Λίγο μετά τη φυγή τους από τους Iced Earth, οι Freddie Vidales και Matt Barlow σχημάτισαν τους Ashes of Ares το 2012.
Ένα χρόνο αργότερα και με τη συμμετοχή του Van Williams στα ντραμς, κυκλοφορούν το ομώνυμο ντεμπούτο τους. Το 2018 ήταν η σειρά του Well of Souls, ένας δίσκος λιγότερο υποτονικός και περισσότερο τεχνικός. Ήταν μελωδικότερος σε σχέση με τον προκάτοχό του, με πιο εμφανή τα πλήκτρα και πιο χαμηλές κιθάρες, με αποτέλεσμα ένα ηπιότερο "Iced Earth" άλμπουμ. Φέτος οι Αμερικανοί, κυκλοφόρησαν στις 21 Ιανουαρίου από την Rock of Angels Records το νέο τους άλμπουμ με τίτλο Emperors and Fools.
Με το εξώφυλλο των έντονων χρωματισμών και την όχι ιδιαίτερα ευκρινή εικόνα, ξεκινάει το μουσικό ταξίδι στον κόσμο των Ashes of Ares. Το ορχηστρικό "A City in Decay" με τη συμμετοχή του Jonah Weingarten (συνοδοιπόρου του Barlow από όταν ήταν στους Δανούς Pyramaze) και τα συμφωνικά μέρη, ουδεμία σχέση έχει με την επικρατούσα μουσική ατμόσφαιρα του δίσκου. Τα "I Am the Night" και "Our Last Sunrise", καταιγιστικά, δυνατά, γρήγορα κατά διαστήματα και επιθετικά, δίνουν την απαιτούμενη ενέργεια στο δίσκο, με το μελωδικό "Primed" και τη mid tempo εισαγωγή του να ακολουθούν. Το μάλλον αδιάφορο "Where God Fears to Go" δίνει τη θέση του στο ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, ένα πραγματικά εξαιρετικό κομμάτι που θα μπορούσε να είναι άνετα σε δίσκο των Iced Earth και δίνει πόντους στο άλμπουμ, διασώζοντάς το από τη μετριότητα, κάτι το οποίο δεν καταφέρνει το "By My Blade". Τα "What Tomorrow Will Bring" και το φοβερό "The Iron Throne" είναι συνθέσεις που δεν θα εκπλήξουν όσους έχουν ακούσει τις προηγούμενες δουλειές των Ashes of Ares. Στο "Gone" παρουσιάζεται η ίδια μουσική δομή με το "Primed", ενώ το εξαιρετικό "Throne of Iniquity" εκτός από μελωδία, αποπνέει και λυρισμό. Αξιοσημείωτο είναι, τέλος, το γεγονός ότι στο 11λεπτο "Monster's Lament" συμμετέχει στα φωνητικά ο Tim "Ripper" Owens.
H παραγωγή είναι παρόμοια με αυτή των προηγούμενων κυκλοφοριών, με τη μπάντα να ακολουθεί τη γνωστή συνταγή, θυμίζοντας έντονα τους Iced Earth και γενικά τον αμερικάνικο power ρυθμό και ήχο. Στο δίσκο ο ακροατής συναντά πότε αργές και άλλοτε φρενήρεις ταχύτητες με τις βαριές κιθάρες, τα thrash riffs και τη χαρακτηριστική φωνή του Barlow, συνοδευόμενη από τα άριστα παιγμένα σόλο του Vidales να κυριαρχούν. Παρόλα αυτά σε ό,τι αφορά τις συνθέσεις, η μπάντα αναμασώντας τις όποιες καλές ιδέες έχει, δεν προσφέρει κάτι καινούργιο, γεγονός που σημαίνει ότι δεν υπάρχει ουσιαστικά κάποια πρόοδος ή εξέλιξη παρά μόνο κάποιες ωραίες στιγμές πλαισιωμένες από επαναλαμβανόμενα ριφς και μελωδίες. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι το άλμπουμ στερείται ποιότητας, δεν ακούγεται ευχάριστα ή ότι κουράζει, αλλά από καλλιτέχνες με "βαρύ" βιογραφικό θα περιμέναμε οπωσδήποτε κάτι καλύτερο.
Συνοψίζοντας, οι Ashes of Ares με τη συγκεκριμένη κυκλοφορία δεν έχουν να δώσουν κάτι νέο στη μουσική (τους), ούτε εμπλουτίζουν τη δισκογραφία τους με έναν αξιομνημόνευτο δίσκο. Ωστόσο, αν έπρεπε να γίνει κάποια επιλογή με την οποία θα συστηθεί η μπάντα στο κοινό, αυτή θα ήταν χωρίς την παραμικρή αμφιβολία το Well of Souls. Παρόλα αυτά όμως διατηρούν την μουσική τους αξιοπρέπεια, λόγω της εμπειρίας και του μουσικού τους υπόβαθρου και διαμετρήματος. Η χημεία των δύο βετεράνων είναι υπαρκτή και δεδομένη. Η έμπνευση;
Tracks:
1.A City in Decay (Intro)
2.I Am the Night
3.Our Last Sunrise
4.Primed
5.Where God Fears to Go
6.Emperors and Fools
7.By My Blade
8.What Tomorrow Will Bring
9.The Iron Throne
10.Gone
11.Throne of Iniquity
12.Monster's Lament
2.I Am the Night
3.Our Last Sunrise
4.Primed
5.Where God Fears to Go
6.Emperors and Fools
7.By My Blade
8.What Tomorrow Will Bring
9.The Iron Throne
10.Gone
11.Throne of Iniquity
12.Monster's Lament
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου