Οι Λιβανέζοι Turbulence είναι η δεύτερη ευχάριστη έκπληξη/χαστούκι, μετά τους απίστευτους Ostura και άνετα το νέο τους δεύτερο άλμπουμ με την ονομασία "Frontal", το οποίο κυκλοφόρησε στις 12 Μαρτίου από την Frontiers Records, θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για το κορυφαίο progressive άλμπουμ της χρονιάς.
Αν δυσκολεύεστε να με πιστέψετε τότε μία ακρόαση του άλμπουμ, να είναι καλά το διαδίκτυο που πλέον μπορείς να βρεις τα άπαντα, μπορεί να σας πείσει. 65 λεπτά μαγικής progressive μαεστρίας με όλους τους κορυφαίους του είδους (Dream Theater, Fates Warning, Sadow Gallery, Andromeda, Haken κ.ά.) να προελαύνουν με τέτοιο τρόπο και με τέτοια προσέγγιση που προσωπικά εμένα μου έπεσαν τα σαγόνια, τόσο ώστε η παραγγελιά του cd να είναι μονόδρομος και αμετάβλητη.
To άλμπουμ περιέχει οκτώ συνθέσεις, οι οποίες όλες κυμαίνονται σε μεγάλες χρονικές διάρκειες, σας εγγυώμαι όμως πως δύσκολα θα υπάρξει στιγμή που θα νοιώσετε έστω ένα δευτερόλεπτο βαρεμάρας... γιατί? Γιατί πολύ απλά, όσο περίπλοκη να είναι η μουσική τους, όσες αλλαγές και ιδέες να έχουν βάλει μέσα σε κάθε σύνθεση, η έμπνευση, το συναίσθημα είναι τέτοια που κερδίζουν άνετα τον ακροατή, ανατριχιάζουν και εντυπωσιάζουν, σε καθηλώνουν και απλά (σχετικό το απλά) σε ταξιδέψουν στα πιο όμορφα και μεγαλεπήβολα progressive METAL (γιατί είναι metal) μονοπάτια.
Το άλμπουμ ξεκινάει με το συγκλονιστικό ενδεκάλεπτο "Inside the Gage" και μόλις ανακαλύπτεις ότι ακόμα στις μέρες μας δημιουργούνται αριστουργήματα. Οι φωνητικές μελωδίες είναι ευφάνταστες, έξυπνες και μελετημένες, η ζεστή χροιά του Omar El Hage, που εδώ κάνει το ντεμπούτο του, σε παγιδεύει με το συναίσθημα και την ερμηνεία του. Η συγκλονιστική καθαρή και δυνατή παραγωγή του δίσκου ολοκληρώνει και σίγουρα βοηθάει ένα ήδη άρτιο αποτέλεσμα. Πραγματικά μου είναι πολύ δύσκολο να σας μεταφέρω τα συναισθήματα μέσω του γραπτού λόγου, σε ένα δίσκο που η μελωδία και η έμπνευση αποτελούν το πρωταρχικό ρόλο και μάλιστα σε ένα άλμπουμ με τρομερές έως συγκινητικές κορυφώσεις!
Στη μοναδική μικρή σύνθεση του δίσκου, σχεδόν μόλις τρία λεπτά, "Dreamless" συγκινούν και σε προετοιμάζουν για το μεγαλεπήβολο "Ignite", λυρικές αλλαγές και ρεφρέν που σε ταξιδεύουν στις χρυσές εποχές του είδους. Ανελέητο κοπάνημα και έντονες ''Haken" επιρροές στο ''A Place I Go to Hide", όμορφα ατμοσφαιρικά σημεία και αν αυτό δεν σας ικανοποιεί ακολουθεί το "Crowbar Case" και εδώ είναι το συγκλονιστικό της υπόθεσης, δεν υπάρχει ΟΥΤΕ μία στιγμή που κουράζει, παρόλη την μεγάλη διάρκεια των συνθέσεων, οι ιδέες τους είναι τόσο έξυπνα τοποθετημένες που δεν κουράζουν παρά μόνο κερδίζουν και αποστομώνουν. Συγκινητικό και ταξιδιάρικο το πανέμορφο "Faceless Man", το οποίο περιέχει μία από τις ομορφότερες μελωδίες του άλμπουμ, για να κλείσει αυτό το κόσμημα με το ανατριχιαστικό "Perpetuity" και να με στέλνουν πραγματικά σε ένα άλλο μαγικό, μελωδικό και νοσταλγικό μέρος όπου αριστουργηματικά άλμπουμ, όπως το συγκεκριμένο, γράφουν την δική τους μουσική ιστορία.
Πραγματικά έχω μεγάλη περιέργεια για το επόμενο δισκογραφικό τους βήμα, κυκλοφόρησαν ένα άλμπουμ που δύσκολα θα ξεπεραστεί και ο μοναδικός αντίπαλός τους είναι ο ίδιος τους εαυτός, έως τότε όμως αφεθείτε στην μαγεία των Turbulence…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου