Μετά από αρκετό καιρό το Metal Nuovo επιστρέφει με ένα νέο ''Scenes From A Memory...'', όπου έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε τον μπασίστα των Disharmony, Scar Of The Sun, Urizen και Bigus Dickus, όπου στο κείμενο που ακολουθεί μας παρουσιάζει τα πέντε άλμπουμ που τον επηρέασαν στη μουσική του σταδιοδρομία...
Iron Maiden – Seventh Son of A Seventh Son
"Οι περισσότεροι από μας έχουμε έναν μοναδικό δίσκο, ο οποίος μας μύησε στο metal και έχει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μας. Οι περισσότεροι μπασίστες, έχουμε ένα δίσκο στον οποίο το πρώτο μας ίνδαλμα μας ώθησε να πιάσουμε το μπάσο. Το Seventh Son είναι για μένα αυτά τα 2 μαζί. Ότι και να πει κανείς για αυτό το album είναι λίγο. Το συγκρότημα στην καλύτερη εποχή του, συνθέσεις που θα μείνουν στην ιστορία, ίσως η καλύτερη παραγωγή σε δίσκο Maiden (πονεμένη ιστορία μετά την επανασύνδεση) και ο μπαμπάς μας Steve να καλπάζει. Έχοντας ξεκινήσει σε μικρή σχετικά ηλικία μαθήματα κλασσικής κιθάρας, το Infinite Dreams ήταν μάλλον το πρώτο κομμάτι το οποίο με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι θέλω να πιάσω το μπάσο."
Death – Individual Thought Patterns
"Αν και ο πρώτος δίσκος Death που άκουσα, και ίσως ο καλύτερος για μένα σαν σύνολο, ήταν το Symbolic, με το Individual Thought Patterns γνώρισα τον κύριο Steve DiGiorgio, ο οποίος επηρέασε σε πολύ μεγάλο βαθμό το παίξιμό μου. Ο δίσκος αυτός και οι μπασογραμμές του DiGiorgio άνοιξαν το μυαλό μου και με έκαναν να προσεγγίζω τις γραμμές μου με μεγαλύτερη ελευθερία και δημιουργικότητα, προσπαθώντας πάντα να δώσω κάτι παραπάνω στη συνολική σύνθεση. Ίσως το κορυφαίο συνολικό performance μπασίστα σε δίσκο για μένα."
Nevermore – Dead Heart In A Dead World
"Πάντα δυσκολεύομαι να διαλέξω έναν μοναδικό δίσκο Nevermore, γιατί είναι όλοι αγαπημένοι και ο καθένας έχει τη δική του ιδιαιτερότητα. Μιας και αυτή η λίστα εστιάζει κυρίως στους δίσκους που επηρέασαν και διαμόρφωσαν το παίξιμό μου, θα βάλω εδώ το Dead Heart, μιας και ήταν ο δίσκος που με έκανε να μεταβώ στο 5χορδο μπάσο. Οι βαριές συνθέσεις, οι εφταχορδες κιθάρες και η progressive αισθητική κυρίως με την έννοια της καινοτομίας και όχι τόσο του εντυπωσιακού παιξίματος, αποτελούν σταθερές στη μουσική που συνήθως προτιμώ να ακούω αλλά και να παίζω ο ίδιος. Για μένα αυτός ο δίσκος ήταν από τους πρώτους που συνδύασαν τα παραπάνω στοιχεία με τη μελωδικότητα και τα καθαρά φωνητικά και τις απίστευτες ερμηνείες του Dane, δίνοντας κάτι νέο στο metal εκείνη την εποχή και στη συνέχεια ακολουθήθηκε από πολλούς."
Opeth – Blackwater Park
"Άλλος ένας δίσκος με απίστευτες συνθέσεις, στις οποίες το μπάσο δίνει το κάτι παραπάνω, συμβάλλοντας στη γενική ατμόσφαιρα με τη μελωδικότητα και τα συναισθήματα που προκαλεί. Το συγκρότημα στην καλύτερή του εποχή κατά τη γνώμη μου, και θα ξεχωρίσω ειδικά το Drapery Falls, όπου το μπάσο αποτελεί ίσως το σημαντικότερο όργανο του κομματιού – ειδικά η εισαγωγή του είναι για σεμινάριο."
Tesseract – One
"Oι Tesseract αποτελούν για μένα ίσως την καλύτερη νέα μπάντα (σχετικό είναι το «νέα», από το 2010). Έχω ιδιαίτερη αδυναμία στην πρώτη τους δουλειά, τόσο γιατί ήταν εκτός των άλλων μαζί με τους Meshuggah η μπάντα που με μύησε στον ευρύτερο ήχο του djent, όσο και γιατί είχε την ιδανική μίξη μελωδίας και επιθετικότητας.O μπασίστας τους Amos Williams, εκτός από ιδιαίτερα τεχνικός και παικταράς, είναι επίσης στην κατηγορία των μπασιστών που δίνουν κάτι διαφορετικό στις συνθέσεις με τις μπασογραμμές τους."
Ειδική μνεία – Geezer Butler
"Δεν θα έβαζα τους Black Sabbath στα τοπ 5 αγαπημένα μου συγκροτήματα, και μάλιστα έχω την άκρως αιρετική άποψη ότι ο καλύτερός τους δίσκος είναι το Headless Cross (στον οποίο δεν παίζει ο Butler!), όμως οφείλω μια ειδική αναφορά στον Geezer, ο οποίος είναι ο τρίτος μπασίστας που έχει επηρεάσει σημαντικά το παίξιμό μου (μαζί με τους 2 πρώτους της λίστας). Θα έλεγα ότι περισσότερο ξεχωρίζω συγκεκριμένα τραγούδια σε όλη τους τη δισκογραφία, όπου το μπάσο έχει καίριο ρόλο και ο μοναδικός ήχος του Geezer προσδίδει σ’ αυτά ιδιαίτερο χαρακτήρα.
Ευχαριστώ πολύ το Metal Nuovo και τον Κωνσταντίνο Καραγεωργίου για την τιμή."
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου