (και να μην τα καταφέρνω εννοείται) και να παίζω ατέλειωτες ώρες στο Mega Drive που είχε ένας φίλος μου, το βιντεοπαιχνίδι “Moonwalker”, στο οποίο κεντρικός ήρωας ήταν ο MJ, που με το καπέλο του σαν άλλος Shinobi, εξολόθρευε τις ορδές των κακών, με μουσική υπόκρουση, εννοείται 100% Michael Jackson…
Τα πάντα τότε κινούταν στον ρυθμό του MJ θυμάμαι... Πως ήταν δυνατόν ένα μικρό παιδί όπως εγώ, με κλίση στον ξένο ήχο από πολύ μικρή ηλικία και τόσα Jackson-ερεθίσματα, να ξεφύγει από τα «δίχτυα» του?
Ο εν λόγω δίσκος έχει όπως προ είπα, το τέλειο songwriting, απίστευτη παραγωγή και νομίζω πως τα “Bad” και “Smooth Criminal”, πρέπει να είναι χαλαρά, τα κομμάτια που έχω βάλει να ακούσω περισσότερες φορές από όλα τα υπόλοιπα στην ζωή μου.
Η όλη pop (υψηλότατου επιπέδου) αισθητική του και οι σήμα κατατεθέν φωνητικές ενορχηστρώσεις του, είναι στοιχεία που χρησιμοποιώ αρκετά στην μουσική που γράφω. Σε άλλο ένα παιχνίδι της μοίρας, την ίδια τρέλα για τον MJ και τον τρόπο που ενορχηστρώνει φωνητικά τα κομμάτια του, έχει και ο συνοδοιπόρος μου στους Floating Worlds, ο τραγουδιστής μας Jon Soti, ο οποίος μπολιάζει όλα αυτά τα στοιχεία φωνητικών ενορχηστρώσεων που μας δίδαξε ο MJ, στα κομμάτια που γράφουμε. Είναι φωνητικές ενορχηστρώσεις που θέλω να βάλω στα κομμάτια αλλά δεν ξέρω τον τρόπο και εκεί έρχεται και «κουμπώνει» ο Jon (Γιάννης), ο οποίος έχει «πάρει διδακτορικό» στον τρόπο που στήνει φωνητικά τα κομμάτια ο MJ και δίνει την λύση, ως προς το πώς να δημιουργήσουμε κάτι με αντίστοιχη νοοτροπία."
Pink Floyd – Wish You Were Here
"Αρχές του 90, τα cd έχουν αρχίσει να κυκλοφορούν σε ικανοποιητικό ρυθμό και ο πατέρας μου αγοράζει ένα φορητό ηχοσύστημα με cd player (το οποίο έχω ακόμα) και ελάχιστα cd από διαφορετικά είδη μουσικής. Ήμουν περίπου δέκα ετών τότε και άρχισα να τα «ψαχουλεύω» από περιέργεια. Με 3 από αυτά «κόλλησα». Μια συλλογή του Mega με άσχετα μεταξύ τους κομμάτια, που περιλάμβανε το εξωπραγματικό για τα αυτιά μου τότε “Hell Is Living Without You” του Alice Cooper, το “Dangerous” του Michael Jackson και με το “Wish You Were Here” των Pink Floyd, από το οποίο ξεκάθαρα, την «ζημιά» στον εγκέφαλο μου, την έκανε το σχεδόν δεκατετράλεπτο έπος με το οποίο ανοίγει ο δίσκος, το “Shine On You Crazy Diamond – Part One”.
Είναι τόσο ατμοσφαιρικό το ηχητικό περιβάλλον αυτού του κομματιού, τόσο ιδιαίτερη η χρήση των πλήκτρων, που θυμάμαι τον εαυτό μου τότε, αν και δεν έπαιζα ακόμα κάποιο μουσικό όργανο, να θέλω σαν παλαβός να μου πάρουν οι γονείς μου ένα συνθεσάιζερ και να γίνω πληκτράς (το πώς κατέληξα κιθαρίστας είναι μεγάλη ιστορία). Υπάρχει ένας χαρακτηριστικός ήχος στο 3,55 του κομματιού, που «ξεπροβάλει» μέσα στην απόλυτη σιγή, τον οποίο κατά τύχη βρήκα σε ένα synth-πρόγραμμα της πλάκας που είχε η κάρτα ήχου του υπολογιστή μου και προσπαθούσα να το παίξω με το πληκτρολόγιο που γράφουμε, γιατί δεν είχα συνθεσάιζερ τότε. Κάθε γράμμα στο πληκτρολόγιο, αντιστοιχούσε με κάποιο περίεργο τρόπο σε μια νότα και εγώ καθόμουν και έπαιζα αυτό το σημείο το οποίο διαρκεί περίπου στο ένα λεπτό, άπειρες φορές, από την χαρά μου που μπόρεσα να αναπαράγω κατά κάποιο τρόπο, αυτό το τόσο εμπνευσμένο σημείο του κομματιού. Τραγελαφικές καταστάσεις…
Η επιρροή του συγκεκριμένου δίσκου, έχει να κάνει με την «τάση» που έχω να ανοίγω πολλά από τα κομμάτια μου με ατμοσφαιρικές εισαγωγές, παιγμένες κατά κύριο λόγω από synthesizers και φυσικά ήταν η πρώτη σοβαρή ένδειξη, του πόσο μου αρέσει να παίζω πλήκτρα και να δημιουργώ μουσική με synthesizers, παρότι κιθαρίστας."
Ξύλινα Σπαθιά – Πέρα Από Τις Πόλεις Της Ασφάλτου
"Έχω ήδη αρχίσει να παίζω κιθάρα γύρω στο 1996 και τότε το ελληνικό ροκ είναι στις μεγάλες δόξες του, ενώ ακόμα δεν είχα «μπλέξει» στα χωράφια του metal. Όλοι φυσικά τρελαινόμασταν με το «Λιωμένο Παγωτό» που έπαιζε σταθερά σε κάθε πάρτι και έξοδο της εφηβικής μας ηλικίας (σε κάποιων τις εξόδους και τα πάρτι, εξακολουθεί να παίζει τα καλοκαίρια το συγκεκριμένο κομμάτι ακόμα και σήμερα). Ήταν το μόνο κομμάτι τους που γνώριζα τότε, μαζί με τον «Βασιλιά Της Σκόνης», ώσπου σε ένα καλοκαιρινό πάρτι στα αγαπημένα μου Νέα Στύρα, η μεγάλη αδερφή μιας φίλης μου που ήξερε πολύ περισσότερα από εμάς τότε στην μουσική, ξεχνάει μια κασέτα που είχε φέρει, στην οποία είχε γράψει όλο το «Πέρα Από Τις Πόλεις Της Ασφάλτου». Κατά λάθος την πήρα εγώ, μαζί με τις δικές μου κασέτες και την επόμενη μέρα που την βρήκα, χωρίς να την ακούσω, πήγα να την γυρίσω στην φίλη μου. Αυτή μου είπε να την κρατήσω, γιατί η αδερφή της είχε άπειρες κασέτες και δίσκους, οπότε την βάζω μια μέρα να παίξει και… «κόλλησα».
Ειδικά με το «Ατλαντίς», με συνεπαίρνει σε τέτοιο βαθμό ο τρόπος με τον οποίο ο Παυλίδης χρησιμοποιούσε τα πλήκτρα, η γαλήνη που με κάνει να νιώθω το συγκεκριμένο κομμάτι, που με κάνει να πιστεύω ότι πράγματι είμαι κάτω από τον βυθό της θάλασσας, κολυμπώντας στα στενά της χαμένης Ατλαντίδας, κάθε φορά που το ακούω…
Διδακτικός ο συγκεκριμένος δίσκος για ’μένα, στο ότι η δημιουργία ατμόσφαιρας δεν είναι απαραίτητο να συνοδεύεται από βιρτουόζικες παρουσίες-εκτελέσεις και ακριβές παραγωγές. Είναι απλά να βρεις αυτό το «κάτι»…"
Iron Maiden – Somewhere In Time
"Η πρώτη μου επαφή με τους Iron Maiden, ήταν από μια κασέτα που είχε χαρίσει ο ξάδερφός μου ο Γιώργος, που από την μία πλευρά ήταν γραμμένο το “Number Of The Beast” και από την άλλη το “Seventh Son Of A Seventh Son”, την οποία και είχα «λιώσει» στο παίξιμο, οπότε αποφασίζω να πάω στο γνωστό δισκάδικο της Χαριλάου Τρικούπη, το Happening για να αγοράσω το πρώτο μου cd από Iron Maiden. Αν και ήταν διαθέσιμοι όλοι οι δίσκοι που είχε κυκλοφορήσει η μπάντα μέχρι τότε (ήταν 1998 αν θυμάμαι καλά) ενστικτωδώς διάλεξα τον δίσκο που έμελλε να γίνει και ο αγαπημένος μου από Iron Maiden, το “Somewhere In Time”.
Σχεδόν όλα τα τραγούδια του δίσκου, είναι απλά, εξαιρετικά. Ο ενθουσιασμός μου δε πολλαπλασιάστηκε σε τέτοιο βαθμό από το ηχητικό τοπίο που είχαν δημιουργήσει με την χρήση synths, με τα φοβερά κιθαριστικά σόλο τους ( τα πιο καλογραμμένα σόλο τους, από όλη τους την δισκογραφία κατά την άποψή μου) αλλά και από την ασύλληπτη παραγωγή, που φαινόταν κυριολεκτικά σα να έρχεται από το μέλλον, που θεωρώ πως σε κάθε κομμάτι που θα γράφω, πάντα θα έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου, κάτι από αυτόν τον δίσκο. Είναι προφανώς, άλλος ένας δίσκος που με επηρέασε καθοριστικά, στην έντονη χρήση synths στην μουσική που γράφω."
Dream Theater – Metropolis Pt2: Scenes From A Memory
"Τελευταίος χρονολογικά από τους πέντε δίσκους, «εμφανίστηκε» στην ζωή μου τούτο εδώ το αριστούργημα, το οποίο έρχεται και δένει ωραία στο τέλος, για να τιμηθεί καταλλήλως και το όνομα της στήλης… Δεν ξέρω πόσες εκατοντάδες φορές έχω ακούσει αυτό τον δίσκο. Είχα πάθει ψύχωση ένα διάστημα της ζωής μου με το “Scenes From A Memory”. Νιώθω πολύ τυχερός που η πρώτη συναυλία των Dream Theater που παρακολούθησα στην ζωή μου, ήταν σε εκείνο το αλησμόνητο Rockwave του 2000, που από σπόντα λόγω ακύρωσης της εμφάνισης των Iron Maiden, μας παρουσίασαν ζωντανά ολόκληρο, αυτό το έπος. Άπειρες «αποτυχημένες» προσπάθειες να παίζω αξιοπρεπώς κομμάτια του δίσκου, τόσο μόνος μου στην κιθάρα, όσο και με την μπάντα μου, τους Floating Worlds, αλλά λίγο με ένοιαζε, καθώς η πραγματική απόλαυση ήταν στην ακρόαση.
Είναι χωρίς αμφιβολία, ο δίσκος που αποτελεί για ’μένα θεμελιώδες «μάθημα», ως προς το πως να δημιουργώ έναν concept δίσκο. “Open your eyes Nicholas…”
Η τελευταία δισκογραφική δουλειά των Floating Worlds κυκλοφόρησε το 2019 με την ονομασία "Battleship Oceania". Την παρουσίαση μπορείτε να την διαβάσετε στον παρακάτω σύνδεσμο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου