 |
| Photo : Peter Papapetros |
Ένας σπουδαίος κιθαρίστας, μία ανήσυχη ψυχή, ένας σύγχρονος ποιητής, ο Γιάννης Σίννης των Noely Rayn, μας κάνει την τιμή να μας παρουσιάσει τα δικά του πέντε άλμπουμ, εκείνα που τον επηρέασαν στην μουσική του σταδιοδρομία και εμείς τον απολαμβάνουμε...
1.Gary Moore - Still got the Blues
''Η πρώτη μου επαφή με την Rock μουσική ήταν το Trash του Alice Cooper το οποίο την περίοδο 1989-90 είχε τρελό air play στα ελληνικά ραδιόφωνα κ την τηλεόραση, και εγώ όντας 13 χρονών τότε ένιωσα την πρώτη έλξη για την συγκεκριμένη μουσική, ο δίσκος όμως που άλλαξε και διαμόρφωσε τη ζωή μου κυριολεκτικά ήταν το Still got the Blues του Gary Moore το 1990. Θυμάμαι ακόμα το σοκ που ένιωσα όταν είδα στο κλασικό παλιό Mtv το video του Oh Pretty Woman, ο ήχος της κιθάρας, η γκρούβα, ο τεράστιος Albert King, το καταπληκτικό clip με τις περαστικές καθημερνές όμορφες γυναίκες, όλη η ατμόσφαιρα με ηλέκτρισε και με έκανε να θέλω να αγοράσω και να παίζω κιθάρα, τα τραγούδια του δίσκου ένα κ ένα, συμμετοχές θρύλων της μουσικής, George Harrison, Albert King, Albert Collins, Nicky Hopkins, Don Airey, Brian Downey, Bob Daisley, αξεπέραστο άλμπουμ που ακούγεται φρέσκο μέχρι σήμερα, από τα ορόσημα της δεκαετίας του 90, έκανε πολλά παιδιά της γενιάς μου να παίξουν κιθάρα.''
2.Thin Lizzy - Black Rose
''Σαν αλυσιδωτή αντίδραση μετά το Still Got the Blues ξεκινάω να ανακαλύπτω τον μεγάλο Ιρλανδό κιθαρίστα και μπαίνω (δεν ξαναβγήκα άλλωστε ποτέ) στον δαιδαλώδες και μαγικό κόσμο των Thin Lizzy. Δευτέρα γυμνασίου παιδί πάω στο θρυλικό δισκάδικο la si do στην Νέα Σμύρνη και αγοράζω το Black Rose γιατί είχα διαβάσει ότι έπαιζε κιθάρα ο Moore, έτσι έρχεται το δεύτερο μεγάλο ωστικό κύμα που διαμορφώνει τη ζωή μου, η καθολική επιρροή του άλλου μεγάλου Ιρλανδού, Phil Lynott. Ο δίσκος ήταν κάτι διαφορετικό από ότι άλλο είχα ακούσει μέχρι τότε, και είναι πολύ λογικό γιατί δεν μπορεί ένα 14χρονο παιδί να κατανοήσει τι θα πει παραγωγή από τον Tony Visconti, όμως η κέλτικη θεματολογία, οι αντίστοιχες μελωδίες και παράλληλα η punk αισθητική ήταν ότι ήθελα να ακούσω χωρίς την επιβολή καμίας ταμπέλας και κανενός ηθικού μουσικού κανόνα, και έτσι πράττω μουσικά ακόμα, εξαιτίας της ελευθερίας αυτού του δίσκου. Η προσωπικότητα δε του Lynott βγαλμένη τόσο από τους ήχους του δίσκου όσο και από το εντυπωσιακό οπισθόφυλλο του μέγιστου Ιρλανδού καλλιτέχνη Jim Fitzpatrick (το εξώφυλλο το έχω χτυπήσει 2 tattoo πάνω μου) λειτουργεί ακόμα σαν πρότυπο για μένα στην ενασχόληση μου με τη μουσική κ την τέχνη γενικότερα.''
3.Guns n Roses - Appetite for Destruction
''Όποιον ροκά συνομήλικο μου ρωτήσεις τι άκουγε το 1990 θα σου απαντήσει Guns n Roses. Εκείνα τα χρόνια που τόσο νοσταλγώ τώρα είχε συμβεί το εξής γεγονός, είχε έρθει στις ελληνικές τηλεοράσεις η περίφημη δορυφορική που σου έδινε την δυνατότητα να παρακολουθήσεις κανάλια του εξωτερικού πέρα από τα 3 εγχώρια της ΕΡΤ που βλέπαμε μέχρι τότε, πολύ λίγο πριν ξεκινήσει η ιδιωτική τηλεόραση, έτσι το Mtv που τότε έπαιζε κυρίως ροκ μουσική βομβαρδίζει τη νεολαία με το Paradise City, το Sweet Child o'mine, το Welcome to the Jungle, παράλληλα στα σχολεία καταλήψεις για την παιδεία οπότε όλες οι συνθήκες οδήγησαν στο να αράζουμε στο σχολείο και να ακούμε μουσικές μεγάλες παρέες.''
''Καλή του ώρα γιατί έχουμε χαθεί, μου γράφει το άλμπουμ σε κασέτα ο συμμαθητής μου Ηλίας Ανδριανάκης, και το λιώνω στην κυριολεξία, πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου όταν θέλω να φτιάξω ένα τραγούδι να αντιγράφω τον τρόπο σκέψης και το παίξιμο του Izzy Stradlin ειδικά στο It's so easy, γκάζια χτύπημα και τρέξιμο. Αρρώστια ο Slash δεν το συζητάμε αλλά ο σκοτεινός κ πιο χαμηλών τόνων Izzy μου ταίριαζε πιο πολύ (άξιο πνευματικό παιδί του Keith Richards) , δικά του είναι τα πιο πολλά τραγούδια εξάλλου, ένα αστείο γεγονός είναι ότι η κασέτα δεν χώρεσε το Anything Goes και το Rocket Queen οπότε τα ανακάλυψα κάποια χρόνια μετά που πήρα το CD, έπος δίσκος λατρεία μεγάλη, οι Lizzy και οι Guns n Roses στο δικό μου εφηβικό μυαλό έδωσαν ουσιαστικά την εντολή ότι πρέπει να βρω φιλαράκια κ να φτιάξουμε συγκρότημα για να γίνουμε σαν κι αυτούς για να περνάμε ωραία (ακόμα το πιστεύω).''
4.Led Zeppelin - IV
''Κασέτα που μου έγραψε ο συμμαθητής μου Στέλιος Στογιάννος που έπαιζε μπάσο τότε στην punk μπάντα που είχαμε τους Mad Brains, σοκ και δέος με το πρώτο άκουσμα και λιώσιμο της κασέτας μέχρι να πάρω το CD. Τώρα που το σκέφτομαι ίσως μου έκανε κακό αυτός ο δίσκος γιατί οτιδήποτε άκουγα μετά για να μου αρέσει έπρεπε να ήταν καλύτερο από Zeppelin κάτι που είναι εξαιρετικά δύσκολο, επιπλέον κατάλαβα ότι η σκληρή μουσική που με γοήτευσε τότε μπορεί να εμπεριέχει στοιχεία κι από άλλα μουσικά είδη όπως folk και Country, μια πρώτη δηλαδή και ολοκληρωμένη εισαγωγή στον χαοτικά όμορφο κόσμο του Rock n Roll, σου επισυνάπτω το αυτοσχέδιο εξώφυλλο της κασέτας που έφτιαξα και το ξέθαψα στο πατρικό μου. Ο Page είναι Θεός τέλος.''
5.Motorhead - Rock n Roll
''Βολτάρα στο Μοναστηράκι καλοκαίρι 93, μ αρέσει η δυνατή μουσική αλλά θέλω Rock n Roll και γκάζια δεν μου ταίριαζε το τεχνικό heavy Metal οπότε αγοράζω το Rock n Roll των Motorhead σε δίσκο με παράλληλη αγορά στερεοφωνικού από τον πατέρα μου (μεγάλη στιγμή, μεγάλα γλέντια) το βινύλιο λιώνει στο παίξιμο και τα ακούω από τη μάνα μου για τον σατανά στο εξώφυλλο, επικές αναμνήσεις από μια περίοδο που μόνο με ατελείωτη αγάπη θυμάμαι. Eat the rich και Rock n Roll ξανά και ξανά μέχρι να μπολιάσει η ιερή αυτή βρώμα μέσα μου για πάντα.''
Tο 2019 οι Noely Rayn κυκλοφόρησαν το πανέμορφο δεύτερο άλμπουμ τους, με την ονομασία "Perfect Is Not Enough'' όπου μπορείτε να διαβάσετε την παρουσίαση του δίσκου ΕΔΩ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου