METALLICA - LOAD (1996)
Οι Metallica είναι η σημαντικότερη metal μπάντα. Κακά αρχίσαμε; Οκ... Το ξαναλέω πιο σωστά Metallica δεν είναι η καλύτερη metal μπάντα. Είναι η σημαντικότερη metal μπάντα. Καλυτέρα τώρα;
Είναι το γκρουπ που έφερε στη metal μουσική περισσότερο κόσμο από οποιοδήποτε άλλο συγκρότημα. Κάθε κυκλοφορία album τους, ήταν κοσμικό γεγονός... Όλη η μεταλλική κοινότητα ασχολούταν με αυτό.... Αυτό όμως που έγινε με το εν λόγω άλμπουμ, δεν είχε προηγούμενο.... Και όσοι είμαστε 40 και πάνω, σιγουρά το θυμόμαστε.
Σωτήριο έτος 1996. Πέντε χρόνια μετά το άκρως επιτυχημένο Black Album, κυκλοφορεί το 6ο και μακράν πιο αμφιλεγόμενο στουντιακό πόνημα του συγκροτήματος από το Σαν Φρανσίσκο.
Σαν οπαδοί, το αγοράζουμε, το ξετυλίγουμε με χαρά, αγνοούμε υποσυνείδητα το εντελώς αδιανόητο και χάλια εξώφυλλο, καθώς και το αλλαγμένο προς το χειρότερο λογότυπο (γιατί Metallica είναι αυτοί, έβγαλαν το Master of Puppets κάποτε, η μουσική μετράει, καλό θα είναι, κτλ. κτλ. κτλ.. Σκέψεις που ήθελαν να αυθυποβάλλουν το μυαλό και τα αυτιά, ότι δεν γίνεται να μην είναι καλός αυτός ο δίσκος) και... ΣΟΚ!!!!
Οι Metallica είναι αυτοί; Η οι Blues Brothers;;; Που είναι τα υπόλοιπα μαλλιά; Ποιος πήρε το ζελέ και τον τελείωσε; Τι κάνει η μάσκαρα στα μάτια του Lars;;;; Γιατί ο Kirk φοράει Minerva αμάνικο λευκό φανελάκι;;; Γιατί φοράνε Versace κοστούμια; Που είναι τα perfecto και τα Jeans;;;; Τι σκατά έγινε ρε παιδιά;;;;;;;;
Διστακτικά πλέον το χέρι πατάει το PLAY…. Και εκεί έρχεται το μεγάλο ΣΟΚ... Για κάποιους σοκ, βασικά… Σε εμένα ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στην μουτσούνα μου και το πόδι άρχισε να χτυπάει από το πρώτο δευτερόλεπτο στο πάτωμα, στο ρυθμό της μουσικής...
Από τις πρώτες νότες του Ain’t my Bitch καταλαβαίνεις ξεκάθαρα ότι το Load θα είναι, Love it or Hate it album…. Για την ακρίβεια είναι ο ΟΡΙΣΜΟΣ του Love it or Hate it album….
Οι επιρροές από Kyuss και Black Sabbath φωνάζουν από χιλιόμετρα... Τα riffs είναι βουτηγμένα μέσα στο βούρκο και στη λάσπη, βαριά και ασήκωτα... Ίσα που μπορούν να βγουν από τα τάστα των Hetfield / Hammett (ο οποίος Hammett κάνει εξαιρετική δουλειά στα σόλο, χρησιμοποιώντας delays, reverb, phaser, wah-wah, ότι τέλος πάντων είχε να δώσει η επιστήμη μέχρι το 1996 δηλαδή…). Οι στίχοι του Hetfield είναι εσωστρεφείς και μίζεροι. Ούτε αγάπες, ούτε λουλούδια.... Μόνο τσαντίλα και κατάθλιψη..... Ο Lars σταθερά καλός (σε αυτό που κάνει τουλάχιστον, καθώς οι ταχύτητες έχουν πέσει, και εκεί παίζει στο γήπεδο του και μάλιστα με 100-0 διαιτησία υπέρ του), ενώ ο Newsted δένει τους υπόλοιπους με τις εξαιρετικά βαριές μπασογραμμές του...
Το Load είναι τεράστιο σε διάρκεια. Συνεπώς είναι αδύνατο να μην υπάρχουν και κάποια πιο αδύναμα κομμάτια (Hero of the Day, Ronnie, The House Jack Built). Ταυτόχρονα όμως δίπλα σε αυτά, συνυπάρχουν κομματάρες όπως τα Aint my bitch, Cure, Poor Twisted Me, Wasting my Hate (σπέρνει και θερίζει αυτός ο ύμνος, μιλάμε για ένα από τα καλύτερα riff που έχουν γράψει), το τρομερό King Nothing καθώς και το αμφιλεγόμενο (αυτό έλειπε) Until it Sleep με τους υπέροχους στίχους του Hetfield… H μπαλάντα του δίσκου, το “Mama Said”, ουσιαστικά είναι βγαλμένη μέσα από τις Country επιρροές του Hetfield, ξενίζοντας στην αρχή στο άκουσμα της, όμως οι πολύ πικροί στίχοι του James το κάνουν ένα πολύ όμορφο κομμάτι συνολικά και σίγουρα πολύ καλύτερο από το γλυκανάλατο Nothing Else Matters (γκουχ, γκουχ...). Ξεχωριστή μνεία πρέπει να γίνει στις δυο υπέρτατες κομματάρες του album. To Bleeding Me και το Outlaw Torn… Αυτά τα κομμάτια από μόνα τους χτίζουν καριέρες. Όχι απλά ξεχωρίζουν.... Δεν έχω λόγια να περιγράψω αυτά τα μεγαλειώδη έπη… Αν έπρεπε να διαλέξω ένα από τα δυο, μάλλον αυτό θα ήταν το Outlaw Torn λόγω του καταπληκτικού σόλο του Hammett…
Έχοντας πλήρη επίγνωση αυτού που λέω, θεωρώ το Outlaw Torn και το Bleeding Me ότι καλύτερο σε κομμάτι έχουν γράψει οι Metallica, μετά το One από το Justice for All του 1987....
Το Load το γουστάρω και το ξεχωρίζω για ένα και μόνο λόγο: Έδειξε ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ και ΤΣΑΜΠΟΥΚΑ! Κάτι το οποίο έλειπε στο Black Album… Οι τέσσερεις καβαλάρηδες δεν φοβήθηκαν το κράξιμο για την εμφάνιση (και το ήξεραν ότι θα έπεφτε, όμως any publicity, is good publicity…). Έδειξαν τις επιρροές τους και τα ακούσματα που τους έκαναν (εν μέρη τουλάχιστον…) αυτό που είναι, δημιουργώντας ένα αριστουργηματικό hard rock δίσκο…
Πράγμα το οποίο αν κρίνω από το Reload, δεν το μετάνιωσαν...
Ξέρετε κάτι; Ούτε και εμείς τελικά μετανιώσαμε, που αφεθήκαμε να μας συνεπάρει το attitude και η αλήτικη ατμόσφαιρα του…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου