Ο Joel Hoekstra για όσους-ες τυγχάνει να μην γνωρίζουν, είναι ο κιθαρίστας των Whitesnake & Trans-Siberian Orchestra, έχει συνεργαστεί επίσης με τους NIGHT RANGER, FOREIGNER κ.ά, ενώ έχει περιοδεύσει και έχει παίξει στα Billboard Music Awards το 2017 με τη θρυλική CHER. Επίσης ήταν ο κύριος κιθαρίστας στο μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ, "Rock of Ages" ,ενώ εμφανίστηκε μαζί με τους Sebastian Bach , Nuno Bettencourt , Kevin Cronin και Debbie Gibson και στην ομώνυμη ταινία το 2012.
Ο Νεοϋορκέζος βιρτουόζος κιθαρίστας επέστρεψε στις 12
Φεβρουαρίου 2021 με το ολοκαίνουργιο 2ο προσωπικό album του «Running
Games», μέσω της Frontiers Music περιλαμβάνοντας 12 τραγούδια και έχοντας δίπλα
του τα υπερόπλα Russell Allen (Symphony X, Adrenaline Mob) στα φωνητικά, Vinny
Appice (Black Sabbath, DIO) στα ντραμς, Tony Franklin (The Firm, Blue Murder)
στο μπάσο, Derek Sherinian (Sons Of Apollo, Dream Theater,) στα πλήκτρα, και
Jeff Scott Soto (Sons Of Appollo, Trans-Siberian Orchestra) στα δεύτερα
φωνητικά.
Το Running Games ξεκινά με το "Finish Line", ένα
έντονο hard rock τραγούδι το οποίο με συστήνει αμέσως στις αριστοτεχνικές
ικανότητες του Hoekstra και του αγαπημένου μου Sherinian, ενώ η φωνή του
Russell Allen συνδυάζεται ιδανικά με τις ντιορικές επιρροές του album. Το “I’m gonna Lose
It” ακολουθεί με το δίδυμο Frankln/Appice να
μου χαρίζουν αξιοζήλευτο ρυθμικό συγχρονισμό, ενώ το "Hard to Say
Goodbye" και το “How do you”
με επαναφέρει σχεδόν νοσταλγικά στη μελωδική hard rock δεκαετία του ’80 . Ακολουθούν το “Heart attack” , “Fantasy” και το "Lonely Days" με
την κιθάρα του Hoekstra, τα πλήκτρα του Sherinian , τα drums του Appice και
το μπάσο του Franklin να καθορίζουν μελωδικά και τεχνικά ένα καλοδουλεμένο
αποτέλεσμα, ενώ το “Reach the sky”
δυναμικό και ατμοσφαιρικό παράλληλα αποδεικνύει ότι όλα τα μουσικά όργανα που
ακούω βρίσκονται στα απολύτως σωστά χέρια.
Το "Cried Enough For You" είναι για μένα μια από τις πιο δυνατές στιγμές στο album, ισορροπώντας
ανάμεσα στην ευαισθησία και στο δράμα και τον κλασσικό Dio ήχο να είναι
διάχυτος σε όλο το κομμάτι!
Λίγο πριν φτάσουμε στο τέλος το “Take what’s mine” με χτυπάει σαν κεραυνός
με ανελέητα κιθαριστικά riffs και ορμητικά γρήγορο tempo, οδηγώντας με τελικά στην κάθαρση μέσα από το τελευταίο και
πιο ήρεμο ομότιτλο κομμάτι του album “Running Games”,
στο οποίο απόλαυσα την ακουστική κιθάρα του Hoekstra, τα συναισθηματικά φωνητικά του Jeff Scot Soto παρέα
με τον Alen, και πλήθος
έγχορδων (βιολί, βιόλα και τσέλο) να αγκαλιάζουν όλο αυτό το μουσικό συνονθύλευμα
μαγικά!
Απλά υπέροχο! Είναι ακόμη Φεβρουάριος αλλά είμαι σίγουρη ότι
το “Running Games”
θα είναι ένα από τα καλύτερα melodic hard rock albums της χρονιάς!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου