Το ραντεβού των Iron Μaiden με το ελληνικό κοινό έλαβε χώρα στο Ο.Α.Κ.Α. το Σάββατο 16 Ιουλίου.
Οι Βρετανοί εμφανίστηκαν για 13η φορά στη χώρα μας αφήνοντας για ακόμη μία φορά τις καλύτερες εντυπώσεις. Οι Lord Of The Lost και οι Airbourne άνοιξαν το πολύ αναμενόμενο show σε ένα καυτό από ζεστή και πάθος απόγευμα Σαββάτου.
Στις 18:30 ακριβώς οι Γερμανοί Lord Of The Lost έκαναν την εμφάνιση τους για πρώτη φορά μπροστά στο ελληνικό κοινό δηλώνοντας τον ενθουσιασμό τους για αυτό. Σε άπταιστα ελληνικά ο Harms παρότρυνε τους θεατές , αποδίδοντας με επιτυχία για μισή ώρα και προθερμαίνοντας το κοινό για αυτό που θα επακολουθήσει. Ομοίως για πρώτη φορά στην Ελλάδα οι Αυστραλοί hard rockers Airbourne σε ένα εμφανώς πιο γεμάτο Ο.Α.Κ.Α. κατάφεραν να ξεσηκώσουν το πλήθος με έναν Ryan O'Keeffe σε μεγάλα κέφια με το χαρακτηριστικό του duck walk και τα ατελείωτα πήγαινε-έλα επί σκηνής, σαν άλλος Angus Young. Οι ατάκες "crazy malakes" και "geia mas" είχαν την τιμητική τους καθώς ο frontman των Airbourne έλουζε συνεχώς με μπύρα τους οπαδούς. Επί σχεδόν 1 ώρα πάνω στη σκηνή και κλείνοντας με το γνωστό "Runnin' Wild" ο κόσμος ήταν έτοιμος για το μεγάλο show.
Περίπου στις 21:00 σε ένα κατάμεστο στάδιο, το Doctor,Doctor please των UFO σήμανε την έναρξη του πολύ αναμενόμενου show. Oι Βρετανοί όρμησαν στη σκηνή με το ομώνυμο Senjutsu φέρνοντας παραλήρημα και ανατριχίλα στο ελληνικό κοινό. Ακολούθησαν τα "Stratego" και "The Writing On The Wall" σε ένα θεματικό σκηνικό με τον Eddie ως σαμουράι να ξεπηδάει μέσα από τις παγόδες. Τα "Revelations" και "Blood Brothers" ακολούθησαν με ένα τρελαμένο κοινό να συμμετέχει από άκρη σε άκρη. Σε μία πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα η εισαγωγή του "Sign Of The Cross" έφερε τον Dickinson στη σκηνή με διαφορετική περιβολή, κρατώντας τον φωτεινό σταυρό. Η κλασική εμφάνιση του τεράστιου Ικάρου ενθουσίασε ενώ τα "Fear Of The Dark" και "Hallowed Be Thy Name" απογείωσαν τη βραδιά. Στο άκουσμα του "The Number Of The Beast" τα ακόμη περισσότερα καπνογόνα έφεραν την δυσαρέσκεια του Dickinson ο οποίος μένοντας για λίγο εκτός σκηνής, εμφανίστηκε εμφανώς εκνευρισμένος χαρακτηρίζοντας (κακώς) άκομψα αυτόν που το προκάλεσε. Το βασικό setlist έκλεισε με το ομώνυμο "Iron Maiden" ενώ ακολούθησαν ως encore τα "The Trooper", "The Clansman" και "Run To The Hills" με την κλασική ξιφομαχία μεταξύ Dickinson και Eddie στο "The Trooper". Ως επίλογος το "Aces High" με το Spitfire να αιωρείται πάνω από τη σκηνή σημαίνοντας το τέλος μίας ακόμη εκπληκτικής (ίσως τελευταίας) εμφάνισης των Iron Maiden μπροστά στο ελληνικό κοινό.
Ίσως ο Dickinson να αντέδρασε υπερβολικά για τα καπνογόνα, ίσως να ενοχλήθηκαν κάποιοι με το "αστειάκι" του πριν το "The Writing Of The Wall" ψαρώνοντας τον κόσμο για το "Alexander The Great", ίσως ο ήχος να μην ικανοποίησε τους πιο απαιτητικούς θεατές, ίσως να ήταν η τελευταία φορά... Όλα αυτά όμως δεν αναιρούν την πραγματικότητα. Οι θρυλικοί Iron Maiden έχουν χαρίσει επί δεκαετίες έργο και εικόνες που θα μείνουν για πάντα στην ιστορία του αυθεντικού HEAVY METAL.
UP THE IRONS!
Tο Metal Nuovo έχει τη χαρά και την τιμή να φιλοξενήσει τον Dee Theodorou, τον τραγουδιστή των Illusory και να γράψει μερικά όμορφα, προσωπικά λόγια για την εμφάνιση των Iron Maiden στη χώρα μας, με έναν πιο ιδιαίτερο και συναισθηματικό τρόπο.
''Πως να εξηγήσεις τόση αγάπη; Πώς να χωρέσεις μέσα σε λέξεις τόσα συναισθήματα; Ποιος πιστεύει ότι δεν πραγματοποιούνται ταξίδια στον χρόνο;
Έκτη δημοτικού, ένα μικροκαμωμένο παιδάκι ήμουν, όταν ένας φίλος μου έγραψε μια κασέτα με διάφορα τραγούδια τα οποία αποτέλεσαν την αφορμή για να μπουκάρω στο Heavy Metal. Και λέω αφορμή γιατί αργά ή γρήγορα ήταν γραφτό να μου συμβεί. Μέσα στην κασετούλα είχε κομματάρες από όλες τις αγαπημένες μας μπάντες. Μέσα στην κασετούλα όμως είχε και το τραγούδι 7th Son of a 7th son. Σοκ ο μικρός Δημήτρης! Από εκείνη τη στιγμή οι Maiden έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου.
Τα χρόνια πέρασαν, τα πάντα άλλαζαν, οι Maiden εκεί. Αγόραζα με μανία όλες τους τις κυκλοφορίες και περίμενα πως και πως τη στιγμή που θα καταφέρω να τους δω live! Αν ήμουν 2, 3 χρόνια μεγαλύτερος θα με είχαν αφήσει να πάω και στην Φιλαδέλφεια... είναι και η μοναδική φορά στη ζωή μου που ευχόμουν να είμαι μεγαλύτερος.
Μεγάλωσα και μου τα έφερε καλά η ζωή και κατάφερα να τους δω αρκετές φορές, εντός και εκτός συνόρων. Κάθε φορά ήταν όμως σαν την πρώτη. Κυρίως αυτή η στιγμή που πρωτοβγαίνουν στη σκηνή και σου σηκώνεται η τρίχα, αισθάνεσαι τυχερός και ευλογημένος και ξαφνικά αρχίζουν τα πόδια σου να χοροπηδάνε και τα πνευμόνια σου να γεμίζουν αέρα μπας και καταφέρεις να τα πεις έστω και λίγο με τον τρόπο που τα λέει ο ένας και μοναδικός!
Έτσι έγινε και πριν λίγες μέρες. Ήμουν εκεί με νέους και παλιούς φίλους, βασικά στο περίπου γιατί όπως λέει και ο Bruce είμαστε όλοι Blood Brothers (εκτός από κάποιους λίγους «περαστικούς»). Χώθηκα μπροστά, δεν υπολογίζω κούραση, δύσκολες μέρες στη δουλειά κτλ. όταν πρόκειται για live Maiden. Ξεκίνησε να παίζει το Doctor Doctor, επιτέλους η αναμονή τόσων ετών είχε φτάσει στο τέλος της! Βγήκαν! Γηραιότεροι, περισσότερα κιλά, λιγότερα μαλλιά, λιγότερο κινητικοί μα ΤΕΡΑΣΤΙΟΙ!!! Για ποιόν να πρωτοπείς τι;;;
Ο Νικόλας μας ήταν καταιγιστικός! Ένας over qualified μουσικός που ακόμα και σήμερα ηχογραφεί με φυσικό τρόπο και στα live ακούς τον δίσκο και πολλές φορές ακόμα καλύτερα και πιο ευφάνταστα παιξίματα. Ο Dave είναι ο κιθαριστικός ήχος της μπάντας από την αρχή μέχρι σήμερα. Στο live ήταν απλά φοβερός! Ήχος, στάση απέναντι στο κοινό, διάθεση! Ο Janick σίγουρα είναι ο λιγότερο καλός κιθαρίστας της μπάντας μα σίγουρα είναι και ένας από τους καλύτερους συνθέτες της! Στο live ήταν ο καλύτερος Janick που έχω δει ποτέ! Ακόμα και στα solo του, πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων, ήταν τρομερός! Ο Adrian είναι μία ξεχωριστή περίπτωση κιθαρίστα και το ξέρουμε όλοι αυτό. Βασικά είναι παραπάνω από κιθαρίστας. Συνθέτης, τραγουδοποιός, πάντα ξεχωριστός σε ήχο και φρασεολογία. Τι να πούμε για την απόδοσή του στο live? Έβλεπα φίλους μου κιθαρίστες να παραμιλάνε! Ο καπετάνιος είναι ο καλύτερος μπασίστας του ιδιώματος και ας πάψουν κάποιοι να λένε ότι τους κατέβει στο κεφάλι. Δεν χρειάζεται καν να αναφέρω το συνθετικό του μέγεθος. Ποτέ και κανείς δεν έχει χαρίσει τόσους ύμνους στη μουσική μας. Στο live μας τράνταξε με το μοναδικό του παίξιμό και στο τέλους που μας χαιρετούσε μας έκανε να δακρύσουμε και να ξανα-προσκυνήσουμε το όραμά του! Ο Bruce… Ο Bruce είναι ο καλύτερη φωνή στο Metal. Ναι. Είναι. Η καλύτερη φωνή στο Metal. Ο μόνος που δεν ξεκούρδισε ποτέ όταν ακόμα και ο μεγάλος Ronnie το είχε κάνει στην αντίστοιχη ηλικία του. Δεν αναφέρω άλλους τραγουδιστές. Δεν υπάρχει κανένας λόγος από τη στιγμή που αντιπαραθέτω τον Dio. Να μην αναφέρω καν το πόσο δύσκολες είναι ούτως ή άλλως οι φωνητικές γραμμές των τραγουδιών της μπάντας. Όσοι ανακατεύεστε με το τραγούδι, είτε είστε fan των Maiden είτε όχι, μπορείτε να καταλάβετε πολύ καλά τι λέω. Πολύ καλά και ας μην το παραδέχεστε. Σίγουρα έχετε προσπαθήσει να πείτε κάποιο τραγούδι του και ακόμα και αν οι νότες σας ήταν αρκετές, σίγουρα δεν ήταν ο ήχος σας τόσο γεμάτος και τεράστιος. Στα 64 του... μετά από καρκίνο στον λαιμό. Μας πήρε τα κεφάλια στο live και παράλληλα έτρεχε πέρα δώθε στη σκηνή. Πέρας κουβέντας.
Το set list ήταν γνωστό, μου άρεσε πολύ! Βέβαια προσωπικά ποτέ δεν γκρίνιαξα για τραγούδια που μπήκαν ή που βγήκαν από το set της μπάντας. Ο κόσμος πολύς, πάρα πολύς! Δεν ξέρω ακόμα πόσος. Δεν έχω μάτι σαν κάποιους άλλους που κάνουν εκτιμήσεις με μεγάλη σιγουριά.
Ελπίζω η μπάντα να συνεχίσει να μας προσφέρει καινούριες δουλειές και να ανεβαίνει στη σκηνή, άλλωστε έδειξαν ότι ακόμα δεν έφτασε η στιγμή να μας χαιρετίσουν. Όταν θα γίνει αυτό, ξέρω ότι θα γίνει όπως πρέπει και ξέρω ότι δεν θα υπάρχει γυρισμός. Για αυτό θα νιώθω πλήρης. Από την αρχή μέχρι το τέλος. Ο μικρός Δημήτρης που εκτίμησε όπως έπρεπε ένα δώρο που του δόθηκε απλόχερα. Αλήθεια, ποιος πιστεύει ότι δεν πραγματοποιούνται ταξίδια στον χρόνο;
ΥΓ1. To live είχε πολύ καλό ήχο, ο ηχολήπτης που έχουν τα τελευταία χρόνια είναι ένας από τους κορυφαίους του PA. Ken “Pooch” Van Druten, ψάξτε τον. Δυστυχώς η διοργάνωση έμπαζε από παντού...
ΥΓ2. Το να έχεις την υπογραφή του καπετάνιου είναι κάτι το μοναδικό! Ευχαριστώ πολύ φίλε Μάριε!
ΥΓ3. Άλλο ένα live τελείωσε και την αμέσως επόμενη στιγμή άρχισα να σκέφτομαι το επόμενο. Δεν θέλω να ξαναέρθουν όμως. Θα πάω εγώ! Δεν θέλω να ξαναζήσω ούτε μισή άσχημη στιγμή παρέα με ΄΄πιθηκοειδή΄΄.''
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου