Μέσα στο 2019 κυκλοφόρησε ένα από τα πιο εντυπωσιακά ντεμπούτο της χρονιάς εκείνης, αναφέρομαι βέβαια στο πρώτο άλμπουμ των Devil Rolling Dice με την ονομασία "The Catastrophic Sequence", ένας δίσκος όπου η μελωδία, η τεχνική και η ταχύτητα, δεν έχει να ζηλέψει απολύτως τίποτα από μπάντες του εξωτερικού. Το μελωδικό thrash μπορεί να υπερηφανεύεται πως με τέτοιες αξιόλογες μπάντες, έχει ακόμα πολλά να προσφέρει. Ο Δημήτρης Σταθόπουλος (φωνή, κιθάρα) των Devil Rolling Dice, μας αναφέρει τα δικά του πέντε άλμπουμ, εκείνα που τον επηρέασαν στη δική του μουσική σταδιοδρομία...
Metallica - And Justice for All…
''Μάλλον αναγνωρίζω ως σημείο αναφοράς και έμπνευσης κάθε thrash μουσικού που σέβεται τον εαυτό του το Master of Puppets, αλλά βάζω στη λίστα τούτο 'δω το διαμάντι των Αμερικάνων, γιατί είναι όχι μόνο το πρώτο που άκουσα από αυτούς, αλλά το One είναι και η πρώτη απόπειρα να "εκτελέσω" το riff μιας μπάντας (το ακουστικό σημείο στην εισαγωγή, γιατί δεν είχα ηλεκτρική κιθάρα τότε). Τι να πω τώρα για τον Τζιμάκο! Τεράστια επιρροή όχι μόνο στον τρόπο που αντιλαμβάνομαι τη ρυθμική κιθάρα, αλλά και στον τρόπο σύνθεσης. Μελωδία και επιθετικότητα θα γίνουν μόνιμοι φίλοι μου σε κάθε συνθετική μου απόπειρα. Οι ρυθμικές κιθάρες του And Justice μαζί με τις μάντρες που κατεδάφιζαν στην γειτονιά κάθε φορά που ακουγόταν από το στερεοφωνικό μου ο δίσκος, έριχναν και μια γροθιά στην τρυφερή έφηβη καρδούλα μου σφραγίζοντας μόνιμα την αντίληψη ότι οι κιθάρες πρέπει να έχουν απαραιτήτως όγκο και ότι ποιος χέζει το μπάσο όταν έχεις κάνει συμφωνία με την ΑΓΕΤ Ηρακλής να σου ηχογραφήσει το rhythm section. Επίσης, κάθε βράδυ ο Hetfield ερχόταν στον ύπνο μου και ψιθύριζε στο αυτί μου ότι αν τολμήσω να παίξω ποτέ solo θα με βρει και θα με πατήσει με την Buick.''
Iced Earth - Burnt Offerings
''John Schaffer: Ίσως το γρηγορότερο δεξί στο thrash (γιατί thrash είναι ο δίσκος μην ακούω σαχλαμάρες για power) μαζί με τον Waters. Συνθέσεις που δεν κάνουν κοιλιά ακόμα και σε κομμάτια γίγαντες όπως το Dante's Inferno, ένας Barlow που κλαίει και μαζί του κλαίμε και όλοι εμείς αγκαλιά και ένας Schaffer σε απίστευτα κέφια να παραδίδει μαθήματα συνθετικού μεγαλείου και τεχνικής δεινότητας. Ατμόσφαιρα, ελεγεία, σκότος, πόρωση και άσε εμάς να ψαχνόμαστε για το πώς στον διάολο τα παίζει έτσι αυτά τα δέκατα έκτα χωρίς να έχει το χέρι του RoboCop. Ένα δεξί χέρι που είναι τόσο γρήγορο όσο άδειο είναι το κλούβιο το κεφάλι του. Αναμφισβήτητα όμως τεράστια επιρροή τόσο στη δομή αυτών που συνθέτω όσο και στην αντίληψη που έχω για το όργανο.''
Slayer - Seasons in the Abyss
''Και φτάνουμε στους αρχηγούς. Αν και το Reign in Blood ήταν ο πρώτος δίσκος που άκουσα και αναπόφευκτα έκλεισα κάτι τρύπες που είχα στον τοίχο του δωματίου μου με τα μυαλά μου, ήταν αυτό το πέμπτο πόνημα των σφαγέων που με επηρέασε στην μουσική μου διαδρομή. Κομματάρες που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις ποια είναι καλύτερη, ριφάρες που φωνάζουν "έλα να με παίξεις στην κιθάρα", επίθεση, ατμόσφαιρα και όσον αφορά τη σύνθεση, η γνώμη μου είναι ότι σε αυτόν τον δίσκο βρίσκονται στην καλύτερη στιγμή τους. Επιρροή μεγάλη όχι μόνο για τις δικές μου μουσικές αναζητήσεις, αλλά τυχαίνει να είμαι και μέλος tribute μπάντας για το συγκεκριμένο συγκρότημα, τους Repentless. Let it ride.."
Kreator - Extreme Aggression
"Και φτάνω σε πολύ αγαπημένη μπάντα. Η επιρροή που είχε και έχει η συγκεκριμένη μπάντα στις μουσικές μου αναζητήσεις είναι ανεκτίμητη και προφανής. Από τις συνθέσεις, τα φωνητικά, μέχρι στους στίχους και την πολιτική, ιδεολογική προσέγγιση της μπάντας. Πρώτο δίσκο που άκουσα ήταν το Coma of Souls (έπος!!!), αλλά το Extreme με συνεπήρε πραγματικά. Ταχύτητα, επιθετικότητα και μια προσέγγιση του πολιτικού γίγνεσθαι που σπάνια την παρατηρούσες σε άλλα συγκροτήματα του είδους. Με κέρδισε αμέσως η ειλικρινής αμεσότητα που παρουσίαζε τα θέματα του ο Mille που ακόμα και τότε φάνταζε απλοϊκή, αλλά τόσο μα τόσο ουσιώδης και ίσως αναγκαία. Μεγάλη επιρροή τόσο μουσικά όσο στιχουργικά."
Carcass - Heartwork
''Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους λάτρεψα τους Carcass. Ένας από αυτούς ήταν το Heartwork. Θυμάμαι όταν βγήκε αυτός ο δίσκος (δεν υπήρχε internet τότε) πρώτη ακρόαση έγινε στο σπίτι του κολλητού μου, του Θανάση. Απλά κοιτάζαμε ο ένας τον άλλον με ένα βλέμμα τρόμου, χαράς, ικανοποίησης, πόθου, πόρωσης, μίσους, αγάπης, λύπης, ζάλης, απορίας, δύναμης, αδυναμίας, ευτυχίας και άλλων συναισθημάτων που θα έπρεπε να έχω τη λογοτεχνική δεινότητα ενός Ουγκώ για να εκφράσω σωστά. Ακόμα όταν συνθέτω κομμάτια σκέφτομαι "πώς θα το έκανε εδώ ο Steer" ή "τι break θα έβαζε εδώ ο Amott". Αναπόσπαστο κομμάτι όλης της θητείας μου στο metal. Η συνθετική αρτιότητα και η απίστευτης ιδιοφυίας επιθετικότητα, παντρεύονται με την αυθόρμητη, και άρα ειλικρινή, πνοή μελωδίας σε ένα άλμπουμ που με αναγκάζει να το κατατάξω στα πέντε καλύτερα του είδους όλων τον εποχών. Και αυτό όχι μόνο για το συνθετικό του μεγαλείο, αλλά και για την επιρροή που είχε και έχει σε μια ολόκληρη γενιά μουσικών συμπεριλαμβανομένου και του γράφοντος.''
Οι Devil Rolling Dice ετοιμάζουν ήδη το δεύτερο διάδοχο του "The Catastrophic Sequence", όπου με μεγάλη αγωνία αναμένουμε.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου