Το 22ο στούντιο άλμπουμ του Σουηδοαμερικανού βιρτουόζου της κιθάρας Yngwie Malmsteen είναι γεγονός και κυκλοφόρησε στις 23 Ιουλίου από την
Music Theories Recordings. Ο δίσκος για τίτλο δανείζεται το λατινικό "Parabellum" (ετοιμάσου για πόλεμο) με τον ίδιο τον Malmsteen στην παραγωγή και τη μίξη του άλμπουμ. Το πολύ όμορφο και πρωτότυπο art cover το έχει αναλάβει ο γνωστός καλλιτέχνης David Banegas και πρόκειται ουσιαστικά για ένα έργο τέχνης, ένα πίνακα πορτρέτο του ίδιου του Malmsteen.
Με μοναδικό ουσιαστικά μουσικό τον Brian Wilson στα ντραμς (αφού για τέταρτο συνεχόμενο άλμπουμ ο Malmsteen έχει επιλέξει να τα κάνει όλα μόνος του συμπεριλαμβανομένων και των φωνητικών*), ο Yngwie μας παρουσιάζει μία ακόμα δουλειά όμοια με τις αυτές της τελευταίας δεκαετίας (μετά το "Relentless" και τη φυγή του Owens). Το "Parabellum", συνθετικά τουλάχιστον, είναι σαφώς πιο βελτιωμένο από τα "Spellbound" και "World on Fire", περιέχοντας κάπως ποιοτικότερα τραγούδια. Η γνωστή συνταγή βέβαια ακολουθείται και εδώ, με συνθέσεις που περιέχουν τους κλασικούς ρυθμούς και ταχύτητες, καθώς και τα σήματα κατατεθέν riffs, όπως και τα καταιγιστικά και ασύλληπτης ταχύτητας σολαρίσματα, με τις μελωδίες να είναι εμπλουτισμένες με άφθονη κλασική μουσική που έχουμε ήδη συναντήσει στα προηγούμενά του άλμπουμ (όπως η -χιλιοπαιγμένη- αναφορά στον Νικολό Παγκανίνι στο Wolves at the Door).
Η παραγωγή που κάθε άλλο παρά κρυστάλλινη και καθαρή μπορεί να χαρακτηριστεί, ακολουθεί το παράδειγμα των προηγούμενων κυκλοφοριών, εστιάζοντας κυρίως στην κιθάρα κάνοντας τα υπόλοιπα όργανα να μην ακούγονται όσο καθαρά θα έπρεπε. Το μπάσο "θολό" και τα κρουστά... από το υπερπέραν, όπως ακριβώς θα ακουγόταν σε ένα demo! Η έλλειψη νέων ιδεών, μουσικής φαντασίας και έμπνευσης φαίνεται πως έχουν περάσει ανεπιστρεπτί για τον Σουηδό, ο οποίος συνεχίζει να ανακυκλώνει με τον ίδιο τρόπο, τα ίδια ακριβώς πράγματα για πολλοστή φορά. Ο υποψιασμένος ακροατής αυτό που αναμένει να ακούσει, αυτό και τελικά ακούει. Μεταξύ της προχειρότητας, της μουσικής επανάληψης και των πολλών fillers, υπάρχουν κάποιες ωραίες ιδέες (π.χ στα Eternal Bliss, God Particle και Magic Bullet) που με την κατάλληλη παραγωγή, με λιγότερη κατάχρηση στα σόλο (πράγμα αδύνατο), με σωστό και πλήρες line up και κυρίως με έναν επαγγελματία και επαρκή τραγουδιστή, θα μπορούσαν να αποτελούν τις βάσεις για ένα αξιοπρεπές άλμπουμ.
Συνοψίζοντας, έχουμε ένα ακόμα άλμπουμ απολύτως προβλέψιμο που δεν πρόκειται να εκπλήξει κανέναν και που προορίζεται αποκλειστικά για τους λάτρεις της εξάχορδης και τους φανατικούς οπαδούς του Malmsteen, αντανακλώντας απόλυτα τον εγωκεντρισμό του και τον δύσκολο χαρακτήρα του. Εγώ από τη μεριά μου, ως φανατικός και αμετανόητος οπαδός του, αφού ακούσω το "Parabellum" κάποιες φορές, θα το τοποθετήσω πλάι στα "Spellbound", "World on Fire" και "Blue Lightning". Θα εστιάσω στην πραγματική του δισκογραφία ακούγοντας για παράδειγμα τα "Trilogy", "Odyssey", "Fire & Ice", "The Seventh Sign" και "Facing the Animal", και θα σιγοτραγουδώ «περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις», αναρωτώμενος: *Τελικά τραγουδιστής γίνεσαι ή γεννιέσαι;
1. Wolves at the Door
2. Presto Vivace in C# Minor instrumental
3. Relentless Fury
4. (Si Vis Pacem) Parabellum instrumental
5. Eternal Bliss
6. Toccata instrumental
7. God Particle instrumental
8. Magic Bullet instrumental
9. (Fight) The Good Fight
10. Sea of Tranquility instrumental
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου